پاورپوینت کامل راهبردهای تکریم شخصیت در سیره معصومین(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راهبردهای تکریم شخصیت در سیره معصومین(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راهبردهای تکریم شخصیت در سیره معصومین(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راهبردهای تکریم شخصیت در سیره معصومین(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۴۴

آغازین سخن

یکی از روش های صحیح و کارآمد در
تربیت انسان، روش احترام و «تکریم
شخصیت» است. این شیوه در حقیقت
پشتوانه سلامت روان بشر و از مهم ترین
عوامل رشد شخصیّت اوست.

خداوند متعال در قرآن کریم بنی آدم را
تکریم نموده است و هیچ موجودی را برتر از
او نیافریده است: «و لقد کرّمنا بنی آدم و
حملناهم فی البرّ و البحر و رزقناهم من
الطیّبات و فضّلناهم علی کثیرٍ ممّن خلقنا
تفضیلاً؛(۱) ما فرزندان آدمی را گرامی
داشتیم و آن ها را در خشکی و دریا بر
مرکب های راهوار سوار کردیم و از انواع
غذاهای پاکیزه به آنان روزی دادیم و بر
بسیاری از مخلوقات برتری بخشیدیم.»

از آیه مزبور چنین استنباط می کنیم که
خداوند بر نوع بشر منّت نهاده و به او دو چیز
بخشیده است: یکی کرامت و بزرگواری و
دیگری برتری بر سایر مخلوقات. منظور از
تکریم انسان، اعطای خصوصیاتی است به
او که در سایر موجودات و پدیده ها نیست و
منظور از برتری، اعطای خصوصیاتی است
به انسان که دیگر موجودات در آن شریک
هستند، ولی انسان در حدّ اعلاء از آن
برخوردار است. نظر به این که انسان از این
دو مزیّت عالی و فطری برخوردار است،
احترام و تکریم وی یک وظیفه اساسی
است که هیچ عاملی نباید آن را متزلزل
سازد، بنابراین پیشوایان معصوم(ع) در سیره
عملی خود توجه خاصی به این موضوع دارند
و آن را سرلوحه برنامه های تربیتی و سازنده
خویش قرار داده اند که به استناد احادیث و
روایات در این نوشتار به تبیین و تشریح آن
خواهیم پرداخت.

کرامت نبوی

سیره عملی پیامبراسلام (ص) گویای
توجه و احترام به شخصیت مردم است. در
زمان آن حضرت هرکس بر او وارد می شد،
مورد تکریم قرار می گرفت که این خود یکی
از عوامل بسیار مؤثر در گرایش مردم به دین
مبین اسلام بوده است. ایشان در راستای کار
و تلاش، کارگران و تولید کنندگان را تکریم و
تمجید می نمودند.

انس بن مالک می گوید: هنگامی که
پیامبر(ص) از جنگ تبوک بر می گشت،
«سعد انصاری» ـ یکی از کارگران مدینه ـ به
استقبال آن حضرت آمد. هنگامی که رسول
خدا(ص) با او دست داد، دست های زبر و
خشن مرد انصاری پیامبر(ص) را تحت تأثیر
قرار داد، بنابراین از او پرسید: چرا دست های
تو این قدر زبر و خشن است؟!

عرضه داشت: یا رسول اللّه! این
خشونت و زبری دستان من بر اثر کار با بیل
و طناب است که به وسیله آن زحمت
می کشم و مخارج خود و خانواده ام را
تأمین می نمایم.

پیامبراکرم(ص) دست او را بوسید و
فرمود: این دستی است که آتش جهنم آن را
لمس نخواهد کرد.(۲)

از دیگر رفتارهای متداول آن حضرت
رعایت احترام نسبت به کودکان و اعطای
شخصیت به آنان بود. احساس ضعف
شخصیت نه فقط بزرگ سالان را رنج
می دهد و به رفتار ناهنجار وا می دارد، بلکه
کودکان را نیز دچار مشکل می کند. بعضی
می پندارند چون کودک پیکری کوچک تر از
بزرگ سالان دارد، شخصیت خود را هم
کوچک می پندارد، حال آن که چنین نیست و
چه بسا بی توجهی به شخصیت کودکان
زیان بارتر از بی توجهی به شخصیت بزرگ
سالان باشد، زیرا احساس ضعف شخصیت
در کودکی سبب بروز رفتارهای نادرست و
ویران گر در بزرگ سالی می شود. به همین
سبب است که امام هادی(ع) می فرماید:
«من هانت علیه نفسه فلا تأمن من شرّه؛(۳)
هر کس شخصیتش مورد اهانت واقع شود،
از شرّ او در امان نیستید.» رسول اکرم(ص)
در حضور دختر خردسالش (فاطمه)
می ایستاد و احترامش می کرد.(۴) گاه به
احترام و نیز مراعات خردسالی نوادگانش،
سجده نماز را طولانی می ساخت و یا برای
برآوردن حاجت آنان، نماز را با سرعت به
پایان می برد. هر روز صبح بر سر فرزندان و
نوادگانش دست نوازش می کشید و مهربانی
و عطوفت نسبت به کودکان، خوی
همیشگی آن حضرت بود. مرحوم علامه
مجلسی در ضمن نقل روایتی می نویسد:
پیامبر اکرم(ص) هر روز با نوه اش حسین(ع)
بازی می کرد. روزی آن قدر با وی بازی کرد
که عایشه به اعتراض گفت: چقدر با او بازی
می کنی؟! حضرت(ص) فرمود: وای بر تو! چه
طور او را دوست نداشته باشم در حالی که او
میوه دل و نور چشم من است.(۵)

لازم به ذکر است در بزرگداشت
شخصیت کودکان باید همواره توجه داشت
که این امر برای ارضای حسّ
شخصیت طلبی آنان است.

بدین سبب باید در انجام آن به شیوه ای
گام برداشت که زمینه غرور و نازپروری
کودکان فراهم نشود و این امر زمانی است
که ما همه شیوه های تربیتی را هم گام عمل
کنیم، چنان که رسول خدا(ص) عمل می کرد.

کرامت علوی

در حکومت امام علی(ع) کرامت انسان
در عالی ترین درجه ممکن رعایت می شد.
آن حضرت به کرامت ذاتی انسان ها معتقد
بود، زیرا انسان بر همه موجودات و بر
فرشتگان برتری دارد و از این لحاظ دارای
زمینه و استعدادی است که هیچ موجودی
این امتیاز را ندارد.

میزان اهمیت ارزش افراد در نظر
حضرت بر سیره حکومتی ایشان و حاکمیت
اخلاق بر سیاست، تأثیری تعیین
کننده داشت.

در نگاه امام(ع) انسان ها بدون توجه به
دین و اعتقادشان کرامت دارند و حکومت
باید به ارزش انسانی آنان احترام بگذارد.

این مسأله به طور کامل در آغاز نامه آن
حضرت به مالک اشتر آمده است: «اشعر
قلبک الرّحمه للرّعیّه و المحبّه لهم و اللّطف
بهم و لاتکوننّ علیهم سبعاً ضاریاً تغتنم
اکلهم فانّهم صنفان: امّا اخٌ لک فی الدّین
اونظیرٌ لک فی الخلق…؛(۶) مهربانی با مردم
را پوشش دل خویش قرار بده و با همه
دوست و مهربان باش. با مردم همچون
حیوان درنده مباش که خوردن آنان را
غنیمت بشماری، زیرا مردم دو دسته هستند:
دسته ای برادر دینی تو و دسته دیگر همانند
تو در آفرینش می باشند…» این فرمان زمانی
صادر شد که زمام داران همچون درندگان با
مردم رفتار می کردند و هیچ کدام از حقوق
اولیه افراد را محترم نمی شمردند.

بی تردید حکومتی که بر مبنای فکری
«تکریم انسان ها» استوار باشد، نمی تواند در
برخورد با آنان اخلاق و اصول اخلاقی را زیر
پا نهد. بدین سبب امام(ع) با هرگونه تبعیض
میان مسلمان و غیر مسلمان، مرد و زن و
موافق و مخالف حکومت مقابله می کرد و آن
را با مبانی فکری خویش
ناسازگار می دانست.

سایه عطوفت

امام حسن مجتبی(ع) به همه انسان ها
به دیده کرامت و بزرگی می نگریست و
تلاش می کرد بزرگی و عزّت نفس را در
آن ها تقویت کند، ولی این معاویه بود که
مردم را کوچک و حقیر می شمرد و برای آن
که مردم از او کورکورانه پیروی کنند، آنان را
در جهالت نگاه می داشت تا خطری برایش
ایجاد نکنند و با خردکردن شخصیتشان آنان
را به صورت ابزاری برای مقاصد شوم خود
در آورده بود تا برایش بجنگند و کورکورانه
موانع را از سر راه سلطه اش بردارند.

امّا امام حسن(ع) مردم را بزرگ
می شمرد و سعی می کرد بر آگاهی و دانش
آن ها بیفزاید و آنان را به کرامت نفس و
گوهر نفیس انسانیّت خود توجه دهد.در
مناسبات اجتماعی با مردم بی پیرایه و بی
تکلّف بود و عزّت نفس و کرامت آنان را
پاس می داشت.

نسبت به افراد سالخورده مهربان بود و
بدون تحقیر و عیب جویی اشتباهاتشان را
گوشزد می کرد. فروتن و مردمدار بود و
دولتمند و تنگدست در نظرش یکسان
بود.(۷)

پرتو عزّت

امام حسین