پاورپوینت کامل فی ء در نظام اسلامی ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فی ء در نظام اسلامی ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فی ء در نظام اسلامی ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فی ء در نظام اسلامی ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۶

«و ما افا الله علی رسوله منهم فما اوجفتم علیه من خیل و لا رکاب ولکن الله یسلط رسله علی من یشاء والله علی کل شی ء قدیر; و
آنچه را خدا از آنان به رسم غنیمت عاید پیامبر خود گردانید [شما برای تصاحب آن] اسب یا شتری بر آن نتاختید، ولی خدا
فرستادگانش را بر هر که بخواهد چیره می گرداند و خدا بر هر کاری تواناست .» (۱)

«افاء» که باب افعال است یعنی ارجع، فاء یعنی رجع، افاء یعنی ارجع، در رجوع یک سبق وجودی ماخوذ است، وقتی که به شی ء
می گویند رجع یعنی قبلا آن جا بود و هم اکنون آن جا برمی گردد . این که فرمود اموال رافی ء کرد یا برای آن است که به لحاظ
استحقاق، این اموال باید در اختیار حکومت اسلامی باشد و آن چه که دیگران دارند غاصبانه استفاده می کنند، پس وقتی به
ست حکومت اسلامی برگشت به اصلش برمی گردد . یا نه اطلاق کلمه فی ء در این گونه از اموال به معنای تحویل است افاء یعنی حول
نه ارجع، نظیر آن چه که به انبیا می گفتند: «او لتعودن فی ملتنا» . (۲)

مثلا به شعیب (س) می گفتند ما دست بردار نیستیم مگر این که به دین ما برگردی، با این که شعیب «ولد موحدا» و در دین اهل
شرک و الحاد نبود که دوباره بخواهد برگردد، «لتعودن فی ملتنا» یعنی دین ما را بپذیری نه لترجعون فی ملتنا، این چنین نیست
پس یا معنای رجوع در این فی ء محفوظ است روی همان نکته، یا معنای رجوع در آن کلمه «فی ء» محفوظ نیست . افاء یعنی حول
ولی ظاهرا قرآن کریم آن معنای اساسی «فی ء» را در همه موارد رعایت کرده است . فی ء به معنای رجوع مطلق نیست یعنی اگر
کسی از خانه اش به محل کار می آید و برمی گردد شاید در همه این گونه از موارد نگویند فاء، بلکه آن رجوع زودگذر است لذا سایه
بعد از ظهر را فی ء می گویند، چون زودگذر است سایه بعد از ظهر زودتر، اما سایه قبل از ظهر دیرتر می رود . در بیانات امام سجاد
(ع) هم می بینیم که دنیا را به فی ء تشبیه می کنند: «کظل زائل » .

این امکانات مثل فی ء است یعنی زودگذر است و با عبرت همراه است چون تاکنون چندین مرحله جا عوض کرده و از بین رفته
است .

خداوند متعال در جریان قوم بنی نضیر فرمود: آنچه را که خدای سبحان به رسول اکرم ارجاع داده است با رنج و تلاش و جنگ شما
نبود; یعنی عده ای شترسوار (راکب) و دسته ای اسب سوار (فارس) سرزمین یا غنیمتی را به دست نیاوردید لذا سهمی در آن ندارید
چون اگر در جنگی با خیل و رکاب و سرعت سیر اسب و شتر حمله یا دفاع یا تهاجم ابتدایی کردید یا تهاجم ابتدایی را دفع نمودید و
چیزی نصیب تان شد، خمس دارد، که حکمش در سوره انفال مشخص شد، ولی اگر نجنگیدید و یک پیروزی غیر منتظره ای
نصیب تان شد اموال این فتوحات و پیروزی ها «فی ء» است که همه آنها در اختیار دولت اسلامی است .

خداوند متعال قبل از این که حکم اموال را بفرماید اصل فی ء را بازگو می کند و می فرماید: «و ما افاء الله علی رسوله منهم » آنچه را
که خدا با پیروزی صلح آمیز و جلای وطن بنی نضیر بر رسولش ارجاع داده است، با دسترنج شما نبود «فما اوجفتم » در این جا «ما»
نافیه است، شما با

خیل و رکاب رنجی نبردید «اوجف » یعنی با سرعت سیر به وسیله مرکوب جایی را فتح کرد; مثلا در جریان بنی نضیر فرمود: «فما
اوجفتم علیه من خیل و لا رکاب » شما یک چند قدم پیاده از مدینه تا قلعه های یهودیان بنی نضیر رفتید و خداوند رعب را در دل
آنان القا کرد و زعیم شان «کعب ابن اشرف » با دست برادرش کشته شد، چند روزی محاصره گشته سرانجام تسلیم شدند، پس با
جنگ شما پیروزی نصیب مسلمانان نشد، بلکه این قدرت اله بود: «ولکن الله یسلط رسله علی من یشاء» خدای سبحان انبیای خود
را بر هر چه بخواهد مسلط می کند . در اواخر سوره مجادله – که قبل از سوره حشر است – نیز همین بیان را دارد که: «کتب الله
لاغلبن انا و رسلی » (۳) این جزو قوانین تثبیت شده الهی است که هرگز زوال پذیر نیست و مربوط به نبوت عامه است نه خاصه، چون
جمع دارد، فرمود: من و انبیا پیروزیم و این جزء مکتوب ها و تثبیت شده ها است .

نشانه پیروزی ها هم در جریان یهودیان بنی نضیر ظهور کرده است . «ولکن الله یسلط رسله علی من یشاء» چرا چون «والله علی کل
شی ء قدیر» .

پس ذکر این آیه دو سطری زمینه ای برای یک حکم فقهی است و آن حکم فقهی این است: «ما افاء الله علی رسوله من اهل القری »
چون مورد مخصص نیست و اختصاصی هم به جریان یهود بنی نضیر ندارد اصل کلی را ذکر کرد و فرمود: «ما افاء الله علی رسوله »
یعنی ای شی ء خواه در جریان یهود بنی نضیر خواه در جریان های آینده، هر چه که به عنوان «فی ء» به دست پیامبر آمد صد در صد
برای دولت اسلامی است .

فرق خمس و فی ء

مسلمانان جنگ بدر را پشت سر گذاشتند و حکم غنایم جنگی را فهمیده بودند که در آیه ۴۱ سوره انفال مشخص شد: «واعلموا انما
غنمتم من شی ء فان لله خمسه و للرسول و لذی القربی والیتامی و المساکین و ابن السبیل ان کنتم آمنتم بالله » .

این مربوط به غنایم است البته غنیمت جنگی که از مصادیق «غنمتم » است، غنیمت یعنی بهره . هر چه که شما بهره بردید، خواه به
صورت غنایم جنگی و خواه به صورت درآمدهای کسبی و مانند آن . لذا در روایات ما این «غنمتم » به درآمد اطلاق شده است، هر
کس هر درآمدی دارد یک پنجم آن مال دولت اسلامی است .

این خمس یعنی یک پنجم، برای حکومت اسلامی است که مصرفش این امور شش گانه است:

– خدا

– پیامبر (ص)

– ذی القربی (ائمه (ع) و جانشینان آنان)

– یتیمان

– فقرا

– ابن سبیل (در راه ماندگان) .

این حکم غنایم جنگی است که چهار پنجمش مال مردم است و یک پنجم آن، برای حکومت اسلامی اما «فی ء» ۱۰۰ درصد و همه اش
برای حکومت اسلامی است .

خداوند در آیه فوق، «فان لله » تبرکا ذکر نشده – چنان که بعضی ها پنداشته اند «بل لله » یعنی مخصوص خداست که باید صرف فی
سبیل الله بشود، و «للرسول » صرف حکومت های اسلامی و هزینه های حکومتی می شود، «ولذی القربی » یعنی ذی القربای رسول نه
ذی القربای عامه مردم . بنابراین «الف و لام » در وللرسول و لذی القربی می تواند عوض مضاف الیه باشد; یعنی ذی القربای رسول
(ص) .

در خصوص یتیم، فقر شرط است . اما ذکر یتیم برای آن است که اینها بی سرپرستند و حرمت بیشتری دارند از این جهت آنان را
بالخصوص ذکر فرمود: «والیتامی والمساکین » .

در راه ماندگان هم کسانی هستند که راه بر آنها مسلط است، آنها که مسلط بر راه اند از ابوالسبیل اند; یعنی تمکن دارند که راه را
طی کنند، اما کسانی که راه بر آنها مسلط شد و وامانده در راه اند «ابن السبیل » اند .

فی ء و حکومت اسلامی

چرا این گونه اموال باید در اختیار حکومت اسلامی باشد؟ خداوند متعال می فرماید: «کی لایکون دوله بین الاغنیاء منکم » این آیه
شریفه تعلیلی است و نظام مالی در اسلام را هم تا حدودی تشریح می کند . یعنی مال در اسلام نباید به دست سرمایه دارها بگردد .
دولت را چرا دولت می گویند؟ برای این که تداول می شود یعنی از دستی به دستی می گردد . این که فرمود: «تلک الایام نداولها بین
الناس » (۴) یعنی تداول می شود، گاهی به سود این گروه است گاهی به سود گروه دیگر . چیزی که دست به دست می گردد و از
گروهی به گروه دیگر منتقل می شود، آن را دولت می گویند .

نظام سرمایه داری شرق و غرب هر دو از نظر قرآن کریم محکوم اند، چون کل سرمایه ها در آن نظام ها، بین یک گروه خاص
می گردد، در نظام غربی، اموال