پاورپوینت کامل آیت اللّه علامه شیخ ابوالحسن شعرانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت اللّه علامه شیخ ابوالحسن شعرانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت اللّه علامه شیخ ابوالحسن شعرانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت اللّه علامه شیخ ابوالحسن شعرانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

مقدمه

از صدر اسلام تاکنون و در ورطه علم،
دانشمندان بسیاری پا به عرصه هستی
گشودند و هر کدام به نوبه خویش به تحلیل
گوشه ای از مبانی دین پرداختند. در این
میان، برخی از علما با تلألؤ خاصی در دامان
تاریخ درخشیدند و با کمالات علمی خویش،
در عرصه دین خدمات بی شائبه ای نمودند. از
جمله این دانشمندان، علامه ذوالفنون شیخ
ابوالحسن شعرانی است که قدر و حق او
بدرستی ناشناخته ماند، همو که با ابعاد
گسترده علمی خود به ارائه خدمات علمی و
تبلیغی پنجاه ساله پرداخت، و در حدود ۳۰
اثر گرانسنگ در رشته های مختلف و نوین
علمی از خود برجای گذاشت.

کمالات علمی و روحی، و گستردگی
معلومات استاد، زبانزد اهل معناست. و بحق،
سخن از قدر کمال او ناتمام مانده است.

مرحوم شعرانی در خانواده ای با کمال به
دنیا آمد و پرورش یافت. او در این خاندان
سرشار از استعداد، رشد و نموّ نمود. و
سرانجام، با گسترش معلومات علمی خویش
در رشته های مختلف، صاحب کمالات شد و
راه و روش پدران خویش را به نیکی طی کرد.

ولادت

میرزا ابوالحسن، فرزند شیخ محمد،
فرزند آخوند ملاغلامحسین، فرزند مولی
ابوالحسن مجتهد فرزند ملا ابوالقاسم، فرزند
عبدالعزیز، فرزند محمد باقر، فرزند نعمت اللّه
تهرانی و از نوادگان آخوند ملافتح اللّه
کاشانی، صاحب تفسیر منهج الصادقین، در
سال ۱۳۲۰ هـ.ق در تهران چشم به جهان
گشود.

اجداد

ملافتح اللّه کاشانی سلسله انساب میرزا
ابوالحسن شعرانی، دانشمند و مفسر معروف
عصر صفویه بود، که تفسیر مشهور منهج
الصادقین از او است.

همچنین، استاد از نوادگان ملاشکر اللّه،
صاحب روضات الجنات است، که سید علی
طباطبائی در کتاب ریاض العلماء درباره اش
چنین گفته است: «او از افاضل و علمای زمان
صفوی، و از شاگردان علی بن حسن زواری
مفسر خلاصه المنهج فی شرح نهج البلاغه و
مترجم کتاب احتجاج طبرسی و زبده التفاسیر
بصیری است، که در سال ۹۸۸ هـ.ق رحلت
یافت». ابوالحسن مجتهد تهرانی، جد اعلای
پدری میرزای شعرانی (۱۲۰۰ ـ ۱۲۷۲
هـ.ق) در تهران، اصفهان و نجف به
تحصیل پرداخت. وی در نزد بزرگانی
همچون سید علی طباطبائی، صاحب ریاض
العلماء کسب اجتهاد کرد.

جد مادری استاد، آقا میرزا ابراهیم نواب
بود، که صاحب کتاب معروف و پربار فیض
الدموع است. آخوند ملاغلامحسین، پدر
بزرگ مرحوم شعرانی، از علمای متقی و
فاضل تهران بود که در سال ۱۳۱۳ هـ.ق در
نجف اشرف به خاک سپرده شد.

پدر

حاج شیح محمد تهرانی، پدر میرزا
ابوالحسن شعرانی، عالمی معروف و متقی
بود، که در سال ۱۳۴۶ هـ.ق از دنیا رفت(۱).

تحصیلات

استاد در ابتدای سنین نوجوانی، نزد پدر
بزرگوارش به فراگیری قرآن، الفیه ابن مالک
و شاطبیه پرداخت. سپس، ادامه دروس
حوزوی را در رشته های مختلف، نزد افاضل
قم و نیز در مدرسه خان مروی تهران
پی گرفت.

استاد در قم نزد حکیم میرزا محمود
قمی، متخلص به «رضوان» و نیز شیخ آقا
بزرگ ساوجی، علم فقه را فرا گرفت. و در
محضر آیات عالی مقام، حاج شیخ
عبدالکریم حائری و حاج شیخ عبدالنبی
نوری در قم، سالها شاگردی می کرد.

استاد در کنار تحصیل علوم حوزوی، به
فراگیری علوم روز از جمله ریاضی، نجوم و
اسطرلاب نزد مرحوم میرزا حبیب اللّه
ذوالفنون پرداخت.

علامه شعرانی در مقدمه ترجمه نفس
المهموم، به بیان چگونگی آغاز تحصیلات و
تداوم آن می پردازد. و می گوید: «اما چنین
گوید این بنده فانی، ابوالحسن بن محمود بن
غلامحسین بن ابی الحسن(المدعو
بالشباب)، که چون عهد شباب من به
تحصیل علوم و حفظ اصطلاحات و رسوم
بگذشت، و اقتداء به اسلافی الصالحین، از
هر علمی بهره گرفتم و از هر خرمنی خوشه
برداشتم. گاهی به مطالعه کتب ادب از عجم
و عرب، و زمانی به درایت اسفار، و زمانی به
تتبع تفاسیر و اخبار، و وقتی به تفسیر و
تحشیه کتب فقه و اصول و گاهی به تعمق
در مسائل ریاضی و معقول؛ تا آن عهد به
سر آمد.

لقد طفت فی تلک المعاهد کلها

و سرحت طرفی بین تلک المعالم

سالیان دراز، شب بیدار و روز تکرار، و
همیشه و مدام دفاتر و کراریس و پیوسته
مرفق اقلام و قراطیس. ناگهان، سروش
غیب در گوش این ندا داد که علم برای
معرفت است، و معرفت بذر عمل و طاعت، و
طاعت بی اخلاص نشود. و اینهمه میسر
نگردد، مگر به توفیق خدا و توسل به اولیاء،
مشغولیها تا چند.

علم چندان که بیشتر خوانی

چون عمل در تو نیست نادانی

شتاب باید کرد و معاد را زادی فراهم
ساخت. زود برخیز، که آفتاب برآمد و کاروان
رفت.(۲)

استادان

استادان ایشان در تهران و قم عبارتند از
آیات عظام:

۱. شیخ محمد تهرانی: پدر علامه
شعرانی، وی اولین استاد ایشان بود که از
همان دوران نوجوانی، دروس ابتدایی حوزه،
قرآن و ادبیات عرب را به او آموخت و او را
برای کسب دیگر علوم حوزوی و استفاده از
محضر بزرگان آن دوران آماده کرد.

۲. میرزا محمود قمی مشهور به رضوان:
وی از استادان بزرگوار علامه، در علوم نقلی
بود.

۳. شیخ آقا بزرگ ساوجی: وی فاضل
متبحر و عالی مقامی بود که در علوم فقه و
دیگر علوم حوزوی ایشان را تعلیم داد.

۴. محدث فاضل سید ابوتراب خوانساری:
وی سهم بسزایی در راه تعلیم او داشت، به
طوری که حدود ۳۰ سال علامه برای کسب
علوم عالیه حوزوی در مدرسه مروی و
حوزه های علمیه قم و نجف در نزد او تلمذ
کرد و علاوه برفقه، معارف شیعی و فقه اهل
سنت را نزد او فراگرفت.

۵. میرزا حبیب اللّه ذوالفنون: وی علم
هیأت، نجوم، اسطرلاب، زیج و ریاضیات
کاربردی را به علامه یاد داد.

۶. حاج میرزا مهدی آشتیانی: ایشان از
استادان معروف و به نام حوزه بودند که
دروس اصلی و عالیه حوزه را به مرحوم
علامه آموخت.

دیگر استادان مرحوم شعرانی در علوم
عقلی و نقلی، عبارتند از: میرزا طاهر
تنکابنی، حاج شیخ عبدالنبی نوری، حکیم
هیدجی، مسیح طالقانی، ادیب لواسانی،
شیخ محمد رضا قمشه ای و میرزا علی اکبر
یزدی.

ابعاد علمی

آیت اللّه شعرانی، دانشمندی کم نظیر،
عمیق و به حق جامع علوم عالیه بود. وی در
فقه، اصول، تاریخ، نجوم، ادبیات، حکمت،
ریاضیات و محاسبات ید طولایی داشت.
البته، او پرورده خاندانی به شمار می رفت که
اشراف و ابعاد علمی خویش را تا حد زیادی
از آنان به ارث برده بود. وی در جامعیت
علمی، زبانزد عام و خاص بود. استاد جلال
الدین همایی، از شاگردان ایشان، و نیز
فاضل تونی در شعری معروف جداگانه به
معرفی ابعاد علمی و شخصیتی او پرداختند و
او را به شیخ بهائی عصر معرفی کردند.
بخشی از آن شعر، چنین است:

به گیتی بهتر از دانشوری نیست

بجز دانش به گیتی مهتری نیست

سری سخت و دلی ستوار باید

که کار دین و دانش سرسری نیست

بجز یک پرتو از انوار رویش

فروغ آفتاب خاوری نیست

جامعیت علمی

علامه شعرانی از جمله علمای نادری
بود، که جامع علوم معقول و منقول شناخته
شد.این وسعت و گستردگی علمی، برای او
امتیاز مهمی محسوب می شود، به طوری که
در علوم: نجوم، ریاضی و طب صاحب نظر
بود، و به زبانهای زنده دنیا از جمله: عربی،
عبری و انگلیسی تسلط و آشنایی کامل
داشت. همچنین، زبان فرانسه را نزد یک
عالم یهودی فرا گرفت.

آیت اللّه حسن زاده آملی، از شاگردان
برجسته ایشان، چنین می گوید: «این قهرمان
علمی، در جمیع علوم مختلف منحصر به
فرد بود. هیچ کدام از علمای معاصر را مانند
ایشان در ماهیت علوم و احاطه به آنها
ندیدم.(۳)

وی به همه علوم روز اشراف داشت،
چنانچه یکی از علمای شیعی معاصرش که
خود در رشته های مختلف علمی ید طولانی
داشت، علامه شعرانی را خواجه نصیر عصر
معرفی کرد و گفت که او هئیت ملاریون را از
فرانسه به فارسی ترجمه کرد.(۴)

۲. قرآن و حدیث

از دیگر ارکان و ابعاد علمی ایشان
بهره گیری عمیق او از دو منبع: قرآن و
حدیث بود، که با براهین فلسفی، اعتقادی و
تاریخی اش آمیخته شده بود. مرحوم شعرانی
به شهادت آثارش، تعمق خاصی در مسائل
علمی، قرآنی و حدیث داشت، چنانچه اغلب
مطالب و گفته هایش با براهین محکم عقلی
و نقلی همراه بود، و حظّ بسیار از قرآن و
حدیث داشت.

۳. شعر و ادبیات

علاوه بر تسلط و جامعیت علمی، ایشان
در وادی ادبیات و شعر نیز ید طولایی
داشت. استاد حسن زاده آملی می گوید:
«دیوان شعرشان به چاپ رسید. شعرشان
مانند اشعار شیخ الرئیس و میرداماد و مرحوم
جلوه سنگین و با هیبت و ثقیل بود؛ مثل شعرهای
شیخ الرئیس، فارسی اش و عربیش، مثل آن
قصیده خیلی غراء نونیه فخر رازی در مدح امام
هشتم(ع). وقتی آن قصیده را دیدم، عقیده ام
نسبت به فرموده شیخ بهائی درباره فخر رازی
بیشتر شد.»(۵)

ویژگیهای علمی

۱.مطالعات فراگیر علمی

علامه شعرانی از حدود کتابهای پیش
پاافتاده پا فراتر نهاده، و به مطالعات فراگیر و
گسترده علمی روی آورده بود. و لذا، ایشان
هم بر علوم مختلف تسلط کافی یافت، و هم
قدرت تجزیه و تحلیل علوم و کتابها را به
دست آورد. استاد حسن زاده آملی در این باره
می گوید: «از خصایص دیگر ایشان، این بود که
دست به هر کتابی دراز نمی کرد. حتی المنجد در
میان کتابهایش نبود. و خودش صریحاً فرمود
این کتاب منجد را برای دانشجوهای مدارس
نوشته اند، نه برای عالم روحانی، ملا دست
می برد به کتابهای علمی اساسی لغت، به جمهره
ابن درید، تاج العروس و صحاح به این جور
کتابها.»(۶)

۲. دانشمندی ذوالفنون

آیت اللّه حسن زاده آملی درباره تبحر و
گستردگی معلومات استادش، علامه شعرانی
می گوید: «آقای شعرانی ذوالفنون بودند. بنده
هیچ یک از اساتیدم را به تبحر در منقول مثل
ایشان ندیدم. یکی از کتابهای دوره شفا، علم
موسیقی است. دانستن موسیقی که گناه نیست.
مرحوم آقای شعرانی، موسیقی هم می دانست.
فرانسه را به اندازه عربی می دانست و مسلط
بود. آن لحن شیرینش هیچگاه از خاطرم
نمی رود.

جناب علامه شعرانی در ادبیات، قلم
توانایی داشت. فارسی را خیلی سنگین و قوی و
فصیح می نوشت. در ریاضیات عالیه. در نجوم
من بارها این مطلب را به عرض رسانده ام در
میان علمای روحانی ما، در عصر خودم بنده
کسی را به تبحر در ریاضیات از ایشان بهتر و
برتر ندیدم.»(۷)

۳. روشن بینی و بصیرت

استاد به شهادت شاگردان و استادان،
همواره به تجزیه و تحلیل نظریات
می پرداخت، پذیرفتنی را می پذیرفت و
ناقص و غیر معقول را ـ از ناحیه هر کسی
بود ـ رد می کرد. وی به منقولات تکیه
نمی کرد، و از جمود فکری پرهیز می کرد.
کنجکاوی استاد در علوم و روشن بینی در
درک معانی و کشف اسرار و علوم، زبانزد عام
و خاص بود. علامه حسن زاده آملی در
این باره می گوید: «یکی از محسنات ایشان،
این است که به افکار و آراء قدما در مسائل
فقهی خیلی عنایت داشت. بسیار اعتنا داشت به
افکار قدما.»

۴. شرح صدر علمی

شرح صدر استاد در راه فراگیری و تعلیم
علوم، از اصول موفقیت آمیز او به شمار
می رفت. همچنین، روحیه نقدپذیری و
دوری از تعصب او، در پرورش فکری و
گستردگی دامنه علمی اش بسیار مؤثر بود.
استاد هم خود نقاد بود و هیچ نظریه و
استدلالی را کورکورانه نمی پذیرفت، و هم در
برابر ایرادها و نقدهای دیگران در همه
زمینه ها اهل پذیرش و انقیاد بود. حتی،
ایشان در برابر علما و اهل نظر زانو می زد و