پاورپوینت کامل ده منزل سلوک درآثارحضرت امام خمینی(سلام الله علیه)(۱) ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ده منزل سلوک درآثارحضرت امام خمینی(سلام الله علیه)(۱) ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ده منزل سلوک درآثارحضرت امام خمینی(سلام الله علیه)(۱) ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ده منزل سلوک درآثارحضرت امام خمینی(سلام الله علیه)(۱) ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه:

آنچه مایه سعادت و هدایت آدمی است، شناخت خداوند و راههای وصول به اوست وتوحید و یکتاپرستی یگانه راه دستیابی بشریت به آن مقصد نهایی است.بی تردیدآن علمی که انسان رابیشتر به این راه نزدیک می کند، علم عرفان است که شریفترین علوم الهی است. و اصل و مبدأ و مقصد و ظاهر و باطن آن همه توحید و شناخت حق و حقیقت است. عارفان به این نکته تأکید داشته و دارند که هر عمل خیری درعین نورانیت وصفا دارای یک نقطه تاریک و سیاهی است اگر مقصود و هدف الهی نباشد. آموختن علم حتی علم عرفان و سیر و سلوک با این همه سفارشهایی که در اسلام به آن شده اگر همراه باعمل نباشد و تنها به یادگیری اصطلاحات و مفاهیم اکتفا شود جز ظلمت چیز دیگری به همراه نخواهد داشت. پس بر سالک راه حق و حقیقت لازم است که دل رانورانی به یاد خدا کرده و نیت را صفا و جلا داده و اخلاص را به مرتبه قلب برساند و آنگاه قدم در راه سلوک نهد. در این مقاله سعی شده که بیشتر به عرفان عملی پرداخته شود واز بحث پیرامون شناخت خدا و آثار و اسما و صفاتش که مورد بحث عرفان نظری است دوری شود. منزل اول: یقظه (بیداری) جمعی از عرفا این منزل را اولین منزل از منازل سلوک قرار داده اند. اهمیت آن به حدی است که بدون آن هیچ سلوکی انجام نخواهد گرفت. ما پیش از این در مقاله ای با عنوان ذکر در آثار امام خمینی که در همین مجله به چاپ رسید در مورد بیداری و غفلت توضیحات کامل را داده ایم و اینک از شرح دوباره آنها خودداری می کنیم. نکته اول: باید دانست که بیداری شامل دو مرتبه است.اول بیداری فکر. و آن عبارت است از اینکه فکر از بند قیود گناه و غفلتهای کلی و معاصی کبیره خارج شود. به عبارت دیگر بیندیشد راهی که رفته و می رود اشتباه بوده و نیاز به تغییر مسیر دارد. این اولین مرتبه بیداری است. دومین مرتبه بیداری، بیداری دل است به این معنا که دل را که به مثابه رئیس و فرمانده بدن است از قیود و بندهای گناهان آزاد کند. مطلب مهم در اینجا آن است که انسان برای هر عملی که انجام می دهد اثری درقلب او پیدا می شود اگر عمل نیکی باشد نورانیت و اگر عمل نادرست و گناهی باشد ظلمت و تیرگی حاصل می شود. با توجه به این که فرد مدت زیادی در گناه بوده و از او اعمال خلاف شرع بسیار سرزده است، ناگزیر اگر بیداری فکری برایش حاصل شد باید که دل را هم از این خواب غفلت بیدار کند. زیرا دل به دلیل تیرگی ناشی از گناه میل به معاصی داشته و هنوز از آنهالذت می برد؛ بنابراین بیشتر همت وتوجه علمای اخلاق معطوف به این نکته بوده و سعی آنهابر بیدار کردن طالبان سعادت براین مطلب استوار بوده است.ما در نکته بعد به دو مورد از موارد احیای دل اشاره می کنیم. نکته دوم: طریقه منقول از مرحوم مبرور زبده العارفین آقا محمد بیدآبادی( ره) در تصفیه قلب و سلوک. «سالک مدتی قبل از شروع دراربعین درایام بیکاری مداومت نماید بر ذکر الله خاطری وناظری و نوافل را با خشوع بجاآورد تا میل کاملی به هم رسد بعد آن شروع در اربعین نماید و از حیوانی احتراز نماید ونوافل را طرّاًبا خشوع بجا آورد و در بین نافله شب و شفع سیصد و شش مرتبه یا حی و یا قیوم را متصلاً تکرار کند تا نفس قطع نشده چون نفس قطع شود نفس کشیده بگوید: برحمتک استغیث اللهم احی قلبی و چون نفس راتازه کرد باز شروع کند به تکرار نهج سابق تاتمام شود بعد از آن به اتمام باقی نوافل بپردازد واربعین رابدین نهج تمام کند بعد از اتمام شروع به آیه نور نماید در بامداد و در هر نوری از انوار پنجگانه متوسل شود به یکی ازاصحاب کساء و آل عبا صلوات الله علیهم، این عمل باعث حیات قلب که عبارت است از علم به مطالب کلیه می شود. مکرر به تجربه رسیده است.»(۱) طریقه دیگرمنقول ازحضرت امام خمینی است که ایشان ازعرفای پیش از خود از جمله مرحوم عارف میرزا جواد ملکی تبریزی و ملا حسینقلی همدانی اخذ نموده اند؛ می فرمایند: آری باذکر حقیقی، حجابهای بین عبد و حق خرق شود و موانع حضور مرتفع گردد…و درهای ملکوت اعلی به روی سالک باز باشد… ولی عمده آن است که قلب در آن ذکر زنده باشد و مرده نباشد و با مردگان انس نگیرد… بالجمله برای زنده نمودن دل، ذکر خدا و خصوص اسم مبارک یاحی و یا قیوم با حضور قلب مناسب است…و از بعض اهل ذکر و معرفت منقول است که در هر شب و روزی یک مرتبه در سجده رفتن و بسیارگفتن لااله الاانت سبحانک انی کنت من الظالمین برای ترقیات روحی بسیارمناسب است.(۲) نکته سوم: باآن که جمعی از عرفا تفکر را منزل و مقام اول از سیر و سلوک دانسته اند لکن باید دانست میان این دو مرتبه ازبیداری و کیفیت حصول آنها تفاوت است.آنچه برای بیداری فکر مؤثر است، موعظه و نصیحت و تشویق و ترغیب به بهشت و ترساندن از جهنم است. مهمترین وظیفه عالم اخلاقی در نوشتن یک کتاب اخلاقی مراعات همین نکته است وگرنه صرف آموزش اخلاق ونقل چند حکایت و روایت که اثری بر آن مترتب نباشد، هیچ بیداری و تنبیهی نه تنها حاصل نخواهد شد بلکه بر ظلمت وتیرگیها افزوده می شود. دراین رابطه امام خمینی درجای جای کتب خود ضمن نصیحت و ترغیب به رعایت تقوا و عمل صالح، مسلمین راباموعظه به بیداری فراخوانده اند. از آن جمله می فرمایند:غفلت از حق کدورت قلب رازیاد کند و نفس و شیطان را برانسان چیره کند و مفاسد را روزافزون کند و تذکر و یادآوری از حق، دل را صفا دهد و قلب را صیقلی نماید و جلوه گاه محبوب کند و روح را تصفیه نماید وخالص کند واز قید اسارت نفس انسان رابراند و حب دنیا را که منشأ خطیئات و سرچشمه سیئات است از دل بیرون کند و همّ را همّ واحد کند و دل رابرای ورود صاحب منزل پاک وپاکیزه نماید.(۳) و نیز می فرمایند: باید دانست اگر انسان از خود غفلت کند و در صدد اصلاح نفس وتزکیه آن برنیاید و نفس را سرخود بار بیاورد هر روز، بلکه هر ساعت بر حجابهای آن افزوده شود وازپس هرحجابی آن افزوده شود واز پس هر حجابی، حجابی بلکه حجبی برای او پیدا شود تا آنجا که نور فطرت بکلی خاموش شود و از محبت الهیه در آن اثری و خبری باقی نماند بلکه از حقتعالی و آنچه به او مربوط است متنفرگردد و ریشه عداوت حق و مقربان درگاه مقدس او در قلبش محکم گردد تا آنجا که به کلی درهای سعادت به روی اوبسته شود و راه آشتی با حقتعالی و شفعاء منسدّ گردد و مخلّد در ارض طبیعت گردد که باطن آن درعالم دیگر جلوه کند و آن خلود در عذاب است.(۴) واماآنچه برای بیداری دل مؤثر و پر فایده است،ذکر و فکر است. فکر در چندامراز جمله مرگ، احوال بزرگان، آیات قرآن، نشانه های خداوندی، وذکر شامل مواردی که یاد شد. منزل دوم: توبه پس ازآن که برای سالک تنبه و بیداری پیدا شد، و دلش از انوار الهی بهره ای گرفت، برای سلوک الی الله عزم می نماید و به عبارت دیگراشتیاقی در وجود او پیدا شده و شوقی در نهاد او جوشش می کند تابانیرویی فوق العاده و عزمی قوی پای در سلوک نهد و این مهمترین نتیجه واثر بیداری دل است؛ قبل از آن لازم است که به چند نکته توجه کند. اول این که با همان نیرویی که در ابتدای سیردارد با همان تا به آخرادامه دهد و سلوک رانیمه کاره رها نکند و این عبارت است از ثبات در سلوک. دوم آن که برای سلوک خود تا حدامکان استاد و راهنمایی پیدا کند که بزرگان فرموده اند: طی این مرحله بی همرهی خضرنکن زیرا که در این مسیر شیطان دربسیاری از کمینگاهها نشسته ومترصدگمراه نمودن سالک است پس استادی لازم است که سالک رااز خطرات احتمالی و کمینگاههای شیطان با خبر کند. دیگر آن که سالک در بسیاری از موارد شاید نتواند از میان چند راه، راه خود راپیدا کند. در این مواقع نیاز به استاد و مرشدی است تا سالک را به مسیر صحیح خود هدایت کند. فی الجمله یافتن استادی برای سلوک متضمن فواید بسیار از جمله مواردی که ذکر شد می باشد. سوم آن که سالک متوجه باشد برای رسیدن به اغراض دنیوی و کرامات و دیدن عجایب و غرایب، سلوک نکند که نتیجه این کار هلاکت محض در درگاه خداوند است. بزرگترین هدف درسلوک خود را فنای فی الله و وصول و رضای خداوند قرار دهد و برای این کار سلوک انبیاء و اولیاء را الگو قرار داده و از حضرات ائمه، خصوصا حضرت امام حسین(ع)امداد بطلبد که بسیار مفید فایده خواهد بود. وآخراین که دستورات علما و عرفای پیشین را مورد توجه قرار داده و در بعضی موارد از آنها استفاده کند. مسلماً آنچه که ایشان بدان اشاره کرده اند به لحاظ آن که از باطنی نورانی برخاسته مفید فایده برای همه سالکان خواهد بود. این مقاله که هم اینک پیش روی شماست بااشاره به بعضی از نکات عالیه عرفانی درصدد برآوردن همین نکته برای طالبان سعادت و خیر است. نکته اول: توبه به معنی بازگشت ازگناه ودراصطلاح اهل علم پشیمانی برگناه است. پس از آن که برای سالک بیداری حاصل شد،اولین کاری که باید طبق دستور علمای اخلاق بکند، توبه است. یعنی آن که در دل نیت کند از گناهانی که در گذشته کرده، به سوی خدا بازگشت کند. این بازگشت و رجوع متضمن سه اصل است: اول اینکه: از گناهان خود واقعاً پشیمان شده و عزم نماید که دیگربه سمت آن گناهان بازنگردد. دوم این که: حقوقی که از مردم ضایع نموده، همه را جبران نماید.و به عبارت دیگرحق الناس را ادا کند. زیرا حق الناس به لحاظ آن که مستلزم ظلم است از مواردی است که خداوند از آن نگذشته و مشمول شفاعت واقع نمی شود. سوم این که: حقوقی که از خداوند ضایع نموده ادا نماید. یافرایض و واجباتی که از روی سهل انگاری یابی توجهی در وقت خود انجام نداده همه راقضا کند. از مواردی که متفرع بر پشیمانی است، گریه و اندوه است به اندازه ای که گوشتی که از راه حرام بر تن فرد روئیده بااین اندوه از بین رفته و مطابق روایت گوشت نو بروید. از موارد متفرع بر عزم آنکه به طرق مختلف که ذکر می شود فکر بازگشت به گناه را هم از ذهن خود بیرون کند؛ زیرا نفس به دلایل مختلف طالب گناه بوده و معصیت برای اولذّت بخش است، به همین دلیل فکرگناه ممکن است انسان را ناخود آگاه به سمت گناه بکشاند و نیز از موارد دیگر که متفرع بر عزم به عدم بازگشت به سوی گناه است آن که اگر به هر دلیل میلی برای او به انجام گناه پیش آمد، یا عمل خلاف شرعی مرتکب شد خود را تنبیهی سخت کند تا دیگر اشتیاق به معصیت پیدا نکند.ازاین مورد نمونه های عملی بسیار در میان علماء نقل شده است.از مواردی که متفرع برحق الله است آن که همانطور که شیرینی گناه را بر نفس خود چشانیده وازآن لذت برده است تلخی عبادت و مخالفت بانفس را هم به خود بچشاند و این امر در ضمن انجام قضای واجبات و ادای فرایض و نوافل و عبادات مستحب صورت خواهد گرفت. نکته دوم: خداوند برای توبه حقیقی سه اثر و یا سه پاداش در قرآن ذکر فرموده است که عبارتند از: رستگاری و سعادت: و توبوا الی الله جمیعاایهاالمومنون لعلکم تفلحون.(۵) تبدیل سیئات به حسنات:الّا من تاب وآمن وعمل عملا صالحافاولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات و کان الله غفورا رحیما.(۶) محبوب خداوند شدن: انّ الله یحبّ التوابین و یحبّ المتطهرین.(۷) نکته سوم: شروطی که حقتعالی برای توبه ذکر فرموده عبارت ازسه شرط است که در ذیل به آنها اشاره می شود: شرط اول عبارت است ازاین که، توبه قبل از مرگ و رؤیت احوالات آخرت باشد ولیست التوبه للذین یعملون السیئات حتی اذا حضراحدهم الموت قال انی تبت الآن؛(۸) درتفسیراین آیه ازطریق احادیث منقول ازائمه اطهارروایت شده است که مقصود از رسیدن مرگ دیدن احوالات آخرت است. عن الامام الصادق وقد سئل عن قول الله عزّوجلّ ولیست التوبه للذین. ..ذلک اذا عاین امرالاخره.(۹) وعن رسول الله(ص):من تاب قبل ان یعاین قبل الله توبته.(۱۰) شرط دوم آن که گناه به جهالت و غفلت نه ازروی عناد و لجاجت ازانسان صادر شده باشد. انماالتوبه علی الله للذین یعملون السوء بجهاله.(۱۱) انه من عمل منکم بجهاله ثم تاب من بعده و اصلح فانه غفور رحیم.(۱۲) و شرط سوم آن که توبه فرد توبه نصوح باشد. یاایهاالذین آمنوا توبوا الی الله توبه نصوحاً.(۱۳) درمعنای توبه نصوح روایات مختلف با مضامین تقریباً یکسان وارد شده است. امام علی فرمود:توبه نصوح پشیمانی به قلب، استغفار با زبان وعدم بازگشت به گناه است. ونیز امام هادی فرمود: توبه نصوح آن است که باطن انسان مانند ظاهراو بلکه برتراز آن گردد. وامام کاظم فرمود: نصوح یعنی فردی توبه کند و دیگر به گناه بازنگردد.(۱۴) نکته چهارم: مرحوم عارف کامل میرزا جواد ملکی تبریزی(ره) در باب توبه می فرمایند: خوب است در مقام اقدام به توبه، عملی را که سید بزرگوار در اقبال، در اعمال ماه ذی القعده روایت کرده بجا بیاورد و تفصیل آن این است که حضرت ختمی مرتبت (ص) روز یکشنبه دوم ذی القعده بیرون تشریف آورده فرمودند: یاایهاالناس کدام یک از شمااراده توبه دارد؟ عرض کردیم همه ما می خواهیم توبه نماییم. فرمودند: غسل بکنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز در هر رکعت یک مرتبه حمد و سه مرتبه توحید ویک مرتبه معوذتین بخوانید و بعد از نماز هفتاد مرتبه استغفار و ختم به لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم نمایید و بعد از آن بگویید: یا عزیز و یا غفار اغفرلی ذنوبی و ذنوب جمیع المؤمنین و المؤمنات فانه لایغفرالذنوب الا انت و فرمود: هیچ بنده ای نیست ازامت من که این عمل را بکند جزاین که منادی از آسمان ندا دهد ای بنده خدا عملت را از سربگیر که توبه تو مقبول است و گناه تو آمرزیده، الی آخرحدیث.(۱۵) نکته پنجم: امام خمینی در بیان توبه می فرمایند که مهمترین اثر قبولی توبه باز شدن درهای رحمت و غیب بر دل سالک است. «ای عزیز اکنون تا حجابهای غلیظ طبیعت نور فطرت رابکلی زائل نکرده و کدورتهای معاصی صفای باطنی قلب رابکلی نبرده ودستت ازدار دنیا که مزرعه آخرت است و انسان در آن می تواند جبران هر نقصی و غفران هر ذنبی کند کوتاه نشده دامن همتی بر کمر زن و دری از سعادت به روی خود باز کن و بدان که اگر قدمی در راه سعادت زدی و اقدامی نمودی و با حق از سر آشتی در آمدی و عذر ماسبق خواستی درهایی از سعادت به رویت باز شود و از عالم غیب از تو دستگیریها شود و حجابهای طبیعت یک یک پاره شود و نور فطرت به ظلمتهای مکتسبه غلبه کند و صفای قلب و جلای باطن ظهور کند و درهای رحمت برویت باز شود و جاذبه الهیه تو را به عالم روحانیت جذب کند و کم کم محبت حق در قلبت جلوه کند و محبتهای دیگر رابسوزاند و اگر خدایتعالی در تو صدق و اخلاص دید تو را به سلوک حقیقی راهنمایی کند و کم کم چشمت را از عالم کور کند و به خود روشن فرماید و دلت را از غیر خودش وارسته و به خودش پیوسته کند».(۱۶) نکته ششم: بر اساس آنچه از آثار بزرگان و علمای اخلاق از جمله حضرت امام خمینی (ره) بر می آید آن است که بعد از ادای شرایط توبه مهمترین و بهترین و پر فضیلت ترین عمل برای قبولی توبه سجده های طولانی همراه با اشک واندوه است. «وازبعض اهل ذکر و معرفت منقول است که در هر شب و روزی یک مرتبه در سجده رفتن و بسیار گفتن لااله الاانت سبحانک انی کنت من الظالمین برای ترقیات روحی خوب است. و از بعضی سالکان راه آخرت نقل فرموده که چون از حضرت استاد خود فایده این عمل را شنید در هر شب و روزی یک مرتبه به سجده می رفت و هزار مرتبه این ذکر شریف را می گفت و از بعضی دیگر نقل نموده که سه هزار مرتبه می گفت. و از حضرت زین العابدین (ع) منقول است که سنگ خشن زبری را ملاحظه فرمود سر مبارک را بر آن نهاد و گریه کرد و هزار مرتبه گفت: لا اله الّا حقا حقا لا اله الّا تعبّداً ورقّاً لا اله الّا ایماناً و تصدیقاً… وارد شده است که طول سجده از دین ائمه واز سنن اوّابین است».(۱۷) منزل سوم: مشارطه و مراقبه و محاسبه این سه شرط را بزرگان مشایخ عرفان، از ارکان سلوک دانسته و رعایت آنها را از ابتدای سلوک تا به آخر الزامی دانسته اند. حقیقت آن است که این سه رکن از مکمّلهای توبه و قبولی وارزشمندی آن هستند. کیفیت رعایت این سه شرط به تفصیل در کتب اخلاقی ذکر شده است و مااینک به اجمال به بحث پیرامون این ارکان می نشینیم. نکته اول: پس ازآن که سالک از معاصی توبه خالص و نصوح نموداولین کاری که براو واجب است آن است که راهی پیش گیردتادیگربه سمت گناهان سابق برنگردد. آن عملی که بهتراز هر کار دیگر وی را در رسیدن به این مطلوب یاری می دهد رعایت این سه رکن است. رکن اول که مشارطه است عبارت است ازاین که در ابتدای روز با خود شرط کند که تا به آخر روز از انجام هرگناهی دوری کند. برای پرورش این فکر و شرط لازم است که رکن دوم یعنی مراقبه رامدنظرداشته باشد. مراقبه یعنی آنکه درتمام روز با کمال دقت مواظبت بر این امر داشته باشد که گرد گناه نگردد و به اصطلاح از نفس خود مراقبت کند. چون روز به شب و موقع خواب رسید پیش ازخواب چند دقیقه ای اعمال خود رابه حساب کشیده وخوب و بد آنهارابسنجد. نتیجه این کار آن است که اگر عمل بدی دید یا خود را تنبیه کرده و یااستغفار ن