پاورپوینت کامل بینش حکومتی امام علی (ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بینش حکومتی امام علی (ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بینش حکومتی امام علی (ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بینش حکومتی امام علی (ع) ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

امام علی (ع) همانند قرآن کریم اسوه همیشه قرون و اعصار است و سیره او الهام بخش زندگی در همه ابعاد .

حکومت الگو

حکومت کوتاه و چند ساله امام علی (ع) می تواند الگوی همه حکومت های اسلامی در طول تاریخ باشد و برای امت اسلامی ما که
بعد از سالیان طولانی حکومت جور و ستم، بر نعمت بزرگ و ارزشمند جمهوری اسلامی دست یافته است، بهترین الگو حکومت
مولا است . گو این که باید اعتراف کنیم که ما کجا و مولا کجا؟ با این وصف، نظام اسلامی ما این افتخار را دارد که بر رهروی از راه
مولا تصمیم جدی دارد و تا آن جا که در توان بوده، این راه را پیموده و درصدد است با برداشتن موانع، راه خود را به آن حکومت حق
نزدیک نماید . گرچه مولا خود قله ای از فضائل و کمالات است (۱) و قهرا حکومتی هم که او در راس آن باشد، آن چنان در قله و فراز
است که با تلاش فراوان نزدیک شدن به آن حکومت دادگسترانه نیز افتخاری بزرگ است .

در این مقاله و چند گفتار دیگر سیری در حکومت مولا داریم و هرگز مدعی تتبع و بررسی همه جانبه در این زمینه نیستیم .

بینش حکومتی امام

اولین سخن در این زمینه آن است که بینش حکومتی مولا چه بود؟ بی تردید این «بینش » اولین نقش را در عملکرد دارد . بینش
حکومتی مولا همان بینش قرآن است . قرآن همه مسئولیت ها را امانتی در دست انسان می داند: «ان الله یامرکم ان تؤدوا الامانات
الی اهلها . . . ; (۲) همانا خداوند فرمانتان می دهد که امانت ها را به اهل آن برگردانید . . .»

در ذیل آیه، روایات فراوانی از معصومین رسیده است که از مصادیق آیه شریفه مسئولیت ها و برترین مسئولیت; یعنی «امامت »
است . (۳)

از آیه شریفه سه نکته استفاده می شود:

۱ – آن که مسئولیت ها امانت است .

۲ – آن که مردم موظفند در رابطه با این امانت مسئولانه عمل کرده به دنبال افرادی لایق و توانا و متعهد برای عهده دار شدن این
مسئولیت ها باشند .

۳ – افرادی که لایق و شایسته به دوش گرفتن مسئولیت ها هستند (که قرآن از آن ها به «اهل » تعبیر کرده است) باید این بار
مسئولیت را به دوش کشند زیرا که این دستور (سپردن مسئولیت ها به اهل) بدون وجوب پذیرش از ناحیه واجدین شرط لغو است
«دقت کنید!»

این بینش قرآنی را مولا علی (ع) در سرلوحه برنامه های حکومتی خویش قرار داد . هم خود با تمام باور، معتقد بود هم به
کارگزاران خویش توصیه می کرد با این «بینش » به انجام وظیفه بپردازند .

امام (ع) به اشعث بن قیس «استاندار آذربایجان » نوشت:

«و ان عملک لیس لک بطعمه ولکنه فی عنقک امانه . . . ; (۴) فرمانداری برای تو وسیله آب و نان نیست، بلکه امانتی است که به
عهده ات واگذار شده است .»

در نامه دیگر خطاب به کارگزاران جمع آوری صدقات می فرماید:

«. . . و من لم یختلف سره و علانیته و فعله و مقالته فقد ادی الامانه . . . ; (۵) . . . و آن کس که پنهانی و آشکارش، کردار و گفتارش با
هم مخالفت نداشته باشد، امانت الهی را ادا کرده است . . .»

نیز در همین نامه می فرماید:

«. . . و من استهان بالامانه و رتع فی الخیانه و لم ینزه نفسه و دینه عنها فقد احل بنفسه الذل والخزی فی الدنیا و هو فی الآخره اذل
و اخزی . . . ; (۶) . . . و آن کس که امانت (مسئولیت) را سبک شمرد و دست به خیانت آلاید و خویشتن و دینش را از آن منزه نسازد
درهای ذلت و رسوایی را در دنیا به روی خود گشوده و در قیامت خوارتر و رسواتر خواهد بود . . . .»

در موارد دیگری از نامه های مولا نیز از این واژه «امانت » برای مسئولیت ها استفاده شده است . (۷)

جلوه های این بینش

حکومت با این بینش جلوه هایی دارد:

۱ – حکومت «هدف » نیست، «وسیله » است; یعنی آن که بنابراین دیدگاه، حکومت از آن رو که از دید دنیاپرستان ریاست، آقایی و
مسند و منصب است، ارزشی ندارد . آن قدر که حتی از آب بینی بز (۸) و استخوان خوک در دست جذامی (۹) و برگ جویده ای که در
دهان ملخی باشد (۱۰) نیز بی ارزش تر است . از دیدگاه امام عارفان اصل حکومت و امارت اگر برای هدفی والا و انسانی نباشد، از
«کفش کهنه وصله دار» نیز بی ارزش تر است .

ارزش حکومت از دیدگاه مولا به آن است که پلی برای خدمت به خداوند و بندگانش باشد، فرمود: «والله لهی احب الی من امرتکم
هذه الا ان اقیم حقا او ادفع باطلا; (۱۱) به خدا سوگند همین کفش بی ارزش برایم از حکومت بر شما محبوب تر است، مگر آن که حقی
را به پا دارم یا باطلی را دفع نمایم .»

در جای دیگر شکوهمندانه اهداف بلند خویش را از به دست گرفتن حکومت چنین بیان می کند:

«اللهم انک تعلم انه لم یکن الذی کان منا منافسه فی سلطان و لا التماس شی ء من فضول الحطام ولکن لنرد المعالم من دینک و
نظهر الاصلاح فی بلادک فیامن المظلومون من عبادک و تقام المعطله من حدودک; (۱۲) . . . پروردگارا، تو می دانی آن چه ما انجام
دادیم نه برای این بود که ملک و سلطنتی به دست آوریم و نه برای این که از متاع پست دنیا چیزی تهیه کنیم، بلکه برای این بود
که نشانه های از بین رفته دینت را باز گردانیم و صلح و مسالمت را در شهرهایت آشکار سازیم تا بندگان ستمدیده ات در ایمنی قرار
گیرند و قوانین و مقرراتی که به دست فراموشی سپرده شد بار دیگر عملی گردد . . . .»

در این سخن خدمت به آیین حق و بندگان خداوند از اهداف حکومت مولا بیان شده است و به راستی حکومتی ارزشمند است که
در راستای این دو هدف مقدس حرکت کند و کارگزارانی در نظام اسلامی در شان نظام اند که این دو هدف را با تمام وجود باور
کرده باشند و در این راستا حرکت کنند . مسئولیت را «لقمه چرب » ندانسته، بلکه آن را زمینه ای برای خدمت به دین خدا و بندگان
او بدانند .

و در خطبه شقشقیه مولا یکی از اهداف حکومتش را خدمت به مظلومان و محرومان این زجر کشیده های همیشه تاریخ معرفی
می کند و می فرماید:

«. . . اما والذی فلق الحبه و برا النسمه لولا حضور الحاضر و قیام الحجه بوجود الناصر و ما اخذ الله علی العلماء الا یقاروا علی کظه
ظالم و لا سغب مظلوم لا لقیت حبلها علی غاربها . . . ; (۱۳) . . . آگاه باشید سوگند به خدایی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، اگرنه
این بود که جمعیت بسیاری گرداگردم را گرفته و به یاری ام قیام کرده اند و از این جهت حجت تمام شده است و اگر نبود عهد و
مسئولیتی که خداوند از دانشمندان هر جامعه گرفته که در برابر شکمخواری ستمگران و گرسنگی ستمدیدگان سکوت نکنند،
من مهار شتر خلافت را رها می ساختم و از آن صرف نظر می کردم . . .»

در سخنی دیگر مولا پس از آن که شرحی از ستمی که در دوره قبل از حکومت بر حضرت رفت، بیان می کند و فلسفه سکوت
خویش را «حفظ مصالح اسلام » معرفی می نماید: اعراض خود را از حکومت به عنوان جلوه ای از دنیا ابراز می دارد و می فرماید: «. . . و
انی الی لقاء الله لمشتاق و حسن ثوابه لمنتظر راج . . . ; (۱۴) . . . و همانا من مشتاق ملاقات پروردگارم و به پاداش نیکویش منتظر و
امیدوارم . . . .»

ولکن فلسفه پذیرش حکومت را به عنوان «امانت » ، «وظیفه » و «تکلیف » چنین بیان می کند که اگر من با این اشتیاق فراوان مردم،
مسئولیت امامت را به دست نمی گرفتم، نااهلان زمام دار امور می شدند و عرصه بر خوبان تنگ گرفته و ناصالحان را بر گرده مردم
سوار می کردند .»

«. . . ولکنی اسی ان یلی امر هذه الامه سفهاؤها و فجارها فتتخذوا مال الله دولا و عباده خولا والصالحین حربا والفاسقین حزبا . . . ; (۱۵) .
. . ولی از این اندوهناکم که سرپرستی حکومت این امت به دست این فرومایه گان و نابه کاران افتد، پس بیت المال را به غارت برند،
بندگان خدا را به اسارت گیرند، با صالحان بستیزند و فاسقان را ه