پاورپوینت کامل تملّق ستیزی و انتقادپذیری؟! ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تملّق ستیزی و انتقادپذیری؟! ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تملّق ستیزی و انتقادپذیری؟! ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تملّق ستیزی و انتقادپذیری؟! ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

nbsp;خاقانیا به تقویت دوست دل مبند

nbsp;وزغصه و شکایت دشمن جگر مخور

nbsp;گر دوست از غرور هنر بیندت نه عیب

nbsp;دشمن به عیب کردنت افزون کند هنر

nbsp;ترس زطعن دشمن و گردی بلند نام

nbsp;بینی غرور دوست شوی پست و مختصر

nbsp;پس دوست دشمن است به انصاف بازبین

nbsp;پس دشمن است دوست به تحقیق درنگر

nbsp;گرعقلت این سخن نپذیرد که گفته ام

nbsp;این عقل را نشانه دیوانگی شمر

(خاقانی)

موضوع سخن انتقاد پذیری و پرهیز از
تملق گوئی و نقش آن در کمال انسان است.
در تبیین و نتیجه گیری این بحث تذکر چند
نکته ضروری است:

نکته اول اینکه: انسان مصون از عیب و
خطا نیست و جز برگزیدگان خدا یعنی
پیامبران و ائمه هدی علیهم السلام که به
لباس عصمت آراسته اند همه انسان ها در هر
سطح و جایگاهی که باشند به نوعی در
معرض خطا و اشتباه و انحراف قرار دارند.
بفرموده یوسف صدیق(ع) که حتی خود را در
جایگاه پیامبری از خطا و گناه مبرّا ندانست و
گفت: «و ما أبری ء نفسی انّ النفس لامّارهٌ
بالسوء الّا ما رحم ربی» اگر خدای بزرگ و
مهربان برآدمی رحم نیاورد هیچ انسانی از
خطر نفس امّاره در امان نیست و به کمک
خداوند نیاز دارد. آفریدگار جهان و انسان نیز
با پیامبران برگزیده خود در موارد مختلف از
این حقیقت سخن گفته تا مبادا انسان ها را
غرور دست دهد و از وادی توحید دور افتاده
و در معرض خودباوری و خود محوری که
پرتگاه شرک است قرار گیرند. نمونه آن
داستان داود(ع) پیامبر است که در معرض
آزمایش الهی قرار گرفت که اگر لحظه ای
غفلت عارض شود پیامبر خدا نیز ممکن
است به خطای در داوری گرفتار آید و چرب
زبانی مدعی او را به حکم ناحق علیه متهم
وادارد و از مسیر حق و عدل به پرتگاه حکم
به ناحق سقوط کند. باری آدمی با خصلت
ذاتی خود از وسوسه نفس مصون نیست و
اگر نگهداری خداوند و صیانت او نباشد به
گناه می افتد و با این توضیح مختصر معنای
«عصمت» که همانا نگهداری خداوند و
نظارت و هدایت و کنترل بندگان برگزیده
اوست روشن می گردد، چرا که آنها که مقرر
است رهبر و سرمشق دیگر انسان ها باشند،
خطا و گناه از اعتبار آنها می کاهد و اعتماد
مردم را سست می کند و نخواهند توانست
نقش هدایتگر خویش را در علم و عمل
برای جامعه بشری ایفا کنند.

بطور خلاصه از پیامبران و امامان
معصوم و برگزیدگان ویژه خدا که بگذریم که
عصمت خداوندی حافظ و نگهدار آنهاست،
همه انسان ها در معرض خطا و گناه قرار
دارند و لازمه چنین خصلتی است که آدمیان
باید همواره مراقب خود باشند و از خداوند
مدد بخواهند و به بندگان صالح خدا تاسّی
جویند و رهنمودهای آنان را مد نظر قرار
دهند و پیوسته در حال مجاهده با نفس
باشند و لحظه ای غفلت روا ندارند و این
مراقبت دائمی و محاسبه و تفکر و تذکر
سرمایه سلوک آنها باشد تا بتوانند راه پرخطر
کمال را طی کنند و از این گذرگاه خطیر سالم
عبور نمایند در حالی که از وسوسه و خطر
شیطان و نفس امّاره در امان بمانند.

این فرایند اخلاقی تا لحظه های آخر
عمر باید ادامه پیدا کند که در هیچ حال و در
هیچ شرائطی انسان از شرّ نفس و وسوسه
شیطان مصون نیست چرا که شیطان و
نفس برای هر مقطعی از حیات انسان دام ها
و تله هائی دارند که رهائی از آنها مجاهدت
دائمی را طلب می کند…

خطر خودخواهی

نکته دوم: خصیصه حبّ نفس و نقش
آن در مسیر حیات مادی و معنوی انسان و
آثار مثبت و منفی آن است. بر اساس این
خصلت آدمی در جلب منفعت و دفع مضرت
می کوشد و در صیانت خویش تلاش می کند.
این خصلت ذاتی که در هر موجود زنده ای
وجود دارد با نگاه مثبت سپر دفاعی است که
خطرات را دفع و منافع را جذب و شرائط
ادامه حیات را تکمیل می کند افزون بر این
اگر خصیصه ذاتی حبّ ذات به درستی
هدایت شود عامل سعادت جاودانی انسان
است. چرا که هیچ کسی بدبختی و
بدفرجامی خود را نمی خواهد و بطور جدّ
انسان خواهان خیر است چنانکه قرآن کریم
می فرماید: «و انّه لحبّ الخیر لشدید» و
کدام خیر برتر و بالاتر از سعادت جاودانه
انسان در حریم امن الهی و حیات ابدی. پس
چرا انسان ها با دست خود خود را به هلاکت
می افکنند و به دشمن دیرین خود شیطان
سر می سپارند و یا تسلیم نفس امّاره
می شوند و یا در دام راهزنان و حرامیان
می افتند؟ برای اینکه در تشخیص خیر و شرّ
به اشتباه افتاده و لذت حاصل را بر سعادت
پایدار آخرت ترجیح می دهند و سیه روزی را
برای خود فراهم می سازند.

«انّ هؤلاء یحبّون العاجله و یذرون
ورائهم یوماً ثقیلا» بطور خلاصه اگر غریزه
حبّ نفس به درستی هدایت شود سرمنشأ
خیر و سعادت دوجهانی خواهد بود.

اما با نگاه دیگر: غریزه یا خصیصه حبّ
نفس می تواند خطرآفرین باشد و از
خودخواهی، غرور، خودمحوری و طغیان
سربر آورد و عامل سرکشی، ستم کاری، حق
کشی گردد، آدمی عیب های خود را نبیند و
به صدد چاره جویی برنیاید. و همین خصلت
است که آدمیان را به پایمال کردن حقوق