پاورپوینت کامل سیره سیاسی امام علی (ع) ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیره سیاسی امام علی (ع) ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیره سیاسی امام علی (ع) ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیره سیاسی امام علی (ع) ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

اشاره:

در مورد سیره امامان (ع) باب سخن را گشودیم و فصولی از کلیات این بحث را تقدیم کردیم، هرچند مناسب بود مباحثی دیگر نیز
در مدخل این بحث دراز دامن مطرح شود، لیکن مقتضای مجله بیش از این نبود و اینک به یاری خداوند اولین فصل بحث پیرامون
سیره امامان (ع) را با بحث از سیره سیاسی مولی علی (ع) می گشاییم . بدان امید که خوانندگان محترم مجله پاسدار اسلام با
دقتی فزون تر به این سلسله مقالات عنایت کنند و نظریات خویش را ارسال دارند . ان شاءالله .

× × ×

ابعاد گسترده شخصیت امام علی (ع)

از امام علی (ع) گفتن کار آسانی نیست! آن چنان که از قرآن گفتن! و عجیب این دو همراهند! پیامبر بزرگ (ص) فرمود: «علی مع
القرآن و القرآن مع علی لن یفترقا حتی یردا علی الحوض; (۱) علی با قرآن است و قرآن با علی (ع) و این دو تا قیامت از هم جدا
نخواهند شد» .

این همراهی ابعاد گوناگونی دارد . قرآن عمیق است; بطون دارد و هر کسی را یارای رسیدن به عمق آن نیست . (۲)

علی (ع) هم چنین است! علی شناسی کار آسانی نیست . برای شناخت علی (ع) باید از خدا شروع کرد; به پیامبر (ص) رسید و از
او به علی (ع) ! (۳)

قرآن کتاب همیشه قرون و اعصار است . کوثر همه نسل هاست . همه تشنه کامان معارف را در هر دوره سیراب می سازد . (۴) غور در
دریای معارف امام علی (ع) این قرآن ناطق همین ویژگی را دارد . او امام همه عصرهاست و الهام از او و سیره اش تنها راه نجات
است .

قرآن اندکی بعد از پیامبر (ص) و بگذار بهتر بگویم در زمان حضرتش! مهجور و مظلوم (۵) شد و همین سرنوشت را قرآن ناطق علی
(ع) یافت (۶) و (۷) . . . .

بر این اساس ما تشنه کامان سفره معارف امام علی (ع)، لب تشنه ای هستیم که در کنار دریای ناپیدا کرانه ای نشسته ایم و
می خواهیم به اندازه ظرفیت اندکمان از این دریا بهره گیریم . امید که مولا مدد کند تا همین اندک را برگیریم و بهره فراوان در
زندگی بیابیم .

در این سلسله مقالات، تنها به بررسی یک بعد از ابعاد گسترده سیره مولا; یعنی بعد سیاسی آن می پردازیم و اگر مجالی بود به
یاری خداوند در آینده ابعاد دیگر را مورد بحث قرار می دهیم .

در بررسی سیره سیاسی مولا باید به عنوان مبادی بحث سه موضوع را پی گیریم:

۱ – مقصود از سیره سیاسی;

۲ – سیاسی بودن مولا;

۳ – سیاست از دیدگاه امام علی (ع) .

مقصود از سیره سیاسی

در مقاله «سیری در سیره سیاسی امامان » معنای لغوی و اصطلاحی سیاست را آوردیم . در این جا به اجمال می گوییم که مقصود
ما از سیره سیاسی، روش سیاسی آن حضرت است . ما در این بحث در پی پاسخ به این سؤالات هستیم:

۱ – موضع امام علی (ع) در دوره بعثت و هجرت چگونه بود؟ سیره سیاسی حضرت در این دوره (که مولا در مسند رهروی نشسته
و بهترین رهرو راه پیامبر (ص) است و به معنای دقیق کلمه یک سرباز فداکار است) چه بوده است؟

۲ – موضع امام در دوره ۲۵ ساله سکوت چه بود؟ اولا، سکوت حضرت به چه معنی است؟ آیا به معنای انزوای کامل از جامعه
ست یا به معنای کنار کشیدن از مبارزه مسلحانه و غیر آن با دستگاه خلافت؟

ثانیا، فلسفه سکوت حضرت چه بود؟ گاه در سخنان حضرت سخن از «نداشتن یاور است » و گاه سخن از «وحدت مسلمین » جمع
بین این دو چگونه است؟ بی تردید همان گونه که در قرآن نمی توان تناقض یافت (۸) در گفتار قرآن ناطق هم نمی توان تناقضی دید . و
اگر ظاهری چنین یافت شد باید خود را و درک خود را تخطئه کنیم نه قرآن و علی (ع) را . به هر حال این بحث باید در سیره
سیاسی مطرح شود .

ثالثا، همکاری های مقطعی که مولا در برخی از بحران ها با دستگاه خلافت داشت چه در ناحیه مشاوره، و چه در بعد عملی (حل
مشکلات فرهنگی و سیاسی) چه توجیهی دارد و چه الهامی از این سیره می توان گرفت؟

۳ – سیره حکومتی حضرت چگونه بود؟ برنامه هایش در ابعاد مختلف چه بود؟ نحوه رفتار حضرت با مخالفان فکری حکومتش
چگونه بود؟ با مخالفان توطئه گر چگونه برخورد کرد؟ در مورد بیت المال چه رفتاری داشت؟ قاطعیت ها و نرمش های مولا کجا و
چگونه بود؟ معیارهای مولا در نصب و عزل ها چه بود؟ راز به کار گماردن برخی از افراد ناصالح یا ابقای آنها در مسؤولیت چه بود؟
آیا اینان از آغاز ناصالح بودند؟ یا بعدا به انحراف کشیده شدند؟

چه شیوه هایی امام در عزل کارگزاران داشت؟ با کارگزاران صالح ناتوان چگونه رفتار می کرد؟ با کارگزاران متخلف به اصطلاح
اداری! چه رفتاری داشت؟ با کارگزاران خائن و چپاولگر بیت المال چگونه برخوردی داشت و . . . ؟

ما بررسی این مجموعه مباحث را «سیره سیاسی » می نامیم . روشن است در این بررسی تمام سر و کارمان با روش هست، روشی که
الهام گرفته از مجموع زندگی مولاست; به دیگر عبارت، ما در این بحث در پی زندگی نامه سیاسی مولا نیستیم که حضرت در چه
زمانی حکومت را به دست گرفت؟ در چه تاریخی نبرد جمل (ناکثین) اتفاق افتاد و . . . اینها سیر سیاسی زندگی مولاست . ما در پی
سیره و روشی هستیم هرچند در این راستا «سیر زندگی حضرت » متن است و حتما باید مورد استفاده قرار گیرد، ولی در سیره
سخن از استنباط، نتیجه گیری و دریافت روش از «سیره » است!

سیاسی بودن مولا علی (ع)

گفتیم که از سیاست دو برداشت شده است: یکی برداشت سیاست بازان حرفه ای همیشه ادوار تاریخ که سیاست را به معنای
شیطنت، تفسیر می کنند و آن را مسلخ ارزش های الهی و انسانی قرار می دهند . این یک برداشت است که ساحت مردان خدا از آن
دور است و حاشا که اولیای الهی در این وادی قرار گیرند!

برداشت دوم، برداشت مردان خداست که سیاست را به معنای تدبیر و تمشیت امور بندگان خدا و موضع گیری درست و صحیح در
بحران ها می دانند این در متن زندگی مردان خداست .

امام علی (ع) سیاسی است با این برداشت! گو این که برخی در دوره خود حضرت، او را «غیر سیاسی » می دانستند و دلیلش آن بود
که روش مولا و برداشت او از سیاست، برداشت اول نبود، او با مکر، حقه بازی، فریب کاری مخالف بود . و دشمنانش اینها را سیاست
می دانستند . مولا خود تصویر عموم مردم را از سیاست در دوره خود چنین بیان می فرماید:

«. . . و لقد اصبحنا فی زمان قد اتخذ اکثر اهله الغدر کیسا و نسبهم اهل الجهل فیه الی حسن الحیله مالهم قاتلهم الله; همانا ما در
روزگاری به سر می بریم که بیشتر مردم، بی وفایی (خیانت، حیله گری) را زیرکی می دانند و نادانان آنها را اهل تدبیر می خوانند
خداشان کیفر دهد، چرا چنین می پندارند؟»

در این سخن مولا تصویر عمومی مردم را از سیاست «حقه بازی و فریب می داند» در قسمت دیگری از همین خطبه، می فرماید:
مردان خدا نیز راه مکر را می دانند، لیکن دین خود را زیر پا نمی گذارند و همین اساسی ترین مانعشان برای پوییدن
یاست شیطانی است:

«. . . قد یری الحول القلب وجه الحیله و دونه مانع من امر الله و نهیه فیدعها رای عین بعد القدره علیها و ینتهز فرصتها من
لاجریحه له فی الدین; (۹) . . . گاه بود که مرد آزموده و دانا از چاره کار آگاه است، اما فرمان خدا وی را مانع راه است و با این که
قدرت بر انجام آن دارد آن را به روشنی رها می سازد ولی آن کس که از گناه و مخالفت فرمان خداوند پروا ندارد از همین فرصت
استفاده می کند . . .» .

مولا در این قسمت از سخن در حقیقت «سیاست الهی » را تفسیر کرده است . سیاستمداران خدایی، «خدا محورند» و از او پروا دارند
و موضع گیری های خویش را در این محدوده تنظیم می کنند هرچند به ضررشان باشد .

مولا در سخنی دیگر «مصداق مجسم » سیاست شیطانی; یعنی معاویه را ترسیم می کند و می فرماید:

«والله ما معاویه بادهی منی ولکنه یغدر و یفجر و لولا کراهیه الغدر لکنت من ادهی الناس; به خدا سوگند معاویه زیرک تر از من
نیست، لیکن شیوه او پیمان شکنی و گنهکاری است و اگر نیرنگ و پیمان شکنی ناپسند و ناشایسته نبود من زیرک ترین بودم!»

«ولکن کل غدره فجره و کل فجره کفره و لکل غادر لواء یعرف به یوم القیامه; لیکن هر پیمان شکنی گناهکار است و هر گناهی
نوعی کفر است، در قیامت هر غدار و مکاری را پرچمی است که به آن شناخته می شود» .

در ذیل این سخن مولا «سیاست الهی » خود را تبیین می فرماید که:

«والله ما استغفل بالمکیده ولا استغمز بالشدید; (۱۰) به خدا مرا با فریب غافلگیر نتوانند کرد و با سخت گیری ناتوانم نتوانند شمرد» .
مفهوم این سخن آن است که سیاستمدار الهی فریب کار نیست، ولی فریب هم نمی خورد! سیاستمدار الهی اهل مکر نیست، ولی
مکر ناپذیر است و این همان است که در روایات ما از آن به «کیاست » و «فراست » و «فطنه » تعبیر شده است .

سیاست علی (ع) سیاست پای بندی به قرآن و موازین انسانی بود .

و سیاست معاویه پشت پا زدن به تمام ارزش ها و همین مرز بین سیاست الهی و سیاست شیطانی است .

سیاست علی (ع) در جنگ ها، سیاست پیامبر بود; هدایت، نصیحت، ارشاد و آن گاه برخورد . او آغازگر جنگ نبود و پیش از آغاز
جنگ سربازانش را سفارش به رعایت ارزش های الهی می کرد: شما آغاز کننده نباشید . فراریان را تعقیب نکنید، مجروحان را به
قتل نرسانید (این سفارش عمومی مولا بود به استثنای برخی از جنگ ها که فلسفه آن را در مقالات آینده بیان خواهیم کرد .» (۱۱)

ولی روش معاویه روش همه ستمگران تاریخ بود . برای او تنها پیروزی مطرح بود، هرچند به قیمت زیر پا گذاردن تمامی
ارزش های الهی و انسانی باشد .

جورج جرداق گوید:

«ان الذین قالوا علی لایعرف السیاسه یریدون من علی ان یکون معاویه بن ابی سفیان و یابی علی الا ان یکون ابن ابی الطاب; (۱۲) آنها
که می گویند علی سیاست را نمی شناسد می خواهند علی (ع) العیاذ بالله، همانند معاویه باشد! و مثل او عمل کند در حالی که علی
(ع) علی است او به شیوه الهی خود عمل می کند و بس!» .

بر این اساس علی سیاستمدار است و به یاری خداوند طی این سلسله مقالات به اثبات خواهیم رساند که تنها مواضع حق و صائب
در دوره هایی که مولا زیست، مواضع او بود . او آن جا که جای فداکاری و ایثار بود، سمبل ایثارگران بود . و آن جا که جای نرمش و
سکوت قهرمانانه بر اساس تکلیف بود، سکوت کرد . و به هنگامی که به عنوان