پاورپوینت کامل نوجوان و شوق عبادت ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نوجوان و شوق عبادت ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نوجوان و شوق عبادت ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نوجوان و شوق عبادت ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

پیش سخن

چگونه نوجوان را به عبادت ترغیب و تشویق کنیم، تا از ژرفای جان و دل، عبادت را پذیرا باشد . آیا دوست داریم نوجوان به صورت
عادت عبادت کنند یا با تفکر و آگاهی و عشق؟ ! همه اعتقاد داریم که عبادت و بندگی، انسان را از سقوط در منجلاب فساد
بازمی دارد، ولی چگونه بندگی و عبادتی؟ چه بسا افراد بسیاری را سراغ داریم که نمازشان ترک نمی شود، ولی از انجام گناه هم ابا
ندارند! پس چه نوع عبادتی انسان رااز منکر باز می دارد؟ عبادتی که بر بنیاد شناخت و تفکر باشد، یا عبادت تقلیدی، ساختگی و
عادتی؟

عبادت واقعی

عبادت واقعی، هرگز با صرف انباشت اطلاعات مذهبی صورت حصول نمی یابد، بلکه با شناخت و حسی مذهبی به انجام می رسد .
صرف انباشتن مساله ها و دانسته های مذهبی، انسان را پرورش مذهبی نمی دهد و او را به عبادتی که به مبدا اعلی مرتبط
می گرداند، رهنمون نمی شود . عبادت واقعی، اعماق روح انسان را به هیجان در می آورد; مانند انفجاری که چشمه سارهای روحانی
را به جریان می اندازد . این هیجان می تواند تا فرجام

زندگانی در موجودیت او اثر بخشد، اگر چه در دعا و خواستن از خدا، خداوند خواسته او را اجابت نکرده باشد، ولی آن حالت
روحانی عالی ممکن است تا آخرین نفس های او نیرویی کلان در توجه به خدا به او بخشیده باشد، چنان که پلیدی ها و اعراض از
مقام ربوبی، اگر چه یک لحظه باشد، اگر عمیق و ژرف باشد، ممکن است تا آخر عمر انسان را به سقوط بکشاند . (۱)

بنابراین میان دانستن و فهمیدن، یا ارزش گذاشتن و باورکردن فرق است . برخورداری از اطلاعات و محفوظات فراوان دینی لزوما
به معنای راغب بودن به ارزش های دینی و اعتقاد داشتن به آنها نیست و اگر این وضعیت در خانواده ها و مدارس ادامه یابد، ممکن
است به جای ترغیب و تحریک نوجوان در جهت دست یابی به ارزش های دینی و عبادت و بندگی به پیشگاه خداوند متعال، آنها رااز
مقصد دور سازد .

متاسفانه در کتب درسی آموزه های دینی صرفا در حد تراکم اطلاعات دینی است و بارش و ریزش پی درپی مفاهیم مربوط به آن
در لابه لای کتاب های

درسی نهفته است و به علاوه اطلاعات و پیام هایی که ارائه می شود، غالبا شکلی تکراری، یکنواخت و صوری دارد که نهایتا هدف آن
افزایش بیشتر محفوظات است و فرصت یا موقعیتی برای برانگیختن خلاقیت ها، رغبت ها و عواطف دینی در نظر گرفته نشده است
و در نتیجه موجب خستگی و دلزدگی نوجوانان از این درس ها می شود . (۲) در حالی که رسالت این درس ها، ایجاد حس مذهبی
است و حس مذهبی نه تنها تجلی گاه حضور خداوند در نهاد انسان است، بلکه مظهر عالی ترین صفات والای حق تعالی و سایر
ارزش های عالی انسانی است . اگر حس مذهبی و فطرت دینی نبود . بشر هیچ توجیهی برای وجود ارزش های عالی انسانی ; چون
حق طلبی، عدالت خواهی، مناعت طبع و کرامت نفس، عشق به جمال و کمال و علم و ادب، احسان و سایر انگیزه های ارزشمندی
که بشر در طول حیات خود از آن دم می زند، نداشته است .

مسلما تربیت دینی ذهن، باید سه ویژگی انتظام، استمرار و استدلال را داشته باشد، چون ساختار تکوینی ذهن به گونه ای است که
اگر یافته های آن به طور منظم، مستمر و مستدل نباشد، آن را آبستن فهم و درایت نمی کند .

هرچه دامنه معرفت حصولی دین، گسترش یابد، ظهور حس دینی در زندگی نیز توسعه می یابد، به ویژه از آن جهت که انسان
معمولی همواره در زندگی عادی نمی تواند، رابطه حضوری خود را با خدا حفظ کند، اما معرفت دینی می تواند این حضور را حفظ
نماید و گاهی نیز یافته های حضوری یا اوهام و تمایلات درونی مشتبه می شود و در این صورت، ذهن تربیت یافته دینی، با آموزش
های مستدل و منظم خود می تواند مرز بین حقایق فطری با اوهام و تخیلات را تمایز بخشد .

احساس مذهبی در «اوضاع اضطراری » که انسان از اسباب مادی قطع امید می کند، ظهور بیشتری دارد . وقتی آدمی در عالم
برونی با حوادث ناگهانی روبه رو شده و احساس یاس و ترس، وجود او را فرامی گیرد، به عالم درون پناه می برد تا به کانون آرامش
لایزال فطری ; یعنی ذات حق تعالی متصل گردد . اما اگر آدمی در عالم برون، احساس استغنا کند و امنیت برونی او فراهم شود و
به منابع آرامش بخش برونی چون ثروت و قدرت اعتماد نماید، به همان میزان احساس حضوری خداوند در زندگی عادی او
تضعیف می شود . به همین دلیل برای آن که حقیقت دین ; یعنی احساس بندگی و عبودیت به محضر حق تعالی در حیات عادی
متجلی شود، لازم است که از طریق ذهن و به طور منظم و مستمر به تحصیل معرفت دینی پرداخته شود . (۳)

پرورش مذهبی فرزندان

در تربیت کودکانمان، باید تلاش ورزید که آنان را مذهبی پرورش دهیم نه این که آنان را مذهبی بار بیاوریم، زیرا بین تربیت کردن
با بارآوردن فرق است . در پرورش مذهبی، پدر و مادر یا مربی، فقط شوق و شور، کنجکاوی و حس حقیقت جویی نوجوان را افزایش
می دهد و مربی از هرگونه آموزش تحمیلی و انتقال مستقیم مطالب و مفاهیم می پرهیزد . او باید به کودک و نوجوان فرصت دهد
سرشت و فطرت خود را کشف کند . هدف تربیت دینی، برانگیختن شوق و رغبت دینی است و نه صرفا انتقال مطالب دینی . (۴)
همین که شور دینی را در کودک و نوجوان پرورش دادیم، بزرگترین تاثیر تربیتی را در ساختار

شناختی و عاطفی او ایجاد کرده ایم، اما تلقین و تکرار، تحمیل بایدها و نبایدها، شکل دادن، پدیدآوردن عادت ها از حیطه پرورش
خارج است و در نتیجه با محدودکردن فعالیت آزاد طبیعی همراه است .

بنابراین، به جای این که کودکان و نوجوانان را به عبادت وادار کنیم، انگیزه عبادت را در آنها به وجود آوریم، تا خود در پی عبادت
بروند . اگر چنین شد با تفکر، تعمق و نیاز شدید درونی به دنبال آن خواهند رفت . این چنین عبادتی آنها را از فحشاو منکر باز
می دارد، آنها را رشد می دهد و به مراحل عالی معنوی رهنمون می سازد .

بنابراین، برای این که کودکان و نوجوانان ما با روح مذهبی پرورش یابند و با جان و دل عبادت کنند و با روح نماز و سایر عبادات
آشنا شوند، والدین باید حس مذهبی کودک را تقویت کنند . نباید کودک و نوجوان را مجبور کرد تا در مجالس مذهبی که خیلی
طولانی و خسته کننده است، بنشیند . گاه مشاهده کرده ایم که اشخاص با شور و شوق به دعای روح بخش کمیل آمده اند، ولی
متاسفانه آن قدر این مراسم به درازا کشدیده می شود که نه تنها کودکان و نوجوانان، حتی افراد بزرگ سال، به دلیل طولانی بودن
آن دل آزرده می شوند .

نقش والدین

والدین باید با ایجاد سؤالاتی، ذهن کودکان را به جست