پاورپوینت کامل سیمای درخشان امام علی(ع) از منظر دیگران قسمت دوم ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیمای درخشان امام علی(ع) از منظر دیگران قسمت دوم ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیمای درخشان امام علی(ع) از منظر دیگران قسمت دوم ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیمای درخشان امام علی(ع) از منظر دیگران قسمت دوم ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

امام علی(ع) از دیدگاه دانشمندان اهل سنت احمد بن حنبل (پیشوای مذهب حنبلی) آن همه فضیلتها که برای علی بن ابی طالب بوده و نقل شده برای هیچ یک از اصحاب رسول خدا نبوده است.(۱) همچنین وی از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده که به فاطمه(س) فرمود: “آیا راضی نمی شوی که من تو را به کسی تزویج کنم که اوّلین مسلمان است و علمش از همه بیشتر و حکمش از همه عظیم تر است”.(۲) محمد بن ادریس (پیشوای مذهب شافعی) درباره علی(ع) سروده ای دارد که چنین است: لَو اَنَّ المرتضی أبدی محلّه لَصار الناسُ طُراً سُجَّداً له و ماتَ الشّافعی و لیسَ یدری علی ربُّهُ اَم ربُّهُ اللّه “هرگاه علی جایگاه و حقیقت خویش را برای مردم آشکار کند، هر آینه مردم دسته دسته در برابر او به سجده خواهند افتاد، شافعی مُرد و عاقبت نفهمید علی(ع) پروردگار است، یا اللّه پروردگار اوست.”(۳) همچنین از سروده های اوست: علی حُبَّهُ جُنُّه امامُ الناس والجنَّه وصی المصطفی حقّاً قسیم النّار و الجنَّه(۴) “دوستی علی سپر آتش دوزخ است؛ او امام انسانها و پریان است؛ او در حقیقت جانشین مصطفی؛ و تقسیم کننده بهشت و دوزخ است.” همچنین امام شافعی می گوید: به من گفته اند رافضی شدی(از حق روگرداندی)؛ گفتم: هرگز دین و اعتقادم رفض نیست؛ ولی دوست می دارم بدون شک بهترین امام و بهترین هادی را. اگر معنی رفض، دوستی وصی پیامبر (علی بن ابیطالب) است، به درستی که من رافضی تر از همه مردم هستم.(۵) ابن صبّاغ مالکی (اندیشمند مالکی مذهب) وی درباه فضایل امام علی(ع) می گوید: “حکمت از گفتارش چیده می شد، و دانش های آشکار و نهانی به قلبش بسته بود، همیشه از سینه اش دریاهای علوم، جوشان، و امواجشان خروشان بود، تا آنجا که رسول خدا(ص) فرمود: “انا مدینه العلم و علی بابها؛ من شهر علمم و علی (ع) باب (در) آن است.”(۶) ابن ابی الحدید (شارح نهج البلاغه و دانشمند معتزلی مذهب) “و ما اقولُ فی رجل اَقرَّ لهُ اعداؤهُ و خُصومُهُ بالفضل و لم یمکنهم جَحْدُ مناقبه و لا کتمان فضائله…!!”؛ چه بگویم درباره مردی که دشمنانش به فضایل و مناقب وی اعتراف می کنند! و هرگز برای آنان مقدور نشد که مناقبش را انکار نموده، و فضایلش را بپوشانند!” آن گاه می افزاید: تو خود می دانی که بنی امیه، زمامداری اسلام را در شرق و غرب روی زمین به دست آوردند و با هر نوع حیله گری در خاموش ساختن نور او کوشیدند و هرگونه لعن و افترا را بر علی(ع) بر منابر ترویج نمودند، هرکس که او را مدح و توصیف می کرد، مورد تهدید قرار می گرفت. هر روایتی که فضیلت علی (ع) را بازگو می کرد، ممنوع ساختند. حتی از نامگذاری به نام علی جلوگیری کردند. همه این اقدامات و تلاشها جز ظهور عظمت و جلالت شخصیت علی(ع) نتیجه ای در پی نداشت… در حقیقت این همه نابکاریهای بنی امیه مانند پوشانیدن آفتاب با کف دست بود…. من چه بگویم درباره مردی که همه فضیلتها به او منتهی می شود و هر مکتب و هر گروهی خود را به او منسوب می نماید. آری اوست رئیس همه فضیلتها….(۷) من چه بگویم درباره مردی که اهل همه مذاهب غیراسلامی که در جوامع اسلامی زندگی می کنند، به او محبّت می ورزند و حتی فلاسفه ای که از ملت اسلامی نیستند، او را تعظیم می نمایند….(۸) همچنین می نویسد: “چه بگویم در حق کسی که پیشی گرفت از دیگران به هدایت، به خدا ایمان آورد و او را عبادت نمود، در حالی که تمام مردم سنگ را می پرستیدند…. “(۹) “او در عبادت، عابدتر ین مردم شمرده می شد؛ نماز و روزه اش از همگان بیشتر بود و مردم نماز شب و ملازمت بر اذکار و مستحبّات را از آن حضرت آموختند.”(۱۰) “مبادی جمیع علوم به او بازمی گردد. او کسی است که قواعد دین را مرتّب و احکام شریعت را تبیین کرده است. او کسی است که مباحث عقلی و نقلی را تقریر نموده است.”(۱۱) آن گاه کیفیت رجوع هر یک از علوم را به امام علی (ع) توضیح می دهد. عبدالله بن عباس وی که از جمله مفسران بزرگ مسلمان، به ویژه اهل سنت محسوب می شود، علم خود و صحابه را در برابر علم علی(ع) چونان قطره ای از دریا می داند، و در مورد آن حضرت می گوید: “آیه ای در قرآن نیست، مگر آن که علی، مصداق بارز آن است، خداوند یاران پیامبر را در جاهای بسیاری مورد سرزنش قرار داده است، ولی درباره علی(ع) جز خیر و نیکی یاد نکرده است.”(۱۲) فخر رازی (دانشمند و مفسر معروف اهل سنت) “هرکس در دین خود، علی بن ابی طالب را پیشوای خود قرار دهد، همانا رستگار شده است، زیرا پیامبر(ص) فرمود: “اللّهُمَّ أدر الحقَّ مع علی حیث دار؛ خداوندا! علی هرگونه باشد، حق را بر محور وجودش بچرخان.”(۱۳) خوارزمی (ادیب و خطیب مشهور اهل سنت) آیا چون ابوتراب، جوانمردی هست؟ آیا چون او پیشوای پاک سرشتی روی زمین وجود دارد؟ چشم مرا هر گاه درد فراگیرد، توتیایش خاکی است که پای او بدان رسیده باشد. علی همان است که شبانگاه در محراب از دل می خروشید و می گریست و روز با چهره ای خندان در گرد و غبار میدان جنگ فرو می رفت. او از زرد و سرخ بیت المال مسلمین بهره ای نمی گرفت. او همان شکننده بتها بود؛ هنگامی که بر دوش پیامبر پا نهاد. گویا همه مردم بسان پوستند، و مغز، مولای ما علی است. … “(۱۴) زمخشری (ادیب و دانشمند اهل سنت) وی درباره شخصیت امام علی(ع) می گوید: من چه بگویم درباره مردی که فضایل او را دشمنانش از راه کینه جویی و حسد انکار کردند و دوستانش از بیم جان، باز از این میان آن قدر فضیلت های وی انتشار یافته که شرق و غرب عالم را فراگرفته است.(۱۵) همچنین این اندیشمند اهل سنت ضمن نقل حدیث قدسی: “من اَحَبَّ علیاً اُدخِلُهُ الجنهَ وَ اِن عصانی، و مَن ابغض علیاً اُدخِلُهُ النارَ و اِن اطاعَنی؛ یعنی خداوند فرمود: هر کس علی را دوست بدارد، او را وارد بهشت می کنم، هر چند مرا نافرمانی کند، و هر کس علی را دشمن بدارد، او را به آتش جهنم درآورم، و لو این که مرا اطاعت کرده باشد.”(۱۶) نکته شایان توجه این که دوستی و ولایت آن امام همام سبب کمال ایمان است و با کمال ایمان، معصیت در فرعی از فروع، زیانبخش نیست؛ ولی با فقدان ولایت و محبّت آن حضرت ایمان ناقص است؛ از این رو فاقد آن، مستحقّ آتش جهنم خواهد بود. جاحظ (ادیب، سخندان و سخن شناس معروف) وی می گوید: “علی بن ابیطالب کرم اللّه وجهه، پس از رسول خدا از همگان فصیح تر، و دانشمندتر، و زاهدتر و در رابطه با حق سخت گیر و پس از پیامبر(ص)، امام خطبای عرب به طور مطلق به شمار می رود.”(۱۷) این اندیشمند اهل سنت می گوید: “سخن گفتن درباره علی (ع) ممکن نیست. اگر قرار است حق علی ادا شود گویند غلوّ است، و اگر حق او ادا نشود درباره علی (ع) ظلم است.”(۱۸) بیهقی (از دانشمندان نامی اهل سنت) وی درباره فضایل امام علی (ع) چنین روایت نموده که پیامبر اکرم (ص) فرمود: “من احب ان ینظر الی آدم(ع) فی علمه و الی نوح(ع) فی تقواه و ابراهیم(ع) فی حلمه و الی موسی فی عبادته فلینظر الی علی بن ابی طالب(ع)؛ هر کس که دوست دارد به علم و دانش آدم (ع) بنگرد و مقام تقوا و خودنگهداری نوح(ع) را (مشاهده نماید) و بردباری حضرت ابراهیم (ع) را (نظاره کند) و به عبادت موسی(ع) (پی ببرد) باید به علی بن ابی طالب(ع) نظر بیندازد.”(۱۹) این روایت بیانگر این حقیقت است که علی علیه السلام جامع صفات پیغمبران اولواالعزم است. ازاین رو، در روایت طولانی دیگری از “صعصعه بن صوحان” آمده است که خود حضرت نیز به این حقیقت اشاره نموده است: “اگرچه تمجید و تجلیل از خویشتن زشت است، ولی از باب اظهار نعمت الهی می گویم که من بر موسی و عیسی و ابراهیم و آدم و نوح و سلیمان و. .. برتری دارم.”(۲۰) شیخ محمد عبده(۲۱) وی می گوید: در هنگام مطالعه نهج البلاغه، گاهی یک عقل نورانی را می دیدم که شباهتی به مخلوق جسمانی نداشت، این عقل نورانی از گروه ارواح و مجردات جدا شده و به روح انسانی پیوسته و آن روح انسانی را از لباسهای طبیعت تجرید نموده و تا ملکوت اعلا بالا برده و به عالم شهود و دیدار روشن ترین انوار نائل ساخته است و با این وصف شگفت انگیز، پس از رهایی از عوارض طبیعت در عالم قدس آرمیده است. لحظات دیگری صدای گوینده حکمت را می شنیدم که واقعیات صحیح را به پیشوایان و زمامداران گوشزد می کرد و موقعیتهای تردیدآمیز را به آنان نشان می داد و از لغزشهای اضطراب آور برحذرشان می داشت و آنان را به دقایق سیاست و طرق کیاست راهنمایی می کرد و به مقام واقعی ریاست آشنا می ساخت و به عظمت تدبیر و سرنوشت شایسته بالا می برد.(۲۲) وی در مقدمه شرح نهج البلاغه می نویسد: “در همه مردم عرب زبان، یک نفر نیست مگر این که معتقد است سخن علی(ع) بعد از قرآن و کلام نبوی، شریف ترین، و بلیغ ترین، و پرمعنی ترین، و جامع ترین سخنان است.”(۲۳) عبدالفتاح عبدالمقصود (نویسنده و دانشمند مشهور مصری) می نویسد: من همواره اخلاق و موهبتهای الهی و آنچه را که تشکیل دهنده شخصیت است، مقیاس شناخت عظمت انسانی قرار می دهم؛ ازاین رو بعد از پیامبر(ص) کسی را ندیده ام که شایسته باشد پس از او قرار گیرد یا بتواند در ردیفش بیاید جز پدر فرزندان پاک و برگزیده پیامبر؛ یعنی “علی بن ابی طالب”، و من در این سخن به طرفداری از تشیع وارد نشده ام، بلکه این رأیی است که حقایق تاریخ گویای آن است. امام، برترین مردی است که مادر روزگار تا پایان عمر خود چون او نزاید، و اوست که هرگاه هدایت طلبان به جستجوی اخبار و گفتارش برآیند، از هر خبری برای آنان شعاعی می درخشد. آری او مجسمه ای از کمال است که در قالب بشریت ریخته شده است.(۲۴) محمد فرید وجدی (دانشمند مصری) صفاتی در وجود علی(ع) گرد آمده بود که در دیگر خلفا نبود: دانشی فراوان و شجاعتی عالی و فصاحتی درخشان. این صفات با نیکویی های اخلاقی و شرافتهای ذاتی آمیخته بود؛ بدان سان که جز در افراد کامل پیدا نمی شود.(۲۵) عباس محمود عقّاد (دانشمند مصری) “در هر قسمتی از روان انسان برخوردگاهی است به زندگی علی بن ابی طالب؛ زیرا از بین تمام بزرگان و دلاوران، تنها زندگی اوست که جهان انسانیت را در همه جا با گفتار بلیغ، مخاطب قرار می دهد و نیرومندترین انواع محبتها و عوامل پندیابی و اندیشه که سراسر تاریخ بشر ممکن است در روح انسان برانگیزد، در صفحات تاریخ اوست. زندگی پسر ابوطالب همیشه با عواطفی شعله ور و احساساتی نگر، به جانب مهرورزی و بزرگداشت روبه روست؛ او شهید و پدر شهیدان است و تاریخ علی و فرزندانش را سلسله ای طولانی از میدانهای شهادت و پیروزی تشکیل می دهد که برای جوینده یکی پس از دیگری نمایان می شوند.”(۲۶) وی درباره شجاعت امام در میدانها نبرد می نویسد: “مشهور است که آن حضرت با کسی تن به تن نشد، مگر آن که او را به زمین زد، و با کسی مبارزه نکرد، مگر آن که او را به قتل رسانید.”(۲۷) “علی(ع) در خانه ای تربیت یافت که از آن جا دعوت اسلامی به سر تا سر عالم گسترش یافت…. “(۲۸) “مشهور آن است که حضرت علی (ع) در قضاوت و فقه و شریعت پیش تاز بود و بر دیگران سابق… هرگاه بر عمر بن خطاب مسئله دشواری پیش می آمد، می گفت: این قضیه ای است که خدا کند برای حلّ آن ابالحسن به فریاد ما برسد.”(۲۹) درباره زهد مولی می نویسد: “در میان خلفا، در لذّت بردن از دنیا، زاهدتر از علی(ع) نبوده است…. “(۳۰) محمد امین نواوی (دانشمند معروف اهل سنت) وی می گوید: “علی(ع) همه قرآن را حفظ کرد و فراگرفت، بر اسرارش آگاه بود و گوشت و خونش با قرآن درآمیخت؛ چنان که این مطالب را بررسی کننده نهج البلاغه، در نهج البلاغه می بیند و می یابد.”(۳۱) امام محمد غزّالی “حقیقت روشن بود و مسلمانان بر حدیث غدیر خم که پیامبر(ص) فرمود: “مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِی مَوْلاهُ” اتفاق نظر داشتند و برخی از کسانی که بعدها به خلافت رسیدند به آن حضرت برای آن منصب تبریک گفتند، ولی بعدها برای مقام پرستی و دلبستگی به دنیا و مشاهده آن اجتماع و احترامها، به مخالفت برخاستند و آن حقیقت را با بهایی اندک معامله کردند.”(۳۲) محمد ابوالفضل ابراهیم (محقق بزرگ معاصر) وی که شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید را مورد تحقیق عالمانه قرار داده است، درباره عظمتهای روحی امام علی(ع) می نویسد: “در شخصیت امام علی بن ابی طالب(ع) آنقدر کمالات، و عناصر پسندیده، و عظمتهای روحی، و نورانیت تکاملی، و شرافت عالی توأم با فطرت پاک و نفس و محبوب خداوندی جمع شده است که در هیچ یک از انسانهای بزرگ دیده نمی شود.”(۳۳) دکتر طه حسین (ادیب، نویسنده و ناقد معاصر اهل سنت) وی در کتاب “علی و بنوه” می نویسد: علی از خود خشنود نبود، مگر وقتی که