پاورپوینت کامل روزه؛ روزگار پیوستن به اصل خویش آخرین قسمت ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روزه؛ روزگار پیوستن به اصل خویش آخرین قسمت ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روزه؛ روزگار پیوستن به اصل خویش آخرین قسمت ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روزه؛ روزگار پیوستن به اصل خویش آخرین قسمت ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

مزایای روزه

روزه پیکاری است درونی برای آماده شدن در پیکارهای سخت بیرونی، رمضان کلاس درس است، معلمانش پیامبران خدا، کتابش قرآن و درسش آموختن تشنگی تا در محرم از پایمان نیندازند، رمضان یک اردوگاه است، سربازانش عموم مردم و افسرانش بهترین عبادت کنندگان. ماه سخن گفتن با خدا و بیدار شدن و بیدار کردن و مهیا شدن است در این ایام مبارک خوردن انکار می شود تا به اصل وصل گردیم. اگر بخواهیم محاسن و فواید روزه و روزه داری را بر شماریم و به هر کدام اشارتی کنیم، واقعاً ملاحظه می گردد این برکت در ابعاد گوناگونی برای آدم روزه دار ارمغان های ارزنده ای به همراه می آورد. اینک به چند محور می پردازیم: ۱- فرصت مناسب وقتی از تربیت روح و حالات درونی انسان سخن می گوییم به ابزاری نیاز داریم، فضایی نیز برای تحقق این امر لازم است. روزه این امکان را فراهم می سازد که خودسازی را تمرین کند و ویژگی بارز انسانیت را در خود احیاء و شکوفا سازد. در این ایام کشتی متلاطم روح انسانی به ساحل آرامش می رسد و فرصت ارزنده ای است که آدمی در این کرانه معنوی قلب خویش را به ملکوت پیوند زند. در ماه رمضان ما می توانیم این ماده خام را که در وجودمان داریم به محصولات مولّد و مفیدتری تبدیل کنیم، همچنین یک نوع مراقبت افزون تری بر چنین ساخت و سازی داریم. ۲- زمینه ای برای اخلاق نیکو و فضایل آسمانی روزه همچون محلولی از املاح نقره است که شیشه عکاسی دل را به آن آغشته می سازند تا تصاویر زیبایی از محاسن ملکوتی روی آن نقش بندد، چون روزه تاریکی های روح و ظلمت های دل را زایل می سازد، قلب آدمی نور حقیقت را جلب می کند، در واقع روزه چون ذره بینی است که موجب تمرکز و توجه نور راستی و درستی می گردد البته نور معنویت محدودیتی ندارد و همه جا هست امّا در جاهایی تابش افزون تری دارد که یک زمینه مساعد و شرایط کافی به وجود آید. روزه به این اکتفا نمی کند که صرفاً آن نور را به سوی قلب رهنمون سازد بلکه دقت می نماید که اولاً مبادا این نور کم رنگ گردد و ثانیاً اجازه نمی دهد ظلمت هایی که شیاطین انسی و جنی تولید می کنند این پرتو افشانی را تحت الشعاع قرار دهند به همین دلیل رسول اکرم(ص) روزه را به یک سپر تشبیه کرده اند. به برکت این ویژگی روزه دار مراقب است از راه حق منحرف نگردد و از کژی های زبانی، رفتاری و کرداری پرهیز می کند و با زبان حال خویش می گوید این نفس اماره می خواهد چنین پاسبان قوی را که وجودم را تحت نظارت گرفته و این نگهبان مفید و مهربان را که قوای رذیلت و نکوهش شده را به زندان افکند از بین ببرد امّا دستش کوتاه است و به برکت معنویت روزه قادر نیست مرا از صراط حق منحرف کند، راستی مهار نمودن این نفس سرکش بسیار مشکل است و از این روی است که پیامبر اکرم(ص) جهاد با نفس را جهاد اکبر و جهاد با دشمن را جهاد اصغر دانسته اند. روزه یک توفیق بزرگی است که چنین عمل مشقت زایی را برای ما آسان و ساده می نماید و بوستانی از خوبی ها را در اختیارمان می گذارد دل، قلب، روح و جان آدمی کانونی شریف و حساس است و آفریدگار هستی عرش خویش را دل مؤمنان قرار داده است. ولی گاهی این گوهر وجود آدمی دچار هیجان های منفی و تشویش ها و اضطراب های بیهوده می گردد، از جمله داروهای شفابخش این تلاطم های روحی روزه است که تمایلات را کنترل و تعدیل می نماید. ۳- صیقل قلب، صفای روح منظره ی بوستانی با صفا که روح را طراوت و جان را لذت می بخشد، هر چند زیبا و روح نواز باشد، آن کسی که عینک تیره بر دیده نهاده، نمی تواند درست درک کند و هر چه از این شکوفایی و شکوهمندی برایش بیان گردد، نمی تواند آن همه خوبی را در ذهن خود مجسّم نماید. مردم ظاهربین که غرق در لذات و شهوات دنیوی هستند قادر نمی باشند آن جلوه های جذاب روحی و معنوی را بفهمند. امکاناتی لازم است که عینک سیاه برداشته شود یعنی از تمایلات میرا و فانی و لذت تن بکاهد تا آن نور زیبا که از نظرها مخفی است با سیمایی تابناک جلوه گر شود روزه می تواند این کار را به خوبی انجام دهد. از نتایج و فوائد بزرگ روزه همین صفای باطن و پاکیزگی روح است وقتی از امور مادی و نفسانی اعراض گردید، گرایش های پرهیزگاری در آدمی تقویت می شود و در این حال انسان برای درک حقایق جهان هستی آماده تر می شود. البته برای رسیدن به چنین کمالی صرفاً خوردن و آشامیدن کفایت نمی کند بلکه روزه دار باید از هر چه موجب آلودگی و ارتکاب گناه است و یا او را به وسوسه های شیطانی و هوس های سرکش سوق می دهد امساک کند. رسول اکرم(ص) فرموده اند:آسان ترین چیزی که خداوند برای روزه دار واجب کرده، پرهیز از خوردن و آشامیدن است.(۱) امّا این مرحله اول است و باید تمامی اعضاء بدن در حال روزه باشند چنان که امام صادق(ع) فرموده اند: روزه این نیست که انسان صرفاً از غذا خوردن و آشامیدنی ها خودداری ورزد وقتی روزه داری باید گوش، چشم، زبان، شکم و عورتت نیز باید صائم باشند، دست خود را از تعدّی به حقوق دیگران و دامنت را از آلودگی حفظ کن و بسیار ساکت باش و جز در امور خیر سخن مگوی و با زیردستان و خادمان مدارا کن.(۲) اگر مسلمانی با این نوع روزه داری جسم و جان خود را به مدت یک ماه تمرین و پروش دهد قطعاً به مرحله کمال معنوی و روحانی می رسد و ثواب بزرگی نصیب خود می سازد. علی(ع) از پیامبر خدا نقل کرده است که آن حضرت می فرمود: هر کس برای رضای خدا و اجر اُخروی در ماه رمضان روزه گیرد و گوش، چشم و زبان خویش را از مردم باز دارد، خداوند روزه اش را می پذیرد و گناهانش را می بخشد و به او ثوابی معادل اجر صابران عطا می کند.(۳) تقوا و پرهیزگاری ناشی از این روزه کامل نقش برجسته ای در تربیت و سازندگی شخصیت انسان مسلمان دارد و شعله های سرکش غرایز حیوانی و هوس ها تا حد چشم گیری در وجودش خاموش می گردد و گریبان عقل و دل از چنگال شهوات رها می شود و برای روزه دار زمینه ای آماده برای تمرین خوب زیستن و نکو بودن فراهم خواهد شد. این مراقبت و تمرین پیاپی در یک ماه نیروی بازدارنده ای در فرد روزه دار بوجود می آورد که می تواند به او کمک کند در بقیه ایام سال هم با دلی پاک و اندرونی پالایش شده به زندگی فردی و اجتماعی ادامه دهد. روزه چراغ معرفت و آگاهی را هم در وجود آدمی برمی افروزد این بینش و نگرش چنان کمال آفرین است که حتی شخص روزه دار می تواند از اندیشه و فکر گناه هم دوری گزیند. حضرت علی(ع) می فرمایند: روزه دل از اندیشه گناهان، برتر از روزه شکم از خوردن و آشامیدن است.(۴) در واقع امساک راستین و همه جانبه یک انقلاب روحی و تحوّل درونی را پدید می آورد که جلو شرارت، تباهی، فساد و خلاف را می گیرد. دشوارترین جنبه روزه این است که لبه شمشیر ریاضت را به سوی نفس امّاره بگیریم. در روزه تمایلات سرکشانه تدریجاً روبه ضعف می رود و با انقیاد نظام مند این خواهش ها در برابر خواست الهی آرام می شود. بر اثر این خویشتن داری هدف مند و جهت گیری شده به سوی خداوند، نفس آدمی به این امر واقف می گردد که می تواند جدای از یک زندگی دنیایی مشابه با چرای حیوانات بزید و آگاه می گردد که اگر چه بدنش در این سراست اما از کنگره عرش او را فرا می خوانند که تو باید در بزم قدسیان باشی. تو زائری در این جهانی و هدفی والاتر از این موجودیت فیزیکی داری. آرام آرام قدری این پرده های مادی کنار می روند و جنبه ای از شفافیت هویدا می گردد که او را به سوی لطافت های معنوی سوق می دهد. روزه گرفتن در واقع یک نوع زره اخلاص در برابر لذایذ دنیاست، یک فنای از داده های زوال پذیر است که حیات طیبه را به ارمغان می آورد، رسول اکرم(ص) چنان روزه را دوست می داشت که این عنصر بخش اساسی فقر معنوی محمّدی را تشکیل می داد چیزی که رسول اکرم(ص) درباره اش فرموده اند: «الفقر فخری». روزه صحنه شگفت انگیزی برای ارزیابی باورها، اخلاص، صدق و صفاست، روزه ای که خداوند می فرماید من خود عهده دار پاداش آن هستم یک میدان زیبایی است برای اوج گیری، رشد و عروج ملکوتی. حضرت زهرا(س) فرموده اند: خداوند روزه را برای تحکیم و تثبیت اخلاص واجب فرمود، حتی در روزه ماه مبارک رمضان بوئیدن گل و لذت بردن از چنین رایحه ای کراهت دارد، زیرا خداوند می خواهد روزه دار از تمامی لذت های فانی محروم گردد تا وجودش خالصانه به سوی حق معطوف گردد و تار و پود وجودش با اخلاص بافته شود. حسن بن راشد می گوید: امام صادق(ع) وقتی روزه می گرفت گل را بو نمی کرد، پرسیدم چرا؟ فرمود: کراهت دارم روزه ام را با لذت دیگری مخلوط کنم.(۵) وقتی آدمی با این امساک های همه جانبه متوجه خدا شد و آن فرمانروای هستی را حاضر و ناظر رفتار و اعمال خود دید و درک کرد که در محضر حق می باشد، همین معرفت او را به سوی افق های عالی می کشاند و دیگر حاضر نیست بدون رضایت خداوند کاری انجام دهد و این جاست که بذر فضایل و مکارم در اعماق وجودش شکوفا می گردد.(۶) ۴- روزه و مقاومت و تقویت اراده بدون تردید صبر و استقامت از کلیدهای مهم اصلاحات درونی و بیرونی است. در قرآن کریم مسلمانان به صبر توصیه شده اند و در این کتاب شریف این ویژگی قرین ایمان، نماز و عبادت معرفی گردیده است. حضرت رسول اکرم(ص) فرموده اند: ایمان دو نیمه است نیمی صبر و نصف دیگر شکر و هم ایشان فرموده اند: پیروزی با صبر توأم و گشایش با رنج همراه است: صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند بر اثر صبر نوبت ظفر آید انسانی که صبر پیشه می سازد بر مشکلات مادی و معنوی فائق می گردد، صبر می تواند آدمی را از اعماق چاه ذلّت به اوج آسمان سعادت برساند، پیشوایان ما تأکید فرموده اند: نصف صبر روزه داری است، روزه راستین می تواند ملکه صبر را در انسان شکوفا سازد، کسی که در مکتب روزه پرورش یافته دیگر در مواقع جزیی و عبث گوهر وجود خود را در خرمن غضب نمی سوزاند زمام نفس را در اختیار دارد و هیچ گاه در برابر خواهش های شهوانی تسلیم نمی گردد، به دنبال مردم آزاری، بی عفتی و خلاف نخواهد بود، در برابر شدائد و سختی های روزگار خود را نمی بازد و برای رسیدن به یک مقصود عادی به کارهای پست و حیوانی دست نمی زند. به راحتی از عادت های نکوهش شده دست برمی دارد و خویشتن را از قیود رسم های خلاف آزاد می سازد. مرغ سعادت و نیک بختی انسان تنها با دوبال اراده و صبر می تواند بر فراز هدف های پاک، بزرگ و مقدس به پرواز درآید. روزه در تحکیم این سنگرهای عظیم اثر چشم گیری دارد و پایداری در برابر تمایلات طبیعی کم کم نهال صبر را بارور می گرداند. امام صادق(ع) فرموده اند: هرگاه کسی دچار گرفتاری شد روزه بگیرد زیرا خداوند می فرماید: در شداید از صبر یعنی روزه کمک بگیرید.(۷) زیرا بدون خصلت صبر پیروزی بر مشکلات میسّر نمی باشد تحمّل در برابر ناگواری ها و نگرانی ها بر نیروی مقاومت و پایداری آدمی می افزاید و اراده را توانا می سازد. رسول اکرم(ص) ماه رمضان را ماه صبر نامیده اند: «شهر الصبر و انّ الصبر ثوابه الجنه؛(۸) رمضان ماه صبر است و پاداش صبر بهشت است.» روزه یک حرکت کاملاً ارادی است و انسان به خواست خود اموری را ترک می کند که در اثر این مقاومت در برابر خواسته ها روح را چنان تقویت می کند که یک ملکه در وجودش شکل می گیرد و با این حالت نفسانی می تواند دستورات حق تعالی را اجرا کند و پیرامون محرّمات الهی نرود. کسی که خود را تسلیم موانع ننماید و ثابت قدم و پایدار بماند در کارهای بزرگ موفق می شود و پیروزی را در آغوش می گیرد: سکونی بدست آور ای بی ثبات که بر سنگ کردان نروید نبات همه حکما، عرفا و ادبا و حتی اقشار معمولی جامعه بر این باورند که اراده و ثبات در رأی کلید پیروزی است اما برای ایجاد این خلق نیکو یک تمرین و ورزش اخلاقی لازم است. روزه دار این تمرین را به خوبی انجام می دهد و امروزه علمای روان شناس اهمیت امساک را در تقویت اراده به عنوان یک اصل علمی پذیرفته اند و به آنان که محتاج ثبات در کارها هستند توصیه می کنند از امور عادی و امکاناتی که در اختیارشان است یک مقداری پرهیز کنند و در دم به خواهش های نفسانی پاسخ مثبت ندهند. اصولاً انسان در مقابل محیط طبیعی ضعیف خلق گردیده و زود تسلیم عادات و آداب متداول می گردد و هر قدر اراده ضعیف تر باشد بشر زودتر تحت تأثیر فضای پیرامون قرار می گیرد. به تدریج آنقدر در ضعف اراده پیش می رود که هر چند حق را با دو چشم خویش ببیند به آن اعتنا نمی کند. عزم و اراده چه در امور مادی و چه در مسایل فرهنگی و روحانی برای یک جامعه چون خون برای حیات انسان ضرورت دارد، در اجتماعی که آدم های فاقد اراده و یا دچار ضعف تصمیم های مهم برنامه ریز هستند هیچ گونه تحرک، توسعه و تعالی دیده نمی شود روزه می تواند این ضایعه مهم را درمان کند و اراده هایی را پرورش دهد که بتوانند جامعه ای را از زوال و سقوط حتمی برهانند زیرا روزه دار با خواهش های خویش در نبرد است، در برابر غرائز مقاومت می کند و در شداید و سختی ها استقامت می ورزد، این خصلت جان را از قید سلطه هوس ها و خواهش های پلید می رهاند، حضرت علی(ع) فرموده اند:افضل الناس من جاهد هواه و اقوی الناس من غلب هواه؛(۹) بهترین مردم کسی است که با هوای نفس می ستیزد. و نیرومندترین آنان فردی است که بر آن غلبه یابد.(۱۰) پس روزه داران هم بهترین مردم و هم نیرومندترین افرادند، بر اثر پژوهش هایی که در نظام جسمی و روانی روزه داران صورت گرفته این واقعیت آشکار گشته است بدن آدمی بر اثر یک ماه روزه داری مقاومت ویژه ای بدست می آورد و می تواند در هنگام بیماری ها و عوامل استرس زا پایدارتر باشد. انسان های روزه دار درد را بهتر تحمّل می کنند و دوره بیماری در آنان کوتاهتر است، زخم های روزه داران زودتر التیام می یابد، ترشح هورمون های رشد، کورتیزول، اپی نفرین و گلوکانون در این اشخاص بهتر صورت می گیرد و در نتیجه زودتر از دیگران به ساحل آرامش و سلامتی روانی دست می یابند.(۱۱) ۵ – روزه و توجه به سرای جاوید یکی از حالات انسان که نمی توان آن را انکار کرد، غفلت است که در حد طبیعی از نعمت های بزرگی است که خداوند به انسان داده است، به راستی اگر این ویژگی در وجود آدمی نبود با دردها، پریشانی های بنیان کن چه می کرد، ولی گاهی این صفت از حد طبیعی خود خارج شده و طغیان می نماید که هرگونه اثرات بیداری آفرین را در انسان خنثی می کند به عنوان نمونه همه افراد بشر یقین دارند که روزی عمرشان خاتمه می یابد و به دنیای دیگر منتقل می گردند اما بسیاری افراد اعمالی انجام می دهند که گویی مرگی وجود ندارد یا احتمال آن ضعیف است، این غفلت بزرگ اثر آن یقین مسلّم را نابود می کند. یکی از عواملی که آدمی را از غفلت بیرون می آورد و بیدار کننده و یادآورنده شایسته است روزه می باشد. رسول اکرم(ص) در خطبه معروف خود که به مناسبت ماه رمضان فرمودند، تأکید نمودند با گرسنگی و تشنگی خود گرسنگی و تشنگی روز قیامت را به خاطر آورید، این تعبیر پیامبر حاکی از آن است که روزه باید دارای چنین درس آموزنده ای باشد و روزه دار باید متوجه سرای جاوید گردد به این ترتیب روزه زمینه تربیت عملی است که در پرتو آن انسان به موقعیت ویژه ای نایل می شود که نقش اساسی در ساختن زندگی کامل انسانی خواهد داشت و با بدست آمدن این موقعیت انسان نیروی آن را بدست می آورد تا اعمالی را که او را از دشواری های رستاخیز حفظ می کند انجام دهد.(۱۲) روزه دار حقیقی آتش جهنم را از خود دور می کند چنان که پیامبر فرموده اند روزه سپر آتش جهنم است.(۱۳) شخص روزه دار در هنگام ملاقات پروردگارش شادمان است. امام صادق(ع) فرموده اند: برای شخص روزه دار دو خوشحالی وجود دارد یکی شادی در هنگام افطار و دیگری خرّمی در حال ملاقات پروردگارش.(۱۴) امام باقر(ع) فرموده اند: اگر شخصی یک روزه را که در آن روزه داری واجب نیست روزه بگیرد به نحوی که اراده و نیتش تنها ثواب و مقام منزلت در نزد خداوند متعال است، پروردگار به دلیل همین یک روزه که او گرفته است، وی را در بهشت وارد می نماید(تا چه رسد به ثواب و درجاتی که برای روزه واجب متصوّر است.)(۱۵) روزه داری که به معنای واقعی روزه گرفته است، از درب سفارشی ویژه ای داخل بهشت می گردد و این نکته را رسول اکرم تذکر داده اند.(۱۶) ۶- ترویج عادات پسندیده یکی از فواید اخلاقی روزه این است که به انسان عادت می دهد با کمتر از معمول بسازد و به او می فهماند که می توانی کارهای بدنی و فکری را که قبل از فرا رسیدن ماه رمضان با خوردن سه وعده غذا انجام می دادی در این ماه با دو وعده انجام دهی، آدمی این گونه اگر دچار تنگناهای اقتصادی و برخی قحطی ها بر اثر حوادث طبیعی چون