پاورپوینت کامل خاستگاه پاداش و کیفر در نظام آفرینش ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاستگاه پاداش و کیفر در نظام آفرینش ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاستگاه پاداش و کیفر در نظام آفرینش ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاستگاه پاداش و کیفر در نظام آفرینش ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

اشاره

قرآن کریم در بیان اثبات معارف، اندیشه
آدمی را در چارچوب اصطلاحات فلسفی و
براهینِ دقیق و پر پیچ و خم محصور
نمی سازد. هر چند که در ارائه حقایق،
اشاراتی دقیق داشته و خواص نیز از آن
استفاده می نمایند، ولی سبک عمومی
استدلال و بیان الهی، توجه دادن انسان به
فطرت و برانگیختن زمینه های فطری و
توجه به خودشناسی و یا مظاهر طبیعت
می باشد. به طوری که حقایقی همچون
رستاخیز و پاداش و کیفر را به صورت یک
حادثه طبیعی مطرح نموده و وجدان های
پاک و به دور از غفلت را سیراب می گرداند.

براساس همین روش، در تبیین
خاستگاه پاداش و کیفر که موضوع نوشتار ما
در این مقاله می باشد، قرآن کریم بر دو
عنصرِ هدفمندی نظام آفرینش و عدالت
الهی که هر دو منبعث از حکمت الهی است،
تکیه نموده و در آیات متعددی به آن
می پردازد.

«پاداش و کیفر» و غایت آفرینش

مطالعه اجمالی توأم با دقت در جهان
نشان می دهد که نظام آفرینش و حتی
جزئیات آن، براساس هدفی حکیمانه بوده،
مخلوق و مصنوعِ خداوند حکیمِ علی
الاطلاق می باشد.

هدفمندی نظام خلقت که از مقتضیات
حکمت الهی است با بیان های گوناگونی در
قرآن یاد شده و در بعضی از آیات رسیدن به
پاداش و کیفر به عنوان غایت و هدف
آفرینش معرفی گشته است و بر این مبنا،
پاداش و کیفر، مندرج در قاموس خلقت و
منبعث از حکمت الهی است.

خداوند متعال می فرماید: «وَ خَلَقَ اللَّهُ
السَّمَـواتِ وَ الاْءَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزَی کُلُّ
نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ یُظْـلَمُونَ؛(۱) خداوند
آسمان ها و زمین (مجموعه عالم) را به حق
آفریده و هدف، آن است که هر کس در برابر
اعمالی که انجام داده است، جزا داده
شود؛ در حالی که هیچ ستمی به آن ها
نخواهد شد.»

زمخشری در کشاف می گوید: «جمله
«ولِتُجْزی» عطف بر «بالحق» است؛ زیرا در آن
معنای تعلیل است. یا عطف بر جمله محذوفی
می باشد که تقدیر آن چنین است: «و خلق اللّه
السموات و الارض بالحق لیدل به علی قدرته و
لتجزی کل نفس»(۲). در آیات دیگری نیز غایت
آفرینش را رسیدن به پاداش و کیفر اعلام نموده
می فرماید: «وَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَـواتِ وَ مَا فِی
الاْءَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤاْ بِمَا عَمِلُواْ
وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُواْ بِالْحُسْنَی؛(۳) برای
خدا است آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین
است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر
دهد و نیکوکاران را در برابر نیکی شان
پاداش دهد.»

در ترکیب آیه محل بحث، وجوهی
محتمل است که بنابر نظر اکثر مفسران
می توان گفت: جمله «وَ لِلَّهِ مَا فِی
السَّمَـواتِ وَ مَا فِی الاْءَرْضِ» جمله مستأنفه
و لام «لِیَجْزِیَ الَّذِینَ…» برای غایت و
متعلق به معنای مفهوم و متنزع از جمله
«لِلَّهِ مَا فِی السَّمَـواتِ وَ مَا فِی الاْءَرْضِ»
می باشد. از این رو، معنای آیه چنین می شود:
«آنچه در آسمان ها و زمین است برای خداست
و آن را آفریده تا بدکاران را کیفر و نیکوکاران را
پاداش دهد.»

با استفاده از آیاتِ مذکور غایت و هدف
از آفرینش این است که انسان در پرتو
برنامه های تکوینی و تشریعی و تعلیم و
تربیت، در مسیر تکامل پیش رفته و به قرب
الهی و لوازم آن برسد که در حقیقت، وصول
به این نتیجه در هر مرحله ای، پاداش کسانی
است که در این مسیر گام بر می دارند. از
سوی دیگر، کسانی که در مسیر عکس هدف
آفرینش حرکت نمایند، نتیجه ناخوشایند سیر
انحرافی خویش را خواهند دید.

با بیان مذکور، اصل پاداش و کیفر در
دنیا و آخرت، خود غایت و هدف خلقت
خواهد بود وگرنه کاشت و داشت بدون
برداشت کاری بیهوده بوده، از یک باغبان
حکیم، قبیح می باشد و از حکیم علی
الطلاق محال است.

«پاداش و کیفر»، و عدل الهی

عدالت از مقتضیات حکمت الهی بوده،
در آسمان ها و زمین و در سراسر جهان
هستی دیده می شود.

رسول خدا(ص) می فرمایند: «بِالعَدْلِ
قامَتِ السِّمواتُ و الاَرَضُ؛(۴) آسمان ها و
زمین با عدالت بر پاست.»

پس عدالتِ حاکم بر این نظام که از
مقتضیات حکمت بالغه الهی می باشد،
ایجاب می کند که نیکوکار و بدکار، مطیع و
عاصی هر کدام در جایگاه خویش قرار
گرفته، به پاداش و کیفر مناسب خویش
برسند در غیر این صورت اگر بنا شود حکم
به تساوی شده، همه بخشیده شوند یا همه
کیفر ببینند یا هیچ کیفر و پاداشی نباشد،
لازم می آید بر خلاف آئین عدالت به اکثر
نیکوکاران ستم شده، و مجرمان و مفسدان
(هر چند در ظرف دنیا) ظاهرا
خوشبخت باشند.

به حکم عقل، پاداش دادن نیکوکاران بر
خدا لازم نیست و این امر از باب تفضّل و
احسان است نه استحقاق؛ زیرا آنان با
برخورداری از نعمت ها و سرمایه های الهی او
را اطاعت کرده اند و بر این اساس، استحقاق
مطالبه چیزی را ندارند و تنها کیفر
نیکوکاران، قبیح و بر خلاف عدل
الهی است.

همچنین به حکم عقل، کیفر نافرمایان
نیز حقِ محضِ خداوند بوده که می تواند
ببخشد و یا کیفر دهد؛ زیرا فرد گنه کار فقط او
را مخالفت کرده و بر او طغیان نموده است و
حق او را نادیده گرفته است و چنانچه حقی
از مخلوقات را نیز ضایع کرده است او
می تواند آنها را جبران کند و فرد گنه کار را در
هر حال ببخشد و از کیفر معاف دارد. این
احکام در صورتی صحیح است که حکم
عقل در مورد هر یک از مطیع و عاصی
جداگانه در نظر گرفته شود؛ بدین معنا که اگر
همه مردم مطیع فرمان الهی باشند، پاداش
دادن لازم نیست؛ بلکه تفضلی از ناحیه
خداوند خواهد بود و اگر همه مردم هم
نافرمان و عاصی باشند، باز کیفر دادنشان بر
خدا واجب نیست و عفو و بخشش همه جایز
است. ولی واقعیت این است که انسان ها بر
دو دسته اند: برخی فرمانبردار و برخی
نافرمان، و رفتار یکسان با همه به هر
صورتی که باشد؛ چه همه را پاداش دهد و یا
همه را کیفر دهد و یا هیچ کس را برای جزاء
و پاداش زنده نکند، این رفتار یکسان بر
خلاف عدالت و حکم عقل است.(۵)

(۶)(۷)

قرار دهیم؟»

در آیات فوق، طی آیه اول به هدف و
غایت بودن پاداش در آفرینش اشاره داشته
می فرماید: «نظام خلقت بیهوده و باطل آفریده
نشده، بلکه پاداش و کیفری به دنبال داشته و
کفار به کیفر جهنمی خویش می رسند». و در
طی آیه دوم به عدالت خداوند اشاره داشته و
حکم به تساوی بین مصلح و مفسد، متقین
و فجار را رد می نماید.

گستره برهان هدف و عدالت

آنچه از براهین بر ضرورت پاداش و کیفر
در جهان آفرینش اقامه شد، هر دو نشئه
دنیوی و اخروی را شامل می شود.

هر چند موطن اصلی، اتمّ و اکمل پاداش
و کیفر، سرای آخرت است، ولی حکمت و
عدالت خداوند در ظرف دنیا نیز موجب آن
می گردد که هر کدام از صالح و طالح، مطیع
و عاصی به نحوی از انحاء به بخشی از
پاداش و کیفر خویش برسند.

آیاتی که پاداش و کیفر را به عنوان
غایت و هدف آ