پاورپوینت کامل امامان و تعظیم خداوند ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامان و تعظیم خداوند ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامان و تعظیم خداوند ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامان و تعظیم خداوند ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

«در آستان امامان» عنوان مجموعه مقالاتی است که به شرح زیارت جامعه کبیره می پردازد. زیارتی که جامع ترین امام شناسی شیعی است. در این مقاله به شرح فرازهایی از این زیارت می پردازیم.

تعظیم خداوند

«فعظّمتم جلاله» پس بزرگی و شوکتش را عظیم شمرید.

این جمله و چند جمله ای که در پی می آید متفرع بر جملات سابق است یعنی از آن رو که شما امامان راه یافته هدایت شده معصومید، و در زمره نزدیک شدگان به خداوند، و اهل تقوائید، صادقید، برگزیده ذات مقدّس ربوبی هستید، فرمانبر اوئید، بر پادارنده امر خداوند هستید و در پی تحقق خواسته های او، و شامل کرامت حق گشته اید و… و… این ویژگیها را دارید:

۱ـ عظمت حق را پاس می دارید

این پاسداشت هم در حوزه اعتقادات هم در حوزه عمل. در حوزه اعتقاد خود را فقیر محض و خدای عزّ و جلّ را غنی علی الاطلاق می دانند: «یا ایّها النّاس انتم الفقراء و اللّه هو الغنیّ الحمید؛(۱) ای مردم شما همه نیازمندان به خداوند هستید و تنها خداوند بی نیاز و ستوده است.»

این باور را با تمام وجود پذیرفته بودند جلوه ای از این فقر عبودیت و غنای ربوبیت را در دعاهای امامان بویژه در مناجات شعبانیه و دعای عرفه و دعای ابوحمزه ثمالی و…می توان یافت.

در مناجات شعبانیه می خوانیم:

«الهی و انا عبدک قائم بین یدیک متوسل بکرمک الیک؛معبودم من بنده تو و فزرند بنده توأم، در پیشگاهت ایستاده ام و به واسطه کرمت به تو متوسّل شده ام.»

معنای این جمله اینست:

الف: هم بنده هستم و هم بنده زاده تو هستم یعنی بنده خانه زادم.

ب: در پیشگاهت هستم نه بی اعتناء هستم و نه فراری.

ج: وسیله من کرم و بزرگواری توست نه اتکاء به عملی دارم و نه دلگرم به شخصی بلکه تمام چشم امیدم به کرم و بزرگواری تو می باشد.

ز آن جا که پرده پوشی عفو کریم توستبر قلب ما ببخش که نقدی است کم عیار

نیز می خوانیم:

«و بیدک لابید غیرک زیادتی و نقصی و نفعی و ضرّی؛و تنها به دست توست نه غیر تو زیادتی و کاستی من و سود و زیان من.»

و نیز در تتمه دعای عرفه می خوانیم: «الهی انا الفقیر فی غنای فکیف لااکون فقیراً فی فقری؛ خدای من هنگامی که غنی هستم به تو نیازمندم تا چه رسد در زمانی که در فقرم.»

تعظیم در عمل

و اما تعظیم در حوزه عمل را در رفتار خاضعانه آنها در پیشگاه ذات مقدّس ربوبی می توان دید.

حضرت مولی(ع) می فرماید: «…و انه لاینبغی لمن عرف عظمه اللّه ان یتعظم فانّ رفعه الّذین یعلمون ماعظمته ان یتواضعوا له و سلامه الّذین یعلمون ما قدرته ان یستسلموا له…؛(۲) …و آن کس که عظمت خدا را شناخته سزاوار نیست خود را بزرگ شمرد زیرا بزرگی کسانی که از عظمت خدا آگاهند در این است که در برابر او متواضع باشند و سلامت آنان که از قدرت بی انتهای او باخبرند این است که در مقابل او تسلیم باشند.»

معنای این سخن اینست که آنها که باد غرور و تکبّر در سر دارند از عظمت خدا غافلند و آنها که به قدرت خویش می نازند از قدرت خدا آگاه نیستند آن کس که عظمت و قدرت خدا را بداند می فهمد که ما در برابر او هیچ هستیم با این حال کبر و غرور و قدرت نمایی مفهومی ندارد.

این مبنای آنهمه خضوع در پیشگاه ذات مقدّس ربوبی است:

«روی انه کان علیّ اذا حضره وقت الصلوه تلون و تزلزل فقیل له مالک فیقول جاء وقت امانه عرضها اللّه تعالی علی السماوات و الارض و الجبال فابین ان یحملنها و حملها الانسان فی ضعفی فلا ادری أحسن اذا ما حملت ام لا؟»(۳)

در روایت آمده است که وقتی هنگام نماز شد رنگ از رخ حضرت می پرید و می لرزید به حضرت گفته شد این چه حالی است که دارید؟ می فرمود:هنگام امانت فرا رسیده است امانتی که خداوند آنرا به آسمانها و زمین و کوهها عرضه کرد آنها نتوانستند و انسان آنرا بدوش کشید نمی دانم آیا با این ضعفم می توانم این بار را به منزل برسانم یا نه؟

نیز آمده است: «کانت فاطمه تنهج فی صلوته من ضعفه اللّه تعالی؛(۴) حضرت فاطمه از خوف خدا در نمازش نفس نفس می زد.»

ابان بن تغلب می گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم که حضرت امام سجاد(ع) وقتی به نماز می ایستاد رنگش دگرگون می شد، حضرت امام صادق(ع) فرمود: «و اللّه انّ علی بن الحسین کان یعرف الّذی یقوم بین یدیه؛(۵) به خدا قسم امام سجاد می شناخت خدایی را که در پیشگاهش به عبادت ایستاده است.»

همین حال در مورد دیگر امامان(ع) هم نقل شده است.(۶)

این تعظیم، تعظیمی کیفی است یعنی تعظیم نه از روی آز یا هراس است بلکه تعظیمی است عاشقانه. امیرمؤمنان علی(ع) فرمود:

«ما عبدتک خوفا من نارک و لاطمعا فی جنتک لکن وجدتک اهلاً للعباده فعبدتک»(۷)

عبادتم نه از خوف آتشست و نه طمع در بهشت است بلکه از آن رو است که ترا اهل عبادت دیدم که پرستش می کنم.

رنگ باختن ما سوی اللّه

این تعظیم جلوه ای دیگر نیز دارد و آن اینست که دیگران در نگاه آنها رنگ می بازند.

«عظم الخالق فی انفسهم فصغرما دونه فی اعینهم»(۸) آفریدگار در نظر اهل تقوی عظیم است پس هرچه که غیر اوست در دیدگانشان کوچک است.

هرگاه کسی در کنار اقیانوس پهناور و بی کرانی باشد طبیعی است که یک قطره آب در نظرش بسیار حقیر و ناچیز است و آن کس که چشم به آفتاب عالمتاب دوخته پرتو شمع کوچکی در نظرش بی مقدار است، اهل تقوی با آفریدگار جهان هستی با قدر