پاورپوینت کامل جستاری در کنیه و لقب های حضرت امام هادی(ع) ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جستاری در کنیه و لقب های حضرت امام هادی(ع) ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جستاری در کنیه و لقب های حضرت امام هادی(ع) ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جستاری در کنیه و لقب های حضرت امام هادی(ع) ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

اشاره

در فرهنگ عربی به آن دسته از نام هایی که با پیشوند اب (در مردان) و امّ (در زنان) همراه باشد، کنیه گویند. سنّت گذاشتن نامی در قالب کنیه برای افراد در میان قبایل عرب، گونه ای بزرگداشت و تجلیل نسبت به فرد به شمار می آید.(۱)

در شریعت اسلام نیز توجّه زیادی به آن شده است، غزالی می نویسد: «رسول اکرم(ص) اصحاب خود را از روی احترام برای به دست آوردن دلهایشان به کنیه صدا می زد و آنهایی که کنیه نداشتند، کنیه ای برایشان انتخاب می فرمود و سپس آنها را بدان می خواند. مردم نیز از آن پس، آن شخص را به همان کنیه می خواندند. حتی آنان که فرزندی نداشتند تا کنیه ای داشته باشند کنیه ای می نهاد.پیامبر اکرم(ص) رسم داشت حتی برای کودکان نیز کنیه انتخاب می نمود و آنان را مثلاً ابا فلان صدا می زد تا دل کودکان را نیز به دست آورد.»(۲) در این نوشتار مختصر کنیه و القاب امام هادی(ع) برشمرده می شود:

کنیه امام هادی(ع)

نام امام دهم «علی» است. کلمه علی بر ارتفاع شأن و علوّ مقام آن حضرت صراحت دارد، زیرا لفظ علی فعیل به معنای فاعل، یعنی کلمهعلی به معنای عالی می باشد. کلمه علی از ماده علوّ گرفته شده که بر علوّ مقام صوری و معنوی انسان دلالت می کند.(۳)

امام ابوالحسن علی النقی هادی(ع) مقلّب به امام هادی، دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال ۲۱۲هجری در اطراف مدینه در محلی به نام صری یا حری(۴) متولد گشت. پدر بزرگوارش پیشوای نهم شیعیان امام جواد(ع) آیت خداوند در زمین و مادرشان بانوی گرامی حضرت سمانه مغربیه که به سیده ام الفضل(۵) شهرت دارد است که زنی با فضیلت، شب زنده دار و با تقوا بود.

آن حضرت و فرزند گرامی ایشان امام حسن علیهما السلام به عسکریین شهرت یافتند، زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال ۲۳۳ به محله ای از سامرا به نام عسکر (لشکر و سپاه) برده و تا آخر عمر پربرکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.

کنیه آن حضرت ابوالحسن ثالث است، ابوالحسن ماضی نیز گفته شده است.

همان گونه که بیان شد، کنیه گذاری بر افراد از جمله رسمهای عرب بوده و نوعی احترام بشمار می رفته است تا جایی که مردمان آن روز با کنیه به تفاخر می پرداختند.

اکنیّه حین انادیه لاکرمه

ولاالقبه و السوأه اللقب

هنگامی که او را می خوانم با کنیه او را صدا می زنم و به او لقب نمی دهم، زیرا لقب دادن، سبک شمردن است.

ائمه(ع) این نکته را به خوبی رعایت می کردند و حتی به اطفال خود کنیه گذاشته و آنان را با کنیه صدا می زدند، زیرا احترام نهادن در رشد روانی و بلوغ اجتماعی فرزند اثری مهم و ژرف دارد، چنان که امیرمؤمنان در شعری که به این مضمون روایت شده می فرماید:

نحن الکرام و طفلنا المهد یکنی

انّا اذا قعد اللئام علی بساط العزّ قمنا

ما بزرگمنش هستیم و به فرزندانمان از زمانی که در گهواره هستند کنیه می دهیم. راه ما از راه افراد پست و بی ریشه جداست و اگر آنان از راهی بروند، ما از آن رو بر می گردانیم و بر یک سفره نمی نشینیم.

امام جواد(ع) به تأسّی از امامان سلف فرزند خود را ابوالحسن خواند و در این کنیه او را به امام موسی بن جعفر و امام رضا(ع) همانن