پاورپوینت کامل حضور بانوان در مسجد ( قسمت دوم) ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حضور بانوان در مسجد ( قسمت دوم) ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حضور بانوان در مسجد ( قسمت دوم) ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حضور بانوان در مسجد ( قسمت دوم) ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

شرایط حضور بانوان در مسجد

به طور کلی در شریعت اسلام برای حضور بانوان در عرصههای مختلف اجتماع، مانند شرکت در مساجد و جماعات، دستوراتی ارائه شده است که به مهمترین آنها اشاره میشود: ۱ـ رعایت عفت، حجاب و شئون اسلامی از روایات بسیاری که درباره وظایف و چگونگی روابط اجتماعی زنان از حضرات معصومان(ع) صادر شده است، به خوبی استفاده می شود که یکی از مسایل مهمّی که زنان در هنگام حضور در صحنههای اجتماعی باید رعایت کنند، حفظ حجاب و عفت و به طور کلی حفظ جامعه از ایجاد فساد و فحشا و منکرات است. وجوب رعایت حجاب(پوشش) در زنان، حکم ضروری دین و از امور بدیهی قرآن کریم است. چنانکه قرآن کریم میفرماید: “به زنان با ایمان بگو: چشمهای خود را (از نگاه هوس آلود) فروگیرند و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خویش را جز آن مقدار که قهرآ نمایان می شود بر بیگانه آشکار نسازند جز برای شوهران، و گوشه های روسری خویش را بر سینه افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود).”() آیه شریفه بیانگر این است که مسلمانان، چه مرد و چه زن، باید از چشم چرانی و نگاه های هوس آلود اجتناب کند و شخصی پاکدامن و منزه باشد. این آیه شریفه نه تنها زنان را به نحوه رفتارشان آشنا می کند، بلکه مردان را نیز به وظایفی که در برخورد با بانوان دارند تنبه می دهد. قرآن کریم، از اهل ایمان می خواهد که برای حفظ عفت و پاکدامنی خود و جامعه، نگاهشان را مهار سازند: “قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِک أَزْکی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یصْنَعُونَ.”() در روایات اسلامی، جملاتی مشاهده می شود که بیانگر عقوبت و آثار مخرب نگاه حرام () در دنیا و آخرت است. امام صادق(ع) می فرماید “النظرهُ بعد النظرهُ تزرعُ فی القلب الشهوهَ و کفی بها لصاحبها فتنهً”() نگاه پیاپی، بذر شهوت را در دل می افشاند و همین امر برای هلاکت بیننده اش کافی است. نگاه حرام، قدرت تصمیمگیری صحیح و استفاده از عقل را از انسان سلب می کند، و بیشتر انحرافات جنسی و خلاف اخلاق اسلامی، از یک نگاه آغاز شده است. ز دست دیده و دل هر دو فریاد که هر چه دیده بیند، دل کند یاد شایان ذکر است آنچه گذشت، ویژه نگاه مرد به زن نیست؛ بلکه نگاه معنادار (حرام) زن به مرد نیز همین آثار را در پی دارد. از اینکه میبینیم در آموزههای دینی در خصوص زنان درباره رعایت حجاب و پوشش اهتمام بیشتری شده، به این دلیل است که در زنان زمینه بیشتری برای خودنمایی وجود دارد. پس زنان باید پوشش مناسبی داشته باشند و آرایش و زیور خود را آشکار نسازند و در صدد تحریک و جلب توجه مردان برنیایند. بنابراین، پوشش اسلامی برای زنان در همه حال امری واجب است و باید به دستور قرآن و حضرات معصومان(ع) رفتار کنند. اصولا زیبایی انسانها به ویژه زنان، برای خود آنان یا شوهرانشان است و اگر در رفت و آمدها به نمایش درآید، موجب خشم خدا میشود و کارهایی هم که سبب جلب توجّه نامحرم میگردد پسندیده نیست.اگر نحوه راه رفتن و یا سخن گفتن، توجّه دیگران را جلب نماید، سبب می شود که از فضیلتهائی که برای رفتن به مسجد ذکر شده است به گناه تبدیل شود و گاه ممکن است با بی توجهی به جای خشنودی خداوند، خشم و غضب خداوند برای او ثبت شود. ۲ـ عدم تعطّر و تزین در منابع اسلامی، برای حفظ حرمت مسجد، آدابی ذکر شده است که رعایت آنها مستحب و ترک آنها با جایگاه مساجد منافات دارد. یکی از آن آداب زینت کردن به هنگام رفتن به مسجد است. خداوند متعال به عنوان یک قانون همیشگی که شامل تمام اعصار و قرون می شود دستور می دهد: “یا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَکمْ عِندَ کلِّ مَسْجِدٍ”() ای فرزند آدم! زینت خود را هنگام رفتن به مسجد با خود داشته باشید. این جمله در آیه شریفه هم شامل “زینتهای جسمانی” است که عبارت از پوشیدن لباسهای مرتّب و پاک و تمیز، و شانه زدن موها، و بکار بردن عطر و مانند آن میشود، و هم شامل “زینتهای معنوی” یعنی صفات انسانی و ملکات اخلاقی و پاکی نیت و اخلاص.() طبق احادیث و کتابهای تفسیری مقصود از زینت در آیه شریفه، پوشیدن لباس پاکیزه و فاخر، شانه زدن موی، در دست کردن انگشتر فاخر، عطر زدن و….() در روایات رسیده، استفاده از بوی خوش از اخلاق پیامبران و سیره آنان شمرده شده و تأکید گردیده است که: مردان نباید از استعمال بوی خوش غافل باشند. صاحب کتاب “عروه” می گوید: “مستحب است به هنگام رفتن به مسجد از بوی خوش و لباسهای تازه استفاده کند.”() در سیره پیامبر(ص) آمده است: “پیامبر(ص) در زندگی خویش، برای خرید عطر بیشتر از خوراک هزینه می کرد”() آن حضرت به پیروان خویش توصیه می فرماید: “از شایستهگی مرد آن است که در هر روز به خویش عطر بزند و اگر ممکن نیست، هر دو روز یکبار و اگر این هم ممکن نیست، پس در هر جمعه آن را ترک نکند.”() در سیره امام حسن(ع) آمده است: “وقتی به نماز بر میخاست بهترین لباسهای خود را می پوشید. علت را پرسیدند، آن حضرت فرمودند: “ان الله جمیل، و یحبُ الجمال فاتجمل لربی و هو یقول:” خذوا زینتکم عند کل مسجد.” فأحب أن البس أجود ثیابی”() خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد. من برای خدایم خود را آراسته میکنم، چون میفرماید: “زینت خود را هنگام هر نمازی به تن کنید” و من دوست دارم که بهترین لباسم را بپوشم. بنابر مطالب یادشده در مییابیم که استفاده از لباسهای تازه و بوی خوش و زینت دادن سر و صورت به هنگام مسجد رفتن یکی از مصادیق “زینت” در آیه شریفه است که امری مطلوب و نیکو شمرده شده است. امّا همین امر مستحب که این قدر تأکید شده است در مورد زنان روا نیست؛ زیرا تزین (آرایش) زنان باید برای شوهرانشان باشد و بیرون از خانه سبب تحریک دیگران می گردد که از نظر شرع مقدس ممنوع است. براین اساس، در منابع روایی اسلام تأکید شده است که حضور زنان در مسجد باید بدون استفاده از عطر و بوی خوش باشد؛ چنانکه رسول خدا(ص) میفرماید: “إذا شهدت احداکنّ المسجد فلا تمس طیبآ”() زنان هنگام حضور در مسجد، از بوی خوش استفاده نکنند. و در روایت دیگر نبوی(ص) آمده است: “أیما امرأه تطیبت، ثم خرجت إلی المسجد، لم تقبل لها صلاه، حتّی تغتسل”() هرگاه زنی خود را خوشبو کند، سپس به مسجد برود، نمازش قبول نمیشود، تا آنکه آن بوی خوش را از خود برطرف کند. و همچنین آن حضرت در روایتی دیگر چنین می فرمایند: “لاتمنعوا إماء الله مساجد الله، و لایخرجن إلّا و هُنَّ تفلات؛ و قال علی (ع): فإذا خرجن متزینات أو متطیبات، فَهُنَّ عاصیات لله تعالی، خارجات بخلاف ما أمرن، فلا یحل إرسالهن حینئذ أصلا”() زنان را ازمسجد منع نکنید و آنها نیز نباید باخوشبویی از خانه خارج شوند و به مسجد روند؛ و همچنین امام علی (ع) میفرمایند: وقتی زنان با بوی خوش و زینت کرده بیرون روند، خداوند را نافرمانی(معصیت) میکنند؛ زیرا بر خلاف دستورات او عمل کرده اند، در این صورت جایز نیست که اجازه داده شود. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرمود: “اگر زنی خود را معطر کند و بر گروهی (مردانی) بگذرد که بوی او را در یابند، زناکار است.”() در حدیث دیگر از آن حضرت آمده است: “هرگاه زنی برای غیر شوهرش خود را معطر نماید، سپس از خانه اش بیرون رود، تا زمانی که به منزلش بر می گردد، مورد لعنت خداوند است.”() بر این اساس آن حضرت درباره شرط خروج بانوان از منزل و حضور در مسجد می فرماید: “هنگامی که یکی از شما (زنان) قصد مسجد کرد، نباید از بوی خوش استفاده نماید.”() همانگونه که عطر زدن و استعمال بوی خوش در مقابل نامحرم مفسده دارد. تزین و آرایش نیز به لحاظ فساد انگیز بودن، به شدّت منع شده است. پیامبر اسلام در این باره فرمود: “حکایت زنی که دامن کشان و آمیخته به زینت در بیرون خانه راه می رود، چون ظلمتی است در روز قیامت که نور ندارد.”() فلسفه این امر نیز روشن است و آن این که شریعت اسلام برای عفّت و پاکزیستی اهمیت فوق العاده قائل است، به هیچ وجه از بیعفتی و بدحجابی که مقدمه آلوده شدن و ارتکاب حرام و فرورفتن در محرمات جنسی است، چشم پوشی نمیکند. بنابراین، درباره حضور زنان برای عبادت در مسجد چون در انظار مردان نامحرم قرار می گیرند و معطّر بودن آنان، موجب التهاب مردان و تحریک غریزه جنسی آنان میشود، عبادتی که باید سازنده باشد و آثار مفیدی برای پاکی و پرهیزگاری داشته باشد، منشأ گناه و ارتکاب حرام می گردد. برای اینکه از چنین پیامدهای ناسالم جلوگیری شود، اسلام دستور می دهد که زنان بدون زینت و خوشبوئی به مسجد بروند. افزون براین، ممکن است تعطّر و تزین زنان برای رفتن به مسجد، در مسیر راه مورد آزار و اذیت افراد هرزه و بی بندوبار قرار گیرند. ازاین رو، ضرورت ایجاب میکند که زنان خداجو حضورشان برای عبادات در بهترین مکانها بدون زینت وخوشبوئی باشد؛ زیرا این کار به تقوی و پاکزیستی نزدیکتر و ارزندهتر است. در روایتی از رسول خدا(ص) آمده است: “استعنوا علی النساء بالعری فانّ احداهنّ إذا کثرت ثیابها و احسنت زینتها اعجبها الخروج”() زنان را با ساده پوشی عادت و یاری دهید، زیرا اگر یکی از آنان بالباس تجملی وزیورهای نیکو بیرون رود، در نظر بینندگان خوش آید (باعث هیجان شهوت و فتنه می شود). نکته در خور توجه این که گفته شد شایسته نیست زنان از بوی خوش استفاده کنند یا خود را بیارایند، بدین منظور است که اسباب وسوسه نامحرمان و مورد ملعبه بیمار دلان قرار نگیرند و گرنه اگر در مکانی تنها زنان باشند و یا مسجدی فقط برای زنان باشد و راه رفت و آمدشان ویژه زنان در نظر گرفته شده باشد، روشن است که کسی آن را ناروا نخواهد دانست و یا اگر زن در خانه تنها برای خرسندی شوهرش خود را بیاراید، نه تنها منعی ندارد، بلکه مستحب است. چنانکه فقها گفته اند: “…استعمال بوی خوش، پوشیدن لباسهای زیبا و اظهار زیور (برای شوهر) ظاهرآ از مستحبات مؤکد است.”() ۳ـ اجازه شوهر بر اساس اصل برائت و اباحه اعمال در راستای آزادی و کرامت زن و برابری انسانها، خروج زن از منزل برای حضور عرصههای اجتماعی و معاشرت وی بدون آنکه مقارن با مفسده ای باشد، باید عملی روا و جائز تلّقی شود؛ امّا با توجّه به حقوق شوهر و تکالیف متقابل زن، به خصوص تمکین او در برابر استمتاع شوهر و نیز با در نظر گرفتن مصالح خانواده و مسئولیت شوهر در حفظ و صیانت زن، این حقّ زن با اشکالات و ابهاماتی مواجه شده است. که در اینجا با توجه به تناسب مطلب به اختصار به تشریح آن می پردازیم. در منابع روایی اصیل اسلامی، احادیث و روایات متعددی بر این مطلب تصریح دارد و فقهای عظام نیز بدان فتوا داده اند. به جهت اختصار، به ذکر چند روایت (به عنوان نمونه) بسنده می کنیم: ـ۱ علی بن جعفر فی کتابه عن اخیه قال: “سألته عن المرأهِ لها ان تخرج بغیر اذن زوجها؟ قال (ع): لا…”() علی بن جعفر میگوید: از برادرم، موسی بن جعفر(ع)، پرسیدم، آیا زن می تواند بدون اذن شوهر از خانه خارج شود؟ حضرت فرمود: خیر. ـ۲ عن جعفر عن ابیه… “و أیما امرأه خرجت من بیتها بغیر اذن زوجها فلا نفقه لها حتی ترجع.”() و روی بسند آخر عن ابی عبدا