پاورپوینت کامل درآمدی بر سیره اقتصادی معصومین(ع) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درآمدی بر سیره اقتصادی معصومین(ع) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درآمدی بر سیره اقتصادی معصومین(ع) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درآمدی بر سیره اقتصادی معصومین(ع) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

اشاره

یکی از آموزه های مهم و اساسی برای
پیشرفت و سعادت فرد و اجتماع اشتغال به کار و
فعالیّت های اقتصادی است.

مکتب حیات بخش اسلام جهت نیل به
اهداف مادی و معنوی، انسان را به تلاش مفید
و سازنده ترغیب می نماید و می فرماید:

«و ان لیس للانسان الّا ما سعی؛(۱) انسان
بدون کار و کوشش از چیزی بهره ای نمی برد.»

با نگاهی به سیره معصومین(ع) در می یابیم
که تلاش و پرداختن به فعالیت های اقتصادی از
برجسته ترین ویژگی های آن بزرگواران(ع) است.
آنان با این روش درس بزرگی و عزّت نفس به
پیروان راستین خود آموخته اند. این نوشتار
نگاهی کوتاه به جنبه کار و فعالیت های اقتصادی
در زندگی پیشوایان معصوم(ع) دارد.

ارزش کار

کار و تلاش رمز بقای یک جامعه است. در
سیره پیشوایان معصوم(ع) فعالیّت های اقتصادی
افراد ارزش بالایی دارد. آن بزرگواران کارگران و
تولید کنندگان را بسیار تشویق می کردند سیره
عملی پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) این
بوده است که بار زندگی خود را شخصاً به دوش
می کشیدند و هیچ گاه برای تأمین ضروریات
زندگی، خود را وابسته به دیگران نمی کردند، این
امر بیانگر نوع نگرش آن برگزیدگان به دنیا و
رابطه آن با آخرت است و بر اندیشه های
انحرافی زهد مآبانه که کار و تولید را با کمالات
معنوی و مصالح اخروی در تضاد می دانستند و یا
افکار باطل ارباب مآبانه که کار را وظیفه افراد
پست و پایین جامعه می دانستند، خط بطلان
می کشد.

«انس بن مالک» می گوید: هنگامی که رسول
خدا(ص) از جنگ تبوک بر می گشت، «سعد
انصاری» ـ یکی از کارگران مدینه ـ به استقبال
آن حضرت آمد. وقتی پیامبر(ص) با او دست داد،
احساس کرد که دستان وی زبرو خشن است!
نبی مکرّم(ص) سؤال کرد: چرا دستان تو این قدر
خشن و زبر است؟ عرضه داشت: یا رسول اللّه!
این خشونت و زبری دستان من به خاطر
کارکردن با بیل و طناب است تا مخارج خانواده ام
را تأمین کنم. پیامبر(ص) دستان او را بوسید و
فرمود: این دستی است که آتش جهنم آن را
لمس نخواهد کرد.(۲)

وقتی ابعاد گوناگون شخصیتی همچون
حضرت علی(ع) را مورد مطالعه و بررسی قرار
می دهیم، می بینیم که ایشان در عین حال که
زاهدترین فرد زمان خود است، فعّال ترین آن ها
نیز هست. شهید آیت اللّه مطهری(ره) می گوید:
«شخصیت علی(ع) شخصیّتی جامع الاضداد است.
وقتی خلوت شب فرا می رسد، هیچ عارفی به پای او
نمی رسد و روز که می شود گویی این آدم آن آدم
نیست. با اصحابش که می نشیند چنان چهره اش باز
و خندان است که از جمله اوصافش این است که
همیشه قیافه اش باز و شکفته است.»(۳)

امام موسی بن جعفر(ع) به یکی از یارانش
که کاسب و فروشنده بود، فرمود: «اغد الی
عزّک؛(۴) صبح زود به سوی عزّت و سربلندی
خود بشتاب» منظور آن حضرت همان کسب و
تجارت است عزّت انسان در سایه تلاش او در
جهت تولید به دست می آید.از این رو پیشوایان
معصوم(ع) با تمام مشکلات و مسؤولیت های
طاقت فرسای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در
عرصه کار و تلاش های اقتصادی کوشا و فعّال
بودند و در کنار کارگران و غلامان به کار و
تولید می پرداختند.

نکوهش افراد تنبل

بیکاری نه تنها ضربه اقتصادی به فرد و
جامعه می زند، بلکه ضرر و خطر بزرگ تر آن
متوجه آسیب های روحی و روانی فرد می شود،
زیرا انسان را از لحاظ حیثیّت و شخصیّت واقعی
تنزّل می دهد و او را از خوشبختی و سعادت
محروم می سازد.

در مکتب حیات بخش اسلام انسانی که
صاحب حرفه است و از دست رنج خود مخارج
خانواده اش را تأمین می کند، جایگاه والایی دارد:
«انّ اللّه یحبّ المحترف الامین»(۵) و بر
عکس آن کسی که توان کارکردن دارد و مخارج
خود را بر دیگری تحمیل می کند، ملعون خوانده
می شود.

رسول گرامی اسلام(ص) در گفتاری
حکیمانه افراد تنبل را مورد نکوهش و سرزنش
قرار داده و می فرماید: «ملعونٌ ملعونٌ من القی
کلّه علی النّاس ملعونٌ ملعونٌ من ضیّع من
یعول؛(۶)ملعون است ملعون است! کسی که بار
زندگی خود را به گردن مردم بیندازد. ملعون
است ملعون است! کسی که خانواده اش را در اثر
ندادن نفقه ضایع و تباه کند.»

امام محمد باقر(ع) در نکوهش بیکاری و
تنبلی می فرماید: «ایّاک و الکسل و الضجر
فانّهما مفتاح کلّ شرّ من کسل لم یؤدّ حقّاً و
من ضجر لم یصبر علی حقٍّ؛(۷) به پرهیز از
کاهلی و افسردگی، زیرا این دو کلید تمام بدی
هاست. آدم تنبل حقّش را نمی تواند به دست
آورد و آدم افسرده حال نمی تواند در کار حق
بردباری ورزد.»

آن بزرگوار باز هم در مذمّت تنبلی
خاطرنشان نموده اند که: «انّی لابغض الرّجل ان
یکون کسلان عن امر دنیاه و من کسل عن
امر دنیاه فهو عن امر آخرته اکسل؛(۸) همانا
من دشمن می دارم فردی را که در کارهای خوب
زندگی دنیوی اش تنبل است؛ زیرا هر کس در کار
دنیوی کاهلی کند، نسبت به کار آخرتش کاهل تر
خواهد بود.»

تلاش در عرصه تولید

با مطالعه در رفتارهای اقتصادی پیشوایان
معصوم(ع) می توان به اصول کلی در زمینه تولید
دست یافت. آنان نه تنها خود علاقه زیادی به
کارهای تولیدی و اقتصادی داشتند، بلکه با
استفاده از فرصت های مناسب برای شکوفایی
نیروهای درونی و استعدادهای نهفته افراد زمینه
سازی می نموده و از این طریق در آنان انگیزه
تولید و کسب درآمد را تقویت می کردند.

تأکید آن بزرگواران بر تولید بیان گر آن
است که اسلام اقتصاد بر محور تولید مخصوصاً
کشاورزی را بر سایر موارد ترجیح می دهد.
بررسی زندگی امام علی(ع) نشان می دهد که آن
حضرت در دوران ۲۵ سال فاصله از امور
حکومتی، بیش تر وقتشان را به باغ داری و
کشاورزی و کارهایی مربوط به آن نظیر حفر چاه
و قنات می گذراندند.

اخبار و روایات متعدد تاریخی نشان می دهد
که مهم ترین و اصلی ترین منبع مالی امام موسی
کاظم(ع) کشاورزی بوده است «علی بن ابی
حمزه» می گوید: امام کاظم(ع) را دیدم که در
زمین کشاورزی خود کار می کرد و عرق
می ریخت. عرض کردم: قربانت گردم! پس
کارگران کجا هستند؟ فرمود: ای علی! بهتر از من
و پدرم در این زمین با بیل کار می کردند. عرض
کردم: آنان را معرفی نما! حضرت فرمود: رسول
خدا(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و پدرانم همه با دست
خود کار می کردند. کشاورزی شغل پیامبران خدا و
جانشینان آنان و مردان شایسته است.(۹)

حمایت از تولیدکنندگان

پیشوایان معصوم(ع) علاوه بر این که خود
در عرصه تولید و تلاش های اقتصادی پیش گام
بودند، از تولید کنندگان و کشاورزان حمایت
می کردند و به آسیب دیدگان و ورشکستگان و
قرض دارانی که زندگی اقتصادی آن ها به دلیل
مشکلات طبیعی مختل شده بود، کمک های
فراوانی می کردند.

امام علی(ع) به تولید کنندگان و کشاورزان
عنایت ویژه ای داشت. امام صادق(ع) در این باره
می فرماید: «کان امیرالمؤمنین یکتب و یوصی
بفلّاحین خیراً؛(۱۰) امیرمؤمنان همیشه به عمال و
کارمندانشان سفارش کشاورزان را می نمود.»

امام موسی کاظم(ع) از کشاورزان و تولید
کنندگان مدینه زیاد حمایت می کرد، شخصی
می گوید: در نزدیکی مدینه صیفی کاری داشتم.
موقعی که فصل برداشت محصول نزدیک
می شد، ملخ ها آن را نابود کردند. من خرج مزرعه
را با پول دو شتر بده کار بودم. نشسته بودم و
فکر می کردم. ناگهان امام موسی بن جعفر(ع) را
دیدم که در حال عبور از آن جا بود و مرا دید،
فرمود: چرا ناراحتی؟ عرض کردم: به خاطر این
که ملخ ها کشاورزی مرا نابود کرده اند.

حضرت فرمود: چه قدر ضرر کرده ای؟
عرض کردم: یک صد و بیست دینار با پول دو
شتر. حضرت به غلام خود فرمود: یک صد و
پنجاه دینار به او بده سی دینار سود به اضافه
اصل مخارج و دو شتر هم به وی تحویل بده!

آن مرد می گوید: وقتی این کمک را تحویل
گرفتم، عرض کردم: وارد زمین من شوید و در
حق من دعا کنید. حضرت وارد زمین شد و دعا
کرد، سپس از رسول خدا(ص) نقل کرد و فرمود:
از بازماندگان مشکلات محکم نگه داری
کنید.(۱۱)

بدین سان امام به مسؤولان و افراد جامعه
می آموزد که چگونه به افراد آسیب دیده کمک
کنند. حضرت موسی بن جعفر(ع) در کمک به
کشاورزی که زراعت او دچار خسارت شده بود،
علاوه بر اصل سرمایه، مقدار سودی که انتظار
داشت به او می پردازد، ضمن این که حمایت
معنوی خود را نیز اعلام می دارد و برای آن
کشاورز دعا می کند و با ذکر روایتی از پیامبر(ص)
او را مشمول هدایت فکری و معنوی خود