پاورپوینت کامل اندیشه سبز،چشمان آبی گفتگو با جانباز علیرضا سربخش مدیرعامل مؤسسه سینمایی امور جانبازان ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اندیشه سبز،چشمان آبی گفتگو با جانباز علیرضا سربخش مدیرعامل مؤسسه سینمایی امور جانبازان ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اندیشه سبز،چشمان آبی گفتگو با جانباز علیرضا سربخش مدیرعامل مؤسسه سینمایی امور جانبازان ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اندیشه سبز،چشمان آبی گفتگو با جانباز علیرضا سربخش مدیرعامل مؤسسه سینمایی امور جانبازان ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

اشاره:

جانباز علیرضا سربخش، مدیر عامل مؤسسه سینمایی جانبازان، متولد ۱۳۴۲،دارای مدرک فوق لیسانس حقوق امور
بین الملل، سالهاست که درعرصه سینما، اعم از نقد و بررسی فیلم ها، فیلمنامه نویسی، تهیه کنندگی و مدیریت امور
سینمایی حضور فعال دارد. در همین راستا بیش از صد مقاله در مطبوعات به چاپ رسانده. هرچند ایشان در راه دفاع از
آرمانهای انقلاب اسلامی و عرصه دفاع مقدس دو چشم خویش را در راه خدا هدیه کرده، امّا حضور توانمند ایشان در
فعالیتهای فرهنگی به ویژه عرصه سینما نشان داد چشم هایی نیز وجود دارد که می شود با آنها فیلم ها را دید، درک کرد و
سپس با اندیشه زلال و پاک، نقد و بررسی نمود. برایمان تعجب برانگیز بود که چگونه می شود با این شرایط جسمی، در
عرصه فیلم حرف اول را زد. وقتی پای صحبتش نشستیم به این باور رسیدیم که می شود بدون آن که نگاه کرد بخوبی
دید. آنچه می خوانید ماحصل گفتگویی است که با این جانباز مخلص و توانمند در عرصه های فرهنگی انجام داده ایم.

چطور شد با این که فارغ التحصیل

کارشناسی ارشد حقوق بین الملل بودید. سینما
را برای فعالیتهای فرهنگی انتخاب کردید؟

بسم الله الرحمن الرحیم – قبل از
فعالیتهای سینمایی هدفم این بود که یک
وکیل بین المللی شوم. به همین خاطر در
رشته مربوطه تا کارشناسی ارشد ادامه
تحصیل دادم حتی برای مقطع دکترای اعزام
به خارج نیز قبول شدم اما به خاطر
فعالیتهای فرهنگی اعزام نشدم.

چه انگیزه ای شما را به طرف وکیل بین

المللی شدن می کشاند؟

می خواستم در محاکم بین المللی به
عنوان و کیل بین المللی مدافع حقوق کشور
عزیزمان باشم؛ چرا که شنیده بودم به علّت
کمبود وکلای بین المللی ایرانی، مجبور به
استخدام وکلای خارجی در این زمینه
هستند. اما وقتی وارد کارهای اجرایی کشور
شدم و معضلات فرهنگی را از نزدیک
مشاهده کردم به این نتیجه رسیدم که
حراست از مسائل فرهنگی به عنوان زیر
بنای بسیاری از مسائل اجتماعی مهم تر از
مسائل حقوقی است؛ لذا با این گرایش وارد
عرصه فرهنگی شدم. با روزنامه نگاری
شروع کردم و با توجه به نقش وتأثیر پذیری
سینما در جامعه، از میان هنرها این مقوله را
برای ادامه فعالیتهای فرهنگی انتخاب کردم.

آیا قبل از جانبازی نیز به مقوله هنری

علاقه مند بودید؟

نه اینکه کلاً نسبت به این مقوله
بی تفاوت باشم؛ اما دغدغه اصلی ام این نبود.

اگر موافق باشید کمی به عقب برگردیم؛

به سالهای ۵۶ و ۵۷، شما در آن دوران به عنوان
یک نوجوان ۱۵ ساله چه نقشی در پیروزی
انقلاب داشتید؟

بنده آن زمان در سال دوم نظری در
کرج درس می خواندم. اما همیشه برای
شرکت در راهپیمایی و تظاهرات به تهران
می آمدم. مخصوصاً در اوج انقلاب که به
همراه مردم به پادگانها حمله کردیم. در روز
تسخیر پادگان ارتش در باغشاه سابق تهران
واقع در میدان حرّ من با اسلحه ضد تانک به
دیوار پادگان شلیک کردم؛ دیوار فرو ریخت و
مردم به داخل پادگان هجوم بردند و آن را
تسخیر کردند.

حضور شما در دوران انقلاب اسلامی مرا

یاد این جمله حضرت می اندازد که وقتی گفتند
شما با چه ارتشی می خواهید در برابر رژیم شاه
بایستید فرمود «سربازان من در گهواره هستند»
حضور شما به عنوان یکی از گهواره نشینان
سال ۴۲ در دفاع مقدس چگونه بود؟

پیش بینی حضرت امام (ره) درست
بود. امام همه ما را پرورش داد. بزرگ کرد تا
اینکه فهم و درک پیدا کردیم و با این زمینه،
هم در صحنه های انقلاب و هم در دفاع
مقدس حضور یافتیم. با توجه به نیاز انقلاب،
بنده قبلاً آموزش های نظامی را در کرج طی
کرده بودم. سال چهارم نظری بودم که جنگ
را بر ما تحمیل کردند. من در ۵ مهر ۵۹ با
طی یک سری آموزش های فشرده مربوط
به کلاه سبزها عازم جبهه شدم. سرپل
ذهاب، پادگان ابوذر گیلان غرب، کوههای
بازی دراز، تنگه حاجیان و کورک از جمله
مناطقی بود که حضور داشتم و تا ۱۷ دی
ماه در جبهه بودم.

بعد برای ادامه تحصیل به پشت

جبهه برگشتید؟

بله چون من علم آموزی را سنگر
دیگری می دانستم؛ لذا به همان غیرتی که
در جبهه شرکت کرده بودم. درس را نیز
ادامه دادم و در همان سال دیپلم گرفتم.

چه زمانی و در کجا مجروح شدید؟

بنده با اینکه بارها در جبهه ها حضور
داشتم، اما تقدیر براین بود که در پادگان امام
حسین(ع) تهران در سر کلاس درس به
هنگام آموزش، بر اثر انفجار نارنجک صوتی
به افتخار جانبازی نایل شوم.

فیلم های سینمایی راچگونه نقد و بررسی

می کنید؟

از دو جنبه فیلم ها را مورد نقد و
بررسی قرار می دهم؛ محتوایی و تکنیکی،
چرا که معتقدم این دو لازم و ملزوم
یکدیگرند. بهترین محتوی اگر در قالب
سینمایی مطلوب ارائه نشود نمی تواند پیام
خود را انتقال دهد و بالعکس اگر شما
بهترین قالب و تکنیک را برای فیلم انتخاب
کنید اما محتوای آنچنانی نداشته باشد باز به
گونه ای نقص بزرگی محسوب می شود. در
کنار این دو جنبه تطبیق فیلم ها با ارزش ها و
آرمانهای انقلاب اسلامی است که به هنگام
نقد و بررسی در نظر می گیرم.

واژه «فیلم فارسی» از کی باب شد و

تاریخ تولد این گونه فیلم ها مربوط به چه
سالهایی می شود؟

اطلاق فیلم فارسی به این گونه
فیلم ها شاید قدری صحیح نباشد، چرا که
کلمه فارسی ارزشمند است و ریشه در
ادبیات و فرهنگ ما دارد. اما در کل خصوص
فیلم های کوچه بازاری این واژه بکار می رود
که ساخت آن قبل از انقلاب اسلامی باب
بود. بعد از پیروزی انقلاب عملاً امکان
ساخت و حضور چنین فیلم هایی نبود. اما
بعد از هشت سال دفاع مقدس کم کم
حضورشان مشاهده شد به ویژه در سالهای
اخیر حضور پر رنگ تری داشتند و درحال
حاضر می بینیم که بخش مهمی از فیلم ها در
عرصه سینما به این سمت گرایش دارند.

آیا بوده اند کسانی که در قبل از انقلاب نیز

فیلم فرهنگی مثبت بسازند؟

چون سیستم حاکم آن زمان سیستمی
بود که اجازه ساخت این گونه فیلم ها را
نمی داد و فقط فیلم هایی مورد حمایت قرار
می گرفتند که تحکیم بخش اهداف طاغوت
باشند، لذا تولید این فیلم ها میسر نبود. اما از
سال ۵۰ به این طرف سینمایی به نام
سینمای شبه روشنفکر رو نشان داد که
جرأت نداشت بطور مستقیم معضلات جامعه
طاغوتی را مطرح کند، لذا با رمز و کنایه و
نماد مسائل را مطرح می کرد. این جریان
شبه روشنفکری بیمار گونه حیات خود را
ادامه داد و عملاًدیدیم که بعداز انقلاب
اسلامی نیز آن گونه که شایسته است این
شبه روشنفکران نتوانستند وظیفه شان را در
مورد انقلاب و مردم انجام دهند.

سینمای بعداز انقلاب اسلامی چگونه

شکل گرفت و روند آن را چگونه بررسی
می کنید؟

از همان ابتدا حضرت امام (ره) فرمود:
«ما با سینما مخالف نیستیم، ما با فحشا
مخالفیم» بادر نظر گرفتن این دیدگاه، بعداز
انقلاب، سینمای ما ابزاری شد در جهت
کمال و هدایت انسانها. لذا در دهه اول
ساخت فیلم هایی که در سینمای طاغوت
مطرح می شد، به کلی ممنوع گردید و یک
نوع سینمای فرهنگی و اندیشه ای به وجود
آمد. درواقع بعد از انقلاب بود که سینمای ما
جان گرفت و دفاع مقدس به این ارزش ها
تعمیق بخشید و به یک مرحله بالاتری
ارتقاء یافت.

فیلم های مبتذل و خلاف اخلاق از چه

مقطعی و با چه رویکرد واهدافی رواج یافت؟

صدای پای فیلم های مبتذل از
سالهای پیش شنیده می شد بخصوص در
این ۵ یا ۶ سال اخیر سیر صعودی پیداکرد،
بطوری که سوژه بسیاری از فیلم ها به سوژه
فیلم های قبل از انقلاب برگشت؛ دراین
راستا فیلم هایی مورد حمایت قرار گرفتند و
تجدید حیات شدند، جریان روشنفکری
بیمارگونه جای پای خودش را بیشتر باز کرد.
در عرصه سینما کسانی مسئولیت گرفتند که
فاقد بینش و تفکر انقلابی بودند. کار به
جایی رسید که ۷۵ درصد فیلم های تولیدی
دوستی پسر ودختر را مطرح کردند.
ارزشهای انقلاب در این گونه فیلم ها نادیده
گرفته شد و غرب را به عنوان آرمان و
ایده آل ها نشان دادند. این حرکت های
حساب شده از آنجا نشأت گرفت که دشمنان
انقلاب علنا اعلام کردند که با هجوم نظامی
نمی شود کاری از پیش برد لذا استراتژی خود
را بر این قرار دادند که انقلاب را از درون
متلاشی کنند و این میسر نبود مگر از طریق
فرهنگی در قالب داستان، رمان و فیلم های
سینمایی؛ که آمدند روی این بخش
سرمایه گذاری کردند و در مجموع دیدیم که
سینمای ما کم کم از آرمانهای انقلاب
فاصله گرفت.

علت کاهش بینندگان این گونه فیلم ها و

فیلم هایی که با هدف تسامح و تساهل ساخته
شد را در چه چیزی می دانید؟

آمار تماشاچیان فیلم ها بخوبی گواهی
کاهش بینندگان این گونه فیلم هاست. در
سال ۷۵ پنجاه وپنج میلیون بلیط فروخته
شد، درسال ۷۶ این رقم به ۵۰ میلیون
کاهش یافت، سال ۷۷ بیش از چهل واندی
میلیون بلیط فروخته نشد و درنهایت سال
۸۳ که جمعیت کشور به ۷۰ میلیون نزدیک
شد. سینما روهای ما به کمتر از ۱۳ میلیون
تقلیل یافت. پروسه مخاطبین سینما از سال
۷۵ تا ۸۳ که بسیار سیرنزولی دارد نشان
می دهد که مردم عزیز و بزرگوار ما نسبت به
مباحث فرهنگی حساسند و با عدم استقبال
از این سینما ثابت کردند که با وضعیت
موجود فیلم ها موافق نیستند.

پس به نظر شما مردم با چه نوع

فیلم هایی موافقند؟

استقبال از فیلم هایی مثل «حضرت
مریم» یا فیلم های دینی و فرهنگی مشابه
نشان داد که مردم فیلم های فرهنگی را از
ضد فرهنگی تشخیص می دهند؛ چرا که
مردم با هر نوع گرایش حاضر نیستند همسر
و فرزندان خود را به یک محفل ضد اخلاقی
ببرند و تأثیر منفی و مخرب بگیرند ؛ لذا
مردم نسبت به نمایش آن فیلم ها واکنش
نشان دادند. هر چند تلفاتی در این زمینه
دادیم اما به نظر من دست اندرکاران و
سازندگان آن گونه فیلم ها نتوانستند به
اهداف خود برسند.

پس به چه علت باز می بینیم که فیلم های

غیر اخلاقی ساخته می شود؟

ساخت این گونه فیلم ها با توجیه
بعضی از مسئولان این عرصه در زمان
گذشته شکل گرفت آنها توجیه می کردند که
فیلم ها آینه جامعه است و این فیلم ها مسائل
جامعه را مطرح می کنند؛ در حالی که عکس
این قضیه بود. این گونه فیلم ها مباحث
فرهنگی انحرافی را مطرح و نشان می دادند
که در جامعه جا بیندازندو الگو کنند .

در اسفند سال ۸۲ گزارشی تحلیلی از

شما در مطبوعات منعکس شد که در بخشی از
این گزارش به نقد و بررسی فیلم های جشنواره
سال ۸۲ پرداخته بودید، اشاره داشتید که ۷۹
درصد این فیلم ها به مسائل عشق و عاشقی
(دوستی دختروپسر) پرداخته اند ؛ آیا این روند
بعدها ادامه یافت؟

بعد از این که مردم با نرفتن به سینماو
عدم استقبال از این گونه فیلم ها، پاسخ
عملی منفی نسبت به ساخت آنها دادند
مجبور شدند تا حدودی جلوی این کار را
بگیرند؛ بعدها حدش پایین و اما هرگز به زیر
۵۰ درصد نرسید.

درهمان گزارش نوشته بودید که ۲۰

درصد فیلم های جشنواره سال ۸۲ چهره افراد
خشن، دلال مواد مخدر، زن باره، ساده لوح، بی
رحم و سارق را با چهره مذهبی به
تصویر کشیده اند.

این گونه فیلم ها با چه انگیزه ای

تولید می شود؟

باتوجه به این که مذهبی های ما
عموماً دارای شکل و شمایل مشخصی
هستند،لذا جریان فکری و مرعوب غرب با
اندیشه انقلابی و مذهبی و صدور آن در
تعارض بود می خواست هر طور شده با
اندیشه باطل خود این اندیشه مذهبی را از
عرصه اجتماع کنار بگذارد. به همین خاطر
در فیلم های تولیدی خود چهره های ضد
قهرمان، زن باره، رباخوار و فاسد را با
چهره های مذهبی، ریش دار، یقه آخوندی،
تسبیح به دست و انگشتر عقیق نشان
می دادند. تعداد این فیلم ها در طول این
سالها به بیش از ۵۰ فیلم رسید. هدف اینها
آن بود که با نشان دادن این چهره ها تفکر و
اندیشه دینی آنها را هم تخریب کنند ولی
شرکت مردم در این انتخابات اخیر تمام
تبلیغات آنها را خنثی کرد و نتیجه عکس داد.

روند نقش نهادهای متولی و نظارت بر

تولید فیلم به ویژه در دوره ای که بازار فیلم های
خلاف اخلاق رواج پیدا کرد را چگونه
ارزیابی می نمایید؟

دولتمردان گذشته عملاً ادعا کردند که
ما وظیفه کنترل و نظارت در این گونه امور را
نداریم و دولت وحکومت نباید چنین کاری را
انجام دهد. در صورتی که این سیاست
برخلاف قانون اساسی و برخلاف خط مشی
کشور داری است. شما می بینید که حتی در
کشورهای غربی مثل انگلستان و آمریکا
فیلم های تولیدی که درچهارچوب خودشان
ساخته نشود مانع تراشی می کنند. کجا دیدید
که در جهان غرب یک فیلم ضد
صهیونیستی پا بگیرد؟ حتی فیلم های ضد
صهیونیستی که ما تولید کردیم در جشنواره
خارجی کن راه ندادند. دبیر جشنواره کن گفته
اگر چنین فیلمی که یک فیلم ضد
صهیونیستی است در جشنواره راه پیدا کند
آن لابی یهودهای اروپا در یک مدت کم ما

را منهدم خواهندکرد. در سال گذشته هم در
جشنو