پاورپوینت کامل رابطه علم و دین از دیدگاه علامه طباطبایی(ره) ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رابطه علم و دین از دیدگاه علامه طباطبایی(ره) ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رابطه علم و دین از دیدگاه علامه طباطبایی(ره) ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رابطه علم و دین از دیدگاه علامه طباطبایی(ره) ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

آخرین قسمت

اشاره:

رویکرد نظام مند به پدیده علم در تمدن مدرن و کاوش و پژوهش توسط انسان قرن بیستم در مسایل متافیزیکی مسوولیت
پاسداران دین و نگهبانان شریعت اسلامی را روز به روز قوی تر می سازد، بدون شک جهان معاصر به دلیل سرخوردگی از مادیات و
انحرافات جدیدی که هویت او را در مخاطره قرارمی دهد گرایش جدیدی به دین و معنویت پیدا کرده است اگر شبهات جدید
درست مورد تحقیق و پژوهش قرار گیرد و فقر تئوریک ما در زمینه مفاهیم برطرف شود و گونه های تعارض علم و دین و عقل و نقل
درست تشریح گردد، دیگر مانعی برای زانو زدن در محضر تعالیم حیات بخش اسلام نخواهد بود.

در این مقاله برآنیم تا تعارض علم و دین در مساله خلقت و آفرینش انسان را مورد بررسی قرار داده و به نقد شبهات بپردازیم.

لازم به ذکر است که تفصیل این مطالب در کتابی که تحت عنوان «کلام جدید وفلسفه دین » توسط نگارنده تدوین یافته و در آستانه
چاپ است، تقدیم خوانندگان عزیز می گردد.

تلازم دین با زندگی انسان از دیدگاه علامه طباطبائی

علامه طباطبائی معتقد است که زندگی اجتماعی انسان بدون پیروی از دین ومقررات و برنامه های دینی و قوانین اسلامی میسر
نیست و ضمن تاکید بر این نکته، به دیدگاه قرآن کریم مبنی بر این که بشر از دین، گریزی ندارداشاره می کند و طی یک دیدگاه
کلی درباره دین چنین می فرماید:

«تردید نیست در این که هر یک از افراد انسان که در زندگی، طبعا به همنوعان خود گراییده، در محیط اجتماع و زندگی
دسته جمعی اعمال و کارهایی که انجام می دهد از همدیگر بیگانه و بی رابطه نیستند و اعمال گوناگون وی مانند خوردن و نوشیدن،
خواب و بیداری، گفتن و شنیدن، نشستن و راه رفتن واختلاطها و معاشرت ها در عین حال که صورتا از همدیگر جدا و متمیز
می باشند،با همدیگر ارتباط کامل دارند. هر کاری را در هر جا و به دنبال هر کاردیگر نمی شود کرد، بلکه حساب در کار است، پس
اعمالی که انسان در مسیرزندگی انجام می دهد، تحت نظامی است که از آن تخطی نمی کند و در حقیقت ازیک نقطه مشخص
سرچشمه می گیرد و آن این است که انسان می خواهد یک زندگی سعادتمندانه داشته باشد که در آن تا می تواند کامروا بوده به
خواسته ها وآرزوهای خود برسد و به عبارت دیگر: تا می تواند نیازمندی های خود را ازجهت بقای وجود به طور کامل تری رفع نماید
و از این جاست که انسان پیوسته اعمال خود را با مقررات و قوانینی که به دلخواه خود وضع کرده یا ازدیگران پذیرفته تطبیق
می کند و روش معینی در زندگی خود اتخاذ می نماید.

برای تهیه وسائل زندگی کار می کند; زیرا تهیه وسائل زندگی را یکی ازمقررات می داند. برای التذاذ ذائقه و رفع گرسنگی و تشنگی،
غذا می خورد وآب می آشامد، زیرا که خوردن و آشامیدن را برای بقاء سعادتمندانه خودضروری می شمرد و به همین قرار… قوانین و
مقررات نامبرده که در زندگی انسان حکومت می کند به یک اعتقاد اساسی استوارند و انسان در زندگی خود به آن تکیه داده است و
آن تصوری است که انسان از جهان هستی که خود نیز جزیی از آن است، دارد و قضاوتی است که در حقیقت آن می کند و این مساله
باتامل در افکار مختلفی که مردم در حقیقت جهان دارند، بسیار روشن است.

مجموعه این اعتقاد و اساس (اعتقاد در حقیقت انسان و جهان) و مقررات متناسب با آن که در مسیر زندگی مورد عمل قرار
می گیرد، دین نامیده می شودو اگر انشعاباتی در دین پدید آید هر شعبه را مذهب می نامند مانند مذهب تسنن و مذهب تشیع در
اسلام و مذهب ملکانی و مذهب نسطوری در مسیحیت.

بنابر آن چه گذشت هرگز انسان «اگر چه به خدا نیز معتقد نباشد» از دین،«برنامه زندگی که بر اصل اعتقادی استوار است »
مستغنی نیست. پس این همان روش زندگی است و از آن جدایی ندارد.

قرآن کریم معتقد است که بشر از دین گریزی ندارد و آن راهی است که خدای متعال برای بشر باز کرده که با پیمودن آن به وی
برسند منتهای امر، کسانی که دین حق (اسلام) را پذیرفته اند، به راستی راه خدا را می پیمایند و کسانی که دین حق را نپذیرفته اند
راه خدا را کج کرده عوضی گرفته اند».

علامه طباطبائی ضمن اشاره به برخی از شبهات روشنفکران غرب زده پیرامون دین می فرماید:

«و ایاک ان تتوهم ان الدین الالهی مجموع امور من معارف و شرایع جافه تقلیدیه لا روح لها الا روح المجازفه بالاستبداد… و لارابط
لها یربطهابالنوامیس التکوینیه المماسه للانسان الحاکمه حیاته القائمه شوونهاالقیمه باصلاحها… فهذا من الجهل بالمعارف الدینیه.
.. وبالجمله الکتاب الالهی یتضمن مصالح العباد… والدین الالهی هو مجموع القوانین المصلحه ».

دیدگاه علامه درباره فطری بودن دین

علامه طباطبائی دین را فطری می داند و ریشه دین حقیقی یعنی اسلام را درسرشت و نهاد نوع انسان، راسخ دانسته «الفطره بناء
نوع من الفطر بمعنی الایجاد و الابداع » و مخاطب اسلام را «انسان طبیعی » یعنی انسانی که فطرت خدادادی را داشته و خود را از
مسیر مستقیم فطری خارج نساخته می داند و براین اساس قوانین دین اسلام به صورت جهانی و جاودانی برای تمامی اعصار
وامصار است و هیچ حد و مرز جغرافیایی و نژادی و مانند آن را برنمی دارد،از دیدگاه علامه نه تنها یکتاپرستی و خداشناسی بلکه
مجموعه معارف دینی فطری است و در اعماق جان انسان ریشه دارد وی در ذیل آیه ۳۰ روم می فرماید: «ففیه اشاره الی ان هذا الدین
الذی یجب اقامه الوجه له هوالذی یهتف به الخلقه و یهدی الیه الفطره الالهیه التی لاتبدیل لها».

انسان طبیعی: یعنی انسانی که فطرت خدادادی را داشته و شعور و اراده اوپاک باشد و با اوهام و خرافات لکه دار نشده باشد که ما
او را انسان فطری می نامیم و باید افزود که دعوت دینی در اسلام به سوی یک سلسله عقاید پاک واخلاق فاضله و قوانین عملی است
که انسان فطری با تعقل خدادادی خود و خالی از شائبه اوهام و خرافات، صحت و واقعیت آن را تایید می کند.» تبیین دیدگاه علامه
در این باره مقاله ای مفصل می طلبد که در این مقال نمی گنجد.

علامه طباطبائی ضمن اشاره به منطق کلاسیک و تقسیم علم به تصور و تصدیق وارتباط طولی و ترتبی معارف تصوری و معارف
تصدیقی و رسیدن معارف نظری به معارف اولیه و بدیهی، بدیهیات اولیه ارسطویی را «عقل فطری » می داند ومی گوید: در هر چه
شک کنیم در این شکی نیست که واقعیتی برای ذهن موجوداست.

نیل به آن واقعیت از طریق استدلال ممکن نیست مگر با توسل به قضایای بدیهی اولی که آن ها غیر قابل شک اند، فکر از راه چیدن
قضایای بدیهی و اولی و بااستفاده از قواعد منطقی چه از نظر ماده و یا صورت به نتایج نظری مجهول می رسد و این امور ارتکازی و
نظری عقل است.

علامه در تفسیر شریف «المیزان » در موارد بسیاری به شکل منطقی آیات اشاره می کند و معتقد است استنتاج احکام عام از آیات
مشتمل بر تعقل وتفکر و تدبر و فهم و فقه و حکمت با استفاده از ق