پاورپوینت کامل عاشورا در آیینه کلام معصومان ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاشورا در آیینه کلام معصومان ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاشورا در آیینه کلام معصومان ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاشورا در آیینه کلام معصومان ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۱

تا خون شهید کربلا می جوشد

با یاد محرّم دل ما می جوشد

داغ غم او، همیشه عالم سوز است

تا هست خدا خون خدا می جوشد

عاشورا طبق نقل کلینی و ابن شهر آشوب
در مناقب، و شیخ مفید و ارشاد در روز شنبه دهم
محرّم، و طبق نقل شیخ طوسی و علّامه مجلسی
و سید بن طاووس و طبری روز دوشنبه دهم
محرّم، و بر اساس گفته مرحوم سپهر در ناسخ و
فرهاد میرزا در قمقام در روز جمعه دهم محرّم
سال ۶۱ هجری بوده است.(۱)

و طبق محاسبه دانشمندان در زمان فتحعلی
شاه محرّم سال ۶۱ هجری برابر بوده با شهریور
سال ۵۹ هجری شمسی و بلندی روز در آن زمان
سیزده ساعت و سی هشت دقیقه بوده است.(۲)

امّا آن روز آن ساعات به ظاهر گذشت و
تمام شد ولی آثار و عظمت عاشورا آنچنان زمین
و زمان و قلب ها را فتح کرده که هر روز بیش از
پیش زنده تر، پررونق تر می درخشد و همچنان به
پیش می رود. خالی از لطف نیست که گوشه ای از
اعترافات برخی دانشمندان را درباره عظمت
عاشورا مورد اشاره قرار دهیم.

۱ـ پروفسور ادوارد براون درباره عاشورا

می گوید:

آیا قلبی پیدا می شود که با شنیدن حادثه
غمبار کربلا دچار غم و اندوه نگردد، حتی غیر
مسلمانان؟ آری کسی نمی تواند پاکی روحی این
جنگ اسلامی را که تحت لوای اسلام انجام
گرفت انکار کند.(۳)

۲ـ عاشورا از دیدگاه دکتر ژوزف فرانسوی:

او در کتاب «اسلام و اسلامیان» می نویسد:
پس از واقعه کربلا پیروان علی(ع) بر آشفته و
وقت را غنیمت شمرده مشغول پیکار شدند… و
عزاداری برپا کردند و کار به جایی رسید که
شیعیان عزاداری حسین بن علی(ع) را جزء
مذهب خود قرار دادند و از آن زمان تاکنون به
پیروی از نیّتهای بزرگان دین که آنها دوازده نفر
از اولاد رسول(ص) می باشند و گفتار و رفتار و
کردار هر یک از آنها در ردیف گفتار و کردار خدا و
رسول (ص) و هم سنگ قرآن می باشد در
عزاداری امام حسین(ع) شرکت کرده و رفته رفته
یکی از ارکان مذهب شیعه قرار گرفته است
ترقیات سریع السیری که شیعیان در اندک مدتی
کردند می توان گفت در دو قرن دیگر عدد آنها بر
سایر فرقه های مسلمانان بیشتر خواهد شد و
علّت این امر به واسطه عزاداری امام حسین
است.

امروز در هیچ نقطه از جهان نیست که برای
نمونه حداقل دو یا سه نفر شیعه نباشند که برای
امام حسین(ع) عزاداری نمایند… باید اعتراف
کرد که شیعیان از بذل جان و مال خود در راه
مذهب و سوگواری امام حسین دریغ
نداشته اند.»(۴)

۳ـ نظر ناپلئون بناپارت در مورد عاشورا

او می گوید: «ما اگر وقتی کاری اجتماعی یا
سیاسی داشته باشیم، باید دهها هزار کارت چاپ
کرده و با چه زحماتی توسط نفراتی آن کارتها را به
اشخاص داده، تازه از ده هزار، هزار نفر حاضر
می شوند و کار هم ناتمام می ماند. لکن این
مسلمانان و شیعیان با نصب یک پرچم سیاه بر درب
یک خانه که می گویند می خواهیم برای امام
حسین(ع) مجلس عزا برپا کنیم، دهها هزار نفر در
ظرف دو ساعت در مجلس عزای امام حسین(ع)
بدون کارت حاضر می شوند و تمام مسائل اجتماعی
و سیاسی و مذهبی خود را در آن مجلس حلّ و فصل
می نمایند.»(۵)

با توجّه به این اعتراف و آثار گرانسنگ
عاشورا خوب است مروری به روایات داشته
باشیم و عظمت عاشورا را از دیدگاه معصومان
باز خوانی نماییم.

۱ـ عاشورا رمز برتری امّت پیامبر

اکرم(ص)

همچنان که پیامبر خاتم بر ادیان دیگر
برتری و فضیلت دارد، امّت پیامبر خاتم نیز
«امت وسط» و «خیرالامم» است و در این برتری
اموری نقش دارند از جمله مسئله عاشورا است
که در روایت ذیل بدان اشاره شده است.

در حدیث مناجات حضرت موسی(ع) با
خداوند آمده است که حضرت موسی به درگاه
خداوند متعال عرضه داشت: پروردگارا چرا امّت
محمّد(ص) را بر سایر امتها برتری دادی؟!
خداوند فرمود: به خاطر ده خصلت. موسی(ع)
عرض کرد: آن ده خصلت چیست تا به بنی
اسرائیل دستور دهم انجام دهند؟

خطاب رسید ان ده خصلت عبارتند از: نماز،
زکات، روزه، حج، جهاد، جمعه، جماعت، قرآن،
علم و عاشورا. «قال موسی یا ربّ و ما
عاشوراء؟ قال: البکاء و التباکی علی سبط
محمّدٍ(ص) و المرثیه و العزاء علی مصیبه
ولدالمصطفی؛موسی عرض کرد پروردگارا
عاشورا چیست؟ فرمود: گریه کردن یا تباکی
کردن و روضه خوانی و عزاداری بر مصیبت
فرزند مصطفی(ع) است.

ای موسی! در آن زمان هیچ بنده ای نیست
که گریه یا تباکی کند در عزای فرزند پیامبر(یعنی
حسین بن علی) مگر این بهشت برای او حتمی
است و هیچ بنده ای نیست که مقداری از مالش
را در راه محبّت فرزند پیامبر(ص) انفاق کند از
طریق طعام دادن یا غیر آن مگر این که خداوند
متعال در دنیا به هر درهمی هفتاد درهم به او
برکت عنایت می کند و سرانجام به فضل خدا
وارد بهشت می شود و گناهانش آمرزیده
می گردد.

به عزت و جلالم قسم «ما من رجلٍ او
امرأهٍ سال و دمع عینیه فی یوم عاشوراء،
قطرهً واحدهً الّا و کتب له اجر مائه شهیدٍ؛(۶)
که هیچ مرد و زنی نیست که در روز عاشورا و
غیر عاشورا (برای امام حسین(ع)) قطره اشکی
بریزد مگر این که برای او ثواب صد شهید نوشته
می شود.»

۲ـ عاشورا و کربلا در کلام پیامبر اکرم(ص)

روایات متعددی در منابع شیعه و اهل سنّت
از پیامبر اکرم(ص) درباره شهادت امام حسین(ع)
و عاشورای او نقل شده است که فقط به یک
روایت از طریق اهل سنّت اکتفا می کنیم عایشه
می گوید: «روزی جبرئیل بر رسول خدا(ص)
نازل شد و به آن حضرت وحی نمود حسین نزد
پیامبر(ص) وارد شد و از شانه و پشت آن جناب
بالا می رفت و بازی می کرد. جبرئیل گفت: «یا
محمّد! انّ امّتک ستفتّن بعدک و یقتل ابنک
هذا من بعدک؛ ای محمد! به زودی امّت تو
فتنه می کنند و این فرزند کوچک تو را پس از تو
خواهند کشت آنگاه جبرییل دست برد و خاک
سفید رنگی آورد و گفت فرزندت در این سرزمین
که نام آن «طف» است کشته می شود پس از آنکه
جبرئیل از نزد رسول خدا(ص) رفت، آن حضرت
در حالی که خاک را در دست داشت و گریه
می کرد بر گروهی از یارانش که ابوبکر، عمر،
علی(ع)(۷)، حذیفه، و عمار و ابوذر در بین آنها
حضور داشتند وارد شدند و فرمود: «اخبرنی
جبرئیل ان ابنی الحسین یقتل بعدی بارض
الطف و جائنی بهذه التّربه فاخبرنی انّ فیها
مضجعه؛ جبرئیل به من خبر داده است که
فرزندم حسین پس از من در سرزمینی به نام
طف کشته می شود و این خاک را به من نشان
داده که محل شهادت و قبر او در این خاک
خواهد بود.»(۸)

۳ـ گریه علی(ع) بر کربلا و عاشورا

روایات متعددی از امیرمؤمنان نقل شده
است در مورد کربلا و عاشورا، تنها در منابع اهل
سنّت از عبداللّه بن نجی، اصبغ بن نباته شعبی
و… روایاتی در این زمینه نقل شده است. از
جمله ابن عباس می گوید: «همراه علی(ع) در
جنگ صفین از سرزمین نینوا گذشتیم به من
فرمود: ای ابن عباس آیا این سرزمین را
می شناسی؟ عرض کردم خیر ای امیرمؤمنان
حضرت فرمود: اگر مانند من آن را می شناختی از
اینجا عبور نمی کردی مگر آن که مانند من
می گریستی آنگاه شروع به گریه کرد تا آنجا که
اشک محاسن (مبارک) حضرت را فرا گرفت و بر
سینه مبارکشان جاری شد. ما نیز با آن حضرت
گریستیم. حضرت علی(ع) فرمود: شگفتا ما را با
آل ابوسفیان و آل حرب و حزب شیطان و اولیای
کفر، چه کار! در همین حال فرمود: «صبراً یا
اباعبداللّه…» ای اباعبداللّه (الحسین) صبر و
مقاومت کن. آنگاه بسیار گریست و ما نیز با او
گریستیم تا آنجا که حضرت به صورت به زمین
افتاد و از هوش رفت».(۹)

۴ـ عاشورا از نگاه امام حسن(ع)

بعد از شهادت حمزه سیدالشهدا رسم بر این
بود که در مدینه در هر عزاداری اوّل برای حمزه
سیدالشهداء گریه می کردند، این رسم ادامه
داشت تا امام حسین(ع) به شهادت رسید، از آن
به بعد مردم برای آن حضرت گریه می کردند، امّا
امام حسن مجتبی(ع) در سخت ترین لحظه
مصیبت خویش هنوز امام حسین(ع) به شهادت
نرسیده به یاد عاشورای آن حضرت گریست.

ابن نما می گوید: امام حسن مجتبی(ع) در
بستر بیماری قرار گرفته بود. حسین بن علی(ع)
برای عیادت برادر آمد، وقتی وارد اطاق شد و
برادرش را در تب و تاب دید بنا کرد گریه کردن
امام مجتبی(ع) فرمود: برای چه گریه می کنی؟!
اظهار داشت برادرم! چرا گریه نکنم و حال آن که
شما را مسموم و مرا بی برادر کرده اند.

امام مجتبی(ع) فرمود: برادرم مرا به زهر
می کشند در حالی که تمام وسائل حاضر است
(آب بخواهم آماده است، شیربخواهم آماده است
و… برادران و خواهران همگی اطراف من
جمعند) اما «لایوم کیومک یا اباعبداللّه» هیچ
روزی مانند روز (عاشورای) تو نیست روزی که
سی هزار نفر از کسانی که خود را امّت جدّمان
می دانند تو را محاصره می کنند و بر کشتن تو
همّت می گمارند تا تو را بکشند و خونت را بریزند
و زن و فرزندانت را اسیر نمایند، و مال و اموالت
را به غارت برند، در این هنگام لعنت خدا بر بنی
امیّه روا گردد و آسمان و زمین و حیوانات دریایی
و صحرایی بر تو خواهند گریست.

۵ ـ عاشورا از نظر امام سجاد(ع)

حضرت سجاد(ع) که خود از نزدیک شاهد
حوادث عاشوراء بود هرگز آن را فراموش نکرد و
تا آخر عمر برای حوادث آن اشک ریخت و
دیگران را نیز تشویق می کرد، هرگاه چشمش به
غذا و آب می افتاد گریه می کرد. روزی یکی از
خدمتگذاران آن حضرت عرض کرد: آیا هنوز
زمان پایان حزن و اندوه شما فرا نرسیده است.
فرمود: وای بر تو! یعقوب دارای دوازده فرزند بود
خداوند یکی از آنان را از جلوی چشمش دور و
پنهان کرد. چشمان یعقوب از اندوه سفید شد در
حالی که یوسف زنده بود. امّا من در جلو چشمانم
شاهد بودم که پدرم،برادرم، عمویم هفده تن از
اهلبیتم و گروهی از یاران پدرم را به قتل
رساندند، و سرهایشان را از تن جدا کردند آنوقت
چگونه اندوه من به پایان برسد.(۱۰) علاوه بر آن
در کربلا ناموس اهلبیت به اسارت رفت که این
داغ را هرگز نمی شود فراموش کرد.

و همچنین نقل شده است که امام سجّاد(ع)
به عبیداللّه بن عباس بن علی نگاه کرد و اشکش
جاری شد سپس فرمود: «هیچ روزی سخت تر از
روز احد برای رسول (ص) نبود که در آن روز
عمویش حضرت حمزه، شیر خدا و شیر رسول
خدا(ص) کشته شد و بعد از آن روزی سخت تر از
روز موته نبود که پسرعمویش جعفر بن ابی طالب
کشته شد.

سپس فرمود: هیچ روزی مثل (روز عاشورا) روز
امام حسین(ع) نیست (چرا که) سی هزار نفر که به
گمان خود امّت پیغمبر(ص) بودند، جمع شدند و
هر یک قربهً الی اللّه برای کشتن پسر پیغمبر(ص)
خود را آماده کرده بودند، در حالی که آن حضرت
آنها را نصیحت و موعظه کرد، امّا نصیحت پذیر
نشدند تا این که او را از راه دشمنی،
مظلومانه کشتند.»(۱۱)

و در ماه مبارک رمضان نیز حضرت هنگام
افطار به یاد روز عاشورا می افتاد و می فرمود:
«وا کربلا واکربلا» و این جمله را همواره تکرار
می کرد که «کشته شد پسر رسول خدا در حالی که
خایف بود! کشته شد پسر رسول خدا در حالی
که تشنه بود» این جملات را آنقدر تکرار
می کرد و گریه می کرد که لباسش بر اثر اشک
خیس می شد.(۱۲)

۶ـ عاشورا از نگاه امام باقر(ع)

وضعیت استبدادی حاکمان بنی امی