پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی(۸)بی شرمی و پرده دری ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی(۸)بی شرمی و پرده دری ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی(۸)بی شرمی و پرده دری ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی(۸)بی شرمی و پرده دری ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۳

قال علی (علیه السلام):

«اِیّاکَ وَالقُحَه فَأنَّها تَحدُوکَ عَلی رُکوبٍ القَبائح
وَ التَّهَجُّم عَلی السَیّئات؛(۱) از بی شرمی و بی حیایی دُوری کن، زیرا این
(صفت زشت) تو را بر زشتیها مسلط می کند و بسوی بدیها به پیش می برد.»

یکی از هشدارهای اجتماعی که در فرهنگ دینی از آن به عنوان
مفتاح و کلید بدیها یاد شده نداشتن شرم و حیاء و پرده دری است.

کسی که از خوی زیبای حیاء محروم گردد پرده های عصمت و پاکی
را یکی از پس دیگری از جلو راه بر می دارد و به هرگونه پلیدی و پلشتی تن
می دهد. در روایت فوق که از امام علی(ع) نقل کردیم به سه نکته اشاره شده است:

۱ـ اعلام خطر نسبت به کمرنگ شدن حیاء و شرم در جامعه دینی،
زیرا واژه “قحه” از ریشه”وقح” و وقاحت است و به معنای “قله الحیاء” و رخت بر
بستن حیاء از زندگی انسان آمده است.

۲ـ اگر صفت زیبای شرم و حیا از زندگی فردی و اجتماعی
انسانها جدا شد زمینه های ارتکاب گناه و رفتار زشت به آسانی فراهم می گردد.

۳ـ انسان بی حیاء و پرده در، هجوم به گناهان می برد و
ارتکاب کار زشت برایش آسان می شود و در واقع به سوی بدیها سوق داده می شود.

لغت شناسان حیاء را این گونه معنی کرده اند:

«اَلحَیاءُ اِنقِباضُ النَّفسِ عَنِ القَبائح وَ تَرکُهُ
لِذالِک؛(۲) شرم، خود داری نفس است از زشتی ها و انجام ندادن آنها به خاطر زشت
بودن آنها.»

در حقیقت آدم با حیاء، بر خود مسلط است، با تقویت اراده،
نفس خود را کنترل می کند و از گرایشهای نفس حیوانی به سوی بدیها جلوگیری نماید.

علامه جوادی آملی می نویسد:

«منشأ حیاء ادراک چیزی است که صدور آن زشت باشد، و اثر آن
ابتدا در چهره ظاهر می شود. حیاء از ارتکاب قبیح “فضیلت” است و حیاء از فراگیری
احکام دینی “رذیلت” بنابراین حیاء بر محور متعلق به حسن و قبح متصف می شود.»(۳)

حیاء و کمرویی

در آغاز این فصل از نوشتار شایسته است به این نکته اشاره
کنیم که: فرق است بین شرم و حیاء داشتن و کمرو بودن. برخی از افراد بین این دو
فرق نمی گذارند، و حال آن که می توان گفت این دو مفهوم در برابر هم قرار دارند،
توضیح این که:

کمرویی، ناتوانی یا کم توانی فراگیر اجتماعی است، کمرویی
نوعی اختلال رفتاری است و می توان آن را از عوامل بازدارنده رشد شخصیت اجتماعی
انسان بشمار آورد. ریشه کمرویی توجه زیاد به خود و ترس از مواجهه با دیگری است.

اما “حیاء” و خویشتن داری از انجام کار زشت و رفتار ناپسند،
امری ارادی و ارزشمند و خوشایند است، انسان کم رو گرفتار شخصیت منفی در اجتماع
است ولی انسان با حیاء دارای متانت و وقار اجتماعی است. و مردم او را به عنوان
انسان مثبت و با اراده و با شخصیت می شناسند.

در فرهنگ دینی و روایی ما کم رویی نکوهش و از حیاء و شرم
ستایش شده است، امام علی(ع) می فرماید:

«اَلحَیاءِ یمنع الرِّزق؛(۴) کم رویی مانع رزق و روزی است.»

روشن است کسی که کمرو باشد و از روبرو شدن با دیگران وحشت
داشته باشد و نتواند با همنوعان خود ارتباط برقرار کند، زمینه کسب و کار و
اشتغال او ضعیف می گردد و در نتیجه عنصر سربار خواهد شد که قدرت کار و ابتکار
از او گرفته شده است.

در بیان دیگر آن حضرت می فرماید:

«من زقّ وجهه زقّ علمه؛(۵) کسی که کمرو باشد دانایی و دانش
او هم اندک خواهد بود.»

دانش پژویی که توانایی و روی پرسش و سؤال از استاد را
نداشته باشد پیشرفت چشمگیری نخواهد داشت. علم دانش با گفتگو و پرسش و پاسخ
بالنده می شود و ژرفا پیدا می کند، دانش آموز و یا دانشجوی کم رو بسیاری از
مجهولاتش بی پاسخ می ماند و در نتیجه علم و دانش او پرورش لازم را پیدا
نمی کند.

البته حیاء و شرمی که ریشه عقلانی داشته باشد زیبا و زیبنده
انسان خداباور است به همین جهت در روایات دینی حیاء به دوگونه تقسیم شده است،
رسولخدا(ص) فرمود:

«الحیاء حیاءان حیاء عقلٍ و حیاء حمقٍ فحیاء العقل العلم، و
حیاء الحمق الجهل؛(۶) حیاء دوگونه است حیای ناشی از خرد و حیای برخاسته از
نابخردی، حیای خرد دانش است و حیای نابخردانه جهل و نادانی.»

انسان عاقل و خردمند خود را در محضر خدا می بیند و از قانون
شکنی و عبور از محرمات الهی و شکستن مرزها و حدود دینی، پرهیز می کند و با پاکی
و پروا داشتن از هرگونه بی پروایی و بی تقوایی دوری می گزیند و می داند که در
برابر هر گناهی چندین چشم تیزبین در عالم هستی او را رَصَد می کنند از این رو
حریم می گیرد و حرمت قوانین و فرامین الهی را رعایت می کند و از هرگونه زشتی و
رذیلت خود را مصون و محفوظ نگه می دارد. این نتیجه حیای خردمندانه انسان مؤمن
است.

اما کسی که لباس شرم و حیا را دریده است گمان می کند که
دیده هشیار و بیداری نیست و گاهی به خیال خام خویش گوشه خلوتی پیدا می کند و
گناه می کند، غافل از آن که:

آفرینش همه تنبیه خداوند دل استدل ندارد هر آنکس که
ندارد به خداوند اقرار

این همه نقش عجیب بر در و دیوار وجودهر که فکرت نکند
نقش بود بر دیوار

رسولخدا(ص) فرمود:

«از مثل های پیامبران جز این سخن مردم بر جای نمانده است:
وقتی حیا نداشتی هر کاری می خواهی بکن.»(۷)

این هشدار جدی است، یعنی اگر کسی بی حیا و پرده در شد و از
خدا و خلق شرم نکرد در لبه پرتگاه است و هر آن ممکن است سیل او را به کام خود
فرو ببرد و نابود سازد.

حیاء لباس اسلام

از رسولخدا(ص) چنین نقل شده است که فرمود:

«الاسلام عریانٌ و لباسه الحیاء؛(۸) اسلام برهنه است و حیاء
پوشش آن است.»

“لباس ظاهری” برای انسان چند خاصیت دارد:

الف: عورت و عیب های جسمی انسان را می پوشاند.

ب: حافظ و نگهدارنده بدن از آسیب هاست.

ج: نزدیکترین چیز به بدن لباس است.

د: در برابر سرما و گرما به انسان کمک می کند.

هـ: اصولاً لباس مایه زینت و زیبایی اندام است.

دین وایمان و اسلام هم لباسی دارد که همه این آثار بر او
بار می شود و آن شرم وحیاء است. شرم و حیاء عیوب باطنی انسان را می پوشاند،
انسان را در برابر آسیبها و آفتها محافظت می کند، نزدیکترین صفت فضیلت که سرآمد
همه فضیلتها به شمار آمده است “حیاء” است.

حیاء یک ارزش و زینت برای انسان است، عامل بازدارنده از
ارتکاب بی پرواییها بشمار می رود. از این رو باید گفت: حیاء یک صفت وجودی است
نه عدمی، حیاء حالت انفصال نفسانی نیست که از ضعف و سستی و بی ارادگی انسان
حکایت کند، بلکه حیاء یک حالت فعال در وجود آدمی است که در رفتار او تجلّی و
تبلور پیدا می کند، انسان با حیاء شخصیت انسانی و اجتماعی خود را به نمایش
می گذارد.

به همین جهت اسلام از او به عنوان “لباس” نام برده یعنی هم
عامل بازدارنده است و هم عامل زینت بخش، آراستگی انسان در فضای ارزشها در درجه
اول به وسیله حیای او به دست می آید.

انسان با حیاء با رفتار خود شخصیت ایما