پاورپوینت کامل تنبیه بدنی کودکان و راه حل های جایگزین ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تنبیه بدنی کودکان و راه حل های جایگزین ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تنبیه بدنی کودکان و راه حل های جایگزین ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تنبیه بدنی کودکان و راه حل های جایگزین ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۱

وقتی سخن از«تنبیه » به میان می آید، در اکثر ذهن ها، «انضباط » متبلور می شود و در نتیجه برخی تنبیه را با انضباط و
اطاعت کورکورانه مترادف می دانند. بعضی افراد معتقدندکه انضباط در سایه اطاعت کورکورانه به دست می آید و منضبط
کسی است که بدون اظهارنظری، دستور مافوق خود را اجرا نماید. کسانی که این گونه فکر می کنند، چند فرض را قبول
کرده اند که:

۱- مافوق هیچ وقت اشتباه نمی کند و دستورهای او همیشه با صلاح و صواب همراه است.

بنابراین، زیردستان بدون چون و چرا باید از وی اطاعت کنند;

۲- افرادی که تحت سرپرستی یک نفر قرار دارند، معمولا از لحاظ فهم و درک ضعیفند، روی این اصل، صلاح و صرفه
ایشان در این است که دستورهای سرپرست را بدون این که درباره آنها بحث کنند، به اجرا درآورند;

۳- اطاعت کورکورانه، پیشرفت و نتیجه کار را بهتر می سازدو امور را تحت نظم و قاعده معین درمی آورد. (۱)

متاسفانه این فرض ها را بسیاری از والدین و مربیان پذیرفته اند و فکر می کنندکه اگر کودک از آنها اطاعت محض کند،
خوشبخت خواهد شد و بنابراین، زمانی که کودک از دستور آنان سرپیچی می کند، او را تنبیه می کنند تا طبق نظر آنها
رفتار کند.

این گروه معتقدند: ترس از تنبیه، کودک را به اجرای وظایف معین وامی دارد ومانع از این می شود که او به انجام کاری که
مخالف مقررات است، مبادرت ورزد.

تنبیه اثر فوری دارد و کودک را از ادامه تخلف باز می دارد.

چنین والدین و مربیانی غافلند که اطاعت و انضباطی که از راه تنبیه حاصل شود،موجب اضمحلال و نابودی حس ابتکار
کودک می گردد. نیروی کنجکاوی دیگر رشد نمی یابد.

این گونه کودکان چون به سن بلوغ و رشد رسند یا از هیچ مقامی اطاعت نمی کنند وراه عصیان در پیش می گیرند، و یا
آن که مطیع همه می شوند و برای فرمانبرداری و توسری خوردن آمادگی پیدا می کنند. (۲) کودکی که از ترس والدین و
مربیان خود دست از کارناصواب می کشد، در بزرگسالی نیز بدون این که خود متوجه باشد، فقط موقعی دست ازکار
ناصواب برخواهد داشت که از تنبیه بالاتری بترسد و یا او را واقعا تنبیه کنند.

در صورتی که اصل واقعی تربیت اقتضا می کند که آدمی عمل خلاف را نه از ترس تنبیه،بلکه به صرف خلاف بودن آن
مرتکب نشود و تنها برای این که وجدانش از ارتکاب به گناه مبرا باشد، از انجام آن سر باز زند. (۳)

بسیاری از والدین و مربیانی که تنبیه را تجویز می کنند، معمولا افراد خودخواهی هستند و به سبب عدم اجرای فرمان
آنها و برخوردن به حیثیتشان به تنبیه کودکان خود اقدام می کنند و به این ترتیب خشم خود را فرو می نشانند.

یکی دیگر از اثرهای منفی تنبیه این است که کودکان از روش تنبیهی والدین خودتقلید می کنند. کودکی که سیلی خورده
یا به پشت او زده اند، به هنگامی که می کوشدتا در مورد دیگران اعمال قدرت کند، می آموزد که پرخاشگری خود را به
همین نحوابراز کند. در یک بررسی از تضادهای بین کودک و بزرگسال به کودکان پیش دبستانی نوار ویدیویی نشان دادند
و از آنان سوال شد که اگر به جای والدین می بودند، چه احساسی می داشتند؟

روش هایی که پیشنهاد کردند، شبیه به همان روش هایی بود که والدین خودشان درهمان موقعیت به کار می بردند. (۴)

وقتی که والدین فرزندان خود را تنبیه می کنند در واقع به آنان می آموزند که درآینده چگونه والدینی باشند. بعضی
محققان معتقدند که به همین طریق بدرفتاری باکودک از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. بسیاری از والدین که
فرزندان خود را کتک می زنند. خودشان در کودکی اذیت و آزار دیده اند. هم چنین تنبیه باعث می شود که کودک از کسی
که تنبیه می کند، بپرهیزد. و بسیار مشاهده می شود که کودک هیچ علاقه ای به والدین و محیط خانه ندارد و همیشه از
محیط خانه گریزان است. این گریز ازخانه باعث می شود با افرادی که تربیت درستی ندارند، بیشتر نشست و برخاست
کند وبه بزهکاری و انحراف سوق پیدا نماید.

تنبیه موقعیت اجتماعی فرد را متزلزل می کند; روی همین، کودک برای حفظ موقعیت اجتماعی خویشتن، از اقدام به
کاری که سبب اجرای تنبیه درباره وی شود، خودداری می نماید. با این که تنبیه اثر فوری دارد و ممکن است کودک را از
ادامه تخلف بازدارد، با این حال، اثر تنبیه کم است و ارزش تربیتی ندارد. تنبیه خود به خود فردرا متوجه زشتی و عیب کار
خویشتن نمی سازد. شخصیت او را مضمحل می کند و غالبازیان های فراوانی در بر دارد; مثلا تنبیه بدنی ممکن است سبب
نقص اعضای بدن شود وتنبیه روانی نیز آثار سویی در شخصیت فرد باقی می گذارد. اثر تنبیه موقتی است;یعنی در وقت
معین، شخص را از انجام کاری باز می دارد، ولی همان طور که گفته شد،فرد را متوجه نتایج وخیم کار نمی کند و به محض
این که ترس از تنبیه از میان رفت،دوباره به انجام آن مبادرت می ورزد.

اسکینر، روان شناس معروف بعد از تحقیقات فراوانی که در زمینه تشویق و تنبیه انجام داد، چنین نتیجه گیری کرد که:

تنبیه در دراز مدت بی تاثیر است. چنین به نظر می رسد که تنبیه صرفا رفتار اورا پس می زند و زمانی که دیگر تهدید
تنبیه وجود نداشته باشد، نرخ پاسخ به میزان اولش باز می گردد. بنابراین، گرچه تنبیه اغلب خیلی موثر به نظر می رسد،
در واقع تنها اثری ناپایدار بر جای می گذارد. دلایل دیگر اسکینر علیه تنبیه به قرار زیرند:

۱- تنبیه آثار جانبی هیجانی نامطلوب به بار می آورد. ارگانیسمی که تنبیه می شود، می ترسد و این ترس به محرک های
مختلفی که هنگام تنبیه شدن او حضور دارند،تعمیم می یابد.

۲- تنبیه به ارگانیسم نشان می دهد که چه کار نکند، نه این که چه کار بکند. درقیاس با تقویت، تنبیه عملا هیچ گونه
اطلاعاتی در اختیار ارگانیسم نمی گذارد.

تقویت نشان می دهد که رفتاری که در موقعیت انجام گرفته، موثر بوده است.

بنابراین، به یادگیری بیش تری نیاز نیست.

تنبیه غالبا این آگاهی را به ارگانیسم می دهد که پاسخ تنبیه شده در ایجادتقویت موثر نیست و او به یادگیری بیش تری
نیاز دارد تا به پاسخی که کارساز است،منجر شود.

۳- تنبیه صدمه زدن به دیگران را توجیه می کند. این البته در پرورش کودکان بیشتر صادق است. وقتی که کودکان تنبیه
می شوند، تنها چیزی که می آموزند، این است که در بعضی موقعیت ها صدمه زدن به دیگران جایز است.

۴- کودک با قرار گرفتن در موقعیتی که بتواند در آن رفتار قبلا تنبیه شده خودرا انجام دهد، بدون این که برای آن تنبیه
شود، ممکن است وادار به انجام آن رفتار شود. بنابراین، در غیاب عوامل تنبیه کننده، ممکن است کودکان فحش بدهند،
شیشه بشکنند، با بزرگ ترها بی ادبانه رفتار کنند، به بچه های کوچک تر آزار برسانندو… . این کودکان آموخته اند که در
حضور عوامل تنبیه کننده این رفتارها را واپس بزنند، اما دلایلی نمی بینند که در غیاب عوامل تنبیه کننده این رفتارها را
انجام ندهند.

۵- تنبیه، در شخص تنبیه شده نسبت به عامل تنبیه کننده و دیگران پرخاشگری ایجاد می کند، و این پرخاشگری ممکن
است موجب مشکلات دیگری بشود; برای نمونه،موسسات کیفری جامعه که تنبیه را وسیله اصلی کنترل به کار می برند،
مملو از افرادبسیار پرخاشگر هستند و مادام که تنبیه یا تهدید تنبیه برای کنترل رفتار آنان به کار می رود، هم چنان
پرخاشگر باقی خواهند ماند.

۶- تنبیه، اغلب یک پاسخ نامطلوب را جانشین پاسخ نامطلوب دیگری می سازد.

برای نمونه کودکی که به سبب ریخت و پاش چیزها تنبیه می شود، یک بچه گریه کن ازآب در می آید. بی تردید، تنبیه
شدید، بلافاصله میل به انجام عمل تنبیه شده را کاهش می دهد. شکی نیست که این نتیجه مسبب استفاده فراوان از
تنبیه است. ما به طورغریزی به کسی که رفتارش ما را می آزارد، حمله می کنیم، شاید نه به صورت فیزیکی،بلکه با انتقاد،
عدم تایید، سرزنش یا تمسخر، صرف نظر از این که تمایل به انجام چنین عملی جنبه ارثی دارد یا نه، مسلما نتیجه کار
تقویت کننده است و همین امررایج بودن آن را تبیین می کند.

اما در دراز مدت تنبیه، عملا رفتار تنبیه شده را از خزانه رفتار حذف نمی کند وتوفیق موقتی آن در ازای بهای گزاف
کاهش دادن کارآمدی کلی و خوشوقتی گروه تمام می شود. (۵)

این روان شناس محقق، تقویت کننده ها را جانشین تنبیه می کند. تقویت کننده ها به وجود یا عدم هر محرکی که موجب
افزایش وقوع پاسخ گردد، گفته می شود. تقویت کننده ها دو نوع هستند.

مثبت و منفی. در تقویت مثبت وجود محرک موجب افزایش تکرار پاسخ می شود.

اما در تقویت منفی عدم حضور یا فقدان محرک موجب تقویت می گردد. وقتی که والدین فرزندشان را به دلیل این که به
کودکی کوچک تر از خودش کمک کرده، تشویق می کنند،یا به دلیل هر نمره ۲۰ که در مدرسه گ