پاورپوینت کامل سیمای درخشان امام علی (ع) از منظر دیگران ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای درخشان امام علی (ع) از منظر دیگران ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای درخشان امام علی (ع) از منظر دیگران ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای درخشان امام علی (ع) از منظر دیگران ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

قسمت دوم

-امام علی(ع) از دیدگاه دانشمندان اهلسنت احمد بن حنبل (پیشوای مذهب حنبلی) آن همه فضیلتها که برای علی بن ابیطالب بوده و نقل شده برای هیچ یک از اصحاب رسول خدا نبوده است.() همچنین وی از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده که به فاطمه(س) فرمود: “آیا راضی نمیشوی که من تو را به کسی تزویج کنم که اوّلین مسلمان است و علمش از همه بیشتر و حکمش از همه عظیمتر است”.() -محمد بن ادریس (پیشوای مذهب شافعی) درباره علی(ع) سروده ای دارد که چنین است: لَو اَنَّ المرتضی أبدی محلّه لَصار الناسُ طُرآ سُجَّدآ له و ماتَ الشّافعی و لیسَ یدری علی ربُّهُ اَم ربُّهُ اللّه “هرگاه علی جایگاه و حقیقت خویش را برای مردم آشکار کند، هر آینه مردم دسته دسته در برابر او به سجده خواهند افتاد، شافعی مُرد و عاقبت نفهمید علی(ع) پروردگار است، یا اللّه پروردگار اوست.”() همچنین از سرودههای اوست: علی حُبَّهُ جُنُّه امامُ الناس والجنَّه وصی المصطفی حقّآ قسیم النّار و الجنَّه() “دوستی علی سپر آتش دوزخ است؛ او امام انسانها و پریان است؛ او در حقیقت جانشین مصطفی؛ و تقسیم کننده بهشت و دوزخ است.” همچنین امام شافعی میگوید: به من گفته اند رافضی شدی(از حق روگرداندی)؛ گفتم: هرگز دین و اعتقادم رفض نیست؛ ولی دوست می دارم بدون شک بهترین امام و بهترین هادی را. اگر معنی رفض، دوستی وصی پیامبر (علی بن ابیطالب) است، به درستی که من رافضیتر از همه مردم هستم.() -ابن صبّاغ مالکی (اندیشمند مالکی مذهب) وی درباه فضایل امام علی(ع) میگوید: “حکمت از گفتارش چیده میشد، و دانشهای آشکار و نهانی به قلبش بسته بود، همیشه از سینه اش دریاهای علوم، جوشان، و امواجشان خروشان بود، تا آنجا که رسول خدا(ص) فرمود: “انا مدینه العلم و علی بابها؛ من شهر علمم و علی (ع) باب (در) آن است.”() ابن ابی الحدید (شارح نهج البلاغه و دانشمند معتزلی مذهب) “و ما اقولُ فی رجل اَقرَّ لهُ اعداؤهُ و خُصومُهُ بالفضل و لم یمکنهم جَحْدُ مناقبه و لا کتمان فضائله…!!”؛ چه بگویم درباره مردی که دشمنانش به فضایل و مناقب وی اعتراف میکنند! و هرگز برای آنان مقدور نشد که مناقبش را انکار نموده، و فضایلش را بپوشانند!” آنگاه می افزاید: تو خود می دانی که بنی امیه، زمامداری اسلام را در شرق و غرب روی زمین به دست آوردند و با هر نوع حیلهگری در خاموش ساختن نور او کوشیدند و هرگونه لعن و افترا را بر علی(ع) بر منابر ترویج نمودند، هرکس که او را مدح و توصیف میکرد، مورد تهدید قرار میگرفت. هر روایتی که فضیلت علی (ع) را بازگو میکرد، ممنوع ساختند. حتی از نامگذاری به نام علی جلوگیری کردند. همه این اقدامات و تلاشها جز ظهور عظمت و جلالت شخصیت علی(ع) نتیجه ای در پی نداشت… در حقیقت این همه نابکاریهای بنی امیه مانند پوشانیدن آفتاب با کف دست بود…. من چه بگویم درباره مردی که همه فضیلتها به او منتهی میشود و هر مکتب و هر گروهی خود را به او منسوب مینماید. آری اوست رئیس همه فضیلتها….() من چه بگویم درباره مردی که اهل همه مذاهب غیراسلامی که در جوامع اسلامی زندگی میکنند، به او محبّت می ورزند و حتی فلاسفه ای که از ملت اسلامی نیستند، او را تعظیم مینمایند….() همچنین مینویسد: “چه بگویم در حق کسی که پیشی گرفت از دیگران به هدایت، به خدا ایمان آورد و او را عبادت نمود، در حالی که تمام مردم سنگ را میپرستیدند…. “() “او در عبادت، عابدتر ین مردم شمرده میشد؛ نماز و روزه اش از همگان بیشتر بود و مردم نماز شب و ملازمت بر اذکار و مستحبّات را از آن حضرت آموختند.”() “مبادی جمیع علوم به او بازمیگردد. او کسی است که قواعد دین را مرتّب و احکام شریعت را تبیین کرده است. او کسی است که مباحث عقلی و نقلی را تقریر نموده است.”() آنگاه کیفیت رجوع هر یک از علوم را به امام علی (ع) توضیح می دهد. -عبدالله بن عباس وی که از جمله مفسران بزرگ مسلمان، به ویژه اهلسنت محسوب میشود، علم خود و صحابه را در برابر علم علی(ع) چونان قطره ای از دریا می داند، و در مورد آن حضرت میگوید: “آیه ای در قرآن نیست، مگر آن که علی، مصداق بارز آن است، خداوند یاران پیامبر را در جاهای بسیاری مورد سرزنش قرار داده است، ولی درباره علی(ع) جز خیر و نیکی یاد نکرده است.”() -فخر رازی (دانشمند و مفسر معروف اهلسنت) “هرکس در دین خود، علی بن ابیطالب را پیشوای خود قرار دهد، همانا رستگار شده است، زیرا پیامبر(ص) فرمود: “اللّهُمَّ أدر الحقَّ مع علی حیث دار؛ خداوندا! علی هرگونه باشد، حق را بر محور وجودش بچرخان.”() -خوارزمی (ادیب و خطیب مشهور اهلسنت) آیا چون ابوتراب، جوانمردی هست؟ آیا چون او پیشوای پاک سرشتی روی زمین وجود دارد؟ چشم مرا هر گاه درد فراگیرد، توتیایش خاکی است که پای او بدان رسیده باشد. علی همان است که شبانگاه در محراب از دل میخروشید و میگریست و روز با چهره ای خندان در گرد و غبار میدان جنگ فرو می رفت. او از زرد و سرخ بیت المال مسلمین بهره ای نمیگرفت. او همان شکننده بتها بود؛ هنگامی که بر دوش پیامبر پا نهاد. گویا همه مردم بسان پوستند، و مغز، مولای ما علی است. … “() -زمخشری (ادیب و دانشمند اهلسنت) وی درباره شخصیت امام علی(ع) میگوید: من چه بگویم درباره مردی که فضایل او را دشمنانش از راه کینهجویی و حسد انکار کردند و دوستانش از بیم جان، باز از این میان آنقدر فضیلتهای وی انتشار یافته که شرق و غرب عالم را فراگرفته است.() همچنین این اندیشمند اهلسنت ضمن نقل حدیث قدسی: “من اَحَبَّ علیآ اُدخِلُهُ الجنهَ وَ اِن عصانی، و مَن ابغض علیآ اُدخِلُهُ النارَ و اِن اطاعَنی؛ یعنی خداوند فرمود: هر کس علی را دوست بدارد، او را وارد بهشت میکنم، هر چند مرا نافرمانی کند، و هر کس علی را دشمن بدارد، او را به آتش جهنم درآورم، و لو این که مرا اطاعت کرده باشد.”() نکته شایان توجه این که دوستی و ولایت آن امام همام سبب کمال ایمان است و با کمال ایمان، معصیت در فرعی از فروع، زیانبخش نیست؛ ولی با فقدان ولایت و محبّت آن حضرت ایمان ناقص است؛ از این رو فاقد آن، مستحقّ آتش جهنم خواهد بود. -جاحظ (ادیب، سخندان و سخنشناس معروف) وی میگوید: “علی بن ابیطالب کرم اللّه وجهه، پس از رسول خدا از همگان فصیحتر، و دانشمندتر، و زاهدتر و در رابطه با حق سختگیر و پس از پیامبر(ص)، امام خطبای عرب به طور مطلق به شمار می رود.”() این اندیشمند اهلسنت میگوید: “سخن گفتن درباره علی (ع) ممکن نیست. اگر قرار است حق علی ادا شود گویند غلوّ است، و اگر حق او ادا نشود درباره علی (ع) ظلم است.”() -بیهقی (از دانشمندان نامی اهلسنت) وی درباره فضایل امام علی (ع) چنین روایت نموده که پیامبر اکرم (ص) فرمود: “من احب ان ینظر الی آدم(ع) فی علمه و الی نوح(ع) فی تقواه و ابراهیم(ع) فی حلمه و الی موسی فی عبادته فلینظر الی علی بن ابیطالب(ع)؛ هر کس که دوست دارد به علم و دانش آدم (ع) بنگرد و مقام تقوا و خودنگهداری نوح(ع) را (مشاهده نماید) و بردباری حضرت ابراهیم (ع) را (نظاره کند) و به عبادت موسی(ع) (پی ببرد) باید به علی بن ابیطالب(ع) نظر بیندازد.”() این روایتبیانگر این حقیقت است که علی علیه السلام جامع صفات پیغمبران اولواالعزم است. ازاین رو، در روایت طولانی دیگری از “صعصعه بن صوحان” آمده است که خود حضرت نیز به این حقیقت اشاره نموده است: “اگرچه تمجید و تجلیل از خویشتن زشت است، ولی از باب اظهار نعمت الهی میگویم که من بر موسی و عیسی و ابراهیم و آدم و نوح و سلیمان و. .. برتری دارم.”() -شیخ محمد عبده() وی میگوید: در هنگام مطالعه نهج البلاغه، گاهی یک عقل نورانی را می دیدم که شباهتی به مخلوق جسمانی نداشت، این عقل نورانی از گروه ارواح و مجردات جدا شده و به روح انسانی پیوسته و آن روح انسانی را از لباسهای طبیعت تجرید نموده و تا ملکوت اعلا بالا برده و به عالم شهود و دیدار روشنترین انوار نائل ساخته است و با این وصف شگفت انگیز، پس از رهایی از عوارض طبیعت در عالم قدس آرمیده است. لحظات دیگری صدای گوینده حکمت را میشنیدم که واقعیات صحیح را به پیشوایان و زمامداران گوشزد میکرد و موقعیتهای تردیدآمیز را به آنان نشان می داد و از لغزشهای اضطراب آور برحذرشان می داشت و آنان را به دقایق سیاست و طرق کیاست راهنمایی می کرد و به مقام واقعی ریاست آشنا میساخت و به عظمت تدبیر و سرنوشت شایسته بالا میبرد.() وی در مقدمه شرح نهج البلاغه مینویسد: “در همه مردم عرب زبان، یک نفر نیست مگر این که معتقد است سخن علی(ع) بعد از قرآن و کلام نبوی، شریفترین، و بلیغترین، و پرمعنیترین، و جامعترین سخنان است.”() -عبدالفتاح عبدالمقصود (نویسنده و دانشمند مشهور مصری) مینویسد: من همواره اخلاق و موهبتهای الهی و آنچه را که تشکیل دهنده شخصیت است، مقیاس شناخت عظمت انسانی قرار می دهم؛ ازاین رو بعد از پیامبر(ص) کسی را ندیده ام که شایسته باشد پس از او قرار گیرد یا بتواند در ردیفش بیاید جز پدر فرزندان پاک و برگزیده پیامبر؛ یعنی “علی بن ابیطالب”، و من در این سخن به طرفداری از تشیع وارد نشده ام، بلکه این رأیی است که حقایق تاریخ گویای آن است. امام، برترین مردی است که مادر روزگار تا پایان عمر خود چون او نزاید، و اوست که هرگاه هدایت طلبان به جستجوی اخبار و گفتارش برآیند، از هر خبری برای آنان شعاعی می درخشد. آری او مجسمه ای از کمال است که در قالب بشریت ریخته شده است.() -محمد فرید وجدی (دانشمند مصری) صفاتی در وجود علی(ع) گرد آمده بود که در دیگر خلفا نبود: دانشی فراوان و شجاعتی عالی و فصاحتی درخشان. این صفات با نیکوییهای اخلاقی و شرافتهای ذاتی آمیخته بود؛ بدان سان که جز در افراد کامل پیدا نمیشود.() -عباس محمود عقّاد (دانشمند مصری) “در هر قسمتی از روان انسان برخوردگاهی است به زندگی علی بن ابیطالب؛ زیرا از بین تمام بزرگان و دلاوران، تنها زندگی اوست که جهان انسانیت را در همه جا با گفتار بلیغ، مخاطب قرار می دهد و نیرومندترین انواع محبتها و عوامل پندیابی و اندیشه که سراسر تاریخ بشر ممکن است در روح انسان برانگیزد، در صفحات تاریخ اوست. زندگی پسر ابوطالب همیشه با عواطفی شعله ور و احساساتی نگر، به جانب مهرورزی و بزرگداشت روبه روست؛ او شهید و پدر شهیدان است و تاریخ علی و فرزندانش را سلسله ای طولانی از میدانهای شهادت و پیروزی تشکیل می دهد که برای جوینده یکی پس از دیگری نمایان میشوند.”() وی درباره شجاعت امام در میدانها نبرد مینویسد: “مشهور است که آن حضرت با کسی تن به تن نشد، مگر آن که او را به زمین زد، و با کسی مبارزه نکرد، مگر آن که او را به قتل رسانید.”() “علی(ع) در خانه ای تربیت یافت که از آنجا دعوت اسلامی به سر تا سر عالم گسترش یافت…. “() “مشهور آن است که حضرت علی (ع) در قضاوت و فقه و شریعت پیش تاز بود و بر دیگران سابق… هرگاه بر عمر بن خطاب مسئله دشواری پیش می آمد، میگفت: این قضیه ای است که خدا کند برای حلّ آن ابالحسن به فریاد ما برسد.”() درباره زهد مولی مینویسد: “در میان خلفا، در لذّت بردن از دنیا، زاهدتر از علی(ع) نبوده است…. “() -محمد امین نواوی (دانشمند معروف اهلسنت) وی میگوید: “علی(ع) همه قرآن را حفظ کرد و فراگرفت، بر اسرارش آگاه بود و گوشت و خونش با قرآن درآمیخت؛ چنان که این مطالب را بررسی کننده نهج البلاغه، در نهج البلاغه میبیند و مییابد.”() -امام محمد غزّالی “حقیقت روشن بود و مسلمانان بر حدیث غدیر خم که پیامبر(ص) فرمود: “مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِی مَوْلاهُ” اتفاق نظر داشتند و برخی از کسانی که بعدها به خلافت رسیدند به آن حضرت برای آن منصب تبریک گفتند، ولی بعدها برای مقام پرستی و دلبستگی به دنیا و مشاهده آن اجتماع و احترامها، به مخالفت برخاستند و آن حقیقت را با بهایی اندک معامله کردند.”() -محمد ابوالفضل ابراهیم (محقق بزرگ معاصر) وی که شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید را مورد تحقیق عالمانه قرار داده است، درباره عظمتهای روحی امام علی(ع) مینویسد: “در شخصیت امام علی بن ابیطالب(ع) آنقدر کمالات، و عناصر پسندیده، و عظمتهای روحی، و نورانیت تکاملی، و شرافت عالی توأم با فطرت پاک و نفس و محبوب خداوندی جمع شده است که در هیچیک از انسانهای بزرگ دیده نمیشود.”() -دکتر طه حسین (ادیب، نویسنده و ناقد معاصر اهلسنت) وی در کتاب “علی و بنوه” مینویسد: علی از خود خشنود نبود، مگر وقتی که حق جامعه و مردم را ادا کرده باشد؛ نماز را برای مردم به پا داشته و با رفتار و گفتار آنان را تعلیم داده و شبانگاه شام فقیران را داده باشد و نیازمندان را از سؤال بینیاز ساخته باشد. پس از تکالیف، شب هنگام با خدای خویش به خلوت میپرداخت، نماز میخواند و عبادت میکرد. پس از اندکی خواب، سحرگاهان باز به سوی مسجد روانه میشد و مردم را به نماز دعوت میکرد. علی برای یک لحظه هم در همه شبانه روز خدا را فراموش نمیکرد… علی مردم را با سیره رفتار موعظه میکرد. آری، او امام مردم بود و معلم آنها.() همچنین وی در کتاب “علی و بنوه” داستان مردی را نقل میکند، که در جریان جنگ جمل دچار تردید میشود، با خود میگوید: “مگر ممکن است شخصیتهایی چون طلحه و زبیر بر خطا باشند؟ درد دل خود را با علی در میان میگذارد، و از علی(ع) میپرسد؟ مگر ممکن است شخصیتهایی عظیم و با سابقه ای بر خطا روند؟” علی (ع) به او میفرماید: “انَّک لَملبوس علیک، إنَّ الحقَّ و الباطل لایعرفان بأقدار الرجال، إعرف الحقَّ تَعرف أهله و اعرف الباطل تعرِف اهله؛ یعنی تو سخت در اشتباهی! تو کار واژگونه کرده ای، تو به جای آن که حق و باطل را مقیاس شناخت شخصیتها قرار دهی، شخصیتها را که قبلا با پندار خود فرض کرده ای، مقیاس حق و باطل قرار داده ای! تو میخواهی حق را با مقیاس افراد بشناسی! بر عکس رفتار کن! اول خود حق را بشناس، سپس اهل حق را خواهی شناخت؛ باطل را بشناس، آن وقت اهل باطل را خواهی شناخت. آنگاه دیگر اهمیت نمی دهی که چه کسی طرفدار حق است و چه کسی طرفدار باطل، و از خطا بودن آن شخصیتها در شگفت و تردید نخواهی بود.” طه حسین در ادامه سخن خود میگوید: “من پس از وحی و سخن خدا، جوابی پر جلالتر و شیواتر از این جواب ندیده ام و نمیشناسم. من بعد از کلام خدا، کلامی به این زیبایی در جهان ندیده ام و نمیشناسم.”() -فؤاد فاروقی (ادیب و نویسنده لبنانی) این اندیشمند اهلسنت میگوید: “وقتی که بزرگان و اندیشمندان در حلّ مشکلی به بنبست می رسیدند، می دانستند باید به “علی (ع)” مراجعه کنند، به خدمت دوست بروند و از او یاری بخواهند. همان دوستی که پیامبر (ص) همواره، صحّت داوریهایش را تأیید میفرمود. علی(ع) در تمام زندگ