پاورپوینت کامل نقش روحانیت شیعه در صیانت از اسلام ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش روحانیت شیعه در صیانت از اسلام ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش روحانیت شیعه در صیانت از اسلام ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش روحانیت شیعه در صیانت از اسلام ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

آغازین سخن در حوزه دین پژوهی:

یکی از موضوعات بایسته تحقیق و پژوهش نقش روحانیت اصیل شیعه در صیانت از جامعه آرمانی مسلمانان است. واکاویهای تاریخی نشان می دهد که این طبقه الهی ـ انسانی به رغم سختیها و فشارهایی را که در تاریخ متحمّل شده اند، همواره پاسدار ارزشهای راستین مکتب حیات بخش اسلام و مدافع حقیقی مظلومان در گستره تاریخ بوده اند. لذا به هیچ وجه نمیتوان کارکردهای مثبت و خالصانه آنان را در جهت پاسداری از قوانین اسلام و حفظ حوزه مسلمین نادیده گرفت. هر چند اکنون سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و پایهگذاری نظام مقدّس جمهوری اسلامی میگذرد، ولی هنوز و هر روز روشن فکران غرب زده اندیشه جدایی دین از عرصه سیاست و حکومت را در اذهان خود میپرورانند و با اشاعه این طرز تفکر نادرست سعی در جداسازی حاکمیت دین از عرصه اداره جامعه دارند و خواهان به انزوا کشاندن روحانیت هستند، ولی اندیشههای الهی و نورانی علما و روحانیت شیعه از گذشته تا کنون صبغه جهانی پیدا نموده است و هر روز پر فروغتر در آفاق جامعه مسلمین می درخشد و پرتوهای نورانی اش بر همه تلاشهای فرهنگی و سیاسی دشمنان اسلام و انقلاب خط بطلان میکشد. مقام معظم رهبری حضرت آیت اللّه العظمی خامنه ای (دامت توفیقاته) در رهنمودهای گهر بارشان در مورد نقش حیاتی روحانیت در صیانت از اسلام این چنین خاطرنشان نموده اند که: «مسئله روحانیت امروز یک مسئله اساسی است. اولاً برای خود روحانیون مطرح است که بدانند واقعاً تکلیف آنان چیست و چه کارهایی بیشتر بر عهده آنان است و جامعه چه انتظاراتی از روحانیت دارد. ثانیاً، این مسئله برای مردم نیز مطرح است، چون اقبال مردم به روحانیت با گذشته خیلی متفاوت است و مردم حقیقتاً در مسائل دینی، دنیوی، سیاسی فرهنگی و اقتصادی، روحانیت را محل رجوع می دانند. ثالثاً برای دنیا مطرح است که در یک حکومت اسلامی، در یک جامعه دینی، روحانیت چه نقشی بر عهده دارد و این انتظارات را چگونه برآورده خواهد کرد.»() بنابراین امروزه وجود اسلام در جامعه به عنوان یک ایدئولوژی و جهان بینی حاکم مرهون نقش روحانیت در تاریخ شیعه است و علما و روحانیون با اطلاع رسانی درست به مردم و ترویج نظامهای اعتقادی، ارزشی، نمادها و شعائر مذهبی توانسته اند فرهنگ تشیع را به طور نسبی در سراسر کشور ایران و دیگر سرزمینهای اسلامی توسعه دهند، به طوری که فرهنگهای محلی به صورت خرده فرهنگ، زیر پوشش فرهنگ غالب تشیع درآمدند. نگارنده در این نوشتار درصدد است که با استناد به آموزههای تاریخی و مذهبی به بیان مولّفههای نقش علما و روحانیت شیعه در صیانت از آرمانهای جامعه شیعی بپردازد. امید است که مورد توجه و عنایت پیروان راستین مکتب حیات بخش اسلام مخصوصاً شیعیان مخلص قرار گیرد. دفاع از اصل ولایت فقیه اصل ولایت فقیه ریشه در سیره پیشوایان معصوم(ع) دارد، زیرا آن بزرگواران در احادیث خود از فقها به عنوان نوّاب عام امام زمان(ع) در عصر غیبت یاد نموده اند. شیخ مفید (ره) در مطالبی که راجع به اهمیت ولایت فقیه در آثار ارزشمندش آورده است، برپایی حکومت اسلامی را حق فقهای جامع الشرایط می داند و چنین میگوید: «باید فقهای عادل، خردمند، صاحب نظر و با فضیلت، ولایت آن چه را که بر عهده امام معصوم(ع) است، در زمان غیبت بر عهده بگیرند.»() شیخ طوسی(ره) در باب ولایت فقیه میگوید: «تنها کسانی میتوانند میان مردم قضاوت کنند که امام معصوم(ع) به آنان اجازه داده باشد. پیشوایان معصوم (ع) در زمان غیبت این منسب را به فقیهان شیعه تفویض نموده اند.»() ابن ادریس حلّی(ره) که پس از شیخ طوسی بنای جدید را در باب مسائل فقهی پایه ریزی کرد، بهترین نظریه را در مورد نیابت فقها ارائه نموده است. از دیدگاه وی فلسفه ولایت، اجرا و برقراری دستورات و اوامر الهی است، بنابراین معتقد است کسی باید اجرای احکام الهی را بر عهده بگیرد که از سوی امام معصوم(ع) به مقام ولایت منصوب شده باشد و دارای هفت ویژگی باشد تا تصدّی حکومت به او واگذار شود. این هفت شرط عبارت است از: «جامعیت علمی، عقل، رأی جزم از روی تحقیق و اجتهاد، بردباری، آگاهی به مواضع صدور فتاوای متعدد و نیز عادل بودن.»() در عصر مغول علمایی همچون خواجه نصرالدین طوسی، سید بن طاووس و علّامه حلّی (ره) با نزدیک شدن به حکمرانان مغول آنان را به سوی مکتب تشیع کشاندند و از این رهگذر خدمات چشمگیری به دین و فرهنگ اسلامی نمودند. خواجه نصرالدین طوسی به هنگام حمله هولاکوخان مغول به ایران با یک آینده نگری دقیق وارد دستگاه وی شد و جان بسیاری از مسلمانان به خصوص شیعیان ایرانی را نجات داد و با تدبیری خاص از کشتار دسته جمعی مسلمانان به وسیله مغولان جلوگیری کرد. آن دانشمند فرهیخته بر جدا نبودن دین از سیاست و حکومت از امامت تأکید می ورزید و در بخشی از سخنان خود چنین نوشته است: «دین و حکومت همراه یکدیگرند و هیچ یک بدون دیگری کامل نخواهد بود.»() سید بن طاووس(ره) فقیه نامداری است که با تربیت شاگردان و نگارش کتب مفید و دست یابی به مراتب زهد و عرفان هنوز هم از چهرههای بی بدیل فقه و عرفان به شمار می آید. زهد و تقوای بینظیر او هرگز مانع آن نبود که در صورت مصلحت جوامع اسلامی از پذیرفتن تصدّی برخی از مسائل سیاسی شانه خالی کند.() هم چنین عصر صفویه از دورانهای نادر در تاریخ شیعه است. نزدیک شدن علمای دین به حاکمان صفوی تأثیر چشمگیری در صیانت از اسلام برای آنان داشت و قدمهای ارزنده ای در پیشرفت معنوی کشور ایران از خود برجای گذاردند. شیخ کرکی معروف به (محقق ثانی) به عنوان یکی از مجتهدان بزرگ جهان تشیع در دوره صفویه دعوت حکومت این سلسله را پذیرفت و به اصفهان عزیمت نمود و موفق شد که مقدار زیادی از احکام فقه را از طریق قدرت حاکم اجرا کند. وی در زمان حکومت شاه طهماسب صفوی استدلالهای منطقی خویش را در دفاع از اصل ولایت فقیه بیان نمود و شاه طهماسب را مجذوب دیدگاههای فقهی خویش کرد، به طوریکه وی به نوشتن یک بیانیه حکومتی وادار گردید و در آن انتقال قدرت را به محقق عملی ساخت. شاه طهماسب به محقق ثانی میگفت: شما به حکومت و تدبیر امور مملکت سزاورتر از من میباشید، زیرا شما نایب امام زمان (عج) هستید و من یکی از حکام شما هستم و به امر و نهی شما عمل میکنم.() هم چنین شیخ بهایی (ره) در زمان شاه عباس اول لقب «شیخ الاسلامی» را پذیرفت تا مردم را طبق سیره امامام معصوم(ع) تربیت کند و فقه جعفری را اجرا نماید. بنابراین باید به این حقیقت توجه داشت که در دوران صفویه بار دیر مکتب شیعه در عرصه فقهی و سیاسی درخشید، البته این بار «شیعه تصوّف» قدرت را به دست گرفت نه شیعه امامیه خالص. امّا علمای شیعه امامیه این فرصت را غنیمت شمردند و در عرصه ایثار، قدم نهادند و به تدریج از این راه شیعه امامیه را مطرح ساختند و از نفوذ دراویش و صفویان کاستند. دوران قاجار را میتوان یکی از دوران هایی دانست که فراز و نشیبهای تاریخ ساز آن به ویژه حمله روسها به ایران در زمان حکومت فتحعلی شاه و نیز نهضت مشروطه خواهی زمینه توجه به ولایت فقیه را تا حدود زیادی متجلّی ساخت. فتوای تاریخی علّامه احمد نراقی(ره) از فقهای این دوره که در زمان فتحعلی شاه علیه سپاه روس صادر کرد و منجر به عقب نشینی و شکست روسها گردید، بیانگر دیدگاه فقهی آن عالم فرزانه در مورد «ولایت مطلقه فقیه» درباب لزوم شرکت علمای دین در امور سیاسی را نشان می دهد.() هم چنین عامل وقوع نهضتهای تاریخ ساز «تنباکو» و «مشروطه» در تاریخ معاصر ایران کسانی بودند که میخواستند حکومت اسلامی را مبتنی بر اصل ولایت فقیه در جامعه تشکیل دهند. آیت اللّه شیخ فضل اللّه نوری خواهان «مشروطه مشروعه» بود. وی درصدد بود با اعمال ولایت علمای دین، احکام قرآن و احادیث را که در درون کتابها متروک مانده بود، به فعلیت درآورد، لذا اگر شیطنتهای گروه غرب زده نبود، مرحوم شیخ، مشروطه مشروعه را مطابق ولایت فقیه به اجرا درمی آورد. به همین دلیل او در مقام جعل قانون، حضور فقهای عظام را برای دستگاه مقنّنه ضروری می دانست دانست.() هم چنین در این دوره مرحوم آیت الله آخوند خراسانی(ره) شاگرد آیت اللّه میرزای شیرازی، بر اساس وظیفه دینی در سنگر مرجعیت به منظور دفاع از حقوق مسلمانان و شیعیان وارد فعالیتهای سیاسی شد. وی به حکم نیابت عامّه اش از ناحیه مقدسه حضرت ولی عصر(عج) خود را غم خوار مردم مظلوم ایران دانست و برای قطع دست ظالمان و ستمگران قاجار وارد صحنه شد تا در پرتو آن از محرومان جامعه اسلامی و دستورات بر زمین مانده شریعت اسلام دفاع نماید و در سایه گسترش عدالت اجتماعی، مسلمانان را به قلّه تمدن و شکوه علمی برساند. بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) در روزگار معاصر، احیاگر اندیشه اعتقاد به حکومت اسلامی و رهبری ولی فقیه بودند. ایشان در فرصتی که در دوران تبعید در نجف اشرف بر ایشان حاصل گردید، با طرح حکومت اسلامی و اصل ولایت فقیه به عنوان یک ایدئولوژی پویا و قابل پیاده شدن در عصر حاضر، تحوّلی اساسی به وجود آوردند، چنان که در بیانی در این باره میفرمایند: «باید عرض کنم حکومت که شعبه ای از ولایت مطلقه رسول اللّه (ص) میباشد یکی از احکام اولیه اسلام و مقدّم بر تمام احکام فرعیه حتی نماز، روزه و حج است. حاکم اسلامی میتواند مسجد یا منزلی را که در مسیر خیابان است، خراب کند و پول آ را به صاحبش رد کند. حکومت میتواند قراردادهای شرعی را که خود با مردم بسته است، در موقعی که آن قرارداد مخالف مصالح کشور و اسلام باشد، یک جانبه لغو کند و میتواند از هر امر عبادی و غیر عبادی که جریان آن مخالف جریان مصالح اسلام است، جلوگیری کند.»() لذا میبینیم که پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری این ابر مرد تاریخ به تداوم حضور ولایت فقیه در جامعه مسلمین عینیت بیشتری داد و میتوان اذعان نمود که در هیچ روزگاری ولایت فقیه این گونه در جامعه اسلامی حضور نداشته است و هم چنین آن بزرگوار نسبت به حدود حضور ولایت فقیه دیدگاهی دارند که برخی از فقهای شیعه به این حد نظر نداده اند. استکبار ستیزی تعالیم حیات بخش اسلام پیروان خود را به آزادگی و زندگی عزّتمندانه فرا میخواند و تن دادن به ذلّت و ظلم پذیری را برای آنان ممنوع ساخته است. پیروان اهل بیت(ع) در طول تاریخ با رهبری و روشنگری عالمان راستین و با الهام از آموزههای دینی همیشه با ظلم و ظالمان سر ناسازگاری داشته اند و برای حفظ حوزه مسلمین مقید به اجرای احکام و اصولی بوده اند. یکی از این اصول «قاعده نفی سلطه» است که بر تمام اصول دیگر حاکمیت دارد. این قاعده محکم فقهی ضامن استقلال اسلام و مسلمانان در تمام زمینهها بوده و هست و برگرفته از سخن خداوند متعال است که میفرماید: «ولن یجعل اللّه للکافرین علی المؤمنین سبیلاً؛() خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطی نداده است.» از این آیه استفاده میشود که خداوند متعال هرگز برای کافران نسبت به اهل ایمان راه تسلّط باز نگذاشته است. طبق این آیه شریفه ارتباط میان مسلمانان و کافران نباید به گونه ای باشد که بوی ذلّت جامعه اسلامی از آن استشمام شود. بنیان گذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (ره) دراین باره میفرمایند: «اگر روابط سیاسی بین دولتهای اسلامی و بیگانگان موجب تسلّط آنان بر کشورها، شهرها یا نفوس و اموال مسلمانان شود یا باعث اسارت سیاسی آنان گردد، برقراری این روابط و مناسبات بر زمامداران دولتها حرام و پیمان هایی که میبندند باطل است و بر مسلمانان واجب است که آنان را ارشاد کنند و دست کم با مبارزه منفی به ترک این نوع روابط وادارشان سازند.»() لذا در هر مقطعی از زمان که این وابستگی و تسلط بیگانگان بر مسلمانان به نوعی بروز پیدا کرده باشد، علما و روحانیون شیعه به مخالفت برخاسته و نارضایتی خود را نسبت به این مسئله اعلام نموده اند. یکی از مظاهر استکبار ستیزی علمای دین در تاریخ شیعه واقعه «تحریم تنباکو» توسط آیت اللّه میرزای شیرازی (ره) در سال ۱۲۶۸ هـ.ش است، ایشان با فتوای تاریخی خود ایران را بیدار کرد و انگلیس