پاورپوینت کامل در جستجوی راه برای مبارزه با فساد و منکرات ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در جستجوی راه برای مبارزه با فساد و منکرات ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در جستجوی راه برای مبارزه با فساد و منکرات ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در جستجوی راه برای مبارزه با فساد و منکرات ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

گسترش روزافزون فساد در ابعاد
اخلاقی، اقتصادی و شیوع و اشاعه منکرات
هر ناظر آشنا و بیگانه را به شگفتی واداشته
تا بدانجا که دشمنان ما نیز روند موجود را
تحقق توطئه های خود دانسته و از اینکه
طرح های تهاجمی آن به ثمر نشسته است
اظهار خوشحالی می کنند. یکی از طراحان
سیاستهای آمریکائی گفت: بی حجابی در
ایران نتیجه عملکرد اصلاح طلبان! است و
ما از این روند خشنودیم و شاید خیلی
مسائل دیگر که آنها سامان داده و از آن
خشنودند. این در حالی است که مسلمانان
دیگر کشورهای اسلامی وقتی قدم به
فرودگاه های ما می گذارند یا از دیگر مرزها به
ایران وارد می شوند و پرده دری ها و با لباس
و چهره و حرکات ناهنجاری دختران و زنان
خیابانی روبرو می گردند و فروشگاه های
لباس و مانکن ها و مناظری از این قبیل را
مشاهده می کنند و اخبار مفاسد اجتماعی را
می شنوند انگشت حیرت به دندان گرفته و
خیره می مانند که این چه وضعی است؟!
یکی از برادران مسلمان ما که از هند آمده
بود می گفت: بیست سال است که در این
کشور به سر می برم تا کنون یک مورد
تعرض نسبت به خانواده من با لفظ یا اشاره
ندیده ام امّا چند روز است در ایران هستم.
همسرم می گوید: بدون همراهی تو به
خیابان نمی روم. مواردی از مزاحمت های
اخلاقی را دیده ام آیا اینها شرم آور نیست؟!
در کشوری که داعیه دار رهبری جهان اسلام
است و می خواهد، ام القرای کشورهای
اسلامی باشد، چرا اینگونه شاهد لجام
گسیختگی و بی بند و باری و کشف حجاب
زنان و دختران و مزاحمت های خیابانی باید
باشیم؟!

اگر به اینها بیفزائیم جشنواره هائی را که
به نام سازمان ملی جوانان و سینما و نظائر
آن با اختلاط و امتزاج پسرها و دخترهای
آنچنانی با عنوان شادی آفرینی و ارائه
الگوی برتر برای جوانان ایرانی برگذار
می شود و تنها یک جشنواره اخیر بنام
جوانان هفتاد میلیون تومان هزینه از خون
این ملّت را بلعیده و آن صحنه های زشت و
شرم آور را آفرید که لکّه های ننگ آن از
دامن مسؤلان و برگذار کنندگانش به این
زودی ها زدوده نخواهد شد و ملت آنان را
نخواهد بخشید و انتقام این بدآموزی و
ناهنجاری را از مسببان آن خواهد گرفت، و
اگر پاره ای کنسرت های موسیقی مانند آنچه
در چهل ستون اصفهان در روزهای اخیر با
مجوز ارشاد و اماکن و میراث فرهنگی رخ
داد و آن صحنه های ناپسند را از حضور
پسران و دختران هوسباز و فرو افتادن مرز
حیا و حجاب از اینگونه تجمع ها نشان داد
بر اینها بیفزائم و اگر…و اگر… ده ها از این
قبیل در ورزشگاه ها و نمایشگاه ها را که در
نظر آوریم بیش از پیش سر مسؤولان
فرهنگی و اجرائی به زیر خواهد افتاد و جز
سکوت و انفعال و شرمندگی پاسخی برای
ملت نخواهند داشت و از این آزمایش
تاریخی که در آن رفوزه شدند برای همیشه
سرافکنده خواهند بود. تاریخ این حوادث را
در حافظه خود ضبط نموده و برای نسلهای
بعدی تعریف می کند مانند آنچه از کشف
حجاب هشتاد سال پیش بدست آن دودمان
خبیث امروز حکایت دارد با این تفاوت که

آنروز در زیر سرنیزه رضاخانی بود که
انگلیسی ها او را روی کار آوردند و امروز در
کشوری رخ می دهد که فضای عطر آگین
انقلاب به مشام می رسد و خون پاک شهدا
نخشکیده و این میراث معنوی و مائده
آسمانی را به دست ما داده اند و ما لیاقت
پاسداری و شایستگی حراست آن را نداریم.
در برابر این ماجرا عدّه ای بی درد به این
وضع افتخار می کنند و آن را ثمره آزادی و
حقوق برابر و دست آورد اصلاحات!!
می دانند. و در پیشگاه خداو خلق محکوم و
شایسته محاکمه و مجازات اند.

از سوی دیگر عدّه ای دردمند فقط
می نالند اما درپی راهکار و چاره جوئی
نیستند، خون دل می خورند اما مرعوب اند،
اینهمه امکانات در کشور وجود دارد و آنهمه
نیروهای انسانی و وسائل خبری و رسانه ای
در اختیار است اما سر درگم و درمانده به
خود می پیچند و نمی دانند چه کنند! در حالی
که اسلام راه چاره را نشان داده و عقل و
خرد راهگشای هر مشکل است و امکانات و
ابزارهای ما احتکار شده و نمی دانیم چگونه
از آن بهره برداری کنیم! از طرف دیگر
آنچنان بی تفاوتی در کشور حاکم شده و در
فضای حاکمیت سایه افکنده که اگر بدتر از
این هم بشود و برهنه به خیابانها بیایند و به
زشت ترین کارها دست بزنند، احدی عکس
العمل نشان نمی دهد. نیروهای دولتی
بی تفاوت اند، و نیروهای مردمی هم جرئت
اقدام ندارند، چرا که یک چیزی هم بدهکار
می شوند و محکومشان می کنند و از دادگاه
پشیمان برمی گردند. خبرهائی که از کنار

دریای شمال می رسد یادآور عصر طاغوت و
صحنه های زشت و رسوای آن دوران است
و نه نیروی انتظامی و نه از سازمان امر به
معروف و نهی از منکر، هیچکدام در هیچ
عرصه ای حضور ندارند، جشن های عروسی
در باغات اطراف شهرها، تهران، اصفهان و…
با وضع ناهنجار و اختلاط مرد و زن و
مشروبخواری و نوازندگی برگزار می شود و نه
پاسگاه های منطقه و نه هیچ نیروی دیگر
برخورد نمی کند و اگر خبری شد زیر سبیلی
رد می شود!! و رشوه که همه جاکار ساز است
اینجا نیز به عنوان حق سکوت حل مشکل
می کند!! شرمندگی و رسوائی آنقدر زیاد است
که قلم از بیانش ناتوان است و تصوریش جز
تأسف و تأثر بازتابی ندارد. و تکرارش نیز
ملال آور و بی تأثیر است.

بالاخره چه باید کرد؟ باید از جائی شروع
شود، این قفل جادوئی شکسته شود. برای
این مطلب به چند موضوع باید پرداخت.

۱ـ مسؤولان نظام باید در هر رده و
جایگاه هستند پاسخگو باشند و با حساسیت
بیشتر به مسئله بنگرند، آنها که در احساس
مسؤولیت از مردم عقب مانده اند خود را به
مردم برسانند، آن ها بجای اینکه پیشرو در
حوادث و تکالیف و مسئولیت شناسی باشند
پس رو و وامانده شده اند. شاید در میان آنها
افرادی دلسوز باشند اما اکثر بی تفاوت اند و
دلسوزان نیز به چاره جوئی نمی نشینند،
هماهنگی ندارند، میان قوای سه گانه
قانونگذاری و اجرائی و قضائی همسوئی
نیست، به تبادل نظر نمی نشینند، تا این
وحدت و هماهنگی نباشد و در مسائل
مشترک که با حیات دینی و ملی گره خورده

با یکدیگر نجوشند و با عزم و اراده به
جستجوی راه حل نباشند نه تورم مهار
می گردد، نه فساد اداری و اقتصادی و
فرهنگی کاهش می یابد نه از مواد و فساد و
کشف حجاب جلوگیری خواهد شد… و
سردرگمی و خنثی سازی اقدامات عرصه را
برای مفسدان و مروجان فساد و فحشاء
بازتر و زمینه را مستعدتر می سازد. آنها از
اختلاف ما سوء استفاده می کنند و بدتر از
همه اعتبار و اقتدار نظام خدشه دار می شود و
دیگر هیچ قدمی در جهت اصلاحات واقعی
نمی توان برداشت. خلاصه آنکه: گام اول را
باید مسئولان بردارند. اگر آنها به میدان
بیایند یاران بی شماری خواهند یافت و
کمک های فکری و انسانی رایگانی
همراهشان خواهند شد. این اشتباه است که
مثلاً سازمان امر به معروف و نهی از منکر از
کمی بودجه و دفتر و دستک و نداشتن کادر
و پرسنل اجرائی شکایت کند و منتظر باشد
همه چیز فراهم شود یا یک مسئول به
میدان بیاید! و پشت میز بنشیند و امر و نهی
کند! نه این توهّم غلط باید در قدم اول از
مغزها زدوده شود. درست است که هر
حرکت اصلاحی ساز و کار و بودجه و
امکانات می خواهد اما دفاع از دین و ارزشها
آرمانی است که توده ملت در طلب آنند، مگر
ما در جنگ از کدام نیروها استفاده کردیم
مگر همین بسیج داوطلب نبود که خود را به
آب و آتش می زد و