پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی (۱۴);حرص و آزمندی ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی (۱۴);حرص و آزمندی ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی (۱۴);حرص و آزمندی ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی (۱۴);حرص و آزمندی ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

در بخش پیشین به حدیثی از پیامبر اعظم(ص) اشاره کردیم که سه هشدار بنیادی را یادآور شده بودند:

کبر و خودبینی؛

حرص و آزمندی؛

حسد و بدخواهی.

به محور اول به گونه ای که مجال بود پرداختیم. در این فرصت به محور دوم اشاره خواهیم کرد.

حرص و آز

«و اِیّاکم و الحرص فأنّ آدم حمله الحرص علی ان تأکل من الشّجره؛(۱) و از حرص و آز دوری کنید که همین امر باعث شد آدم از درخت ممنوعه بهره گیرد (و زمینه گرفتاری خود را فراهم آورد.)»

حرص یکی از صفات رذیله ای است که اولیای دین نسبت به آن هشدار داده اند این صفت نکوهیده که از فروع قوّه شهویه انسانی است آدمی را زمین گیر می کند و او را از پرواز بسوی آسمان فضایل باز می دارد. مانند پرنده ای که تا اراده پرواز می کند سنگ و یا وزنه سنگین بسته شده به پای او، او را از پرواز باز می دارد و در نتیجه زمینی می شود و از آسمانی شدن محروم می گردد. در تعریف اصطلاحی آن، علمای اخلاق چنین آورده اند: «صفتی است نفسانیّه که آدمی را وا می دارد بر جمع نمودن زاید از آنچه به آن احتیاج دارد و این صفت یکی از شعب حبّ دنیا و از جمله صفات مهلکه و اخلاق مضلّه است.»(۲)

از این تعریف کارشناسانه علمای اخلاق چند نکته در رابطه با حرص معلوم می شود:

۱. مال و ثروت و دنیا و امکانات دنیوی به اندازه احتیاج و رفع نیاز، نه تنها مذموم نیست بلکه کسب و به دست آوردن آن به ضرورت عقل و شرع لازم و واجب است. آدمی برای آن که در این دنیا زندگی کند و بتواند به امور معنوی و روحی خود برسد شایسته است تلاش کند زندگی به اندازه کفاف را فراهم آورد، زیرا اگر به این اندازه از مادیات و ثروت دنیا دسترسی نداشته باشد در انجام فرائض و دستورات دینی نیز موفق نخواهد بود.

رسولخدا(ص) فرمود:

«فلولا الخبز ما صمنا و لاصلّینا ولاادّینا فرائض ربّنا؛(۳) اگر نان نباشد روزه و نماز و دیگر واجبات را نمی توان انجام داد.»

بنابراین تلاش در دنیا به اندازه کفاف نه تنها بد نیست بلکه وظیفه و تکلیف نیز هست.

۲. تلاش و تکاپو برای آنچه که به آن نیاز ندارد و برای اندوخته شدن و ایثارسازی خود را به زحمت و مشقت می اندازد مذموم و ناپسند است که نام آن حرص و آزمندی است، روحیه تکاثر و افزون خواهی و افزون طلبی و سیری ناپذیری است که مورد نکوهش دین و اولیای دین است. توقف نکردن در حد و مرز و ولع داشتن و انبار کردن مال و ثروت دنیا که عمر او هم کفاف مصرف آن را نمی دهد، صفتی است که اگردر جان آدمی ریشه بدواند او را از آرامش و آسایش دنیا باز داشته و همواره آدمی را ناآرام و گرفتار می سازد.

۳. اگر حبّ و دوستی دنیا سرآمد همه گناهان هست، که هست، حرص یکی از شاخصه های حبّ دنیاست، مرحوم نراقی گوید:

«این صفت خبیثه بیابانی است که از هر طرف روی بجایی نرسی، و وادیی است بی انتها، که هرچند در آن فرو روی عمق آن را نیابی، بیچاره ای که بر آن گرفتار شد گمراه و هلاک شد…زیرا که حریص، هرگز حرص او به جایی منتهی نمی شود و به حدّی نمی ایستد، اگر بیشتر اموال دنیا را جمع کند باز در فکر تحصیل باقی است.»(۴)

اگر دنیا را به نردبانی مانند سازیم که عاقبت آن را از زیر پای انسان می کشند هر که بالاتر رود به هنگام سقوط آسیب بیشتری می بیند، انسان حریص کسی است که از پله های این نردبان با شیفتگی بالا می رود اما نمی داند که عاقبت زین نردبان افتادن است.»

ثروت و دارایی دنیا باید عامل کمال باشد نه وزر و وبال. اگر به اندازه نیاز و کفاف از آن بهره گیریم کمال است و اگر از حد معمول گذشت عامل نابودی و سقوط خواهد شد.

دنیا مانند آب دریاست که کشتی عمر بر روی آن در حرکت است آب اگر در زیر کشتی قرار گیرد عامل پیشروی و رسیدن به ساحل نجات است، اما اگر آب به داخل آن راه پیدا کند همین آب عامل حرکت می شود عامل سنگینی کشتی و در نتیجه سقوط در عمق آب دریا. داستان انسان حریص داستان آن کشتی است که آب دریا به داخل آن راه یافته و کشتی و کشتی نشستگان را به کام آب فرو می برد.

حرص در نگاه پیشوایان معصوم

نکوهش حرص و ترسیم آن در کلمات پیشوایان دینی به گونه ای روشن و گویا مطرح می شده است، اندکی تأمل و تفکر در این کلمات کافی است که آدمی را از خواب غفلت بیدار ساخته و او را به نگاه درست و واقع بینانه از دنیا رهنمون گرداند.

رسولخدا(ص) فرمودند:

«هرگاه از برای فرزند آدم دو رودخانه طلا باشد، باز رودخانه سوم را می طلبد و اندرون او را هیچ چیز پر نمی کند مگر خاک.»(۵)

امام باقر(ع) فرمود:

«مثل الحریص علی الدّنیا مثل دوده القزّ: کلّما ازدادت من القزّ علی نفسها لفّاً کان ابعدلها من الخروج، حتّی تموت غمّا؛(۶)حکایت آزمند به دنیا، داستان کرم ابریشم است که هرچه بیشتر ابریشم بر خود می تند، با بیرون آمدن از پیله بیشتر فاصله می گیرد تا آن که سرانجام دق مرگ می شود.»

امام صادق(ع) فرمود:

«منهومان لایشبعان: منهوم علمٍ و منهوم دنیا؛(۷) دو آزمندند که هرگز سیر نمی شوند: آزمند دانش و آزمند دنیا.»

ریشه یابی حرص

در فرهنگ دین به عوامل پدید آمدن صفت نکوهیده حرص اشارات لطیفی شده است اگر انسان این ریشه ها را تحلیل کند به این نتیجه خواهد رسید که انسان حریص مشکل اساسی و بنیادیش به جهان بینی و نگاه و تفسیر او از عالم هستی و فلسفه خلقت بر می گردد. این نگاه کج و نادرست شاکله روحی او را به گونه ای می سازد که به اسباب و عوامل عالم هستی و حتی به خدای رازق و حکیم هم بدبین و بدگمان می شود.

به همین جهت در برخی از روایات حرص به عنوان یکی از آسیب های دین بشمار آمده است.(۸)

رسولخدا(ص) به امام علی(ع) فرمود:

«اعلم یا علی انّ الحبن و البخل و الحرص غریزهٌ واحدهٌ یجمعها سوء الظّن؛(۹) ای علی! بدان که ترسویی و بخل و آزمندی یک سرشتند و ریشه آنها بدگمانی (به خدا) است.»

علی(ع) فرمود: «علی الشک وقلّه الثّقه باللّه منی الحرص و الشّح؛(۱۰) بنای آزمندی و بخل شدید بر شک و کم اعتمادی به خدا استوار است.»

و نیز فرمود: «شدّه الحرص من قوّه الشّره و ضعف الدّین؛(۱۱) آزمندی زیاد ناشی از نیروی سیری ناپذیری و سستی دین است.»

آزمندی شایسته

گرچه از واژه حرص بیشتر معنای مذموم و نکوهیده آن به ذهن تبادر می کند اما در قرآن و روایات به مواردی از حرص مثبت و پسندیده نیز اشاره شده است که یادآوری آن بی فایده نخواهد بود. مواردی که حرص در آن از صفات رذیله نیست و جزء صفات پس