پاورپوینت کامل سیمای صلابت آذرخشی در کویر ستم ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای صلابت آذرخشی در کویر ستم ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای صلابت آذرخشی در کویر ستم ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای صلابت آذرخشی در کویر ستم ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

قسمت آخر

اشاره:

امام خمینی به دلیل مقاومت در برابر
تباهکاری های شب پرستان و مبارزه با
استبداد و استکبار، نخست به ترکیه و در
جمادی الثانی سال ۱۳۸۵ هـ.ق به عراق
تبعید شدند، گرچه رژیم شاه با این حرکت
قصد تضعیف امام و کنترل حامیان ایشان را
داشت ولی موقعیت آن رهبر فرزانه در عراق
روزبروز بهتر شد.

پس از ورود امام خمینی به نجف اشرف
اگرچه ایادی ساواک و دیگر مخالفان
می کوشیدند نام آن وجود مبارک به فراموشی
سپرده شود اما قاطبه طلاب حوزه نجف
تشنه راه و سیاست و روش مبارزاتی و
انقلابی امام بودند، زوّاری که از ایران و
برخی کشورها به عتبات عراق می آمدند بر
خورد لازم می دیدند خدمت رهبر و مرجع
خویش برسند، اقشار گوناگونی از مردم نجف
هم امام را به عنوان زعیم عالیقدر
می شناختند. روش مبارزاتی امام در ایام
تبعید و مقابله با رژیم بعثی عراق، اعراض از
روش جاهلان متنسک و توجّه به فضایل و
مکارم اخلاقی، برخوردی صادقانه و
موضع گیری های قاطع، روشن و با صلابت
موجب گردید اعتبار و عزت امام در حد بسیار
بالایی در نجف ارتقاء یابد و علما و مراجع
نجف تکریم و تجلیل ایشان را در برنامه
خود قرار دادند. صلابت امام در برابر
گروههای منحرف، به درماندگی کشیدن
سیاستمداران بعثی و تحقیر دژخیمان و
مخالفت با رفتارهای غیر انسانی و سازش
ساواک با رژیم بعثی عراق امام را در
موقعیتی قرار داد که دیگر تحمل ایشان
برای ارباب ستم دشوار بود از این جهت
ناگزیر عراق را در مهرماه ۱۳۵۷ ترک نمودند
و این نکات در نوشتار حاضر مورد ارزیابی
قرار گرفته است.

رژیم ایران وقتی صلابت امام را در برابر
رژیم بعث عراق مشاهد کرد در صدد برآمد
به ایشان نزدیک شود و بدین وسیله به سود
اهداف خود بهره برداری کند. رئیس
نمایندگی ساواک در عراق دستور یافت که با
امام ملاقات کند و نظر ایشان را درباره
بازگشت به ایران یا پاکستان جویا شود،
نماینده ساواک که از مواضع قاطع امام
آگاهی داشت بدون استفسار نظر امام در
گزارش خود به مقامات ایرانی این بازگشت را
خلاف مصلحت رژیم اعلام نمود. امام
نهضتی را بنیان نهادند که به پیروزی آن
امیدوار بودند و هیچ یک از این نقشه ها
نمی توانست در ایشان تأثیر بازدارنده بگذارد.
وقتی رهبر نهضت از مخالفت عراق با
خروجشان از آن کشور آگاه شدند، بی هیچ
واهمه ای در جمع طلّاب و روحانیون که
مسلماً مأموران مخفی و عمّال جاسوسی
عراق هم در آن شرکت داشتند با سخنان
پرشوری تأکید کردند: دولت ها زودگذرند و
عمرشان کوتاه است و در مورد رژیم بعث
عراق که با اعمال فشار و اختناق، نفس ها را
در سینه حبس و حتی مرحوم آیه اللّه حکیم
بزرگترین مرجع شیعه را ناگزیر به خانه
نشینی و سکوت کرده بود خطاب به
روحانیت مقیم نجف ضمن تأکید بر ضرورت
حفظ وحدت و تهذیب نفس و توصیه بر
ملت ایران جهت یاری به ایرانیان رانده شده
از عراق فرمودند: «این دولت، که اصلاً
نمی توان نام آن را دولت گذارد، قدرت ندارد که
در برابر ملت ها ایستادگی کند و اگر با من و شما
معارضه نماید با ملّت ها نمی تواند معارضه کند.
اگر آقایان ایرانی را اخراج کردند، دیگر آقایان
که از ممالک دیگرند باید بایستند و به وظایف
دینی خود اهمّیت دهند» با این سخنرانی امام
طلاب دیگر را به ماندن و مقاومت در حوزه
ترغیب کردند و طرح دیرینه حزب بعث
عراق را عقیم ساختند و اجازه ندادند حوزه
نجف متروک گردد.(۱)

مساوات در توزیع وجوهات

از استراتژی های در خور توجه امام
خمینی در حوزه علمیه نجف این بود که
هرگز به کاری به طور ناگهانی دست نیازید تا
موجب نگرانی و وحشت عناصری که از خود
سازی و تهذیب نفس بی بهره بودند و نسبت
به امام احساس رقابت می کردند فراهم آید از
این رو در نخستین سال اقامت در نجف از
پرداخت شهریه رسمی خودداری و تنها به
تقسیم وجوهی در ماه مبارک رمضان بسنده
کرد. آنگاه حدود یک سال، هر دو ماه یک
بار شهریه می داد و سرانجام از تاریخ آبان
ماه ۱۳۴۷ هـ.ش به طور رسمی و مرتب به
دادن شهریه پرداخت. بازتاب گسترده تقسیم
بودجه ای از طرف امام در حوزه نجف اشرف
رژیم شاه و دستگاه جاسوسی ساواک را که با
تمام قدرت می خواستند او را در نجف مردود
کنند و یادش را از اذهان بزدایند، سخت
ناراحت کرد و بیش از پیش بر آن داشت که
از رسیدن بودجه برای او از راه ایران
پیشگیری کنند. مغزهای متفکر ساواک
همراه با کارشناس ها و متخصص های
ورزیده و ماهر دور هم گرد آمدند تا شاید
بتوانند جهت جلوگیری از بودجه هایی که
مرتب از طرف مردم ایران برای امام به
نجف فرستاده می شد راه حلی بیابند. لیکن
هرچه بیشتر تلاش می کردند کمتر نتیجه
می گرفتند و بر عکس مدام گزارش هایی که
رسیدن بودجه افزون تری را به امام از راه
ایران تأیید می کرد دریافت می کردند. ساواک
در تاریخ اول تیر ماه ۱۳۴۵ هـ.ش طی
گزارشی آورده است: طبق اطلاع واصله همه
ماهه وجوهی از طرف بازاریان به عنوان
سهم امام و غیره جمع آوری و به وسیله چند
نفر از معممین داده می شود که به آقای
خمینی مسترد دارند.(۲) اصولاً رژیم شاه و
کارگزاران ساواک از روز انتقال امام به نجف
اشرف تلاش گسترده ای را جهت شناسایی
افراد و منابعی که وجوهات در اختیار امام
قرار می دادند، آغاز کردند و این تلاش را تا
روزهای آخر سلطنت و قدرت خود ادامه
دادند و بسیاری از افراد متعهد و فداکاری را
که احتمال می داند وجوهات برای امام
می فرستند تحت فشار قرار دادند و به زندان
و شکنجه کشیدند، تمامی مراکز و منابعی را
که تصور می نمودند از آن برای فرستادن
پول جهت استفاده امام استفاده می شود
ماهها در کنترل گرفتند ولی نتیجه ای
نگرفتند. شاه با بکارگیری توطئه ها و
ترفندهای فراوان بر این گمان بود که
می تواند روحیه امام را درهم شکند و ایشان
را برای همیشه از مبارزه و حرکت علیه رژیم
باز دارد برخی از گزارش های ساواک حاکی از
شکست شاه در این مرحله بود: برابر
اطلاعات واصله پرداخت شهریه خمینی در
نجف و سایر حوزه های علمیه از جمله قم رو
به تزاید گذاشته و با آن همه محدودیتی که
به عمل آمده، یاد شده کماکان شهریه خود را
پرداخت و حتی گفته می شود وضع وی در
حال حاضر به مراتب بهتر از زمانی است که
در ایران به سر می برده است، علیهذا با توجّه
به اهمّیت موضوع خواهشمند است دستور
فرمائید با استفاده از کلیه امکانات موجود،
نسبت به شناسایی افرادی که به خمینی
وجوه شرعیه می پردازند و همچنین عاملین
جمع آوری و ارسال به عراق اقدام نمایند.(۳)
شاه با وصول این گزارش و دیگر
گزارش های مشابه دریافت که تبعید امام به
نجف هیچ گونه کمکی به رژیم نکرده است،
این است که شتاب زده با دولت عراق وارد
گفتگو شد تا موافقت آن را در تغییر محل
تبعید امام جلب کند و ایشان را به یکی از
کشورهای دوردست همچون هند که ایرانیان
و مسلمانان نتوانند به ایشان دست یابند،
تبعید سازد اما گروههای مختلف مردم با
فرستادن نامه و مخابره تلگرام، دولت عراق
را از عواقب ناهنجار این اقدام برحذر داشتند.
واکنش های شدید محافل مذهبی و سیاسی
ایران و جهان نقشه شاه را برای تبعید امام از
عراق به هند با شکست روبرو ساختند.(۴)

امام خمینی بی اعتنا به نگرانی
کارشناسان ساواک و وحشت رژیم برنامه
مورد نظر خود را در داخل و خارج بی سرو
صدا و آهسته دنبال می کرد و به صور
گوناگون موضع خود را در برابر ارتجاع و
استبداد تحکیم می بخشید و قدم به قدم
پیش می آمد. در اولین ماه رمضان اقامت
خود در نجف در سال ۱۳۴۴ بین عموم
روحانیون و محصلان حوزه نجف اعم از
ایرانی، افغانی، پاکستانی، هندی، عرب و
سایر کشورها وجوهی به عنوان مساعدت به
طور مساوی تقسیم کرد که این کار بازتاب
وسیع و شگفت آوری در سطح حوزه داشت
و برای مدتی افکار را به خود جلب کرد و در
هر مجلس و محفلی از آن سخن می رفت
زیرا برای اولین بار بود که مرجع تقلیدی در
حوزه نجف بین روحانیون ایرانی و غیر
ایرانی در تقسیم وجوهات فرق نمی گذاشت
این در حقیقت نخستین گامی بود که در
حوزه نجف در جهت درهم شکستن تبعیض
نژادی برداشته می شد. این عمل اسلامی و
انسانی امام جایگاه والایی برای او در دل
عموم روحانیون و محصلان کشورهای
اسلامی در نجف اشرف بوجود آورد و
محبوبیت ژرف و عظیمی در پی داشت.
طلاب محروم و بی پناه غیر ایرانی به ویژه
افغانی و پاکستانی که سالیان درازی در حوزه
نجف به جرم افغانی و پاکستانی بودن تحقیر
شده بودند به امام روی آوردند و او را برای
بی پناهان پشتیبان و یاور یافتند و از حمایتی
که امام با این عمل ارزنده و برجسته از آنان
کرده بود نیرو گرفتند.(۵) تبعیض در توزیع
شهریه بین ملت ها را امام از میان برداشت و
این برنامه تحولی خاص در حوزه نجف
ایجاد کرد، برنامه امتحانی هم سبب گردید
که طلاب به طور جدّی درس بخوانند.(۶) در
نجف هر کس درس خارج می گفت به
شاگردانش علاوه بر شهریه معمول حوزه،
شهریه اضافی می داد بخصوص آنهایی که
در شرف مرجعیت بودند و برخی روزی پنج
درس می رفتند و در آخر ماه از هرکدام پنج
دینار اضافه می گرفتند ولی امام این رسم
نجف را قبول نکرد و به هیچ کس شهریه
اضافی نداد.(۷)

استیصال سیاستمداران

مقامات حکومت عراق در اوقات خاصی
به دیدن مراجع می آمدند. در زمان روی کار
آمدن حزب بعث احمد حسن البکر رئیس
جمهور وقت بود نیز کارگزاران حکومتی به
خدمت امام هم می آمدند در آن ایّام دولت
عراق برنامه رادیویی در اختیار نیروی های
انقلابی گذاشته بود و آنان در آنجا علیه رژیم
ایران برنامه اجرا کردند، از این جهت
حکومت عراق انتظار داشت امام هم در
مواقع خاص امتیازاتی به آنها بدهد. یک
شرکت نفتی انگلیسی ملی شده بود و
عراقی ها اصرار داشتند که امام در این رابطه
مطلبی بگوید. امّا ایشان امتناع نمودند و
فرمودند: هر وقت تمامی شرکت های خارجی
تعطیل شد و نفت عراق در اختیار دولت قرار
گرفت آن موقع باید جشن گرفت و چون این
گونه نمی باشد من حرفی نمی زنم. آن ها هم
مطلبی مبنی بر تأکید ملی کردن نفت از قول
امام در رادیو پخش کردند. امام مقامات
دولتی را خواستند و گفتند من که چیزی
نگفته ام یا باید تکذیب نمائید یا در خارج
علیه شما تکذیب نامه می نویسم و آبرویتان
را می ریزم، آنها هم پذیرفتند و در رادیو
اعلام کردند منبع خبر ما غیر مطلع بوده و
اشتباه کرده و آیه اللّه خمینی تصریح به این
موضوع ننموده است. تا قبل از آمدن تیمور
بختیار به عراق، رژیم بعثی مخالفتی با امام
نداشت امّا وقتی وی به عراق آمد با تمامی
آقایان حوزه ملاقات کرد ولی امام به وی
اجازه دیدار نداد. بختیار واسطه فرستاد که
من اطلاعات تازه ای دارم می خواهم در
اختیار شما قرار دهم. امام گفتند: من
اطلاعات تازه تری دارم و احتیاجی به
اطلاعات شما ندارم. از اینجا بود که دولت
عراق موضع خصمانه ای نسبت به امام در
پیش گرفت و یک روز طی حمله ای تعدادی
از دوستان آقا را دست گیر کردند، گذرنامه ها
را تمدید نمی نمودند و به شکلی امام را تحت
فشار قرار دادند، ایشان گذرنامه خود را به
بغداد فرستادند و خاطر نشان ساختند:
خروجی بزنید من از اینجا می روم، آنها گفتند
اشتباه شده و ما با شما موافقیم و گذرنامه را
برگردانیدند.(۸) یک بار عده ای از
شخصیت های عراق خدمت مراجع از جمله
امام رسیدند و در این ملاقات ها تصور
می کردند چون امام با دولت ایران مخالف
است و با شاه مبارزه می کند آنان هم با رژیم
پهلوی مخالفند لذا امام آنان را تأیید و
حمایت می کند، فکرشان این بود که رفتار
امام هم همچون سیاستمداران دیگر است
که برای بدست آوردن امکانات بیشتر جهت
مبارزه با شاه، اگرچه در لفظ هم شده ، دولت
عراق را تأیید می کند اما به هیچ عنوان به
این هدف نرسیدند و موفق نشدند
کوچکترین موافقتی از امام بگیرند و حتی آقا
به آنان روی خوش نشان نمی داد. یک بار
در جراید عراق اعلام شد که هیأتی از سوی
دولت مرکزی خدمت آقایان مراجع رفته
است و آنان در این ملاقات برای رئیس
جمهور عراق ـ حسن البکرـ دعا کرده اند. با
وجود این که در آنجا نام امام برده نشده بود،
ایشان از این خبر ناراحت گردید و دستور داد
با قائم مقام فرماندار نجف تماس تلفنی
برقرار کنند و از ایشان بخواهند مطلب مطرح
شده تکذیب گردد، مقاومت و ایستادگی امام
به قدری قوی بود که بعثی ها ناگزیر به
تکذیب خبر مزبور شدند.(۹)

تحقیر جفاکاران

مرحوم آیه اللّه سید محسن حکیم به
دلیل موضع مخالفی که در برابر حکومت
بعثی ها داشت در انزوا قرار گرفت و به
صورت مظلومانه ای رحلت نمود، پس از
درگذشت ایشان حکومت عراق درصدد
کسب اعتبار در بین شیعیان و جبران مسایل
گذشته برآمد، از این روی حسن البکر رئیس
جمهور وقت در مراسم تشییع جنازه آیه اللّه
حکیم شرکت کرد و مسؤولین حکومتی
استان نیز تلاش داشتند در مجلس فاتحه ای
که برگزار می شود حضور یابند. تنها مجلس
ختمی که تصمیم گرفتند در آن شرکت کنند،
مجلس فاتحه ای بود که حضرت امام گرفتند،
عراقی ها قصد داشتند با این کار به مردم
نشان دهند چون ایشان مرد مبارزه و ضد
شاه است شرکت می کنیم. هنگامی که امام
به عنوان صاحب مجلس دم در نشسته
بودند و به افرادی که می آمدند احترام
می نمودند مقامات حکومت عراق از قبیل
استاندار، فرماندار، فرمانده لشکر، شهردار،
رئیس شهربانی و… آمدند و مردم همه در
انتظار عکس العمل امام در برابر این افراد
بودند. امام همانطور که نشسته بودند از جای
خود برنخاستند و تکان نخوردند به طوری
که استاندار نجف ناگزیر گردید خم شود و با
امام دست دهد. اطرافیان هم به تبعیّت از
امام جلوی این افراد بلند نشدند و آنان در
تهایت تحقیر رفتند و در لابلای مردم جایی
را پیدا کردند و نشستند در همین حال شیخ
ساده و ناشناسی وارد مجلس شد، امام تمام
قد در مقابلش برخاست و نسبت به او احترام
نمود، این دو برخورد چنان روشن بود که
تمامی حضار بی اعتنایی ایشان را نبست به
رجال حکومتی عراق درک کردند.(۱۰)

در یکی از سالهای اقامت امام در عراق،
ایشان کسالت پیدا کردند و ملاقات با آقا
امکان نداشت اما طبق عادتشان که پنج
شنبه ها و جمعه ها از نجف به کر