پاورپوینت کامل انسان از منظر امام خمینی (س) ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انسان از منظر امام خمینی (س) ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انسان از منظر امام خمینی (س) ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انسان از منظر امام خمینی (س) ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

قسمت دوم

در شماره گذشته بحث پیرامون: انسان از
منظر امام خمینی سلام اللّه علیه بود.
محورهایی که مورد بحث قرار گرفت عبارت بود
از: صعوبت انسان شناسی، مناط انسانیّت و
سیّالیّت انسان، و اینک ادامه بحث تقدیم شما
عزیزان می گردد.

فصل سوم:

مهمترین ویژگی فطری آدمی

۱ ـ گرچه انسان دارای گرایش های
فطری متعددی چون راحت طلبی،(۱) جمال
دوستی، علم جویی، قدرت خواهی، میل به
جاودانگی(۲) و تمایل به حریت و نفوذ
اراده(۳) و مانند آن است لیکن کثرت موارد
یاد شده اعتباری است نه حقیقی؛ زیرا هر
کدام از عناوین مذکور، یکی از مظاهر محبت
انسان به «کمال مطلق»(۴) و نفرت وی از
«نقص» است که نه تنها در نهاد و نهان
انسانها بلکه در همه موجودات بلا استثناء
وجود دارد.(۵)

۲ ـ متعلّق عشق فعلی انسان، «حقیقت
کمال مطلق» است نه توهّم آن.(۶) سرّش آن
است که هیچ چیز جز دست یافتن به ساحت
کمال مطلق، انسان را سیر نمی کند و قلب
وی با نیل به هیچ مطلوبی مگر کمال
نامحدود نمی آرَمَد، هرچند در اوایل امر،
در اثر جهل، گمشده خود را در کمال
محدود جستجو و در تشخیص کمال مطلق
اشتباه کند.(۷)

توضیح آن که هر کس به فطرت خویش
رجوع کند، این واقعیت را در می یابد که
هرگاه قلب او به مرتبه ای از کمال نائل آید،
به مجرد آن که مرتبه بالاتری از آن را بیابد،
از اولی منصرف و به مرتبه کامل تر منعطف
می گردد.(۸) زیرا هر کمال ناقص، محدود به
عدم است و فطرت آدمی از عدم تنفر
دارد(۹) و آنچه در کمالات ناقص، محبوب و
مطلوب انسان است، کمال آن است نه نقص
آن که مورد انزجار فطرت می باشد.(۱۰)

خلاصه این که قلب انسان در هیچ مرتبه ای
از مراتب کمال و هیچ حدی از حدود آن،
رحل اقامت نمی افکند بلکه با نیل به هر
مرحله مادون، میل به مرحله مافوق پس از
علم بدان، افزون تر و آتش عشق و سوز
و اشتیاق در وی نسبت بدان افروخته تر
می گردد.(۱۱)

بنابراین پاسخ این سؤال که:«مطلوب
اصلی و محبوب اصیل انسان چیست؟»، به
جواب این پرسش باز می گردد که:«طمأنینه
قلوب آدمیان در وصول به چیست؟». و چون
اطمینان دل ها و آرامش جانهای آدمیان و
صیانت آن از گزند هر نوع تزلزل، تذبذب و
اضطراب، تنها در سایه رسیدن به مقصد
«کمال مطلق» که در وی هیچ شائبه نقصان
راه نمی یابد و تهدید هیچ تحدیدی را
برنمی تابد حاصل می شود،(۱۲) لذا غایت آمال
و اعمال انسان نیز چیزی جز باریافتن به
ساحت کمال بی نهایت نخواهد بود.

مرحوم آیه اللّه میرزا محمد علی
شاه آبادی اصفهانی (قده)(۱۳) را ـ که کثیری از
معارف الهی را با استمداد از فطرت و
گرایش های آن ثابت می کنند(۱۴) و حضرت
امام(س) نیز در مقام اشاره اجمالی به
«احکام فطریات»، استفادات خویش را از
محضر شریف ایشان بیان می نمایند و
ره آورد آن بزرگوار را در این میدان متفرّد
می دانند ـ(۱۵) در این زمینه، بیانی راهگشا و
دلرباست: «برای بیان اقامه چهره عقل به
سمت دین، گوییم: انسان به حسب وجدان و
فطرتش، طالب کمال و حسن و جمال است
چنان که اگر به کره زمین هم احاطه پیدا کند و به
هرچه کمال و جمال در آن است ظفر یابد، باز هم
آرام و قرار نمی گیرد و اگر به وجود کمال و جمالی
در کرات و افلاک دیگر اطلاع حاصل کند یا حتی
وجود آنها را در کرات دیگر محتمل بداند، هر آینه

آرزوی آنها را در دل می پروراند و اگر فرضاً به
آن ها دست یابد و احاطه پیدا کند، باز سیر
نخواهد شد.»(۱۶) و در این اثناء اگر بشنود که
مردانی به عنوان انبیاء می گویند در ماوراء
جهان طبیعت، عالمی وجود دارد که کمال
آن نشأه با کمال و جمال عالم طبیعت قابل
مقایسه نیست، باز هرآینه آن جهان را آرزو
می کند هرچند به نبوت و صداقت آنها یقین
نداشته باشد و همین طور…

پس از این مراجعه به کتاب ذات و کتیبه
فطرت، حقایقی برای ما منکشف می گردد:

اول آنکه: آنچه به عنوان کمال محدود
بدان دست یافته ایم، معشوق ما نبوده زیرا
اگر آنها معشوق فطرت بودند، هر آینه عاشق
در اثر وصول به آنها، «سکونت» می یافت و
هرگز از آنها دست نمی کشید. و چون دیدیم
که آرامش نیافت و از آن ها تجاوز کرد، معلوم
می شود که آنها معشوق فطرت نبوده است.

دوم آنکه: عشق دارای نهایت و پایانی
نیست زیرا عاشق از هر صاحب جمال به
اجمل و از هر صاحب کمال به اکمل عبور
می کند گرچه وجود آن اجمل و اکمل نزد او
محتمل باشد نه متیقّن.

سوم آنکه: در فطرت انسان فتوری راه
نمی یابد اگر چه برای تحصیل معشوق
خویش، مسالک بی شمار و طرق بسیار
را بپیماید و خود را در مهلکه های
فراوان بیافکند.

اکنون که این مراجعه و مکاشفه را
شناختی، پس با مطالعه به فطرت خویش
بازگرد و از او بپرس و به او بگو: «ای ذات من
و حقیقت من! هر اندازه از کمال به عنوان طعام
معنوی و روحانی به تو اطعام کردم و به هر
میزان، تو را از شراب جمال سیراب نمودم، باز
گرسنه و تشنه ای و سیر و سیراب نگشتی! پس
از من چه می خواهی؟» آنگاه به پیامی که با لسان

فطرت و صدای رسا به تو الهام می شود گوش
کن که چنین می گوید:«من عاشق کمال
خالص بی شائبه نقص و جمال صرف
بی شوب قبحم.»(۱۷)

۳ ـ هر چند دست تغییر و تبدیل، به
دامان والای فطرت و گرایشهای آن
نمی رسد(۱۸) و از این رو، نائره عشق به کمال
بی پایان در هر عصر و مصر در نهانخانه جان
همه انسانها فروزان بوده است(۱۹) لیکن
گاهی انسان در اثر غفلت و جهالت، در
تشخیص کمال و آن که کمال بی حدّ و عدّ
در چیست و کامل مطلق کیست و محبوب و
معشوق در کجاست، به اشتباه می افتد،(۲۰)
مرغوب اصیل خود را گم می کند و از
موجودی که گرایش عالی باطنی وی به
سوی اوست روی برمی تابد و به غیر او دل
می بندد و سرمی سپارد.

به عنوان نمونه، شاعران و مدیحه
سرایان گمان می کنند به مدح فلان امیر
قدرتمند یا فقیه دانشمند مشغول اند(۲۱) و
حال آن که کاروان همه جانها و قافله تمام
دلها به سوی افق دور کمال مطلق در
حرکت اند و جز او نجویند و نخواهند جست،
و ثناخوان اویند و ثنای دیگری نتوانند
گفت، ثنای هر چیز و هر کس، ثنای
اوست گرچه ثناگو تا در حجاب است
بر این پندار باطل است که ثنای دیگری
را می گوید.(۲۲)

اشاره به این مطلب عمیق، علاوه بر آثار
منثور، در مآثر منظوم و سروده های نمکین
امام راحل(س) نیز به چشم می خورد:

کس را نتوان یافت که جویای تو نیست

جوینده هرچه هست خواهان تو هست(۲۳)

دلها همه صیدهای در بند تو اَند

جوینده توست هر کسی در هر کیش(۲۴)

ب