پاورپوینت کامل دانش و آگاهی حضرت عباس(ع) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانش و آگاهی حضرت عباس(ع) ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانش و آگاهی حضرت عباس(ع) ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانش و آگاهی حضرت عباس(ع) ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

شاهی به دو صد عزّت و اجلال آید

با شوکت و فرّ و جاه و اقبال آید

امروز حسین آید و فردا عباس

خورشید ز پیش و مَه زدنبال آید

قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس، روز چهارم شعبان سال ۲۶ هـ.ق در مدینه منورّه دیده به جهان گشود و در روز عاشورا، سال ۶۱ هجری قمری در کربلای معلّی در راه حمایت از دین و قرآن، و در راه نصرت اهل بیت(ع) و امام زمان خویش در سن ۳۴ سال و ۵ ماه و ۶ روزگی به شهادت رسید. پدر بزرگوارش امیرمؤمنان علی(ع) و مادر گرامیش فاطمه ام البنین دختر حزام بن خالد بن ربیعه کلابی است.() آن قمر عشیره با “لبابه” دختر عبداللّه بن عباس ازدواج و از آن حضرت دو پسر به نامهای عبیداللّه و فضل باقی ماندند که نسل او از عبیداللّه میباشد. مراسم نامگذاری دامن علقمه و بوی گل یاس یکی است قمر هاشمیان در همه ناس یکی است سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب نام زیبای اباصالح و عباس یکی است() امیرمؤمنان علی(ع) از برادرش عقیل خواست که از خانواده شجاع و با اصالت همسر شایسته برای او انتخاب کند. عقیل با شناختی که از طوائف عرب داشت، فاطمه ام البنین را انتخاب نمود. وقتی عباس از این بانوی با کرامت به دنیا آمد، حضرت قنداقه او را به دست گرفت و نام او را “عباس” یعنی شیر بیشه شجاعت و عبوس و خشمگین در برابر باطل”() گذارد. «ثمّ اذّن فی اذنه الیمنی و اقام فی الیسری ثمّ قبل یدیه و استعبر و بکی؛() سپس در گوش راست اذان و در گوش چپ اقامه گفت، آنگاه دستهایش را بوسید و گریه کرد.» و در جواب پرسش ام البنین که چرا گریه میکنی؟ فرمود: «گویا میبینم که این دست (یوم الطف) در کنار شریعه فرات در یاری برادرش حسین از بدن جدا خواهد شد.» پنج امامی که تو را دیده اند دست علم گیر تو بوسیده اند چشم خداوند چو دست تو دید() بوسه زد و اشک زچشمش چکید علم را از باب علم آموخت نسبت به شخصیت ابی الفضل العباس(ع) از جهاتی اجحاف شده است گروهی از مردم فقط عباس را به شجاعت میشناسند و از عبادت و بندگی او بیخبرند، با اینکه قاتل عباس گفت: جوانی را کشتم که از زیادی عبادت پیشانی او پینه بسته بود. عدّه ای از مداحان و جوانان در این دوران فقط از عباس زیبایی و جمال او را گرفته اند، و بقیه جهات را رها کرده اند. بحثی نیست که عباس هم شجاع بود و هم زیبا، به گونه ای که معروف شده بود در مدینه بنام “قمر العشیره” ولی شخصیت واقعی عباس را فقط شجاعت و زیبایی او تشکیل نمی دهد. حقیقت این است که عباس یک شخصیت جامع و چند جانبه داشت هم در شجاعت بی نظیر بود و هم در زیبایی بی مثال و هم در بندگی و عبادت بی بدیل، چنان که از نظر آگاهی و علمی نیز بغیر از معصومان نظیر نداشت. در این بخش به نمونه هایی که نشان دهنده مقام علمی عباس است اشاره میشود. الف: او علم را چشیده است عباس تا ۱۵ سالگی همراه و زیر نظر پدر بود لذا حضرت او را هم از جهات تربیتی و هم از جهت علمی به خوبی پرورش داده بود، امری که خود امیرمؤمنان علی(ع) بدان اعتراف و در بیان نغزی به آن تصریح نموده است آن حضرت فرمود: «انّ ولدی العباس زقّ العلم زقّاً؛()براستی فرزندم عباس (در کودکی) علم را مکیده و چشیده است.» زقّ در لغت مانند کبوتر که آب غذا را مستقیم به دهان جوجه اش منتقل میکند، گویا علی(ع) به صورت مستقیم علوم را به او آموخته است. این تعبیر اشاره دقیقی دارد به انتقال علم از راه غیر عادی، یعنی این گونه نبوده که ساعت خاصی مثلاً علی(ع) برای عباس کلاس داشته و او نیز درسها را خوب خوانده و حفظ کرده است. سخن از چشیدن علم است که حضرت علی(ع) علم را به او چشانده و او نیز این ظرفیت را داشته که علم را بمکد و آن را بچشد. در کتاب “العین”() که از قدیمیترین و معتبرترین کتاب لغت شیعه است زق، را این گونه معنی نموده است۱:ـ زق ظرف آب است که از پوست ساخته شده باشد. زق الطائر الفرخ یعنی پرنده از راه دهان به دهان به جوجه اش غذا داد. و زقاق هم به طریقی که از کوچه باریکتر است گفته میشود. همه این معانی نشان از آن دارد که فراگیری علم عباس از پدر بزرگوارش علی(ع) به طریق عادّی و مدرسه ای نبوده است و گرنه این تعبیر مورد نداشت. جالب است که بدانید که این تعبیر در روایات در رابطه با امامان معصوم(ع) از جمله امیرمؤمنان علی(ع) به کار رفته است. علی(ع) بعد از این که فرمود”:سلونی قبل ان تفقدونی؛ از من بپرسید قبل از آن که من را از دست دهید.” فرمود: «هذا ما زقّنی رسول اللّه زقّاً؛() این علمی است که رسول خدا(ص) به من چشانده است.» و همچنین یزید درباره کلّ اهل بیت این تعبیر را به کار برد. در مجلس یزید، علی بن الحسین، حضرت سجاد(ع) اجازه سخنرانی خواست در ابتدا یزید اجازه نداد مردم به او گفتند: این جوان بیمار که توان سخن گفتن ندارد. یزید گفت”:انّه من اهل بیتٍ قد زقّوا العلم زقّاً؛()این (جوان) از خانواده ای است که علم را (با تمام وجود) چشیده اند.” البته خطبه حضرت سجاد(ع) بخوبی سخن یزید را تثبیت کرد که خاندان اهل بیت به امر الهی و از سرچشمه الهی، وجودشان با علوم عجین شده است و ژرفای علوم را چشیده اند. ۲ـ بصیرت نافذی داشت حضرت صادق(ع) ضمن بر شمردن بیست صفت والا برای عباس، جمله ای درباره علم و آگاهی بیان داشته که سخت نیاز به دقت و کنجکاوی دارد. آن حضرت فرمود”:کان عمّنا العباس نافذ البصیره صلب الایمان، جاهد مع ابی عبداللّه وابلی بلاءً حسناً و مضی شهیداً؛() عمویم عباس دائماً دارای بینش نافذ و عمیق بود. و ایمانی محکم و پایدار و در رکاب امام حسین(ع) جهاد نمود و نیکو مبارزه کرد تا به شهادت رسید.” حوادث را فقط از چهره ظاهر آنها نمی دید با آگاهی عمیقی که داشت عمق و ژرفا و پشت پرده و پشت صحنه حوادث را تا عمق ممکنش میخواند. مرور کوتاه بر حوادث عاشورا، ژرفای آگاهی ابی الفضل و موضع گیریهای او را نشان می دهد. یک: حرکت از مدینه بسیاری بودند که خیرخواه جدّی و حامی سرسخت سلامتی امام حسین(ع) بودند، ولی به این مرحله از تصمیم و اراده نرسیدند که با جان از حسین(ع) همراهی کنند چرا که عمق آگاهی آنها آینده را زیر بال خود قرار نداد، و یا اراده محکمی که بتوانند در چنین وادی قدم گذارند نداشتند مانند عبداللّه بن عباس که خیلی تلاش کرد که مانع رفتن امام به کوفه شود و به شدّت در این امر دلسوزی کرد.() ولی وقتی اراده امام را جدّی یافت و عزم او را جزم شده، هرگز نتوانست اعلام کند که من هم با شما در کربلا می آیم. و همین طور محمد حنفیه هر چند عذر داشت ولی به این نقطه نرسید که واقعاً عزم خود را در همراهی امامش جزم نماید. و عبدالل