پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی ;برادری و اخوت آری کینه توزی و کدورت نه ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی ;برادری و اخوت آری کینه توزی و کدورت نه ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی ;برادری و اخوت آری کینه توزی و کدورت نه ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هشدارهای اجتماعی ;برادری و اخوت آری کینه توزی و کدورت نه ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

قال علی(ع): علیکم بالتّواصل و التّباذل و ایّاکم و التّدابر و التّقاطع؛(۱) بر شما باد به پیوندهای محبّت و دوستی (آنها را محکم دارید) و بذل و بخشش را فراموش نکنید و از قهر و بی مهری و قطع رابطه بپرهیزید. (کینه و کدورت را از جان و جامعه تان دور سازید.)

در این فراز ار کلام مولا هم سخن از هدایت است و هم هشدار، هدایت به سمت و سوی گسترش محبّت ها، دوستی ها، پیوندها و ارتباطات گرم و سازنده و رعایت حقوق برادری در جامعه دینی و هشدار نسبت به جدایی ها، قهرها، هجران ها و موضع گیریهای سوزنده و برخوردهای ویرانگر و قطع ارتباط انسانی و اسلامی. در نتیجه پاشیدن بذر کینه و کدورت در فضای جامعه دینی.

آنچه از معارف دینی و فرهنگ قرآن و اهل بیت(ع) به دست می آید آن است که فضای حاکم بر جامعه دینی فضایی است سرشار از دگردوستی، گشاده دستی، مهرورزی، خیرخواهی، خوش بینی و ارتباط و اتصال تنگاتنگ دلها و جانها با یکدیگر و در یک کلام فضای ترسیم شده از سوی قرآن و پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) فضای برادری و اخوّت است و همگان وظیفه دارند در رویش و گسترش این چنین فضایی گام بردارند و از هر چیزی که بخواهد این فضا را کدر کند و آن را کدورت و کینه و بدخواهی و بدگمانی تیره و تار سازد مبارزه نمایند.

مضمون سخن فوق از امام علی(ع) به عنوان آخرین پیامهای آن حضرت در آستانه شهادت و در قالب (وصیتنامه) نیز همین است که همه همت ها، انگیزه ها، نیّت ها، موضعگیریها، عملکردها باید بسیج شوند تا چنین فضایی بیافرینند و آن را روز به روز گسترش دهند و با هرچه به عنوان آسیب بخواهد این بنای مستحکم برادری و فضای معطر و آغشته به اخوت دینی را مکدّر سازد برخورد نمایند. قرآن کریم در این زمینه ضمن ترسیم برادری دینی نسبت به آسیبهای آن نیز هشدارهایی داده است که توجه به آن در جامعه دینی سرنوشت ساز است:

انّما المؤمنون اخوه فأصلحوا بین اخویکم، واتقوا اللّه لعلّکم ترحمون. یا ایّها الّذین آمنوا لایسخر قوم عن قوم عسی ان یکونوا خیراً منهم و لا نساء من نساء عسی ان یکنّ خیراً منهنّ و لا تلمزوا انفسکم، ولاتنابزوا بالألقاب بئس الأسم الفسوق بعد الأیمان، ومن لم یتب فاولئک هم الظالمون(۲) مؤمنان برادر یکدیگرند، پس دو برادر را صلح و آشتی دهید و تقوای الهی پیشه کنید باشد که مشمول رحمت او شوید ای کسانیکه ایمان آورده اید! نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را مسخره کند، و نه زنانی زنان دیگر را مسخره کنند، شاید آنان بهتر از اینان باشند. و یکدیگر را مورد طعن و عیبجویی قرار ندهید، و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که به کسی پس از ایمان نام کفرآمیز بگذارید، و آنها که توبه نکنند (و از این اعمال دست برندارند) ظالم و ستمگرند.

خداوند در ادامه آیات پیشین به آنچه ممکن است حریم و حرمت برادری را بشکند و به یکپارچگی و همگرایی دلها صدمه جبران ناپذیر وارد سازد و شکافهای اجتماعی را عمیق و خلأهای آن را گسترش دهد به عنوان هشدار می فرماید:

یا ایّها الذین آمنوا اجتنبوا کثیراً من الظنّ انّ بعض الظن اثم و لا تجسّسوا و لا یغتب بعضکم بعضا ایحبّ احدکم ان یأکل لحم اخیه میتاً فکرهتموه و اتّقوااللّه انّ اللّه تواب رحیم.(۳)

ای کسانی که ایمان آورده اید، از بسیاری از گمانها بپرهیزید چرا که بعضی از گمانها گناه است، (و هرگز در کار دیگران) تجسّس نکنید، و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟!(به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید، و تقوای الهی، پیشه کنید که خداوند بسیار توبه پذیر و مهربان است.

در آیات فوق به یکی از شعارهای اساسی و ریشه دار اسلامی یعنی (اخوت دینی) اشاره شده است، بنابراین اصل مهم و بنیادی، همه مسلمانان به حکم یک خانواده اند و به منزله خواهر و برادر یکدیگر بشمار می روند. خیر و خوبی را برای یکدیگر می طلبند و از شرّ و بدی نسبت به یکدیگر گریزانند، در شادی و سرور یکدیگر مسرورند و در غم و رنج و مصیبت با هم شریکند. قلبهایشان کانون مهر و محبّت است، دستهایشان فرشته رحمت و گامهایشان گسترش دهنده الفت، آنچه برای خود می پسندند برای برادران و خواهران ایمانی نیز می پسندند، و آنچه برای خود نمی پسندند برای آنان نیز نمی پسندند. دوستی و محبّت و اخوت را پاسداری می کنند و از آن چه این پیوند و برادری را سست می سازد دوری و پرهیز می کنند.

آسیب شناسی برادری

قرآن مجید در سوره حجرات ضمن ترسیم و تحکیم اصل برادری و اخوت دینی به آفتها و آسیب های آن نیز پرداخته و جامعه ایمانی را نسبت به ایجاد و گسترش آنها هشدار داده است:

۱ مسخره کردن و تحقیر نمودن.

۲ عیبجویی و مورد طعن قرار دادن.

۳ نام و لقب زشت به یکدیگر دادن.

۴ بدگمانی و سوء ظن داشتن.

۵ تجسّس و در کار دیگران دخالت کردن.

۶ غیبت و پشت سر یکدیگر بد گفتن.

این گونه گفتار و رفتار تار و پود جامعه دینی را از هم می گسلد و رشته مهر و محبّت و اخوت را پاره می کند و از درون جامعه را ویران و نابود می سازد.

در جامعه ای که ارزشهای دینی حاکم است باید امنیّت کامل و همه جانبه اجتماعی برقرار باشد و سرمایه های چهارگانه انسانها که عبارت است از: مال و جان، ناموس و آبروی آنها باید محفوظ و مصون باشد. دستورات شش گانه ای که در آیات فوق بیان شد اگر عملی شود از هر نظر جامعه دینی بیمه خواهد شد و بی اعتنایی به آنها پایه های امنیت اجتماعی را متزلزل خواهد کرد.

گزیده سخن آن که: جامعه ای مشمول (رحمت) و عنایت الهی می گردد که حریم حرمت بندگان او رعایت شود. روحیه اعتماد و خوش بینی در آن تقویت و گسترش یابد، بدگویی، بدبینی، بدخواهی از آن جامعه رخت بربندد، عفو و گذشت از لغزشها و اشتباهات فرهنگ گردد و پیوند اجتماعی روز به روز پررنگ تر و مستحکمتر شود.

پشتوانه این حرکت را تقو تشکیل می دهد: تقوای گفتاری، تقوای سیاسی، تقوای عملی، تقوای مالی و حقوقی، از این رو خداوند متعال در کنار دعوت به برادری دستور به رعایت تقوا می دهد و از هرچه بی تقوایی است و ممکن است به جان و مال و ناموس و آبروی دیگران صدمه وارد سازد نهی می کند و به شدّت آن را مورد نکوهش قرار می دهد و کسانی را که همواره بر طبل اختلافات و پراکنده سازی دلها می کوبند به عنوان ظالم و ستمگر معرفی می نماید.

تقو همان احساس مسؤولیت و تعهدی است که بر اثر رسوخ ایمان در دل پیدا می شود و او را از هرگونه فسق و فجور و گناه باز می دارد و به نیکی و پاکی و عدالت دعوت می کند.

برادری دینی و جلوه های آن

قرآن و اسلام به مسأله اخوت فی اللّه و برادری دینی اهمیّت می دهند و از این که انسان خداپرست در فردیّت زندگی کند و با هیچ کس ارتباط نداشته باشد، نکوهش می کنند و از سوی دیگر کدورت زدایی و نداشتن غلّ و حقد و کینه را از صفات بهشتیان می داند و همگان را به آن فرا می خواند:

و نزعنا ما فی صدورهم من غلٍّ اخواناً علی سررٍ متقابلین(۴) هرچه غلّ و غش و کدورت از جان آنها بیرون کشیده ایم برادروار( و در نهایت صفا و صمیمت) در مقابل یکدیگر می نشینند و لذّت می برند.

آری مؤمنانی که در دنیا ریشه کینه ها و کدورت ها را سوزانده اند و بذر دگر دوستی و محبت نسبت به برادران دینی را پاشیده اند در قیامت از ثمرات آن برخوردار می شوند، شعار و دعای این گونه مؤمنان خداباور و معاد شناس این است که:

ربنا اغفرلنا و لأخواننا الّذین سبقونا بالأیمان و لا تجعل فی قلوبنا غلّاً للذین آمنوا ربّنا انک رؤف رحیم(۵)

پروردگارا ما و برادران دینی که در ایمان بر ما سبقت گرفته اند را بیامرز و در دلهای ما کوچکترین کدورتی نسبت به اهل ایمان قرار مده. تو رئوف و مهربان هستی.

خواهی که شود دلت چو آیینهده چیز برون کن از درون سینه

حرص و حسد و شرک و حرام و غیبتبخل و غضب و کبر و ریا و کینه

اگر این صفات رذیله ریشه در جان آدمی داشته باشد همین دنیا جهنم او خواهد بود قرآن کریم تخاصم(۶) جهنمیان را ترسیم کرده است، بعضی آنان در جهنم هم از یکدیگر نفرت دارند و به لعن و طرد و نفرین یکدیگر می پردازند. معلوم می شود جامعه ای جهنمی جامعه است که همواره به طرد و حذف و لعن و تحقیر یکدیگر می پردازند و در برابر، جامعه بهشتی آن جامعه ای است که بر محور برادری، محبّت، ایثار، همدردی، همکاری، همیاری، هم گرایی حرکت می کنند و جاذبه را در حد اعلاء و دافعه را در حد ضرورت قرار می دهند، اصل را بر جذب دلها و جانها و نزدیک ساختن مواضع خدمت قرار می دهند و قانون گریزان را با خیرخواهی قانون پذیر می سازند و برای افزودن عضوی به اعضای جامعه دینی و سربازان ولایت، تمام تلاش خود را به کار می گیرند، در ادامه این نوشتار نگاهی خواهیم داشت به زیرساختها و مؤلّفه های اخوت دینی در فرهنگ اسلامی:

همه کارها بر محوریت خدا

فرق بنیادین و اساسی جامعه دینی با جامعه غیر دینی این است که در جامعه دینی تمام کارها بر محور عبودیت(۷) و خداباوری شکل می گیرد، و در جامعه غیر دینی همه تلاشها بر منیّت(۸) وخو