پاورپوینت کامل پاسداری و مراقبت از خویشتن ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پاسداری و مراقبت از خویشتن ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پاسداری و مراقبت از خویشتن ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پاسداری و مراقبت از خویشتن ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

تهیه و تدوین:حجهالاسلام و المسلمین محمدرضا مصطفی پور

مهمترین کار انسان و بزرگ ترین مسؤولیت او نسبت به خویشتن تهذیب نفس است، قرآن کتابی است که فراوان درباره معرفت، تهذیب و تزکیه نفس سخن گفته و از وی خواسته تا به شناخت و مواظبت و مراقبت دائمی از خود بپردازد و با این تهذیب نفس و مراقبت و مواظبت از آن به لقاء الهی که غایت آفرینش اوست نائل شود. به لحاظ این که همه انسان ها در حال سفر به سوی خدا هستند و همگان به سوی او در حرکتند تا با او ملاقات کنند: «یا ایها الانسان انک کادح الی ربّک کدحاً فملاقیه؛(۱) ای انسان، تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت پیش می روی و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد.» خطاب به انسان که همه اصناف انسان را شامل می شود و در واقع بر انسانیت انسان تکیه کرده، بیانگر این حقیقت است که خداوند نیروهای لازم برای حرکت مستمر الهی در وجود او قرار داده است و همه انسان ها مسافری هستند که به سوی خدا در حال سفرند تا به اقلیم وجود گام نهند. انسانی که مسافر است باید همواره مراقب باشد که از وسط جاده حرکت کند تا به نقطه ای که جاده به آن منتهی می شود، برسد و آن نقطه همان غایت مطلوبی است که هر انسان سالکی غرضش رسیدن به آن است و اگر انسانی در وسط جاده حرکت کرد، هدایت شده است امّا اگر سهل انگاری کند و از وسط جاده به این طرف و آن طرف متمایل شود به تدریج گمراه شده و نتیجه مطلوب از دست او می رود و در نتیجه گرفتار گمراهی می شود. و به عبارت دیگر: همه راه هایی که سالک طی می کند چه راه هدایت و چه راه ضلالت، چه راه و چه بیراهه همه و همه به سوی خدای منتهی می شوند چون غایت و مقصود نزد اوست، چیزی که هست آن هست که راه ها مختلفند یکی آدمی را به مطلوبش و به فلاح و رستگاری می رساند و دیگری زیان کارش می سازد. برای این جهت که انسان به سوی خدا در حال حرکت است و باید در وسط جاده حرکت کند حضرت امیر(ع) در نهج البلاغه ضمن تقسیم آدمیان به سه گروه به آنها هشدار می دهد که در وسط جاده حرکت کنند: «الیمین و الشمال مضله و الطریق الوسطی هی الجاده؛(۲) انحراف به راست و چپ گمراهی و ضلالت است و راه میان و مستقیم جاده وسیع الهی است.» و ویژگی های این جاده میانه عبارت است از این که: «علیها باقی الکتاب و آثار النبوه و منها منغذ السّنه و الیها مصیر العاقبه؛(۳) قرآن مجید کتاب جاویدان الهی، آثار نبوت و راه ورود به سنت پیامبر و پایان کار نیز به راه میانه منتهی می شود.» یعنی تنها راه برای نجات و سعادت همانا سلوک در جاده میانه است، قرآن در برنامه ایمان آورده ها نیز از آن ها خواسته است تا با مراقبت از خویشتن و پاسداری از ایمان و لوازم آن راه نجات و سعادت را برای خودشان هموار سازند و از این راه به کمال شایسته خود یعنی ملاقات الهی نائل شوند. در سوره مائده آیه ۱۰۵ فرمود: «یا ایها الذین آمنوا علیکم انفسکم لایضرّکم من ضلّ اذا اهتدیتم الی اللّه مرجعکم جمیعاً فینبئکم بما کنتم تعملون؛ ای مؤمنان، مراقب خود باشید، اگر شما هدایت یافته اید، گمراهی کسانی که گمراه شده اند به شما زیانی نمی رساند، بازگشت همه به سوی خداست پس شما را به آن چه که عمل می کردید، آگاه می سازد.» در این آیه چهار مطلب آمده است که در چهار فصل از آن بحث می شود: ۱- لزوم مراقبت دائمی از خویشتن. ۲- مصونیت از آسیب پذیری در برابر گمراهان در پرتو مراقبت از خویش. ۳- رجوع همگان به خدا. ۴- اخبار از اعمال همگان پس از رجوع به خدا. فصل اول: لزوم پاورپوینت کامل پاسداری و مراقبت از خویشتن ۷۱ اسلاید در PowerPoint در این آیه خطاب به مؤمنان فرمود: «علیکم انفسکم؛یعنی ملازم خود و مراقب خویشتن باشد» زیرا آدمی با کمی غفلت، مسلک را از دست می دهد. آدمی که پیوسته در حرکت است باید توجه داشته باشد که در هر حرکت در نظر گرفتن اموری لازم است که آدمی باید به آن ها توجه داشته باشد: ۱- متحرک ۲- مبدأ و قوه حرکت ۳- هدف حرکت ۴- مسافت حرکت ۵ – زمان حرکت ۶- محرّک ۷- زاد و توشه ۸ – مرکب. در سیر انسان، متحرک و سالک و مسافر خود انسان است و هدف و مقصد او لقاء الهی و راه آن، دین خدا یعنی قرآن و سنت و به طور کلّی صراط مستقیم و محرّک او خدای سبحان و یاد او و زاد راه و ره توشه او تقوای الهی و مسافت آن دنیا و عالم طبیعت و زمان آن مقدار حرکت سالک به سمت هدف است. حال به تفصیل به بیان این امور می پردازیم: ۱- متحرک و سالک سالک و متحرک خود انسان است که می تواند با خودشناسی و تهذیب نفس به بالاترین مدارج کمال یعنی فرشته خویی سیر کند و می تواند با ترک آن به مرتبه ای سقوط کند که از حیوانات نیز پست تر گردد انسانی که خود را شناخت و بر نفس امّاره خود حاکم شد، می تواند راه را تا آن جا ادامه دهد که به مقام نفس مطمئنّه دست یابد و مخاطب خدای سبحان قرار گیرد که «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربّک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی وادخلی جنّتی؛(۴) از نفس مطمئنه به سوی پروردگارت باز گرد، در حالی که هم تو از او خوشنودی و هم او از تو خوشنود است و در سلک بندگانم داخل شو و در بهشتم وارد گرد.» انسان هایی که در پرتو ایمان و یاد خدا به اطمینان رسیده اند و به خدا و و عده های او اطمینان دارند و در نهایت نیز با اطمینان و آرامش در حضور خدای سبحان قرار می گیرند. اگر آدمی بخواهد در بستر نفس خود حرکت کند دو چیز برای او اهمّیت دارد یکی بینش صحیح که خواست آدمی را دگرگون کند و دیگر اراده قوی و آهنین و اگر اراده قوی با بینش صحیح همراه باشد وی مراحل تکامل را طی می کند و به مقام اطمینان راه می یابد. از باب تشبیه معقول به محسوس: وجود انسان در درجه اول مانند معادن طلا و نقره است که این معادن از آغاز معدن نبوده اند بلکه استعداد طلا و نقره شدن در نهان و نهاد خاک ها بوده و هر خاکی استعداد معدن خاصی را داشته و به مرور زمان کم کم آن سنگ و سپس لعل و طلا شده اند. آدمیان نیز استعداد فرشته شدن را دارند و با آماده کردن نهان و نهاد خود و شکوفایی استعداد، فرشته خو می شوند. ۲- راه سلوک لازم حرکت و سفر، راه است و گرنه سفر عملی نمی شود عنوان صراط و سبیل و طریق نشانه وجود راه است انسانی که به خواهد به سوی مقصد حرکت کند باید در راه یا صراط مستقیم حرکت کند و صراط مستقیم همان دین الهی، عبادت و سرسپردگی در برابر خدا و بندگی او، تسلیم بودن در برابر اوست چنانچه انبیاء و اولیاء و صدّیقین و شهداء این راه را رفته اند و به مقصد نائل شده اند یعنی آن چه انبیاء و اولیای الهی بیان کرده اند و خود آن را در عمل پیاده کرده اند راه است. در برابر صراط مستقیم، راه های انحرافی است که سرعت سیر در آن، انسان را از مقصد دور می کند. انسان باید مواظب و مراقب باشد که در راه باشد و گرنه راه را گم خواهد کرد. انسان همین که نفس خود را رها کرد و مشغول دیگری شد سقوط کرده است پس باید همه خاطرات و اخلاق و اعمال و نیات خود را مراقبت کند که بیگانه در او راه نیابد. اگر بیگانه در او راه یافت صاحب خانه را اسیر و بیرون می کند. همه تلاش شیطان آن است که درون انسان راه یابد و صاحب خانه را اسیر بیرون کند و آدمی باید تلاش کند تا شیطان به حریم جان او راه پیدا نکند و آن راه، خداست که «ذکر اللّه مطرده الشیطان؛(۵) یاد خدا وسیله طرد شیطان است.» ۳- هدف حرکت هر راهی برای نیل به هدف است و هدف و مقصد سیر انسان لقاء اللّه است یعنی اگر انسان اعتقاد، تخلّق و عمل صالحی دارد برای تقرّب به خداست این که انسان به خدا تقرب پیدا کند معنایش آن است که به کمالات خدا نزدیک شود. یعنی آدمی سعی کند کمالات الهی را در خود پیاده کرده و از علم و قدرت و عدالت و ارزش های الهی برخوردار شود و از نقائص و کاستی ها و آلودگی ها خود را پاک سازد تا با جان پاک به لقاء الهی برسد: «و انّ الی ربّک المنتهی؛(۶) منتها و پایان سیر انسان پروردگار است.» ۴- زاد راه سیر نفسانی انسان همچون طی راه بدون زاد راه و توشه و مرکب ممکن نیست زاد راه همان تقوا است که در قرآن به آن امر شده است. «تزوّدوا فان خیر الزاد التقوی؛(۷) توشه برگیرید پس در حقیقت بهترین توشه تقوای الهی است.» این زاد راه هم در درون نفس انسان و مربوط به شؤون نفسانی اوست. ۵ – مرکب حرکت آدمی برای حرکت در راه نیاز به مرکب دارد تا بر آن سوار شود و به سوی مقصد حرکت کند و این، سیر را آسان تر کرده و او بهتر طی کند. حضرت امیر(ع) مرکب انسان را به سوی مقصد، عدالت و میانه روی می داند: «لیکن مرکبک العدل فمن راکبها ملک؛(۸) عدل مرکب تو باشد، هر که عادلانه زندگی کند مالک هوا و هوس خود خواهد شد و سلطان سلطنت خویش.» و فرمود: «لیکن مرکبک القصد و مطلبک الرشد؛(۹) مرکب تو اقتصاد صحیح و قسط و عدل و مطلوب تو رشد باشد.» و فرمود: «ارکب الحق و ان خالف هواک؛(۱۰) مرکب تو حق باشد گرچه مخالف هوایت باشد.» امام حسن عسگری(ع) فرمود: «انّ الوصول الی اللّه سفر لایدرک الّا بامتطاء اللیل؛(۱۱) وصول برای خدا مسافرتی است که بدون مرکب نماز شب به ثمر نمی رسد.» اهل نماز شب سواره راه می روند.چون شب زنده داری از بهترین عبادت هاست. آدمی اگر آن را به انجام رساند به مقصد یعنی لقاء الهی نائل می شود. برخی از بزرگان اهل معرفت محبّت را مرکب دانسته اند.(۱۲) یعنی افرادی که از روی محبت خدا را می پرستند سواره اند و آدمی باید تلاش کند تا از راه معرفت الهی به محبت و عشق به او دست یابد تا به آسانی به سوی هدف حرکت کند. ۶- زمان حرکت در سیر و سلوک زمان هم مطرح است و آن، مقدار حرکت سالک به سمت هدف است، هر اندازه انسان اهل سیر و سلوک باشد همان، اندازه زمان سیر او خواهد بود. محور کارهای انسان برای رفع نیازهای فردی و اجتماعی او تاریخ و زمان میلادی یا شمسی یا قمری است ولی این ها زمان سیر و سلوک نیست بلکه این زمان مال متحرک های دیگر است، مقدار عمر زمینی را نشان می دهد نه ساکنان آن را، عمر انسان بر این اساس نیست که زمین به دور خورشید بچرخد، هر اندازه انسان حرکت کند همان مقدار عمر دارد. از باب مثال، وقتی انسان در سیر و سلوک پنجاه قدم علمی یا عملی در مسیر هدف برداشته باشد پنجاه سال عمر کرده است اما اگر انسانی چنین سیر معنوی نداشته باشد کودکی است که پیر شده است زیرا به سوی خدا قدمی بر نداشته است بنابراین عمر هر انسان به میزان سیر و سلوک اوست. ۷- تحرّک تنها محرّک در سیر و سلوک نفسانی ذات اقدس الهی است او دو نوع تحریک دارد: الف: عمومی که همه انسان ها را دعوت می کند. ب: تحریک تکوینی که ویژه گروهی خاص است. چنان که انسان متفکر را با تکلیف، تشویق و تهدیدهای تشریعی و با ترغیب به لقای حق و تشویق به بهشت حرکت می دهد و با نهادینه شدن این انگیزه ها در انسان خداوند او را در ادامه دادن راه و سرعت سیر کمک می کند. افزون بر تداوم تشویق های تشریعی از جهت تکوین نیز گرایش و شوقی در او می آفریند و وسائلش را آسان می کند در نتیجه او به راحتی این راه را می پیماید: «امّا من اعطی واتّقی و صدّق بالحسنی فسنیسّره للیسری؛(۱۳) آنکس که