پاورپوینت کامل انسان و اندیشه درباره قیامت ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انسان و اندیشه درباره قیامت ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انسان و اندیشه درباره قیامت ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انسان و اندیشه درباره قیامت ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۹

«لا اقسم بیوم القیامه و لا اقسم بالنفس اللوامه ایحسب الانسان الن نجمع عظامه » سوگند به روز قیامت ، و سوگند به
(نفس لوامه و)وجدان بیدار و ملامت گر (که رستاخیز حق است). آیا انسان می پندارد که هرگز استخوان های او را جمع
نخواهیم کرد.

مساله قیامت و معاد، مورد قبول پیروان همه ادیان است; حتی آنان که بر اساس فطرت، ماوراء الطبیعه را پذیرفته اند
بدان معتقدند.

پیشوایان معصوم ما علیهم السلام مسئله دنیا و آخرت و کیفر وپاداش را با تعبیرهای گوناگون بیان کرده اند که همه آن ها
در واقع،تفسیر و تبیین آیات قرآنی است. آن بزرگواران در جمله های کوتاه،معانی بلندی را به ره جویان ارائه کرده اند تا
آنان که در پی یافتن حقیقت اند بدان دست یابند و از وادی تباهی جان به در برند.

بیان معصوم به گونه ای است که هیچ جای ابهام باقی نمی گذارد و بااندکی تامل انطباق آن با قرآن بر ما آشکار می شود.

یکی از سخنان عمیق و پرمعنا، این فرمایش امام هادی(ع) است که می فرماید: «الدنیا سوق ربح فیها قوم و خسر فیها
آخرون; دنیاچونان بازاری است که گروهی در آن سود می برند و دسته ای زیان کارند.» امیرمومنان(ع) می فرماید: «الیوم
عمل و لاحساب و غداحساب و لاعمل;امروز (دنیا) وقت عمل است و نه جای بازخواست و فردا(قیامت) روز بازخواست و
حساب رسی است و نه جای عمل.» هنگامی که این دو جمله نورانی را کنار آیه «کل نفس بما کسبت رهینه » قراردهیم،
درمی یابیم که هیچ تباین و اختلافی میان آن ها وجود ندارد، جزدر لفظ «اما» و مفهوم یکی است و آن بازگشت به محضر
عدل الهی وحضور در عرصه قیامت به منظور کیفر و پاداش; همان چیزی که آیات آغازین، به آن پرداخته است.

در جای دیگری از سخنان علی(ع) می خوانیم: «جان های تان ارزش مندندآن ها را به کم تر از بهشت نفروشید.» داد و
ستدی که مورد نظر امام است، همان بندگی و فرمان برداری از خداوند و پیروی از احکام است وعملی که بر اساس
رهنمودهای بزرگان و متکی به آیات قرآن باشد بهشت را به ارمغان می آورد. کسی که در این خاکدان، دامان به گناه
آلوده نکند و فرصت نبازد همانند کشاورزی است که زمانی را به کاشت و داشت می پردازد، تا زمان برداشت فرا رسد، اعمال
انسان، چونان بذری است که روزی ثمر می دهد. و این، مفهوم روایت است که: «الدنیا مزرعه الاخره ».

مخاطبان آیه «کلوا واشربوا هنیئا بما اسلفتم فی الایام الخالیه;بخورید و بنوشید، گواراتان باد به [پاداش] آن چه در
روزهای گذشته انجام دادید.» جز پاکان و کسانی که در دنیا راه صلاح پیمودند،نیستند، چرا که پرهیز از گناه چنین
پاداشی دارد.

آنان که سر به فرمان خدا و رسول نهادند و وعده های الهی را با یقین پذیرفتند شایسته چنین خطابی هستند. اما کسانی
که ره توشه ای برنگرفته و خویش را آماده حساب رسی نکرده کجا سزاوار چنین پاداشی اند. آن چه که در کلام معصوم آمده
و به انسان پیام داده که خویشتن را به کم تر از بهشت نفروشید، تنها در اعمال نیک تبلورمی یابد: خدمت به بی نوایان، یاری
زیردستان و تن دادن به مشکلات وبردباری در گرفتاری ها از مصادیق کارهای نیک است که انسان را به درجه ای می رساند
که در قیامت، خطاب می شود که:

«سلام علیکم بما صبرتم فنعم عقبی الدار; درود بر شما به [پاداش]آن چه صبر کردید، راستی چه نیکوست فرجام آن
سرای ».

اگر اندکی به آخرت بیندیشیم و گوش دل به سخنان رسولان هدایت بسپاریم، یقینا تردید نخواهیم داشت که ما نیز در
آن روز باید به انتظار بنشینیم تا کیفر کردار و یا پاداش اعمال خود را ببینیم;روزی که هر کس دل مشغول گرفتاری
خویش است و بدون توجه به عزیزان خود که عمری را در کنار آنان سپری کرده و با آنان انسی داشته، درپی یافتن راه گریز
است، اما افسوس که بدان دست نمی یابد.

ترسیم صحنه قیامت

قرآن کریم آن صحنه هولناک را این گونه ترسیم می فرماید:

«یوم یفر المرء من اخیه و امه و ابیه و صاحبته و بنیه لکل امری منهم یومئذ شان یغنیه; روزی که آدمی از برادرش و از
مادرش و پدرش و از همسرش و پسرانش می گریزد در آن روز، هر کسی از آنان را کاری است که او را به خود مشغول
می دارد. » در جای دیگر به توصیف آن روز پرداخته و می فرماید: «تعرج الملائکه والروح الیه فی یوم کان مقداره خمسین
الف سنه فاصبر صبرا جمیلا انهم یرونه بعیدا و نریه قریبا یوم تکون السماء کالمهل و تکون الجبال کالعهن ولایسئل حمیم
حمیما; فرشتگان و روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوی «او» بالا می روند، پس صبر کن، صبری نیکو.
زیرا آنان[عذاب] را دور می بینند. و [ما] نزدیکش می بینیم. روزی که آسمان هاچون فلز گداخته شود. و کوه ها چون پشم
زده گردد. و هیچ دوست صمیمی از دوست صمیمی [حال] نپرسد.»

در چنین روز وانفسایی، مردم به دودسته تقسیم می شوند: گروهی رستگار و مشمول آیه کریمه «فی عیشه راضیه » اند

و دسته دوم که توشه ای برای آن روز برنگرفته اند بانگ برآرند که: «یا لیتها کانت القاضیه; ای کاش آن [مرگ] کار را
تمام می کرد.» و «انا انذرناکم عذابا قریبا یوم ینظر المرء ما قدمت یداه و یقول الکافر یا لیتنی کنت ترابا; ما شما را از عذابی
نزدیک هشدار دادیم، روزی که آدمی آن چه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد، و کافر گوید: کاش من خاک بودم.
»

دسته اول روزگار دنیایی خود را به سلامت سپری کردند و آن چه در توان داشتند در خدمت به خلق خدا به کار می گرفتند
و امروز به دلیل سبک باری، حسابی نه چندان سخت پس می دهند و به لطف و رحمت همیشگی الهی می پیوندند:

«فسوف یحاسب حسابا یسیرا و ینقلب الی اهله مسرورا; به زودی اش حسابی بس آسان کنند و شادمان به سوی کسانش
باز گردد.»

احوال زیان دیدگان و کافران در قیامت

جمعیت زیان دیده در قیامت از سر زبونی و ناتوانی، از گذشته اظهارندامت می کنند، ولی برای آنان سودی ندارد، زیرا در
فرصتی که می توانستند توشه ای برگیرند، به غفلت سپری کردند. پیام خدا و رسولان را ناشنیده انگاشتند اینک به یاد
تباهی های خود، ناله کنان راه چاره می جویند. قرآن کریم از زبان آنان می گوید: «یا لیتنی اتخذت مع الرسول سبیلا; ای
کاش با پیامبر خدا همراه شده و از او پیروی می کردم ».

اما پیش تر و در دار دنیا هرگاه مورد خطاب پیامبران قرارمی گرفتند و از مرگ و قیامت بیم داده به راه هدایت
فراخوانده می شدند به سخریه پاسخ می دادند «و قالوا ان هی الا حیاتنا الدنیا وما نحن بمبعوثین; و گفتند: جز زندگی
دنیای ما [زندگی دیگری] نیست و برانگیخته نخواهیم شد.» و از پذیرش حق گریزان بودند و منادیان حق را می آزردند.
آنان کارهای خویش را درست و معیار عمل می دانستند،هادیان راه حق را به تمسخر می گرفتند، در زمین فساد و
تباهی می کردند و می پنداشتند که کاری نیکو انجام می دهند.

خداوند متعال در معرفی اینان که بی تردید از زیان کارترین افرادند،خطاب به رسول اکرم(ص) می فرماید: «قل هل
ننبئکم بالاخسرین اعمالاالذین ضل سعیهم فی الحیوه الدنیا و هم یحسبون انهم یحسبون صنعا;بگو: آیا شما را از
زیان کارترین مردم آگاه گردانم [آنان] کسانی اندکه کوشش شان در زندگی دنیا به هدر رفته و خود می پندارند که