پاورپوینت کامل شیوه های تبلیغی امام علی (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیوه های تبلیغی امام علی (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیوه های تبلیغی امام علی (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیوه های تبلیغی امام علی (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

۴۷

دور نمایی از زندگی

حضرت علی (ع) در روز جمعه سیزدهم ماه رجب و سی سال پس از عام الفیل از بانویی به نام فاطمه بنت اسد در کعبه زاده شد .
پدر او ابوطالب، بزرگ بطحا – مکه – و رئیس بنی هاشم بود، ۳۰ سال از ولادت حضرت محمد (ص) گذشته بود که امیرالمؤمنین
علی (ع) پا به عرصه گیتی نهاد و از آغاز زندگی از لطف و مهربانی پیامبر (ص) بهره مند شد .

طهارت نفسانی امام (ع) و پرورش او در دامان رسول خدا (ص) سبب شد تا از دوران کودکی با دیده نافذ و گوش شنوای خود
چیزهایی را ببیند و صداهایی را بشنود که برای مردم عادی غیر ممکن بود (۱) آن حضرت بعد از بعثت رسول خدا (ص) ده ساله بود
که ایمان آورد و افتخار سبقت در پذیرش اسلام را به خود اختصاص داد .

پس از بعثت پیامبر اکرم (ص) ۲۳ سال در کنار پیامبر (ص) و بازوی پرتوان او بود و با تمام وجود به دفاع از آرمان و اهداف عالی
پیامبر پرداخت و در سخت ترین لحظات با ایثار و از خودگذشتگی به یاری پیامبر (ص) شتافت که از این طریق به افتخارهایی نائل
آمد و حوادثی همانند:

۱ – ماجرای یوم الانذار ۲ – داستان لیله المبیت ۳ – ماموریت ابلاغ آیات برائت ۴ – فتح قلعه های خیبر ۵ – واقعه غدیر ۶ – همسری
تنها دخت پیامبر و . . . را به خود اختصاص داد .

پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) صداقت، پاکی و امتیازهایی همانند سبقت در پذیرش اسلام و وصی و وزیر و برادر پیامبر بودن،
حدیث منزلت و ثقلین و غدیر و . . . به فراموشی سپرده شد و نیرنگ و فریب، کتمان حقایق، تحریف و زور چهره گشود و آل رسول
مجبور به سکوت و کناره گیری شدند .

عوامل کناره گیری امیرالمؤمنین (ع) از حکومت:

۱ – ضرورت حفظ اسلام و عزت مسلمین و وحدت امت اسلام جهت مقابله با دشمنان داخلی و خارجی .

۲ – جلوگیری از ایجاد زمینه انحراف و ارتداد افراد زیادی که تازه مسلمان بودند .

۳ – حاکمیت جو تحریف، زور، اختناق و فشار .

۴ – بی نتیجه ماندن رهنمودهای آن حضرت برای دعوت مردم به سوی حق .

۵ – برخوردار نبودن از امکانات و قدرت کافی برای باز پس گیری خلافت .

۶ – خو گرفتن بسیاری از مردم با وضعیت موجود و بیعت بزرگان قبائل با خلیفه اول .

مهمترین فعالیت های امام (ع) در دوران خلفا

۱ – عبادت خدا .

۲ – تفسیر قرآن و حل مشکلات آیات و تربیت شاگردان همانند ابن عباس .

۳ – پاسخ به پرسش های دانشمندان دیگر ادیان از جمله یهودیان و مسیحیان که پس از فوت پیامبر (ص) برای تحقیق درباره
اسلام رهسپار مدینه می شدند .

۴ – بیان حکم بسیاری از مسائل جدید که در مورد آنها نصی از پیامبر اکرم (ص) و قرآن نرسیده بود .

۵ – کار و کوشش برای تامین زندگی بسیاری از بینوایان و درماندگان، تا آنجا که امام با دست خود، باغ احداث می کرد، قنات حفر
می نمود و آن را در راه خدا وقف می کرد .

۶ – هرگاه دستگاه خلافت در مسائلی با بن بست روبرو می شد . برای حل آن از علی مدد می گرفت . (۲)

پاورپوینت کامل شیوه های تبلیغی امام علی (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint

۱ – حکمت:

به کارگیری حکمت در امر هدایت وتبلیغ، یکی از شیوه های ارزشمندی است که امام علی (ع) در کنار «موعظه » و «مجادله »
براساس فرموده قرآن کریم: «ادع الی سبیل ربک بالحکمه والموعظه الحسنه و جادلهم بالتی هی احسن » (۳) مورد توجه قرار داده
است .

حکمت در لغت به معنای منع است . (۴)

در میان مفسران درباره حقیقت حکمت دو دیدگاه اصولی وجود دارد:

مشهور مفسران بر این عقیده اند که حکمت به معنای حجت، برهان، استدلال و سخن استوار است و ناظر به محتوا است یعنی
سخنی که براساس دلیل، برهان و مبانی منطقی و معقول باشد . (۵)

برخی دیگر همانند سید قطب، حکمت را به معنای شیوه تبلیغ می دانند و بر این باورند که مبلغ باید در راه تبلیغ، راه حکمت را
پیماید و هر چیزی را بر جای خود گذارد و با مقتضای حال عمل کند . (۶)

آنچه به نظر می رسد، بین این دو دیدگاه منافاتی وجود ندارد و جمع بین آن دو ممکن است . بدینصورت که حکمت اختصاص به
هر یک از آن دو ندارد و شامل حکمت در محتوا و برهان و حکمت در شیوه تبلیغ و رعایت حال مخاطبین و مقتضای حال است .
بدین ترتیب می بینیم که آن امام همام در شیوه تبلیغی خود این روش حکیمانه را به کار برده است زیرا که:

در بسیاری از بحث های نهج البلاغه، درباره اثبات توحید به براهین فلسفی استدلال می کند; مثلا، درباره نظام آفرینش براساس
برهان می فرماید:

«و کل قائم فی سواه معلول; (۷) هر موجودی غیر از خدا، معلول است [خداوند علت است]» .

و یا درباره وحدت خداوند می فرماید:

«الاحد لابتاویل عدد; (۸) خداوند احداست و وحدت او احدی است نه عددی »

این اندیشه لطیف که وحدت حق، وحدت عددی نیست در کلمات قدماء از حکماء اسلامی از قبیل فارابی و بوعلی سینا و . . . دیده
نمی شود . حکماء متاخر این اندیشه به اصطلاح «وحدت حقه حقیقیه » را وارد فلسفه خود کردند . (۹)

گاهی با براهین و استدلال های ساده تر و قابل فهم برای همگان به اثبات وجود خدای تعالی می پردازد .

همچنان که درباره تحولات درونی و نفسانی می فرماید:

«عرفت الله بفسخ العزائم و حل العقود» . (۱۰)

از طرف دیگر در شیوه تبلیغی خود، در بسیاری از موارد، رعایت حال مخاطبین را نموده است و براساس اصل مخاطب شناسی
عمل کرده است که بهترین نمونه آن، سیره عملی مظلومانه آن حضرت است چون در زمان حکومت خویش می بینند که افکار
عمومی بر اثر تبلیغات مسموم، زمینه پذیرش او را ندارد به خاطر حفظ اسلام و زحمات رسول خدا (ص) آنان را در جهل خود رها
ساخته تا به برکت باقی ماندن اساس اسلام این منکرات برطرف شود .

امیرالمؤمنین (ع) خود در سخنی دردمندانه و سوزناک می فرماید:

«قد عملت الولاه قبلی اعمالا خالفوا فیها رسول الله (ص) متعمدین خلافه ناقضین لعهده مغیرین لسنته ولو حملت الناس علی
ترکها . . . لتفرق عنی جندی حتی ابقی وحدی او قلیل من شیعتی; والیان قبل از من اعمالی را مرتکب شدند، عمدا بر خلاف شیوه
رسول خدا (ص) رفتار کردند، پیمان او را شکستند و سنتش را دگرگون کردند . اگر مردم را به ترک این اعمال مجبور کنم . . .
لشگرم پراکنده می شوند تا آن که خود تنها بمانم یا با گروه اندکی از شیعیانم .»

سپس حضرت لیستی از بدعت هایی همانند تغییر مقام ابراهیم (ع) از جایگاه اصلی خود، غصب فدک فاطمه زهرا (س)،
ازدواج های غلط و . . . را برشمرد و فرمود:

«اگر این امور را به مسیر اصلی خود برگردانم همه از اطرافم پراکنده می شوند . به خدا سوگند به مردم فرمان دادم در ماه رمضان
نمازی جز نماز واجب را به جماعت نخوانند و به آنان گفتم که نماز مستحبی را به جماعت گزاردن بدعت است، برخی از لشکریانم
که در کنار من می جنگیدند، فریاد کشیدند: ای اهل اسلام، سنت عمر تغییر پیدا کرد، ما را از نماز خواندن در ماه رمضان باز
می دارند، و می ترسیدم که در گوشه لشکرم علیه من بشورند و قیام کنند . . . .» (۱۱)

۲ – موعظه

عمده ترین شیوه تبلیغی امیرالمؤمنین (ع) شیوه موعظه ای است .

وعظ در لغت به معنای بازداشتن و منع کردنی است که مقرون به بیم از عواقب کار باشد . (۱۲) و در مجمع البحرین آمده است:

«موعظه عبارت است از سفارش به تقوا و ترغیب به طاعت ها و پرهیز از گناهان و برحذر داشتن از اینکه کسی فریب دنیاخورده و
دل به زر و زیور آن بندد .» (۱۳)

برخی از مفسران بر این عقیده اند که موعظه همان خطابه است که اهل منطق در کنار برهان و جدل قرار داده اند . (۱۴)

به نظر می رسد که موعظه با خطابه متفاوت است . کار خطابه با احساسات است و غیرت، حمیت، حمایت، سلحشوری، عصبیت،
برتری طلبی، عزت طلبی، مردانگی، شرافت، کرامت، نیکوکاری و خدمت را به جوش می آورد و در جایی به کار می رود که
احساسات خمود و راکد است، ولی موعظه کارش رام ساختن و تحت تسلط درآوردن احساسات است و جوشش ها و هیجان های
بیجا را خاموش می کند و طوفان ها را فرو می نشاند ودر جایی به کار می رود که شهوات و احساسات خودسرانه عمل می کند . (۱۵)

با بررسی نهج البلاغه و سیره تبلیغی امام (ع) به این نتیجه می رسیم که هر یک از آن دو را در جای خود و با رعایت مقتضای حال
به کار برده است . خطابه های امیرالمؤمنین (ع) در موقعی ایراد شده است که باید احساسات برافروخته شود و طوفانی ایجاد کند
و بنیاد ظلمی برکنده شود همچنانکه در صفین در آغاز برخورد با معاویه چنین کرد . (۱۶)

از آنجا که علی (ع) مرد سخن بود و سخنانش حد وسط کلام مخلوق و خالق بود (۱۷) با بیان شگفت خود بارها با مردم سخن گفت و
اندکی از این سخنان در نهج البلاغه جمع آوری شده است و انواع خطبه های سیاسی، حماسی، اقتصادی، موعظه ای اخلاقی و . . .
در آن یافت می شود که معروفترین آنها عبارتند از:

۱ – خطبه شقشقیه که در آن به تحلیل سیاسی حوادث ناگوار پس از رحلت رسول خدا (ص) می پردازد و از غصب خلافت و
دوره های گوناگون آن سخن می گوید: .

۲ – خطبه قاصعه که در آن به دستورات اخلاقی و اهمیت واجبات الهی و پرداخت حقوق مالی و عبرت گرفتن از دنیا می پردازد .

۳ – خطبه همام – متقین – که در آن «اوصاف پارسایان » را برمی شمارد .

ولی شیوه موعظه ای امام (ع) که عمده ترین شیوه تبلیغی آن حضرت است در شرایط دیگری انجام یافته است و بیشتر مواعظ آن
حضرت در زمانی است که حکومت را در دست گرفته است و مردم بر اثر فتوحات پی در پی خلفا و غنایم بی حساب به سوی فساد
اخلاقی، دنیاگرایی، تجمل پرستی و عصبیت های قبیله ای گرایش پیدا کرده اند . (۱۸)

و در اینجا راهی جز موعظه ندارد و باید به فریاد کسانی که در دریای غفلت غوطه ورند و موج حیرانی وجود آنان را فراگرفته است،
رسیده و از این مهلکه خطرناک نجات بخشد و به سوی خیر و سعادت هدایتشان نماید .

بدین ترتیب از مجموع خطبه ها و نامه های جمع آوری شده در نهج البلاغه، ۸۶ خطبه از ۲۳۹ خطبه و ۳۱ نامه از ۷۹ نامه، یا تماما
موعظه است و یا لااقل مشتمل بر یک سلسله موعظه است . (۱۹)

علاوه بر این، آن حضرت هر روز و شب کلاس درس داشت که در آن به تبیین معارف الهی و موعظه می پرداخت .

امام باقر (ع) می فرماید:

«کان علی (ع) اذا صلی الفجر لم یزل معقبا الی ان تطلع الشمس فاذا اطلعت، اجمع الیه الفقراء والمساکین و غیرهم من الناس
فیعلمهم الفقه والقرآن و کان له وقت یقوم فیه من مجلسه ذلک; همواره امیرالمؤمنین (ع) چون نماز صبح می گزارد به تعقیب نماز
مشغول می شد تا آفتاب برمی آمد و چون آفتاب طلوع می کرد فقراء و مساکین و سایر مردم به گردش جمع می شدند و او آنان را
فقه و قرآن می آموخت و وقت منظمی داشت که از این مجلس برمی خاست .» (۲۰)

و نیز آن حضرت می فرماید: امیرالمؤمنین (ع) در کوفه هر شب چون نماز عشاء می گزارد، مردم را سه بار با صدای بلند که همه
اهل مسجد می شنیدند مخاطب قرار داده می فرمود:

«ایها الناس تجهزوا رحمکم الله فقد نودی فیکم بالرحیل; ای مردم آماده شوید – خدای رحمتتان کند – زیرا بانگ کوچ رفتن را در
میان شما داده اند . . .»

آنگاه مطالب بسیاری در زمینه جهان و آخرت را بیان می فرمود و آنان را موعظه می کرد . (۲۱)

۳ – مجادله

یکی دیگر از شیوه های تبلیغی علی (ع) مجادله است .

مجادله در لغت به معنای پیچاندن طناب است و سپس به پیچاندن طرف مقابل و گفتگو برای غلبه به کار رفته است . (۲۲)

مجادله بر سه قسم است: ۱ – مجادله احسن ۲ – مجادله حسن ۳ – مجادله غیر حسن (بد) . (۲۳)

از آنجا که شیوه تبلیغی آن حضرت واقع نگری و حقیقت گرایی است از مجادله به غیر حسن – بد – پرهیز نموده و در موارد فراوانی
روش مجادله به احسن و یا مجادله حسن را به کار برده است و طبرسی در کتاب الاحتجاج خویش نمونه های زیادی از این گونه
موارد را بیان کرده است که از مجادلات مهم آن حضرت در شورای تعیین خلیفه پس از درگذشت عمربن خطاب است:

عمر در آخرین فرصت های خویش شورایی مرکب از شش نفر، از جمله امیرالمؤمنین (ع) را مامور تعیین خلیفه پس از خود ساخت،
پس از مرگ عمر، این شش نفر جمع شدند تا درباره خلیفه مسلمانان تصمیم گیری کنند .

امیرالمؤمنین (ع) برخاست و فرمود: سخنم را بشنوید، اگر حق بود بپذیرید و اگر باطل بود انکار کنید . سپس فضائل و ویژگیهای
خود را بیان کرد و در هر قسمتی از سخنانش مخاطبان را سوگند می داد و از آنان پاسخ می طلبید . آنان نیز سخن حضرت را تایید
می کردند از جمله سوگندهای آن حضرت:

«شما را به خدا سوگند می دهم آیا غیر از من کسی از شما هست که به دو قبله نماز گزارده باشد و در دو بیعت فتح و رضوان شرکت
جسته باشد و همسرش سرور زنان جهانیان و دو فرزندش سرور جوانان اهل بهشت باشند؟

همگی پاسخ دادند: نه، کسی غیر از تو نیست