پاورپوینت کامل خرمشهر، شهری که از خون خرم گردید ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خرمشهر، شهری که از خون خرم گردید ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خرمشهر، شهری که از خون خرم گردید ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خرمشهر، شهری که از خون خرم گردید ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

نماد ایثار و مقاومت

خرمشهر شهری است به وسعت تمام ایران و برابر تمامی ارزشهایی که شهیدان برای پایداری آن خون پاک خویش را نثار کردند . در
روز آزادی خرمشهر، بهروز مرادی شهید سرافراز این شهر بر روی تابلوی ورودی آن چنین نوشت: به خرمشهر خوش آمدید
جمعیت ۳۶ میلیون نفر، یعنی خرمشهر تمام ایران است و کربلای خونرنگ این مرز و بوم می باشد و در آغوش خود پنجاه هزار
نخل سرجدا دارد که هر کدام نشانه رحمتی هستند بر این دیار .

در این شهر خونین، در هر کوی و برزن آن، آلاله ای سرخ پرپر گردیده است تا شهر برای بار دیگر رنگ سبز خرمی به خود گیرد،
نماد ایثار و مقاومت را می توان در این ناحیه نظاره گر بود، نخل های آن ماذنه های بلند تاریخ استواری، پایداری و شجاعت این
سرزمین اند که اگر به سخن درآیند از فداکاری دلیر مردانی به خون خفته حکایت می کنند و آن روزهای پرالتهاب را ترسیم
خواهند نمود، این درختان از ایامی حکایت می کنند که در هر قدم و هر لحظه ای پیکر شهیدی بر زمین آرام گرفت و روح پاکش به
سوی عرش و ملکوت پرواز کرد، نخل های بی سر خرمشهر زبان گویای مظلومیت و غربت بسیجیان این شهرند که در همیشه تاریخ
در گوش ما زمزمه خواهند کرد:

یاران چه غریبانه رفتند از این خانه

هم سوخته شمع ما، هم سوخته پروانه

خرمشهر همان شهر عشقی است که بسیاری از سالکان حماسه آفرین با قطرات خون خویش آن را پیمودند و یک شبه راه صدساله
را در نوردیدند:

این طایفه از تبار عشقند همه

جان سوخته از شرار عشقند همه

دیباچه عمرشان به خون رنگین است

زنهار که پاسدار عشقند همه

خرمشهر قبل از جنگ تحمیلی در ردیف یکی از مناطق ممتاز ایران و حتی خاورمیانه به شمار می رفت این دیار برکرانه اروند رود و
همسایه دیوار به دیوار آبادان از تمامی امکانات مناسب برای یک زندگی پویای شهری استفاده می کرد، راه آهن پرتحرک و فعال که
مبدا راه آهن جنوب بود، فرودگاه بزرگ و بین المللی که روزانه متجاوز از شصت پرواز در آن انجام می گرفت . بندری فعال و
استراتژیک که سرآمد بنادر ایران و حتی منطقه آسیای جنوب غربی بود، صاحبان کشتی ها علاقه داشتند برای باربری و توقف در
اسکله های رودخانه این شهر لحظاتی در این سامان بیاسایند . بندری که شاهرگ حیاتی ورود و خروج و چرخه اقتصاد ایران بود .
شهری با مساجد با صلابت، حسینیه های متعدد، مردمانی مشتاق به خاندان طهارت به نحوی که خرمشهر را به نجف ثانی مبدل
کرده بود، شهری با بهترین آب آشامیدنی که کشاورزی نیز در آن رونق فزاینده ای داشت . این بندر سوق الجیشی دوبار توسط
استعمارگران به اشغال در آمد، یکی توسط دولت عثمانی در سال ۱۲۶۲ ه . ش (۱۸۸۳ میلادی) و دیگر در سال ۱۲۳۵ ه . ش (۱۸۵۶
م) که متجاوزان انگلیسی آن را متصرف گردیدند . (۱)

مردمی صمیمی و متدین در این شهر روزگار می گذرانیدند تا آن که رژیم بعثی حاکم بر عراق آسایش آنان را با تحریک استعمار
جهانی و براساس محاسبه ای غلط، برهم ریخت .

توفان تهاجم

ماهها پیش از یورش و تهاجم سبعانه رژیم استبدادی حاکم بر عراق، خرمشهر دستخوش بحران های سیاسی و امنیتی بود، قوای
مهاجم از مدت ها قبل نیروهای خود را برای فتح این شهر ساماندهی نموده و با توزیع سلاح و مهمات و تشدید تبلیغات سیاسی و
روانی زمینه را برای بهره برداری از نیروهای موسوم به خلق عرب آماده کرده بودند . درگیری های مرزی که در گذشته کم و بیش
رخ می داد در نیمه اول سال ۱۳۵۹ ه . ش شکل شدیدی به خود گرفت و در حجم و فواصل آن تغییرات محسوسی بوجود آمد و
همین امر سبب اعزام بخشی از نیروهای سپاه به مرز خرمشهر گردید .

در پی طراحی تهاجم نظامی عراق به سرزمین ایران، لشکر تقویت شده ۳ زرهی عراق پس از آن که تیپ ۳۳ نیروی مخصوص نیز
تحت امر آن قرار گرفت در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به دنبال ده روز درگیری در مرز خرمشهر و هم زمان با حمله سراسری، یورش
خود به این شهر را آغاز کرد . ماموریت تصرف و پاکسازی خرمشهر را به گردان های هشتم و نهم از تیپ مذکور واگذار کرده بودند،
این نیروها بر مبنای القاءات فرماندهی سپاه سوم مدافعان شهر را اندک و فاقد روحیه پنداشتند و تصور می کردند که ماموریت
استیلا بر این شهر را حداکثر طی چند ساعت و با موفقیت به پایان خواهند رساند . اما مقاومت جانانه و دلیرانه رزمندگان اسلام که
خود حماسه ای بی نظیر در تاریخ سال های دفاع مقدس به شمار می آید . ضمن کند کردن سرعت پیشروی دشمن و نیز وارد آوردن
ضایعات و خسارات قابل توجه، هشداری بود به فرماندهان ارتش بعث عراق که ورود به خانه شیران چندان هم که گمان می کردند
سهل و ساده نبود . دشمن بعثی که در ابتدا تصرف این شهر را بسیار ساده و در دسترس پنداشته بود و بر همین اساس تنها دو
گردان مخصوص را جهت اجرای ماموریت مزبور اختصاص داده بود، عملا ناگزیر گردید به منظور مقابله با مدافعین سلحشور و
مظلوم خرمشهر بیش از دو لشکر را بکار گیرد . بدین ترتیب رزمندگان اسلام طی ۳۴ روز جنگ تمام عیار با دشمن تا بن دندان
مسلح تا آخرین لحظات با مقاومت و جانفشانی خود، حدیثی حماسی و انقلابی و در عین حال غم انگیز و مظلومانه ای را رقم زدند
و تاریخی پرافتخار و درخشان از خویشتن برجای نهادند . آری پس از سی و چهار روز نبرد تن به تن، خانه به خانه اقلیتی مظلوم و
شجاع با اکثریتی متوحش و متجاوز، سرانجام خونین شهر در سوم آبان ۱۳۵۹ به اشغال ناجوانمردانه ارتش بعث عراق درآمد و در
شامگاه سوم آبان به مدافعین دستور عقب نشینی داده شد و از اوایل بامداد روز بعد، آخرین مدافعین با عبور از کارون به سوی
بخش جنوبی خرمشهر عقب نشست .

هجوم غافل گیرانه دشمن و این که شهروندان خرمشهری تاکنون جنگی تمام عیار آن هم با سلاح های مدرن روز ندیده بودند به
مردم امان آن را نداد که حتی لباس های خود را به همراه ببرند و اصولا حوادث به شکلی بود که به کسی اجازه نمی داد در فکر
اموال و حتی حفظ جانش باشد، روزهای آغازین تهاجم، این شهر را به فضایی آغشته به آتش و خون مبدل ساخت . خمپاره ها و
خمسه خمسه های دشمن رعب و هراس ایجاد می نمود، حتی بیمارستان ها از جنایات بعثی ها مصون نبود، بدین گونه خرمشهر
خونین شهر شد . مدافعان شهر با سازماندهی نیروهای مردمی به دفاع پرداختند، خیانت و نفاق داخلی نیز به آشفتگی اوضاع
دامن می زد و وقعی به درخواست های فرمانده شجاع و دلیر سپاه خرمشهر شهید محمد جهان آراء نمی گذاشت .

فرمانده سپاه وقت خوزستان – علی شمخانی – با توجه به این که اقدامات مکرر سپاه منطقه برای تهیه امکانات، تجهیزات و نیروی
لازم، برای نجات خرمشهر نتیجه ای نداد و از جانب مسؤولین همکاری لازم به عمل نیامده بود و علاوه بر خرمشهر، آبادان نیز در
معرض سقوط قرار داشت، در روز سوم آبان ۱۳۵۹ طی نامه ای به دست اندکاران اجرایی چنین نوشت: و انزلنا الحدید فیه باس
شدید، مسؤولین، مسلمین به داد ما برسید، چه بگویم که شما را به تحرک وادارم، این را بگویم که از ۱۵۰ پاسدار خرمشهر تنها
سی نفر باقی مانده است و ما می توانیم خونین شهر را با سی خمپاره برای مدتی نگه داریم و امروز سی تفنگ نداریم و در حالی که
این سازمان رسمی شناخته شده کشور از نظر سلاح در مضیقه نگاه داشته شده است برخی جریانهای ضد انقلاب و منافق با
امکانات فراوان بر علیه ما بسیج گردیده اند . اسرای پاسدار یا از پشت تیرباران شده اند یا زیر تانک ها له گردیده اند . پناهندگان
عراقی همواره ترس نیروهای

دشمن را از پاسداران انقلاب به عنوان یک معجزه الهی مطرح می کنند . سلاح را به دست صالحین بدهید، تا بحال دشمن حسرت
گرفتن یک اسلحه کمری را از پاسداران به دل داشته و خواهد داشت، ما شهدای زنده فراوان داریم، ما برپا دارندگان کربلای سی
روزه خونین شهریم، ما بهشت را زیر سایه شمشیرها مشاهده می کنیم، شهدای ۲۵ روزه ما هنوز دفن نشده اند . (۲)

محسن رضایی – فرمانده وقت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی – نیز خاطرنشان نموده است . نیروهای سپاه و داوطلب مردمی با
کمک عده ای از برادران ارتشی با توجه به محدودیت های بنی صدر در خرمشهر مقاومت می نمودند . دشمن فکر نمی کرد وقتی
خرمشهر در محاصره است نیرویی بتواند با تنها پل آن که زیر بمباران شدید است این کار را صورت دهد اگرچه همه می دانستند با
آن حجم تهاجم خرمشهر در حال سقوط است ولی مقاومت نیروهای حزب اللهی همچنان ادامه داشت و همین مقاومت جدی مانع
از پیشروی دشمن گردید و موجب شد متجاوزان نتوانند به سرعت آبادان و اهواز را تسخیر کنند، نظر سپاه این بود که نباید
شهرها را از دست داد و این که بنی صدر می گفت: زمین بدهیم و زمان بگیریم مورد قبول نبود زیرا مقاومت در شهرها تاثیر جدی
در سست نمودن تصمیم دشمن و خنثی کردن نقشه های آنان داشت و این موضوع به اثبات رسید و تحلیل گران اعلام نمودند با
وجود حمله های شدید متجاوزین، به اهداف خود نرسیده اند زیرا خرمشهری که در ۱۲ کیلومتری مرز است به سهولت تصرف نشد
و با این وصف چطور بعثی ها می خواهند نواحی مرکزی ایران را به تصرف درآورند همین که سپاهیان صدامی، مدت ۳۵ روز پشت
دروازه های خرمشهر توقف کردند، دشمن حساب کار خود را کرد، آن ها فکر نکرده بودند که مردم می توانند در مدت کوتاهی
سازماندهی شوند و آن چنان پایداری و رشادت نشان دهند . (۳)

آری خرمشهر، حکایت مقاومت روزهای نخست جنگ تحمیلی و سرگذشت سلحشورانی است که با دست خالی، متجاوز مسلح را در
بیش از یک ماه نبرد به روز سیاه نشاندند و جسم خود را سنگر کردند تا از کیان اسلامی و سرزمین ایران دفاع کنند . ارتش بعثی
در فکر تصرف سریع این شهر و از آنجا محاصره و تسخیر آبادان بود، همچنین رؤیایی هجوم همه جانبه به دشت های خوزستان و
سیطره بر اهواز را در ذهن مخدوش خویش می پرورانید اما هیچ وقت فکر نمی کرد در خرمشهر تلفات سنگینی را متحمل شود و
چون موفق نشدند از طریق جاده شلمچه و صد دستگاه و انبارهای عمومی، بندر شهر را تصرف کنند ناگزیر گردیدند شهر را دور
بزنند که در آنجا هم مردم چون سدی استوار در برابر دشمن قرار گرفتند . با کدام معیار می توان جنگ نابرابر تفنگ را با
سلاح های سنگین و پیشرفته و ارتشی کار آزموده و تعلیم دیده به قیاس نشست و اگر نبود خیانت کسانی که دل در تعلقات دنیا
داشتند و مشغول هوای نفس بودند دشمن کینه توز برای همیشه نابود ومایوس می گردید . وقتی بخشی از خرمشهر اشغال گشت
دلاوران، سنگرهای مقاومت را به آن سوی کارون و اروند بردند و به انتظار روزهای فتح و ظفر نشستند البته آنان از خیانت
منافقین و لیبرال ها که به ظاهر برای دفاع از انقلاب آمده بودند و در باطن می خواستند مقاومت نیروهای ارزشی را مخدوش
سازند، رنج فراوان می بردند .

طلوع صبح صادق

خرمشهر قهرمان پس از ۳۵ روز مقاومت قهرمانانه، به دست دژخیمان بعثی اشغال شده است، ۵۷۵ روز از تسخیر دیار لاله های
خونین می گذرد، در و دیوار شهر به خون پاک جوانان غیور آغشته گردیده است عطر دل انگیز گلهای بهاری طراوتی خاص را
ترسیم نموده است . از زمان تجاوز و سرانجام زمین گیر شدن دشمن در مناطق اشغالی تا آغاز تهاجم گسترده رزمندگان اسلام که
به آزادسازی مناطق اشغالی منتهی گردید، یک سال و نیم طول کشید . طی این مدت اساسا تداوم حضور نیروهای اشغالگر در
نواحی جنوب غربی و غرب ایران بر این فرض قرار داشت که نیروهای مسلح ایران فاقد