پاورپوینت کامل موضع الرساله ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موضع الرساله ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موضع الرساله ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موضع الرساله ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۹

از ویژگیهایی که در زیارت معتبر جامعه، امامان را به آن می خوانیم «موضع الرساله » است. باید دید معنای این جمله که در بسیاری
از زیارتها آمده است چیست؟

کلمه موضع به معنای جایگاه و کلمه «رساله » اسم است از باب ارسال و نوعا به پیام پیامبران الهی گفته می شود. امامان (ع) جایگاه
پیام رسالت اند.

یک معنای ترکیب فوق آن است که رسالت پیامبر (ص) و تبلیغ از آئین او بعد از وفاتش بر دوش امامان (ع) قرار گرفته است. به
عبارت دیگر تداوم نعمت رسالت به برکت وجود اهل بیت علیهم السلام است و این نور از رهگذر و مصباح ولایت اهل بیت (ع) است
که در دسترس همگان قرار گرفته است و بی تردید بدون وجود این انوار تابناک رسالت و تداوم آن عقیم می ماند. بقاء رسالت به
برکت تلاش گسترده اهل بیت (ع) بوده است لذا در فراز دیگری از زیارت جامعه می خوانیم:

«بموالاتکم علمنا الله معالم دیننا» خداوند معارف دینی را به برکت ولایت شما به ما آموزش داد.

این واقعیت مهم تاریخ است که اگر تلاش گسترده امیرمؤمنان علی (ع) و فرزندانش نبود، معلوم نبود امروز اسلام چه وضعیتی
داشت؟ بی تردید اگر تلاش آنها نبود امروز از اسلام چیزی جز خرافات و مطالب سست همانند برخی از مطالب بی پایه و اساس
تورات و انجیل تحریفی کنونی باقی نمی ماند.

نقش اهل بیت در پاسداری از قرآن

درست است که قرآن اساسی ترین مصدر تشریع است و خداوند وعده حفظ آن را داده است «انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون » (۱)
لیکن از اساسی ترین محورهای حفظ آن از تحریف، اهل بیت (ع) بودند، آنها بودند که پاسدار کتاب خداوند، این جلوه برجسته
ربوبی بودند و نگذاشتند این یادگار ارزشمند رسالت تحریف شود. و تحریف ناشدن قرآن نظریه شیعه است. عالم بزرگ شیعه
مرحوم سید علی بن طاوس حلی متوفی سال ۶۶۴ هجری گوید: ان رای الامامیه هو عدم التحریف. رای علمای شیعه عدم تحریف
قرآن است. (۲)

مرحوم قاضی نورالله تستری گوید: «ما نسب الی الشیعه الامامیه من وقوع التحریف فی القرآن لیس مما یقول به جمهور الامامیه
انما قال به شرذمه قلیله منهم لا اعتداد لهم فیما بینهم » (۳) وقوع تحریف درقرآن که نسبت به شیعه داده شده است این نظریه
اکثریت عالمان شیعه نیست بلکه این نظریه اندکی غیر قابل اعتناء بین آنهاست.

صیانت و سلامت قرآن از تحریف مدیون تلاش اهل بیت (ع) است و اگر ذره ای تحریف در قرآن راه می یافت بدون تردید ائمه فریاد
زده در مقابل آن می ایستادند. امام خمینی در نقد نظریه مرحوم میرزا حسین نوری در مورد تحریف قرآن می فرمایند… اگر این
چنین است که ایشان ادعاء می کند که کتاب خداوند پر بوده از نام اهل بیت (ع) و منقبت آنان و نام امیرالمؤمنین و وصایت و
امامت حضرت پس چرا نه امیرالمؤمنین و نه فاطمه و نه امام حسن و امام حسین (ع) و از صحابه همانند سلمان و ابوذر و مقداد و
عمار که پیوسته دفاع از ولایت حضرت می کردند به آن استدلال نکردند! در پایان می فرمایند «ففساد هذا القول الفظیع و الرای
الشنیع اوضح من ان یخفی علی ذی مسکه » پس فساد این قول زشت و رای غلط (نظریه تحریف قرآن) واضح تر از آن است که از
عاقلی مخفی بماند. (۴)

امامان (ع) تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا این کتاب ارزشمند الهی در جامعه محور و پیوسته مورد مراجعه باشد تا آنجا که
قرآن را محور صحت و سقم روایات قرار دادند. ایوب بن حر گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: «کل شی مردود الی الکتاب
والسنه و کل حدیث لایوافق کتاب الله فهو زخرف » (۵) همه چیز را عرضه بر کتاب و سنت (قطعی) نمائید و هر حدیثی که موافق با
کتاب خدا نباشد باطل و بی اساس است.

نقش اهل بیت در پاسداری از سنت

دومین مصدر اساسی تشریع سنت نبوی است. سنت نبوی هم با تلاش اهل بیت (ع) محفوظ مانده است.

بعد از پیامبر (ص) با انگیزه ای کاملا سیاسی و به منظور محو و از یادها بردن روایاتی که در مدح و منقبت امیرمؤمنان علی (ع) و
اهل بیت (ع) و به بهانه دفاع و مطرح بودن قرآن، نوشتن حدیث ممنوع شد. (۶) و متاسفانه تا سال ۱۴۳ هجری این فاجعه ادامه
یافت تا آن که در این سال مجددا تدوین حدیث آغاز گردید ولی این تنها امیرمؤمنان علی (ع) و اولاد معصومش بودند که ارزشی
برای دستور منع کتابت حدیث قائل نبوده هم خود می نوشتند و هم دوستان خود را امر به کتابت می کردند. (۷)

به این ترتیب باید گفت حفظ سیره نبوی هم مدیون تلاش اهل بیت (ع) بوده است.

آری «بموالاتکم علمنا الله معالم دیننا» اگر اهل بیت (ع) نبودند و تلاش خستگی ناپذیرشان نبود، امروز چیزی از معارف دینی به
دست ما نبود. آنان زجرها را تحمل کردند، خون جگرها خوردند تا معارف اسلام ناب محمدی (ص) به دست نسل های بعد برسد.

این حقیقت مرجعیت علمی اهل بیت (ع) است که این تنها پیروان مکتب تشیع نیستند که بر سر سفره اهل بیت نشسته اند بلکه
جهان اسلام ریزه خوار این سفره اند .

اصولا مرجعیت علمی اهل بیت (ع) بعد از پیامبر مطلبی نیست که جای تردید برای کسی باشد:

اولا این سفارش مسلم پیامبر (ص) در حدیث متواتر ثقلین است که دو یادگار گرانبها پس از حضرت، قرآن و عترت اند.

ثانیا واقعیت های تاریخی گویای آن است که اهل بیت (ع) در هر دوره ای که زندگی می کرده اند سمت مرجعیت داشته و در
زمینه های علمی به آنان مراجعه می شده است.

علوم اسلامی مدیون امیرمؤمنان (ع) است. ابن ابی الحدید معتزلی گوید: برترین علوم علم الهی است یعنی علم اعتقادات هر آنچه
اهل این علم از شیعه و سنی دارند از امام علی (ع) دارند.

از جمله علوم فقه است و امام علی (ع) اصل و اساس آن است «و کل فقیه فی الاسلام فهو عیال علیه » هر فقیهی در اسلام بر سر این
سفره نشسته است. اصحاب ابوحنیفه مثل ابویوسف، و محمد بن حسن شیبانی از او بهره گرفته اند و او از امام صادق (ع) و حضرت
هم از پدرش تا می رسد به امیرمؤمنان علی (ع) مالک بن انس دیگر امام فقهی اهل سنت، شاگرد ربیعه است و او شاگرد عکرمه و او
شاگرد ابن عباس و او شاگرد امام علی (ع) است.

شافعی دیگر امام فقهی اهل سنت، شاگرد محمد بن شیبانی شاگرد ابوحنیفه است. پس شافعی هم با واسطه از امام صادق (ع) و
امیرمؤمنان علی (ع) بهره برده است.

احمد حنبل هم شاگرد شافعی است پس او هم با واسطه بر سر سفره امام علی (ع) نشسته است. این مساله فقیهان اهل سنت، اما
رجوع فقه شیعه به امام علی (ع) نیز بدیهی است.

در قضاوت نیز امام علی (ع) فقیه ترین است…

از جمله علوم علم تفسیر است. هر کس هرچه در تفسیر دارد از امام است، هر کس یک نگاه به تفاسیر بیاندازد این واقعیت را به
صورتی کاملا شفاف می یابد.

از جمله علوم علم نحو و عربیت است این را همه می دانند که بنیانگذار این علم امیرمؤمنان علی (ع) بوده است او بود که کلیات
این علوم را به ابوالاسود دؤلی آموخت…» (۸)

کسان زیادی از اهل فتوا از امیرمؤمنان علی (ع) بهره مند شدند مانند عبدالله بن عباس، عبیدالله بن ابی رافع، اصبغ بن نباته،
جابر بن عبدالله انصاری و…

مرجعیت علمی امام حسن (ع) و امام حسین (ع)

بعد از امیرمؤمنان این مرج