پاورپوینت کامل زیارت، دیداری با برکت آخرین قسمت ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیارت، دیداری با برکت آخرین قسمت ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیارت، دیداری با برکت آخرین قسمت ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیارت، دیداری با برکت آخرین قسمت ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

بصیرت زائر

انسان زائر باید قبل از هر چیزی تهذیب و طهارت ظاهری و باطنی داشته باشد بعد از آن سعی کند با برداشتن گام های کوتاه، تمرکز حواس و ذکر گفتن، قلبش را به سوی مکان زیارتی متوجّه نماید. مسلمان مشتاق زیارت باید بداند آن جا محل حضور عالم ملکوت است و لذا ضرورت دارد با حالتی وارد آن مکان مبارک گردد که متناسب با آن زیارتگاه باشد. زائر باید تلاش کند بین خود و شخصیتی که می خواهد او را زیارت کند یک تناسبی برقرار کند یعنی یک نوع تحوّل در رفتار، خصال، اندیشه و باورهای خود پدید آورد و توجه داشته باشد می خواهد با انسانی پاک، شایسته و صالح و عبد پروردگار ملاقات کند و بدیهی است این دیدار محتاج یک توازن و معرفتی است، زائر قبل از انجام زیارت باید وظایف شرعی و دینی خود را انجام داده و نسبت به حقوق مردم کوشا باشد. آگاهی و میزان معرفت زایر نیز در این برنامه اهمیتی بسزا دارد و در صورتی که آدمی تسلیم امر و عارف به حق در امر زیارت باشد در پیشگاه پروردگار منزلت والایی بدست می آورد، اعمال بدون شناخت و عاری از هرگونه کمالات ایمانی همچون پیکری بی روح هستند و فاقد خاصیت می باشند از این روی در منابع روایی تأکید شده که زیارت ائمه با چندین حج برابری می کند البته در صورتی که توأم با بصیرت درونی و یک ارتباط معرفتی باشد، زائر بداند اگرچه امام معصومی که مشهدش را زیارت می کند بر حسب ظاهر از دنیا رفته امّا کاملاً نسبت به نیت و حالات زائر آگاهی دارد، به خواسته های او توجه می کند و برای برآوردن حاجتش تلاش می نماید. بزنطی می گوید: از امام رضا(ع) شنیدم که آن حضرت فرمود: مازارنی من اولیایی عارفاً بحقّی الّا تشفعت فیه یوم القیامه؛(۱) هیچ یک از اولیاء و پیروان، مرا زیارت نمی کند در حالی که به حق من معرفت دارد، مگر این که در روز قیامت او را شفاعت می کنم. اذن دخول یکی از آداب مهم در امر زیارت اذن دخول است، این برنامه قبل از ورود به حرم مطهر صورت می گیرد. شهید اول تأکید می نماید: زائر در کنار درب حرم توقف نماید و اذن دخول بخواند اگر در خود رقت قلب و خشوع احساس کرد، داخل شود، نشانه اذن دخول دل شکستگی و یک نوع دگرگونی در درون می باشد. اذن دخول در حرم معصومین در واقع یک معنای صوری و ظاهری ندارد و در واقع بدین مفهوم است که آیا مأذون هستم به محفل نورانی و مرکز اسرار شما راه یابم این اجازه از حریم الهی آغاز می گردد، سپس اجازه ورود در حریم سرّ پیامبراکرم(ص) و معصومین(ع) تقاضا می شود و هر کس به اندازه ظرفیت، لیاقت و توانایی درونی به این فضای معطر و بوستان با صفا گام می نهد، اجازه خواستن و آداب ورود به خانه پیامبر نکته ای که قرآن بدان اشاره دارد: «یا ایها الّذین آمنوا لاتدخلوا بیوت النّبی الّا ان یؤذن لکم؛(۲) ای کسانی که ایمان آورده اید در خانه های پیامبر داخل نشوید مگر این که به شما اجازه داده شود» در ادامه همین آیه، قرآن می فرماید: «و ما کان لکم ان تؤذوا رسول اللّه؛ شما را نرسیده است که پیامبر خدا را آزار دهید» پس بدون مقدمه و بی موقع به حریم این خاندان وارد شدن خود یک نوع اذیت به شمار می رود. از آیات دیگری که گویای اذن دخول در خانه پیامبران و ائمه است این کلام شریف می باشد: «فی بیوت اذن اللّه ان ترفع و یذکر فیها اسمه یسبّح له فیها بالغدوّ و الآصال؛(۳) آن نور در خانه هایی است که خداوند رخصت داد ارجمندش دارند و نامش در آن جا یاد شود و او را هر بامداد و شبانگاه تسبیح گویند.» نور خداوند می تواند قرآن کریم، هدایت الهی، ایمان، آیین اسلام، معرفت درونی و پیامبر و ائمه هدی باشند، خداوند خود پیامبر را سراج منیر معرفی می کند(۴) و در زیارت جامعه درباره پیشوایان معصوم آمده است: خلقکم اللّه نوراً فجعلکم بعرشه محدقین؛ خداوند شما را از نورهایی آفرید که گرد عرش او حلقه زده بودید، در همان زیارت می خوانیم: و انتم نور الاخیار و هداه الابرار(شما نور خوبان و هدایت کننده نیکوکاران هستید). این نور در خانه هایی است که اهل آن هر صبح و شام خدا را تسبیح می گویند، این مکان ها مرکز یاد خداست و حقایق و معارف اسلام از آن ها نشر می یابد و در یک معنای گسترده مساجد خانه های انبیاء و اولیاء شامل حال این آیه هستند. امام باقر(ع) فرموده اند: هی بیوت الانبیاء و بیت علی منها؛(۵) این آیه به خانه پیامبران اشاره دارد و بیت حضرت علی(ع) هم در این زمره محسوب می گردد، رسول اکرم نیز مصداقش را خانه های فرستادگان الهی معرفی کرد و خانه حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س) را از برترین این بیوت دانست.(۶) امام باقر(ع) با قتاده(فقیه اهل بصره) گفتگویی داشت و در ضمن از حضور در مجلس امام و ابهت خاص آن حضرت اظهار شگفتی کرد، امام به وی فرمود: می دانی کجا نشسته ای؟ در برابر همان ها که خداوند درباره آنان فرموده است: فی بیوت اذن اللّه…؛ سپس فرود تو آن هستی که گفتی(فقیه اهل بصره) و ما این هستیم که قرآن معرفی می نماید. قتاده در جواب گفت: راست گفتی فدایت شوم، به خدا سوگند منظور آیه خانه های سنگی و گلی نمی باشد(بلکه هدف خانه های وحی و ایمان و هدایت است)(۷) مشاهد ائمه هدی همان مکان هایی است که در آن ها کسی آرمیده که وجودشان یکپارچه ذکر، عبادت و توحید بوده و هدفی جز تقوا و پارسایی و تقرّب به خداوند نداشته اند و نیز در این مکان ها مردم زائر خدا را عبادت می کنند، خدا را یاد می نمایند و آنان که لیاقت دارند هدایت می شوند، پس اذن دخول برای چنین اماکنی ضرورت دارد. آداب زیارت زائر علاوه بر جنبه های معرفتی و معنوی و آمادگی های روحی و طهارت درون لازم است آداب زیر را در امر زیارت در نظر گیرد: ۱- نیت خالصانه و انگیزه الهی ۲- غسل زیارت ۳- در بر کردن جامه پاک و دوری از پوشیدن لباس هایی که دیگر زائران را اذیت کند ۴- استفاده از مال حلال برای سفر زیارتی ۵ – معطر نمودن با خشبوکننده های طبیعی ۶- ذکر و تسبیح در هنگام عزیمت به اماکن زیارتی ۷- داشتن وضو ۸ – توبه و استغفار از گناهان و اعراض از لغزش های اخلاقی و رفتاری ۹- توقف بر باب مشهد معصوم و اذن دخول با متون مأثور ۱۰- توقف در برابر ضریح با حالت فروتنی، خشوع و رقت قلبی ۱۱- زیارت کردن شخص مورد نظر با توجه به متن های معتبر و موثق که از معصوم رسیده است ۱۲- اقامه نماز زیارت و خواندن دعا پس از آن ۱۳- تلاوت قرآن در کنار مرقد و اهداء ثواب آن به زیارت شونده ۱۴- صدقه دادن و رسیدگی به محرومان و بینوایان ۱۵- رعایت حرمت حرم مطهر و پرهیز از اموری که خدای ناکرده هرگونه وهن و خدشه ای به ساحت آن مکان مبارک وارد می کند ۱۶- تضرع همراه با ادب در جوار بارگاه معصومین ۱۷- صلوات فرستادن بر پیامبر و آل او که باید با وقار توأم باشد و برای دیگران مزاحمت فراهم نکند و از هیاهو و سرو صدای آزار دهنده در حضور این جایگاه معنوی بپرهیزد قرآن می فرماید: «یا ایها الّذین آمنوا لاترفعوا اصواتکم فوق صوت النّبی ولاتجهروا له بالقول کجهر بعضکم لبعضٍ ان تحبط اعمالکم و انتم لاتشعرون انّ الّذین یغضّون اصواتهم عند رسول اللّه اولئک الذین امتحن اللّه قلوبهم للتقوی لهم مغفره و اجرٌ عظیم؛(۸) ای کسانی که ایمان آورده اید، صدای خود را از صوت پیامبر بلندتر مکنید همچنان که با یکدیگر بلند سخن می گوئید، با او به آواز بلند سخن مگوئید که اعمالتان ناچیز شود و آگاه نشوید. کسانی که نزد پیامبر صدای خود را پایین می آورند همان هایند که خداوند دل های آنان را به تقوا آزموده است، آنها راست آمرزش و اجر بسیار.» بنابراین در هنگام انجام اعمال اسلامی باید ادب و احترام رعایت گردد و اگر بلندکردن صدا در کنار مرقد پیامبر و ائمه نوعی هتک و بی احترامی باشد، بدون شک جائز نمی باشد مگر این که به صورت اذان نماز، تلاوت قرآن یا ایراد خطابه و امثال آن باشد. در حدیثی از امام باقر(ع) درباره ماجرای دفن امام حسن مجتبی و ممانعتی که از سوی عایشه در خصوص دفن آن حضرت به عمل آمد و سرو صداهایی که بلند شد، آمده است حضرت امام حسین این آیه را تلاوت و به آن استدلال فرمود و از رسول اکرم(ص) این جمله را نقل نمود که فرموده اند: ان اللّه حرم من المؤمنین امواتاً ما حرم منهم احیاء؛(۹) خداوند آن چه را از مؤمنان در حال حیات تحریم کرده، در حال مرگشان نیز تحریم کرده است. حتی برخی مفسران آیات مورد بحث را توسعه داده و گفته اند در مراحل پایین تر یعنی نزد علما و رهبران فکری و اخلاقی باید مسلمانان آداب را رعایت کنند و البته در برابر امامان معصوم این مسئله روشن تر است، یکی از یاران با حالت جنابت خدمت یکی از ائمه رسید، آن حضرت بدون مقدمه فرمود: آیا نمی دانی سزاوار نیست با حالت جُنُب وارد بیوت پیامبران شوی.(۱۰) ۱۸- ترک امور بیهوده و لغو و پرهیز از گفتگوهای بیجا و سخنان نامناسب ۱۹- به هنگام مشاهده مرقد مطهر این گونه سلام دهد: السلام علکیم یا اهل بیت النبوه(۱۱) ۲۰- هنگام ورود با پای راست و موقع بیرون آمدن از حرم با پای چپ خارج شود ۲۱- زیارت را ایستاده و روبه حضرت و…. بخواند(۱۲) ۲۲- در نظر گرفتن بستگان و دوستان هنگام زیارت(۱۳) ۲۳- در هنگام اعمال زیارتی چون بوسیدن ضریح و سایر مسایل به دیگران فشار نیاورد، حقوق زائران دیگر را ضایع نکند و مراقب چشم و نگاههای خود باشد ۲۴- هنگام فراغت از زیارت، از مقام مقدّس معصوم زیارت شونده شفاعت طلب کند و از خداوند بخواهد برای دفعات بعد چنین توفیقی را نصیب او کند(۱۴) آفات زیارت زیارت برکات و مزایای فراوان و گسترده ای دارد اما پیروان راستین مکتب اهل بیت و دست اندرکاران اماکن زیارتی و برنامه ریزان فرهنگی و تبلیغی نباید اجازه دهند این سنت با ارزش و شعار شعور آفرین، پویا و اثر بخش دچار برخی آفت ها و آسیب های فرساینده گردد و از هدف اصلی خود که ایجاد تحوّل روحی در انسان ها و گرایش آنان به سوی خیر و صلاح، تقوا، معرفت و هدایت است بازماند. در این زمینه محورهای ذیل می تواند قابل تأمّل باشد: ۱- محرومیت از معرفت و جهالت باطنی حالات معنوی، راز و نیاز راستین و نوشیدن جرعه های جان بخشی از چشمه فیاض امام موقعی بدست می آید که این ویژگی ها با شناختی ارزشمند توأم گردد. محرومیت از چنین معرفتی و ناآگاهی درونی، غفلت و خود فراموشی با محروم گردیدن از فضایل و مکارم قرین خواهد بود. وقتی اشتیاق ما نسبت به ساحت مقدّس معصوم از نوعی بصیرت بی بهره باشد آن وقت چگونه می توانیم او را از طرف خداوند مفترض الطاعه بدانیم، اطاعت از دستوراتش را در برنامه زندگی فردی و اجتماعی و جهت گیری های فکری و سیاسی خود وارد کنیم آیا می توان با این جهالت و غفلت، نصایح، تعلیمات و توصیه های هشدار دهنده امام را از عمق وجود پذیرفت و آن را در مسیر حیات فرهنگی خویش جاری ساخت؟ ۲- غفلت از ارزیابی خود زائر باید هنگام حضور دربارگاهی معنوی، سرمایه های ایمانی و اخلاقی خود را مورد بررسی قرار دهد و به این واقعیت برسد که آیا با تحمّل رنج سفر و پشت سر نهادن مشقّات فراوان و تشرّف به بارگاهی مبارک چه چیزی را بدست آورده است. آیا این جاذبه معنوی توانسته است خواهش های نفسانی او را تعدیل نماید و این که آیا موفق گردیده است برخی عادات مذموم و رفتارهای ناروا و زشت را از خود دور کند. این گونه فضاهای معنوی همچون آینه های صاف و شفاف هستند که می توان به وسیله آن ها کاستی ها و عیوب خود را تشخیص داد و نسبت به رفع آن ها اقدام کرد، ارمغان مهم سفرهای زیارتی باید این باشد که ضعف را به قوت و ضلالت ها را به انوار هدایت تبدیل کند و آن چه را در زیارات خوانده و مرور کرده، بدان عمل نماید و دل و زبان را با هم همآهنگ