پاورپوینت کامل سوگواری های محرم در ایران از آغاز تاانقلاب اسلامی ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سوگواری های محرم در ایران از آغاز تاانقلاب اسلامی ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سوگواری های محرم در ایران از آغاز تاانقلاب اسلامی ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سوگواری های محرم در ایران از آغاز تاانقلاب اسلامی ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

۳۶

نمایش های غم انگیز

فردریک ریچاردز در شمار سیاحانی
است که با داشتن مهارت فراوان در فن
نقاشی و ذوق نویسندگی و شاعری
مشاهدات خود را با بیانی لطیف و دقیق در
کتابی تحت عنوان یک مسافر ایرانی شرح
می دهد، او می نویسد در ماه محرم، عزاداری
در یزد با چنان شور و حرارتی برگزار می شود
که بعضی اوقات به یک اضطراب و التهاب
مذهبی مبدّل می گردد، در میدان یزد که
مقابل مدخل اصلی بازار واقع شده، چوب
بست بزرگی تعبیه گردیده که نماینده یک
نوع تابوتی است به نام نخل که هر سال آن
را با شال و آینه می پوشانند، این دستگاه
عجیب و غریب به وسیله صدها تن مرد،
دور میدان حمل می شود، این مردان در زیر
نخل اجتماع می کنند تا ثواب حرکت دادن
آن نصیبشان شود. در طی مراسم محرم در
ایران، سلسله ای از نمایش های غم انگیز در
کوچه و خیابان به اجرا در می آید که همه آنها
با خاطره مصیبت بزرگی که در دهم محرم یا
عاشورا اتفاق افتاده، پایان می پذیرد. در روز
عاشورا صحنه های زیادی به معرض نمایش

(مباحث تاریخی و فرهنگی عاشورا)

قسمت دوم

گذاشته می شود حرکت کاروان کوچک از مکّه
و ورود آنها به کربلاو جنگیدن آنها و
سرانجام شهادت و اسارت زن ها و کودکان
امام حسین(ع) توسط هنرپیشگان در نهایت
اخلاص نشان داده می شود، قبل از این
مراسم نوحه می خوانند و عدّه ای به زنجیر
زدن و سینه زنی مشغولند. البته در شهر یزد
کمتر تعزیه برگزار می شود اما احساسات
مذهبی مردمان این دیار جدی تر از اغلب
شهرهای ایران است. مجالس وعظ و روضه
خوانی احساسات مذهبی مردم را تحریک
می کند و موجب می شود که آن ها در حالت
هیجان و از خودبیخود شدن زنجیر بزنند.(۱)

اوژن اوبن که در در سال ۱۲۸۵ هجری
به ایران آمده است در سفر نامه اش
می نویسد: عاشورا بزرگترین روز ماتم و
عزاداری است، از صبح زود دسته ها در
چهارگوشه شهر تشکیل شده و به سوی بازار
سرازیر می شوند پیش از تجمع در سبزه
میدان، ابتدا همه آنها طبق سنت مرسوم به
امامزاده زید تهران سری می زنند، انبوه
جمعیت، سراسر میدان، پشت بام ها و بالای
دیوارهای خانه های مجاور را از سپیده صبح

اشغال کرده اند، دسته ها از راسته ها و
راهروهای مختلف بازار به این میدان روی
می آورند هر دسته با علامت مخصوص در
حرکت است. پنجه حضرت عباس،
پرچم های سبز و سیاهی که به هم گره
خورده اند یا علم ها و کتل هایی که بر بالای
آنها پره ها و تیغه های فلزی نصب کرده اند
احتمالاً نهادهای تشیع به شمار می روند،
اسبان سیاه پوش نشانه ای از اسبان حسین،
فرزندان و برادرانش و اسبی خون آلود با
کبوتری بر پشت آن که یادآور صحنه ای از
شهادت امام سوم است، سینه زن ها با
آهنگی موزون بر سینه می زنند به طوری که
جای ضربان سرخ می شود، عده ای زنجیر
می زنند و گروهی بر سرهای خود گل
مالیده اند. شعارها همراه با نوحه خوان
تکرار می گردد. شیعیان تنها به شنیدن
مرثیه قانع نیستند و علاقه شدیدی دارند
تا با اجرای نمایش های صحنه هایی از
مصائب رهبران مذهبی را مجسّم و خوب
درک و لمس کنند.(۲)

نوحه های سوزناک

دکتر ویلز که در زمان ناصرالدین شاه
قاجار در شیراز بسر می برده خاطرنشان
می نماید: در سراسر محرم اغلب شیعیان به
احترام امام حسین(ع) در تمامی برنامه های
عزاداری و سینه زنی شرکت می کردند و
لباس اکثریت آنان سیاه بود، غالب مردم
حتی چند روز از آغاز محرم ملبس به این
جامه می گردند و تا هفته ها بعد از خاتمه
محرم همچنان سیاهپوش هستند، قبل از
شروع تعزیه فردی روحانی بالای منبری که
در کنار صحنه رو به جمعیت قرار داده شده
بود رفت و شروع به موعظه و شرح مصیبت
حسینی و دلیل مقاومت امام مسلمین و قیام
او بر علیه ستمگر زمان نمود. صدایش کاملاً
رسا و جملاتش مؤثر، قاطع و گرم و اثر گذار
بود، به محض ذکر نام حسین، ناگهان فریاد
حاضران بلند شد و سینه زنان، ماتم سرایی
می کردند. صدای «حسین جان حسین جان»
صادقانه و توأم با ناله و اشک آنان ولوله
شگفتی ایجاد کرد. در این میان نوحه خوانی
با تجربه که صدای گیرایی داشت به بالای
چهارپایه ای رفت و شروع به مرثیه سرایی
نمود، سینه زنان عاشق حسین(ع) هم ضمن
حلقه زدن به دورش، هم آهنگ و همراه با
تکان دادن دست راست او، شروع به نواختن
ضربه هایی محکم بر سینه های عریان خود
کردند، با وجود سرخ شدن سینه ها ذوق زده
همچنان مشغول عزاداری بودند.صحنه آن
چنان منقلب کننده و هیجان انگیز گشت که
حتی اروپائیان حاضر در مجلس هم عنان
اختیار از دست دادند و تحت تأثیر این همه
خلوص و آشفتگی، افسرده خاطر شدند پس
از آن تعزیه آغاز شد، همه صحنه ها مهیّج و
منعکس کننده ظلمی بی نظیر از سوی ظالم
و مقاومتی تحسین برانگیز از طرف امام
مظلوم بود.(۳)

صحنه های سوگواری چنان در این ایام
تأثیر دارد که وقتی سون هدین هلندی برای
تحقیق در کویرهای مرکزی ایران، به این
سرزمین می آید و متوجه می شود در طبس
عزاداری است، مشتاق مشاهده آن می گردد،
و گزارشی از این مراسم در کتاب خود،
کویرهای ایران، می آورد:

دو روز جلوتر از بزرگترین روز مذهبی
شیعیان یعنی ماه محرم وارد طبس شدم،
دهه اول این ماه به امام حسین اختصاص
دارد، هیچ روزی از سال همچو عاشورا
احساسات شیعیان را به این اندازه تحریک
نمی کند. یاد حسین در تمام شهرهای ایران
با نوحه ها و ناله های بلند و اشک های گرم
زنده می شود و مردم به خاطر مرگ شهید
بزرگ و شکست ظاهری خاندان علی گریه
می کنند. دلاوری های حسین مورد تقدیر
قرار می گیرد و از دشمنش یزید به نفرت و به
بدی یاد می شود. تمام ماجرای این بخش از
تاریخ شیعیان با شبیه خوانی، روی صحنه
می آید.(۴)

عزاداری چنان با حیات معنوی و
اجتماعی مردم آمیخته است که هرگونه
حادثه ای نمی تواند مانع برگزاری آن شود، در
سال ۱۳۱۰ هـ.ق که مرض وبا در ایران و
تهران تعداد زیادی از مردم را تلف نمود به
رغم بروز این بیماری مهلک مردم تهران که
در شهر مانده و به شمیرانات رفته بودند، و
حتی کسانی که به مناطق خارج از تهران
گریخته بودند با وجود از دست دادن عزیزان
و بستگان خود و بیم ابتلاء به وبا، در ایام
محرم به سوگواری پرداختند. عین السلطنه
می نویسد: همه چیز گران است، هیچ چیز
پیدا نمی شود و اگر هم پیدا شود خیلی گران
می باشد، روضه خوانی و خیرات به حدی در
تهران و شمیرانات زیاد شده که چه نویسم،
آش زین العابدین در تمام کوچه ها و گذرها
طبخ می شود دستجات سینه زن متصل
درگردشند این در حالی است که در تبریز
۸۰۰۰ نفر و در تهران ۲۰۰۰۰ نفر بر اثر
بیماری وبا جان باخته بودند و در آن زمان
جمعیت تهران زیاد نبود و این میزان درصد
مهمی از سکنه آن را تشکیل می داد. در
سال بعد با وجود خطر وبا، مجالس عزاداری
با شکوه هرچه تمام تر برگزار گردید و به
علاوه فرنگی مآبی بیماری دیگری بود که
موریانه وار می خواست در ایمان و باورهای
مردم رسوخ کند و آنها را از سنت های
مذهبی جدا کند.(۵) اعتماد السلطنه ذیل
وقایع محرم ۱۳۱۲ هـ.ق به رواج فرنگی
بازی و تأثیر سوء آن بر عزاداری محرم
اشاره می کند: مجالس روضه خوانی را کم
دیدم، تکایایی بسته بودند بی رونق و بی
اسباب و جمعیت در کوچه ها کم دیده
می شدند. روی هم رفته فرنگی بازی عقاید
را سست کرده و نمی دانم این از برای ملت و
دولت ایران خوب است یا بد. با وجود تلاش
غرب گرایان در محرم ۱۳۱۲ هـ.ق نیز
مراسم محرم با شکوه و توأم با هیجان مردم
برگزار شد. جمعه دوم محرم ۱۳۱۲هـ.ق
مسجد شیخ عبدالحسین که چند سال تجار
ترک آنجا مفصلاً روضه خوانی می کنند باز
به همان تفصیل برپا بود. امسال با این گرما
روضه خوانی از سال گذشته بیشتر است.(۶)
در دوران حکومت مظفرالدین شاه نیز
عزاداری محرم با همان هیجان قبلی برگزار
می گردید و در سال ۱۳۱۶ هـ. ق مجالس
روضه خوانی بیشتر شده بود: از هر کوچه
بگذری اقلاً چهار پنج چادر زده اند در گذرها
و سقاخانه ها و مسجد که الی ماشاءاللّه،
دسته امسال زیاد است امّا حکم شده از
محله خود به جای دیگر نروند، تمام
دسته های سینه زن امسال در حال حرکت
بود.(۷) در این سال افرادی روشنفکرنما و
متمایل به غرب و نیز فرقه های ضاله به
شدت مشغول فعالیت های تبلیغی بودند تا
مردم را از شعائر مذهبی و خصوص عزاداری
عاشورا جدا کنند امّا در صفر سال ۱۳۲۰
هـ.ق با آن که نان در خراسان و تهران
کمیاب شد و تهیه آن بسیار گران بود،
عزاداری برپا شد، محرم سال ۱۳۲۱ هـ.ق
نیز به همین منوال گذشت. محرم سال
۱۳۲۳ هـ.ق مصادف با نوروز بود. در این
سال مردم عید نگرفتند ومراسم عزاداری
باشکوه ویژه ای برگزار شد.(۸)

نفرت عزاداران از ستمگران
معاصر خود

این گونه نبود که تظاهرات عزاداری در
فعالیت های سیاسی و قیام های مردم بر
علیه استبداد کارآیی نداشته باشد، در ماجرای
قیام تنباکو وقتی تصمیم می گیرند میرزای
آشتیانی را تبعید کنند، در منزل این فقیه
مبارز عده ای از مردم اجتماع نمودند، بامداد
روز دوشنبه ۱۴ دی ۱۲۷۰ هـ.ش بود، در
بیت مزبور مراسم روضه خوانی و سوگواری
برپا بود، جمعیت بیشتری به سوی خانه
میرزای آشتیانی در حال حرکت بودند در
حالی که عده ای از آنان پارچه سفیدی را از
وسط پاره کرده و به عنوان کفن به گردن
انداخته و نگرانی خود را از تصمیم
ناصرالدین شاه مبنی بر تبعید مجتهدی
مسلّم اعلام می کردند.

حوالی ظهر وقتی جمعیت رو به کثرت
رفت، زنها جلو و مردان دنبال آنان به سوی
قصر سلطنتی چون سیلی خروشان روان
شدند، بانوان با روبنده سفید و پیچه و
چاقچور اغلب روی سر خود لجن مالیده و
شیون می کردند و ذکر یا حسین را با صدای
بلند فریاد می کردند، مردان نیز در فواصل در
حالی که زنان سکوت می نمودند فریاد
می کشیدند یا علی یا حسین و بی اختیار
اشک می ریختند و گریه می کردند فریاد
اعتراض آمیز مردم که با ذکر یا حسین معطر
می گردید به همراه ناله و شیون تظاهر
کنندگان، کامران میرزا نایب السلطنه را در
موجی از هراس و نگرانی فرو برد، چهره اش
به زردی گرائید و با صدای گرفته و لرزان
خطاب به معترضین گفت: هیچ یک از علما
را اجازه نمی دهیم بیرون بروند، خاطرتان
جمع باشد، این همه فریاد و فغان نکنید ولی
چون مشاهده کرد کسی به گفتارش ترتیب
اثر نمی دهد و بیم ضرب و شتم می رود به
داخل ارک سلطنتی گریخت، جمعیت به
راهپیمایی خود ادامه داده و هر لحظه بر
تعداد آنها افزوده می گردید و بدون استثناء
همگی از زن و مرد فریاد می زدند «یا علی»،
«یا حسین»، «واشریعتا وااسلاما» خروش
و خشم مردم که ذکر یا حسین بر آن قداست
می بخشید کاخ سلطنتی را به تزلزل درآورد،
برخی از افراد وابسته به دربار از شدت خوف
غش نموده و بیهوش شدند کامران میرزا
دستور داد توپ های ته پر کروپ را بیرون
آورده، در اطراف عمارات سلطنتی نصب
نمایند، در کاخ گلستان شاه بدون آن که
سخنی بگوید، آشفته و عصبانی به نظر
می رسید. اگرچه در این ماجرا، دستور شلیک
اسلحه به سوی مردم داده شده و عدّه ای را
به خاک و خون کشیدند ولی مقاومت مردم با
تأثیرپذیری از فرهنگ عاشورا به رهبری
علماء به پیروزی رسید و امتیاز تنباکو لغو
گردید.(۹)

سوگواری و قیام مشروطه

نهضت مشروطیت نیز متأثر از
عزاداری های محرم می باشد، قیام مزبور، به
رهبری علمای دینی و به منظور مبارزه با
استبداد و اجرای قوانین اسلام، صورت
گرفت. البته به دلیل نفوذ عناصر بیگانه و
برخی شیفتگان فرهنگ غربی این حرکت از
مسیر اصلی خود جدا گشت امّا نمی توان این
واقعیت را انکار کرد که اوج قیام مشروطه از
مساجد، مجالس روضه خوانی، و هیأت های
عزاداری آغاز گردید. در روز سوم محرم سال
۱۳۲۳ هـ.ق در منزل آیه اللّه بهبهانی روضه
خوانی برپا بود، در عاشورای همین سال
عوامل حکومتی راه اندازی دسته های
سوگواری را منع کردند امّا مؤثر واقع نشد و
مردم ترتیب اثر ندادند. در محرم سال ۱۳۲۴
هـ.ق علما در صحن بارگاه حضرت
عبدالعظیم حسنی تحصن کردند و از شاه
خواستار برقراری حکومت قانون گشتند که با
موافقت وی روبرو گردید. در