پاورپوینت کامل فقیه عارف سید ابوالقاسم دهکردی ۹۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فقیه عارف سید ابوالقاسم دهکردی ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فقیه عارف سید ابوالقاسم دهکردی ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فقیه عارف سید ابوالقاسم دهکردی ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

(از مشایخ اجازه روایت امام خمینی – قدس سره)

نوید پر امید

گروهی از سادات محترم حسینی از گذشته های دور در شهر کرد کنونی، که نام قدیمش دهکرد بود، رحل اقامت افکنده بودند .
سیدمحمد ابراهیم دهکردی در زمره این افراد به شمار می رفت و به جهت شرافت نسبی و از آن رو که از تبار مشعلداران نور و
حکمت بود و با زهد و پروا پیشگی روزگار می گذرانید، مورد احترام مردم آن دیار بود .

ماه رجب برای سید محمد حرمت و فضیلت ویژه ای داشت و به توصیه اجداد طاهرش در این ایام به روزه داری، ذکر و دعای
بیش تری می پرداخت و با این برنامه، روح و روان خویش را در جویبار معنویت شست و شو می داد . چقدر برایش قرین با لذت
روحانی و بهجت قلبی بود که اعمال این ماه را به جای آورد و با گرامی داشت رجب و شعبان – که دوران استغفار، توبه و عبادت است
– به استقبال ماه با برکت رمضان برود . در روز شنبه، غره رجب سال ۱۲۷۲هجری شوق و هیجان سیدمحمد ابراهیم زایدالوصف
شد، زیرا در این روزخجسته صاحب فرزندی شد که به نام جدش، او را ابوالقاسم نامید . (۱)

پدر، از همان ایام که ابوالقاسم کودکی بیش نبود، در اندیشه آینده ای پربار برای او بود تا در سایه تلاش و پرورش های اخلاقی،
طریق هدایت را در نوردیده، به سوی کمال گام بردارد و به نشر حقایق اسلامی مبادرت ورزد . پرورش یافتن در دامان مادری
متدین و پدری پرهیزگار و خوش خو، نخستین مکتب تربیتی ابوالقاسم بود . او در این فضای باصفا در کنار رشد جسمانی با
فضیلت های دینی خو گرفت و شور و اشتیاق فراگیری دانش اسلامی در اعماق وجودش جوانه زد و با این شیوه های پرورشی به
دنیای نوجوانی پا نهاد و در این دوران، خواندن، نوشتن و مقدمات علوم اسلامی را آموخت .

در این زمان سیدابوالقاسم از محضر آخوند ملامحمدحسن اصفهانی مشهور به کوهی، دایی خود . . که پرورش یافته مکتب حکیم
سبزواری بود (۲) – استفاده کرد و شاید تاثیر آموزش ها و توصیه های این عالم فاضل بود که او را به حکمت و فلسفه راغب نمود .

استادان پر آوازه

سید ابوالقاسم این توفیق را به دست آورد که از دوران نوجوانی به حوزه علوم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) روی آورد و
برای ادامه تحصیل به مدرسه صدر اصفهان برود و پایه های علمی خویش را در فقه و اصول و ادبیات عرب استحکام بخشد و از
استادان پرآوازه آن عصر بهره های وافر ببرد . در آن زمان حوزه علمیه اصفهان به شیوه ای تازه اداره می گردید یعنی همراه با فقه و
اصول، حکمت و فلسفه در آن تدریس می شد و مشاهیری در این عرصه چراغ معرفت را روشن نگاه می داشتند . این حوزه از نظر
فقهی و فلسفی در بین حوزه های علمیه شیعه موفقیت ویژه ای داشت و این امتیاز مربوط به زمانی است که حوزه علمیه قم رونق
نگرفته بود . آنچه سید ابوالقاسم جوان و تشنه علم و فضیلت را مسرور می ساخت، مدرسان مطلع و مسلط بر علوم اسلامی و در
عین حال پارسا و پرهیزگار بود . شادمانی این جویای معارف دینی موقعی رو به فزونی نهاد و لبخند رضایت بر لبانش نشانید و غبار
خستگی و دوری از خویشاوندان را از ذهن و دلش برگرفت که علمای این حوزه ضمن تدریس و تحقیق، به گشودن معضلات
اجتماعی سیاسی و ترویج معروف و نهی از منکر و اصلاح جامعه و پاسداری از ارزش ها مبادرت می ورزیدند . در هر حال سال هایی
که سید ابوالقاسم در اصفهان به تحصیل اشتغال داشت، عصر شکوفایی آن حوزه به شمار می رفت . او این تحرک، پویایی و جنب و
جوش ویژه را مغتنم شمرد و در مسیر کسب معارف گام برداشت و با حرص و ولع فراوان و اخلاصی شایسته تحسین دروس سطح
را نزد ابوالمعالی کرباسی، حاج شیخ محمدباقر مسجدشاهی و آقا میرزا محمدحسن نجفی آموخت .

ابوالمعالی کرباسی (۱۲۴۷ – ۱۳۱۵ه) کوچک ترین فرزند فقیه پرآوازه محمد ابراهیم کرباسی است . وی در تقوا، تهذیب نفس و
طهارت درون بسیار استوار بود و سیره اخلاقی او روش زندگی اصحاب معصومین را در اذهان تداعی می کرد . میرزا ابوالمعالی
دانشمندی محقق بود و در مسائل فقهی، اصولی و رجالی مهارت وافر داشت و مسائل علم اصول را در تالیفات و افاضات خود،
ماهرانه تجزیه و تحلیل کرده است . (۳) او این افتخار را داشت که شاگردانی چون آیه الله سیدمحمدباقر درچه ای و آیه الله العظمی
حاج آقا سیدحسین بروجردی را تربیت نماید و شخصیتی چون آیه الله نائینی را پرورش دهد . (۴) یک بار که صحبت از میرزا
ابوالمعالی شده بود، آیه الله بروجردی فرموده بودند: روحانیتی داشت که انسان سیر نمی شد و مجلس او به جلسات حضرت رسول
اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) شباهت داشت . (۵) عالم عابد و زاهد سالک، مرتضی طالقانی موقعی که به اصفهان عزیمت کرد در
مجلس پر فیض این عالم عامل حضور یافت . (۶)

میرزا محمدحسن نجفی – که سیدابوالقاسم دهکردی در فقه شاگرد او بود – از علمای بزرگ و فقیهان ناموری به شمار می رود که
در غایت زهد و تقوا زندگی می کرد و مردم به لحاظ این ویژگی ها به او ارادت می ورزیدند . این فقیه زاهد در یازدهم ربیع الاول ۱۳۱۷
هجری به سرای باقی شتافت . (۷)

حاج شیخ محمدباقر نجفی مسجد شاهی دیگر معلم سیدابوالقاسم دهکردی است که شرح حال نگاران، وی را به بزرگی و خصال
عالی ستوده اند، چنان که مرحوم محدث قمی این گونه وصف کرده است :

«از علمای بزرگ، عالم به احکام شرعی، کامل در علوم اسلامی و مردی الهی و ربانی » . (۸)

اقدامات و خدمات این فقیه فرزانه در سال قحطی معروف به «قحطی آدم خوری » (۱۲۸۸ ق) و مبارزات آن مرحوم با حکومت وقت
و اهتمامش در امر به معروف و نهی از منکر و کوشش برای رفع بدعت ها، ضلالت ها و اضمحلال فساد و تباهی – که از ناحیه افراد
مرتد و پیروان فرق ضاله صورت می گرفت – شهرت این عالم ربانی را فزونی بخشید . (۹)

راه روایی مرحوم دهکردی – از طریق علامه میرزا محمدهاشم اصفهانی به شیخ انصاری می رسد و طریق این شخصیت درخشان
جهان تشیع، در روایت حدیث، به معصوم می رسد . (۱۰) از همین رو حضرت امام خمینی – قدس سره – در آغاز کتاب اربعین،
درخصوص سیدابوالقاسم دهکردی و سه نفر دیگر از مشایخ اجازه خود می فرمایند: «طریق این چهارنفر به شیخ انصاری می رسد و
ما طرق دیگری هم داریم که به شیخ انصاری منتهی نمی شود و در این جا آن طرق را ذکر نکردیم .» (۱۱)

مکتب معرفت

بعد از ملاصدرا که قله فلسفه اسلامی در ایران است در مکتب فلسفی اصفهان گروهی که اهل ذوق و عرفان بودند کوشیدند میراث
علمی این حکیم را به شاگردان خود انتقال دهند، میراث این مکتب در قرون دوازدهم و سیزدهم هجری توسط میرابوالقاسم
مدرس خاتون آبادی (متوفی ۱۲۰۲ق) از آقا محمدبیدآبادی (متوفی ۱۱۹۸ق) به آقا ملاعلی نوری اصفهانی (متوفی ۱۲۴۶ق) رسید
که بزرگ ترین مدرس فلسفه ملاصدرا در اصفهان بود و حدود ده سال به این تلاش علمی اشتغال داشت و شاگردان برجسته ای
چون ملااسماعیل اصفهانی و احدالعین نویسنده حاشیه بر شوارق الآلام ملا محمدجعفر لنگرودی شارح مشاعر ملاصدرا،
میرسیدرضی لاریجانی، آقامحمدرضا قمشه ای، ملاعبدالله زنوزی و حاج ملاهادی سبزواری از حوزه درس او برخاستند و آن امانت
علمی را به مشاهیر بعد از خود تحویل دادند . (۱۲)

حاج ملااسماعیل از علمای معقول وبزرگان حکما و مدرسین فلسفه و عرفان به شمار می رود که سیدابوالقاسم دهکردی محضرش
را درک کرد و نزد وی با عالی ترین اندیشه های فلسفی و معارف عرفانی آشنا گردید ; چنان که خود به این مسئله اشاره دارد:

«. . . در سن یازده یا سیزده سالگی به جهت تحصیل در اصفهان در مدرسه صدر آمده از بدایت علم عربیت شروع به تلمذ نموده، بعد
از فراغ از مقدمات و سطوح مشغول حکمت شده و علم حکمت را غالبا نزد حکیم متاله حاج ملااسماعیل حکیم ساکن در محله
درب کوشک که از تلامذه آسید رضی رشتی و آقامیرزا حسن آخوند و میرزا حسن تلمیذ پدرش حکیم ماهر الهی آخوند ملاعلی
نوری و خصوص اسفار آخوند ملاصدرا را در مدت چهار سال نزد آن حکیم ماهر قرائت کردی . . .» (۱۳) مرحوم دهکردی به مدت
چهارسال نزد این استاد بزرگ به فراگیری اندیشه های ملاصدرا پرداخت . ملا اسماعیل درب کوشکی پس از عمری خدمات علمی
در روز جمعه ۱۵ شوال سال ۱۳۰۴ هجری به دار بقا شتافت و در تخت فولاد اصفهان روبه روی سکوی اژه ای مدفون گردید . (۱۴)

به سوی سامرا و نجف

گر چه استادانی سترگ در اصفهان بودند که از نظر اندوخته های علمی، ابتکارات و شیوه های آموزش و وارستگی، از مرواریدهای
اقیانوس معارف حوزه های علمی شیعه به شمار می آمدند ولی گویی روح پرتکاپو و ذهن پویای سیدابوالقاسم نمی توانست در پرتو
این فروغ ها قانع شود . البته استفاده از دانشوران اصفهان و گوش فرادادن به بیانات پر بار آنان، خود، پله هایی بود که وی را به
چنین درجه از خلاقیت و شکوفایی رسانید و وسایل ترقی علمی و اخلاقیش را فراهم ساخت و موجب گردید تا پر توان تر از گذشته
به سوی ساحل معنویت و فضیلت پیش رود و عطش آموزش و پژوهش را در وی بیشتر شود . سرانجام عزم سفر نمود و پس از
تحمل مشقت به عراق رسید و در سامرا پس از زیارت ستارگان درخشان آسمان ولایت و امامت به حوزه درسی میرزای شیرازی راه
یافت و در حلقه شاگردان این فقیه بزرگ درآمد . عشق بی پایان این استاد به معارف تشیع، الگویی برای مرحوم دهکردی بود و او به
خوبی دریافت که دنیای اسلام نیازمند تحصیل و تحقیقی است تا مسلمین را از بند استعمار برهاند و استکبار جهانی را در انزوا
قرار دهد و چنین دانشی را استادش دارا بود و مشاهده می کرد که او ضمن آن که در میدان اندیشه و تفکر خستگی نمی شناسد و
اکثر اوقاتش در تحقیق و تدریس می گذرد و شاگردان را مجذوب خود می کند، از توطئه های ابرقدرت ها هم غافل نیست و در
صدد آن است که مسلمین را از خواب غفلت بیدار کند و آنان را علیه توفان استعمار بسیج نماید . بدین گونه، رفتار و تدریس و
تربیت میرزا باعث گردید که هر کدام از شاگردانش هم چون خورشیدی فروزان ظلمت ها را از بین برده، بخشی از دنیا را به عطر
جان بخش علم و درایت خویش معطر گردانند . برای مرحوم دهکردی این ویژگی ها جاذبه ای خاص داشت و در پرتو رهنمودهای
این استاد برجسته توانست ضمن کسب کمالات معنوی و پیمودن درجات علمی به مسائل اجتماعی – سیاسی توجه ای خاص
داشته باشد و برای رفع معضلات جامعه به همراه دیگر عالمان و فقیهان چاره اندیشی کند و مبارزه با استبداد و استکبار را در متن
برنامه های اصلی خود قرار دهد .

سیدابوالقاسم دهکردی سال های متمادی از علم، اخلاق و رفتار میرزای شیرازی بهره گرفت تا به مقام اجتهاد نایل آمد و پس از
آن، راهی نجف گردید و در این دیار مقدس به محضر پر فیض علمایی چون میرزا حسین نوری، شیخ زین العابدین مازندرانی، میرزا
حبیب الله رشتی و ملافتحعلی سلطان آبادی راه یافت و از محضر این محققان و فقیهان ژرف اندیش بهره ها برد; چنان که خود، به
افاضات مذکور اشاره می کند:

«. . . چندی در بلده سامرا . . . مشغول تحصیل . . . شدم و بود اکثر استیناس حقیر در اقتباس معارف و اسرار توحید با عالم ربانی
حاج ملافتحعلی سلطان آبادی و زین المجاهدین و سراج طریق السالکین حاج میرزا حسین نوری که شیخ او هم در معارف و
توحید حاجی ملافتحعلی انار الله برهانه بود در ازمنه متمادیه و الحق از آن بزرگوار مستفیض شدم .» (۱۵)

عالم عامل و فقیه فاضل و عارف کامل ملافتحعلی عراقی (سلطان آبادی) از شاگردان میرزا محمد حسن مجدد شیرازی به شمار
می رود که در علو درجه ورع و تقوا و زهد و پاکدامنی ضرب المثل بود . وی به سال ۱۲۹۱هجری به همراه استاد خود به سامرا
مهاجرت کرد . و گویی چند سال پس از مرگ استاد خود و نیز چندی قبل از رحلت شاگرد خویش، محدث نوری رخ در نقاب خاک
کشید . مرحوم محدث قمی می گوید: من به همراه محدث نوری در تشییع جنازه وی حاضر بودیم، پیکرش در صحن مطهر
حضرت علی (علیه السلام) به خاک سپرده شد . (۱۶)

استاد دیگر سیدابوالقاسم دهکردی – چنان که اشاره کردیم – محدث نوری است ; مرحوم محدث قمی خاطر نشان ساخته است:
اگر از چشم قلمم اشکی می چکد و تحقیقی می تراود این نه از من که از دریاهای دانش استاد (محدث نوری) است و اگر از سخنانم
بویی از پژوهش دیده می شود این هم نسیم سحرهای او است و شیخ آقا بزرگ تهرانی در معرفی وی نگاشته است : او را می سزد که
در طلیعه دانشمندان شیعه شمرده شود، حیاتش صفحه درخشانی است مشحون از اعمال نیک، گویی خدا او را خلق کرده بود که
آثار باقی مانده اهل بیت اطهار (علیهم السلام) راحفظ کند; سرآمد مجتهدین شمرده می شد که عمری در دریای علم به غواصی
پرداخت تا به اعماقش دست یافت .» (۱۷)

شیخ زین العابدین حائری مازندرانی عالم ربانی و فقیه صمدانی است که جرعه هایی از دانش قرآن و عترت را در قالب مباحث
فقهی و مطالب روایی به کام ذهن و اندیشه سیدابوالقاسم دهکردی روانه ساخت . همان دانشمندی که جزو شاگردان صاحب
ضوابط، صاحب جواهر و سعید العلمای مازندرانی بود و مرجع تقلید جمع کثیری از شیعیان هند، عراق و ایران به شمار می رفت و
کتبی چون ذخیره العباد، زینه العباد و مناسک الحج از آثار معروف اواست . (۱۸)

شخصیت دیگری که آیه الله دهکردی از خرمن معارفش خوشه چینی کرد، میرزا حبیب الله رشتی است ; که شیخ انصاری بارها
ضمن اعلام اجتهاد این شاگردش تاکید می کرد: من درسم را برای سه نفر می گویم: میرزای شیرازی، میرزا حبیب الله رشتی و آقا
حسن تهرانی (۱۹) .

گفته می شود که سیدابوالقاسم دهکردی از محضر آخوند ملا حسینقلی همدانی هم بهره مند گشته است .

محضر پر فیض

سیدابوالقاسم دهکردی پس از افزایش اندوخته های علمی و ارتقا به مقامات فقهی و اصولی در حوزه های سامرا و نجف، به اصفهان
بازگشت و در مدرسه صدر این شهر به تدریس و تحقیق و نیز تربیت طلاب پرداخت و ضمن این برنامه ها با تهذیب نفس و پارسایی،
مدارج معنوی را طی کرد و با ملکوت انس گرفت و با ارتزاق از عالم معنویت به افکار بلندی در حکمت و عرفان رسید و از اکابر
علمای امامیه عصر خود قلمداد گردید . بسیاری از فضلای اصفهان که حتی خود مشغول تدریس بودند، وقتی از مقامات والای
علمی و معنوی این عالم ربانی مطلع شدند، به محضرش شتافتند .

برای سیدابوالقاسم دهکردی این افتخار به ثبت رسیده که آن سیدالفقها از مشایخ روایت امام خ