پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی(۴)اسراف و تبذیر ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی(۴)اسراف و تبذیر ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی(۴)اسراف و تبذیر ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی(۴)اسراف و تبذیر ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

« قَالَ اَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیِّ(ع):
«عَلَیْکَ بِالِاقْتِصَادِ وَ اِیَّاکَ وَ الْاِسْرَافَ فَاِنَّهُ مِنْ فِعْلِ
الشَّیْطَنَهِ؛بر تو باد به میانه روی و پرهیز کن از اسراف زیرا اسراف از
کارهای شیطان است.»(۱)

یکی دیگر از هشدارهای اجتماعی در فرهنگ دینی موضوع «اسراف»
و «تبذیر» و ریخت و پاش ها و ولخرجی های بی حد و حساب است.

لغت شناسان در تعریف و ترسیم اسراف گفته اند:

«تجاوز الحد فی کل فعل یفعله الانسان و ان کان ذلک فی
الانفاق اشهر و یقال تاره اعتبارا بالقدر و تاره بالکیفیه؛خارج شدن انسان از حد
و مرز در هر کاری که انجام می دهد را اسراف گویند گر چه این معنی در انفاق
مشهورتر است و اسراف هم گاهی در اندازه و مقدار (یک چیز است) و گاهی در کیفیت و
چگونگی آن.»(۲)

واژه «اسراف» و «تبذیر» در برابر واژه «اقتصاد» و «اعتدال»
قرار دارند و با اندک تفاوتی یک مفهوم و پیام را می رسانند.

با در نظر گرفتن ریشه این دو لغت (اسراف و تبذیر) چنین به
نظر می رسد که وقتی این دو در مقابل هم قرار می گیرند اسراف به معنی خارج شدن
از حد اعتدال، بی آن که چیزی را ظاهرا ضایع کرده باشد، مثل این که، ما لباس
گرانقیمتی بپوشیم که بهایش صد برابر لباس مورد نیاز ما باشد یا غذای خود را
آنچنان گرانقیمت تهیه کنیم که با قیمت آن بتوان عده زیادی را آبرومندانه تغذیه
کرد. در این جا از حد گذرانده ایم ولی ظاهرا چیزی نابود نشده است اما:

«تبذیر» و ریخت و پاش، آن است که چنان مصرف کنیم که به
اتلاف و تضییع بینجامد مثل این که برای دو نفر میهمان غذای ده نفر را تهیه کنیم
آنگونه که بعضی از جاهلان چنین می کنند و به آن افتخار می نمایند و باقی مانده
را در زباله دان می ریزند و اتلاف می کنند.»(۳)

البته گاهی هم می شود که در کاربردها، این دو واژه در یک
معنی به کار می رود و به اصطلاح عطف تفسیری می شوند، امام علی(ع) در نهج
البلاغه می فرماید:

«اَلَا وَ اِنَّ اِعْطَاءَ الْمَالِ فِی غَیْرِ حَقِّهِ
تَبْذِیرٌ وَ اِسْرَافٌ وَ هُوَ یَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِی الدُّنْیَا وَ یَضَعُهُ
فِی الآخِرَهِ وَ یُکْرِمُهُ فِی النَّاسِ وَ

یُهِینُهُ عِنْدَ اللَّهِ؛ آگاه باشید مال را در غیر مورد
استحقاق صرف کردن تبذیر و اسراف است. ممکن است این عمل انسان را در دنیا
بلندمرتبه کند اما مسلما در آخرت پست و حقیر خواهد کرد. در نظر توده مردم ممکن
است سبب اکرام گردد اما در پیشگاه خدا موجب سقوط مقام انسان خواهد شد.»(۴)

از حدیث آغاز نوشتار و این حدیث شریف معلوم شد که:

۱ـ میانه روی و اقتصاد و اعتدال یک فضیلت انسانی و رفتار
سالم اجتماعی است.

۲ـ اسراف و تبذیر خارج شدن از حد و مرز فضیلت است و به
عنوان رذیلت شناخته می شود.

۳ـ اهمیت پرهیز از اسراف به اندازه ای است که امام معصوم(ع)
با به کارگیری واژه «ایاک» و نیز کلمه «الا» هشدار می دهد و مردم را به آگاهی و
بیداری فرا می خواند.

از آیات و روایات کاملاً این معنا به دست می آید که افراط و
تفریط و خروج از خط اعتدال در هر کاری مذموم و ناپسند است. زیست شایسته در سایه
معتدلانه حرکت کردن و مقتصد بودن امکان پذیر است. بی تردید نعمت ها و مواهب
موجود در کره زمین از سوی خدای رب العالمین به گونه ای تنظیم و تقدیر شده است
که برای ساکنان زمین کافی است و همه می توانند در سایه بهره گیری درست از آن
مواهب استفاده بهینه ببرند، لیکن خرج های بیهوده و مصرف کردن های
بی اندازه این نعمت را هدر می دهد و چه بسا اسراف و تبذیر در گوشه ای از جهان و
منطقه ای از زمین دلیل محرومیت انسان های دیگری در منطقه ای از جهان گردد. و
نیز بدمصرف کردن و بی رویه بهره برداری کردن از منابع طبیعی و نعمت های خدادادی
نسل های آینده را دچار محرومیت و تهدید قرار می دهد.

به همین جهت قرآن کریم با عبارت های گوناگون، مسلمانان را
از این بلای خانمانسوز و جهانسوز پرهیز داده و فرموده است:

«کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا اِنَّهُ لا یُحِبُّ
الْمُسْرِفِینَ؛ و (از نعمت های الهی) بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید که
خداوند مسرفان را دوست نمی دارد.»(۵)

قرآن مسرفان را چهره های منفور پیش خداوند معرفی کرده زیرا
آنان با این رفتار غیرانسانی و غیراسلامی از حد و حدودی که خداوند تعیین کرده و
انبیای او اعلام کردند پا را فراتر نهاده و رهنمودهای حکیمانه و واقع بینانه را
نادیده گرفته اند.

روشن است آن که قانون شکنی می کند و حرکت قوانین انسان ساز
و جامعه ساز را رعایت نمی کند پیش قانونگذار عالم و عادل چهره ناپسند و مبغوضی
خواهد داشت.

باز در قرآن مجید می خوانیم:

«اِنَّ فِرْعَوْنَ لَعالٍ فِی الْاَرْضِ وَ اِنَّهُ لَمِنَ
الْمُسْرِفِین؛فرعون، برتری جویی در زمین داشت و از اسرافکاران بود.»(۶)

اسراف کاری را روش فرعون می شمارد و اسراف را یک برنامه
فرعونی قلمداد می کند.

و در جای دیگر اسراف کاران و مبذّران را برادران شیطان
می نامد:

«وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ وَ الْمِسْکینَ وَ ابْنَ
السَّبیلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذیرا؛ اِنَّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا اِخْوانَ
الشَّیاطینِ وَ کانَ الشَّیْطانُ لِرَبِّهِ کَفُورا؛ و حق نزدیکان را بپرداز (و
همچنین حق) مستمند وامانده در راه را و هرگز اسراف و تبذیر مکن چرا که
تبذیرکنندگان برادران شیاطنند. و شیطان در برابر پروردگارش بسیار ناسپاس
بود.»(۷)

گر چه اسراف به معنای گسترده هرگونه تجاوز از حد در هر کاری
است که انسان انجام می دهد اما بیشتر در مورد هزینه ها و خرج های مالی گفته
می شود و حتی انفاق و کارهای خوب را نیز شامل می شود. قرآن در سوره فرقان اسراف
را در برابر سخت گیری و بخل و فشرده دستی قرار داده و می فرماید:

«وَ الَّذِینَ اِذا اَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ
یَقْتُرُوا وَ کانَ بَیْنَ ذلِکَ قَواما؛(بندگان شایسته خداوند) کسانی هستند که
به هنگام انفاق نه اسراف می کنند و نه سخت گیری و بخل می ورزند بلکه میان این
دو حد اعتدال و میانه را می گیرند.»(۸)

مصادیق اسراف

معمولاً هر کسی واژه «اسراف» را می شنود، موضوع ولخرجی،
زیاده روی و تجاوز از حد و شأن اجتماعی به ذهن او می رسد، لیکن در لابه لای
کلمات نورانی پیشوایان معصوم(ع) اشارات لطیفی به مصداق ها و موارد اسراف شده
است که اشاره به آن در این بخش از نوشتار، خالی از فایده نیست و می تواند
هشداری اجتماعی برای کسانی باشد که از این گونه اسراف ها غافلند یا این گونه
امور را در ردیف معانی و مصادیق اسراف به شمار نمی آورند.

دورافکندن هسته خرما و…

بشر بن مروان گوید خدمت امام صادق(ع) رسیدیم، آن حضرت دستور
داد مقداری خرما آوردند یکی از افراد پس از خوردن خرما هسته های آن را دور
می انداخت، حضرت دستش را گرفت و فرمود:

«لَا تَفْعَلْ اِنَّ هَذَا مِنَ التَّبْذِیرِ وَ اِنَّ
اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْفَسَادَ؛ این کار را نکن، این حیف و میل است و خداوند
تباهکاری را دوست ندارد.»(۹)

شاید آن روز این معنا در اندیشه افراد درست جا نمی افتاد.
اما امروز بشر با پیشرف