پاورپوینت کامل همبستگی نیاز همیشگی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همبستگی نیاز همیشگی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همبستگی نیاز همیشگی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همبستگی نیاز همیشگی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

اشاره

در آغاز سال جاری مقام معظم رهبری
حضرت آیه اللّه العظمی خامنه ای طی
بیاناتی فرمودند:

«همبستگی و اتحاد ملت، مشارکت عمومی
و اعتصام به ایمان الهی مهم ترین سلاح های
ملت ایران برای خنثی سازی توطئه ها و
تمهیدات دشمن هستند.»(۱)آن رهبر فرزانه
سال ۱۳۸۴ را در پیام نوروزی خویش به نام
«سال همبستگی ملی و مشارکت عمومی»
نامیدند. در واقع این ویژگی از ضرورت های
اساسی می باشد و بدون شک حضور معنادار
و توأم با بصیرت و معرفت مردم در
صحنه های تأثیرگذار سیاسی، فرهنگی و
اجتماعی می تواند تحولاتی امید بخش، نوید
دهنده و پربار برای سرزمین ایران رقم بزند.
برخی تهدیدهای خارجی، فشارهای
استکباری، تحریکات دشمنان اسلام و قرآن
چالش های حساسی هستند که همبستگی
ملی را به منزله ضرورتی اجتناب ناپذیر و غیر
قابل اغماض در سطح کشور مطرح می نماید
و این همان نکته ارزشمندی است که
رهبری انقلاب در آغازین روزهای سال
جاری بدان اشاره نمودند. واقعیت این است

که مجموعه های فشارهای متزاید خارجی و
برخی نگرانی های داخلی تنها در برابر دژ
استوار و سدّ آهنین همبستگی ملی برطرف
می گردند و زایل می شوند. در صورت تحقق
این رویداد سیاسی ـ اجتماعی بسیاری از
مشکلات و موانع رفع گشته و از عقبه های
متعددی که پیش روی امت مسلمان است،
بدون هیچ گونه عارضه ای عبور خواهیم کرد
واینجاست که نگرش حکیمانه و دقت نظر و
همه جانبه نگری مقام معظم رهبری نقش
پویا و روشنگرانه خود را مشخص می سازد.
همبستگی ترجمان دیگری از همدلی،
همراهی و وفاق ملی است و البته اتحاد
میان مردم و مسؤولان در میان خود و با
یکدیگر هنگامی بدست می آید که اهداف
مشترکی در میان باشد میزان اهمیت و نقش
تعیین کننده این اهداف واحد باید در
درجه ای باشد که همگان برای عملی
ساختن آن با رغبت درونی و انگیزه های
عالی و با فداکاری و عبور کردن از منافع
فردی، انحصاری و شخصی بکوشند. گستره
این هدف والا در نخستین گام برای مردم
ایران امنیت، سلامتی مادی و معنوی و
امیدواری و چشم اندازی آرام بخش به

ارمغان می آورد و در مراحل بعدی می تواند
به جهان اسلام و مظلومان عالم سرایت کند
و از این جهت همگان اعم از مردم،
مسؤولان نهادهای عمومی و خودجوش،
مراکز علمی و فرهنگی، نشریات و جراید
وظیفه دارند برای تحقق این هماهنگی ملی
شرایط لازم و مقدمات مورد نیاز را فراهم
آورند و در جهت رفع دشواری ها و موانع آن
ساعی باشند و حرکت به این سمت و
کاربردی نمودن پیام حکیمانه رهبر معظم
انقلاب می تواند خود حماسه ای
عالی،درخشان و مترقی را بیافریند که
دشمنان را در هاله ای از یأس فرو ببرد و
توطئه های استکباری و نقشه های بیگانگان
را خنثی سازد. بدیهی است همستگی ملی
نیاز مستمر جامعه ماست و به مقطع خاصی
اختصاص ندارد.

وفاق ملی از واقعیت تا حقیقت

همبستگی یا وفاق ملّی نوعی انسجام
هدف دار اجتماعی است که تمایلات درونی
افراد و گرایش های ذهنی جهتدار می تواند در
بوجود آوردن آن مؤثر باشد.(۲)

برخی منابع پژوهشی در فلسفه

اجتماعی، همگونی را استقرار همبستگی
نزدیک تر میان اعضای جامعه می دانند. در
واقع این فرایند به سوی متحد نمودن اقشار
مردم گام برمی دارد و می کوشد بر اساس
نظمی که اکثریت می پذیرند آن را استوار
سازد.(۳) متحد نمودن جامعه بیش از هر چیز
باید به تضادهایی که در آن تجزیه و تفرقه
ایجاد می کنند، پایان دهد و تحرّکات نفاق
برانگیز را خنثی نماید. البته افراد سازنده
همبستگی که در کنار یکدیگر قرار گرفته اند
نباید از همسایگان و هم نوعان خویش جدا
بمانند و از رابطه با آنان محروم باشند بلکه
باید مناسبات خویش را با هم گسترش دهند
و این همدردی و هم زیستی متقابل خود
قادر است به تضادهای اجتماعی که
فرساینده است و خشونت، توحّش و
خونباری ببار می آورد پایان دهد. ناگفته نماند
که جامعه بدون تلاش، مبارزه، مقاومت و
پایداری نمی تواند آفات و علف هرزها را محو
کند، هر یک از آحاد اجتماعی باید بطور
جدّی ارزش های مقدس، فضیلت های
اخلاقی، انسانیّت و وجدان را جای
انگیزه های فردی بنشانند و در این جهت
استقامت و بردباری از خود نشان دهند.

امیدواری به هماهنگی و شکوفا شدن
در یک جمعی که مبانی اعتقادی اصالت
دارند به اقتدار جامعه و استقلال واقعی آن
کمک می کند، بدیهی است در این راستا باید
واقعیت ها را در نظر گرفت، برخی تصور
می کنند رفاه، وفور ثروت و در دسترس بودن
امکانات عمومی، آسایش و فراغت، در ایجاد
همبستگی مؤثرند و این امور، ناملایمات
جامعه را می زدایند و زندگی آرام و همواری
پدید می آورند امّا واقعیت ها این نظر را
تکذیب می کنند چه بسا که توسعه و ترقّی
مادی و وفور نعمت ها سطح توقعات را بالا
ببرند و همین وضع در اتحاد جامعه انشقاق
ایجاد کند، از دیدگاه اسلام چه بسا که لطف
الهی در لباس سختی ها آشکار گردد ولی
امکان دارد چنین عطوفت آسمانی اثر بخش
نباشد و دل ها را برای تسلیم به حق نرم
ننماید و در این حال دشواری ها جای خود را
به آسایش دهند و محرومیت ها به نعمت ها
مبدّل شوند امّا در این شرایط فراوانی نعمت
نه از باب رحمت الهی بلکه از باب قهر و
خشم خداوندی است. غوطه ورشدن در رفاه
و لذات دنیوی، دل ها را به خواب غفلت
می کشاند و مقدّمات عصیان و گناه را فراهم
می سازد و بدین ترتیب جامعه گام به گام به
سوی سرنوشت زیان بار و تیره خویش
نزدیک می شود و هنگامی که ظلمت، فساد و
خلاف بر جامعه استیلا یافت عذاب الهی نازل
می گردد و مردم به مکافات سرپیچی و
ناسپاسی خود دچار می شوند قرآن می فرماید:

«ثمّ بدّلنا مکان السیئه الحسنه حتی
عفوا وقالوا قد مسّ آباءنا الضّراء و السّراء
فاخذناهم بغته و هم لایشعرون؛(۴) سپس
آن سختی ها را به آسایش و خوشی مبدّل
نمودیم تا به کلّی حال خویش را فراموش
کرده و گفتند آن رنج و سختی و هم خوشی
بعد از آن به پدران ماهم رسید، ماهم بناگاه
آنان را به کیفر اعمالشان عقاب کردیم در
حالی که غافل بودند.»

پس این که عده ای عقیده دارند فراوانی
به خودی خود همگونی اجتماعی کاملی
ایجاد می کند و برخی مکاتب مادی آن را
شرط هم بستگی می دانند، درست نمی باشد به
علاوه اگر این وفور امکانات طبق قاعده عدالت
اجتماعی که قرآن بر آن تأکید دارد توزیع نشده
باشد بر شکاف های اجتماعی می افزاید و
زمینه های نفاق، خلاف و زندگی طبقاتی را که
ضد همبستگی است فراهم می سازد.

همچنین در جوامع اروپایی ما شاهد
توسعه، ترقی مادی و گسترش امکانات و
فراوانی ابزارهای رفاه طلبانه هستیم ولی
واقعیت این است که در این کشورها وفاق
اجتماعی فوق العاده ضعیف است و امنیت
واقعی و آرامش راستین برای مردم فراهم
نشده و آنان در موجی از نگرانی و ناراحتی
بسر می برند و این عوارض آنان را از
همگونی و اتّحاد واقعی دور می کند. اختلاف
اساسی میان ثروتمندان و طبقات متوسط
فقیر بیش از پیش در اروپا هویدا شده و
تضادها را تشدید کرده است، همچنین وقتی
احتیاجاتی را ارضاء کرده اند بدلیل غوطه ور
گردیدن در فراوانی های مادی و رفاهی مردم
طالب اموری هستند که نه تنها واقعیت
ندارند بلکه تضادهای اجتماعی را گسترش
می دهند، در واقع با این وضع به جای زنده
نمودن انگیزه های مثبت و حس نوع دوستی
در میان مردم، امیال شخصی آنها را که با
الزام های اجتماعی در تعارض است احیاء
نموده اند(۵) و چون قادر نمی باشند این وضع
را فروبنشانند محرومیت ها را توسعه
می دهند و امتیازاتی را بوجود می آورند که با
نظام ارزشی، اخلاقی و حقوقی مغایرت دارد.

روان شناسان عقیده دارند پیشرفت های
مادی بدون در نظر گرفتن توانایی های
روحی و رفتاری کاملاً مخالف عمیق ترین
نیازهای انسان است، از این رو فراوانی
امکانات که افراد را از کارکردن و کوشش
فکری و علمی آزاد می نماید به ایشان اجازه
می دهد از این تناقض بهتر آگاه شوند و به
طرز ژرف تری رنج ببرند بنابراین رشد
ناخوشی های رفتاری، پیدایش برخی کج
روی های اجتماعی، توسعه بیماری های
عصبی، لذّت نبردن واقعی از زندگی،
کاستی های غیر قابل اغماض جوامع
پیشرفته اند که در مسیر ترقّی، عدالت ،
فضیلت و عطوفت را فراموش کرده اند.(۶)

اهتمامی آسمانی

یکی از حقایق مسلّم که نه تنها
مسلمانان بلکه دیگران در موردش اتفاق
نظر دارند این است که اسلام دین
همبستگی، فراگیری و هم گونی همه جانبه
است، متون دینی یعنی قرآن و حدیث و نیز
سیره رسول اکرم(ص) و ائمه هدی(ع)
گویای این حقیقت اند. زمانی که در شبه
جزیره عربستان نور الهی در دل ها و جان ها
پرتو افکند و رسول خدا(ص) همچون
آذرخشی با بعثت خویش کویر منحط و
خفقان گرفته انسانیت را پرتو افشانی نمود،
آن حضرت از افرادی با دل های پراکنده
چنان امّتی بنانهاد که هیچ قدرتی توان
ضربه زدن به آن را نداشت، روح عدالت،
مساوات و مؤاسات در آنان زنده شد.
فداکاری و جانبازی مشی این جامعه گردید.
عوامل خودبینی، خودمحوری و علائق
شخصی از میانشان رخت بربست و همه به
رشته استوار الهی آویخته شدند.روی آوردن
به یکتاپرستی و پیروی از رهبری پیامبر و
روی کرد نشان دادن به آیینی که بین فطرت
انسانی و خدای جهانیان پیوند برقرار می کند
و پیاده نمودن تعالیم آسمانی اسلام در

زندگی فردی و اجتماعی، تمامی آدمیان را
که دارای نژادها، قیافه ها و گرایش های ملی
و قبیله ای بودند و در آتش جهل و خرافات و
ستم و گژاندیشی می سوختند، گردهم آورد و
از آنان امّتی واحد بوجود آورده البته رسول
خدا(ص) برای رسیدن به چنین هدف
والایی تمامی توان خویش را بکار گرفت و
ناگواری ها و رنج های فراوانی را تحمل کرد
تا از این همه گوناگونی و تفرّق، جامعه ای
واحد ساخت و انسان هایی با خاستگاههای
متنوع را با یکدیگر همبسته نمود، زیرا
باورآن حضرت بر این اصل استوار بود که
این پیوستگی اجتماعی، مسلمین را برای
رسیدن به راه سعادت و خنثی کردن
نقشه های دشمنان و حیله های ابرقدرت های
آن زمان بیمه می نماید. در واقع بزرگترین
نعمتی که به مسلمانان ارزانی داشته شد
همین الفت قلب ها و نزدیک شدن دل های
آنان به یکدیگر بود، قرآن در این باره
می فرماید: «واذکروا نعمت اللّه علیکم اذ
کنتم اعداء فالّف بین قلوبکم فاصبحتم
بنعمته اخواناً؛(۷) نعمتی را به یاد آورید که
خدا به شما عطا کرد. آن هنگام که با یکدیگر
در عناد بودید و خدا میان شما پیوند برقرار
کرد و با موهبت او با هم برادر شدید. کلام
وحی در جای دیگر یادآور می شود: و الّف
بین قلوبهم لو انفقت ما فی الارض جمیعاً مّا
الّفت بین قلوبهم ولکن اللّه الّف بینهم انّه
عزیز حکیم؛(۸) اوست که بین دلهای آنان
تألیف برقرار کرد، اگر هر آنچه را که در زمین
است خرج می کردی، قادر نبودی دل های
آنها را با هم پیوند دهی ولی خداوند میان
ایشان الفت ایجاد نمود که عزیز حکیم است.

آنان که به اوضاع اجتماعی و روحیه
افراد لجوج و کینه توز عصر جاهلیت آشنایند
به خوبی آگاهی دارند که چنین عداوت هایی
به وسیله مال و ثروت و جاه و مقام از بین
نمی رفت و تنها عاملی که می تواند آن آداب
زشت و کینه های کهنه و ریشه دار را محو
کند ایجاد یک دگرگونی در اندیشه ها و جان
هاست، آن چنان تحولی که نگرش اشخاص
را عوض نماید و در سطحی بسیار بالاتر از
آنچه بودند قرار گیرند به گونه ای که اعمال
گذشته در نظرشان پست و ابلهانه جلوه کند
و به دنبال این معرفت دست به یک خانه
تکانی در اعماق وجود خود زده و زباله های
قساوت و انتقام جویی های خونین و
تعصب های قبیله ای را بیرون بریزند و این
کاری است که از ایمان و خداپرستی واقعی
برمی آید. این قانون، اختصاص به مسلمانان
صدراسلام ندارد و روی آوردن به رفاه
مادی، تشویش های دنیایی، کنگره ها و
کنفرانس ها قادر نخواهند بود قلوب مسلمین
را به هم نزدیک کنند بلکه باید شعله ای در
دل ها افروخته شود تا همبستگی ملی
بدست آید. تربیت دینی و پرورش های
پرمایه اخلاقی که با تزکیه درونی و رها
ساختن انسان از چنگ نفس پرستی توأم
است و نیز اعراض از رذایل و رویکرد نشان
دادن به فضیلت های معنوی چنان روحیه ای
ایجاد می کند که آدمی را از حصار خودیت
بیرون می آورد و زمینه را برای پیوستن او به
اقیانوس خروشان جامعه ارزشی مهیّا می کند
به نحوی که او تمامی تلاش های خویش را
در این جهت بکار می گیرد که اولاً چنین
همبستگی مخدوش نگردد ثانیاً دلش برای
کوچک ترین ناگواری که برای برادر مسلمانش
اتفاق می افتد، به درد می آید و برای رفع این
نگرانی لحظه ای آرام نمی گیرد.

انقلاب اسلامی ایران که در امتداد
خیزش های مذهبی، از صدر اسلام تاکنون،
می باشد به برکت همین همبستگی و الفت
دینی به پیروزی رسید، اتکا به ایمان و توجه
به تعالیم عالی اسلام مردم را با دست خالی
بر قوای شیطانی، غلبه داد. امام خمینی(ره)
در این باره فرموده اند: «برای این که ملّت،
اسلام را می خواست و مردم یک صدا
می گفتند…ما سلسله پهلوی نمی خواهیم، از این
جهت نهضت پیش برد و مطلبی را که تمام
متفکرین و سیاسیون محال می دانستند با اراده
الهی تحقق پیدا کرد.»(۹) امام در پیامی از
مردم می خواهند: «همین طور که حس
انسانیت و اسلامیت آنها بیدار شد، آن را
بیدارتر نگه دارند و نگذارند این شعله الهی
خاموش شود، تمسّک به اسلام، حبل المتین
اسلام در قرآن کریم و امام عصر بکنند و با هم و
با همّت والای خود تمام مشکلات را حل کنند.»
و در جمع علماء و روحانیان مشهد تأکید
کرده اند: «همانطوری که با هم بودید دل ها با هم
یکصدا بودند، از حالا به بعد هم این معنا را حفظ
کنید وقتی که شما دل هایتان با هم صاف باشد
دست ها، دست واحد باشد، دست خدا هم با
شماست.»(۱۰) و در جمع کارکنان بهداری و
بهزیستی آذربایجان شرقی امام رمز پیروزی
را این همبستگی می دانند: «اگر این انسجامی
که ملت پیدا کرد و گروهها باهم جمع شدند همه با
هم شدند، آنهایی که دور از هم بودند بهم نزدیک
شدند… اگر این را نگه اش داریم یک ملت پیروزی
هستیم که دیگر نمی توانند این ریشه های فاسد
کاری انجام دهند.»(۱۱)

اهل بیت و همبستگی عمومی

حضرت علی(ع) به پیروی از روش
رسول اکرم(ص) برای دست یابی به
یکپارچگی جامعه به مدت ۲۵ سال آن چنان
صبر و پایداری را پیشه خود نمود که گویی
خار در چشم و استخوان در گلو داشت. آن
حضرت حاضر گردید رنج ها و تألمات
فراوانی را پذیرا گردد که مبادا زخمی بر پیکر
واحد مسلمین وارد گردد و الفت مؤمنین
مخدوش شود. ایشان تأکید می فرمایند که
همواره همراه جمعیت اسلام باشید که دست
خدا با آنان است و از پراکندگی اجتناب کنید که
انسان تکرو خوراک شیطان است همچون
گوسفندی تنها که طعمه گرگ می شود.(۱۲)

و در نامه ای خطاب به مالک اشتر
می فرمایند: من اول دست خود را پس
کشیدم تا دیدم گروهی از اسلام بازگشتند و
مردم را به نابودی آیین محمّدی فرا
می خوانند پس نگران آن شدم که اگر به
یاری اسلام و مسلمین برنخیزم شکاف یا
انهدام در اسلام خواهم دید که مصیبت آن از
فوت خلافت چند روزه افزون تر است.(۱۳)

امام مظلومان در جایی می فرمایند: شما
نیک می دانید که برای امر خلافت من از
همه شایسته ترم و حال سوگند به خداوند تا
زمانی که کار مسلمین در سلامت باشد و
رقیبان تنها به کنار زدن من قانع باشند و
تنها شخص من مورد ستم قرار گیرم
مخالفت ننموده و تسلیم هستم.(۱۴)

آن حضرت بزرگترین عامل عزت و
سرافرازی امّت های گذشته را اتحاد و اتفاق
آنان می داند و اضافه می نمایند: چه حالی
داشتند آنان هنگامی که با هم مجتمع بودند،
هدف و آرمانشان یک چیز بود، دلهایشان
همآهنگ و موافق، بصیرت کافی داشتند و
تصمیم ها در یک جهت بود.(۱۵)

حضرت فاطمه زهرا(س) دخت گرانقدر
نبیّ اکرم(ص) نیز در بخشی از خطبه مشهور
خود اعلام می نماید: امامت برای حفظ نظام
و تبدیل افتراق مسلمین به همبستگی است،
حضرت امام حسن(ع) و حضرت امام
حسین(ع) نیز برای حفظ انسجام جامعه در
مسیر تعالی معنوی و گام برداشتن به سوی
یکپارچگی توحیدی به شهادت رسیدند ولی
بنی امیّه با تبلیغات زهرآگین و نشر اکاذیب
آن چنان انشقاقی در بین مسلمین پدید
آوردند که پیروان راستین اهل بیت تحت
شدیدترین شکنجه ها، به شهادت رسیدند.
امام باقر(ع) و امام صادق(ع) ضمن
تلاش های فرهنگی برای حفظ امنیت و
همگونی جامعه اسلامی از هیچ گونه
کوششی فروگذار نکردند و همواره به سوی
اهدافی گام برمی داشتند که انسجام جامعه
حفظ گردد و موقعی که انحرافات سیاسی در
قالب مقاصد فکری و فرقه ای خودنمایی کرد
آن ستارگان فروزان آسمان امامت ادعاهای
مغایر با ارزش های الهی را که مرداب هایی
در جامعه پدید می آوردند افشا کردند و با
جبهه گیر