پاورپوینت کامل جهان اسلام، رویش ها و ریزش ها قسمت دوم ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جهان اسلام، رویش ها و ریزش ها قسمت دوم ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جهان اسلام، رویش ها و ریزش ها قسمت دوم ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جهان اسلام، رویش ها و ریزش ها قسمت دوم ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint :

فراز و نشیب مسلمانان در سال ۹۲ هجری اندلس را فتح کردند و دو قرن بعد سیسیل و مالت را که از مناطق اروپایی است به تصرف درآوردند که از این رهگذر بر فرهنگ و تمدن اروپائیان اثر گذاشتند. امّا در سال ۱۰۶۰ م طی جنگ هایی، سیسیل(از جزایر جنوب اروپا) از مسلمانان باز پس گرفته شد و ۲۵ سال بعد اسپانیا از دست مسلمین خارج شد و در پی آن جنگ های صلیبی مطرح گردید که این عوامل کاهش نفوذ مسلمانان را نشان می داد. بار دیگر مسلمانان به فتوحاتی دست یافتند و صلیبی ها در سال ۱۲۹۱م از شرق عقب نشستند و سلطان محمد فاتح، پادشاه دولت عثمانی در سال ۱۵۱۹ م قسطنطنیه را که مقر و کانون مهم روم شرقی بود فتح کرد و در سال ۱۶۸۲ م مسلمین وین(اتریش) را به محاصره درآوردند که این بار ترس و هراس سردمداران اروپا را فرا گرفت و دوران نفوذ و سیطره مجدّد مسلمان ها آغاز شد. در پی آن اروپا به آفریقا و آسیای شرقی روی آورد اما کارزار اروپا بر سر تصرف این قلمروها، به پیروزی مسلمین منجر شد. در سال ۱۷۸۹ م با حضور ناپلئون در اسکندریه، یورش غرب آغاز گردید. هلندی ها در سال ۱۸۰۰ م بر اندونزی واقع در آسیای جنوب شرقی چیره شدند و فرانسوی ها در سال ۱۸۳۰ الجزایر را به تصرف خود درآوردند و روس ها در میانه قرن نوزدهم قفقاز و ترکستان را اشغال نمودند و انگلستان در سال ۱۸۵۷ م هند را تصرف کرد و غربی ها موفق گردیدند (اقیانوس هند و اطلس دریای مدیترانه ورودی های دریای سرخ را در اختیار بگیرند.) انگلیسی ها در سال ۱۸۹۷ م نخست مصر و سپس سودان را در اشغال خود درآوردند، در سال ۱۹۱۷ م متفقین وارد بیت المقدس شدند و در سال ۱۹۴۸ م، دژ استعمار در سرزمین فلسطین بوجود آمد، آری دولت بریتانیا غده سرطانی رژیم اشغالگر قدس را در قلب جهان اسلام تثبیت کرد بنابراین تاریخ اسلام مراحل گوناگون و فراز و نشیب های زیادی را پست سر نهاده است. در مرحله اول، تاریخ اسلام با دعوت رسول اکرم(ص) از شهر مکه آغاز گردید و در همین بُرهه مهم تاریخی حرکت فرهنگی و فکری مسلمین شروع شد. در دومین مرحله حکومت اسلامی با مدیریت حضرت رسول اکرم(ص) در مدینه (یثرب سابق) شکل گرفت و از آن پس این شهر مدینه النبی نامیده شد و در واقع مدنیت اسلامی با چنین حرکتی پایه گذاری گردید. در سومین مرحله نخست اسلام در عربستان گسترش یافت و سپس در جهان آن روزگار چون بین النهرین،ایران، روم، مصر، حبشه، ماوراءالنهر،چین شمال آفریقا و سرانجام جنوب اروپا پرتو افشانی نمود، اوج این مرحله در قرون اول و دوم هجری بود. در مرحله چهارم به دلیل مجاورت فرهنگ و تمدن نوپای مسلمانان با تمدن های دیگر جهان، کوشش هایی برای تبادل های فرهنگی صورت گرفت، این نهضت علمی و فکری تا قرون سوم و چهارم استمرار یافت خودجوشی و شکوفایی تمدن اسلامی از قرن سوم آغاز گشت و تا قرن پنجم هجری ادامه یافت در ششمین مرحله ما شاهد رشد و درخشش فرهنگ عمیق اسلامی، حکمت، عرفان و ادبیات هستیم و این قلمرو از چنان پشتوانه شگرفی برخوردار شد که هیچ فرهنگی یارای مقایسه با آن را ندارد. بزرگانی از این قلّه برخاستند و چشمه های جوشانی از معرفت و معنویت را به سوی دشت های تشنه انسان ها جاری نمودند و ستاره های قَدْرْ اوّل آسمان عرفان و حکمت شدند. در قرن هفتم هجری چنین روندی اوج گرفت، در مرحله هفتم ما شاهد تلاش هنری و رونق معماری در جهان اسلام هستیم زیرا در قرون قبل، بنیان های فکری و علمی آن فراهم گردیده و علوم عقلی و تجربی به کمال رسیده و با این وصف هنر اسلامی درجات تعالی خود را گذرانید و آثار ارزشمندی در جای جای کشورهای مسلمان بر جای نهاد. عجیب آن که پس از دو ضربه سنگین صلیبی ها و مغولان و از میان ویرانه های بر جای مانده از آن یورش های خانمان برانداز، حرکت هنری قد برافراشت و اوج این تلاش ذوقی را از قرن نهم تا دوازدهم هجری در ایران عصر صفوی، گورکانیان هند و دولت عثمانی مشاهده می کنیم. پس از این مراحل شکوفا و درخشان، عصر رکود و بازگشت جهان اسلام آغاز می گردد، در این مرحله صلیبی ها به مدت دویست سال و مغول ها و تیموریان حدود ۳۰۰ سال نشاط و توان فکری و روحی مسلمین را مورد تهدید قرار دادند و خرابی های فراوانی برجای نهادند. میراث فرهنگ و تمدن اسلامی در خاورمیانه و شمال آفریقا به دست صلیبیان تخریب شد و آنچه را مسلمین در آسیای مرکزی، جبال قفقاز، خراسان و عراق ساخته بودند، مغول ها ویران نمودند. آنان با قساوت و بی رحمی های بی سابقه در فرهنگ بالنده اسلامی روح ناامیدی دمیده و با تخریب شهرها و آثار تمدنی و جلوه های هنری، اساس مدنیت مسلمانان را دچار تزلزل ساختند. با این که مسلمین بر اثر روح اسلام، راه حرکت، ترقی، تحوّل و جوشش و آفرینش های هنری و علمی را پیش گرفته بودند ولی این تهاجم های خونین و ویران گر، آثاری منفی بر پیکره تمدن اسلامی برجای نهادند که منجر به پیدایش جمود و رکود در سده هشتم و نیمه نخست قرن نهم هجری گردید. پس از این روال که زوال را به همراه داشت، خیزش و پویایی دنیای مسلمین بار دیگر آغاز شد زیرا صلیبی ها در سوریه و فلسطین توسط صلاح الدین ایوبی به سال ۵۸۳ ه.ق مطابق ۱۱۸۷ م دچار شکست سختی شدند. مغولان نیز در عین جالوت به دست ممالیک مصر در سال ۱۲۶۰ م دچار هزیمت گردیدند که چنین فتحی محیط آرام و امنی را در شامات، روم و شمال آفریقا پدید آورد که بسیاری از مواریث فرهنگی و هنری باقی مانده را حفظ کرد. در کنار دلاوری های صلاح الدین ایوبی و پایداری ممالک مصر باید از تدبیر و قدرت قلم خواجه نصیر الدین طوسی، خواجه شمس الدین صاحب دیوان عطاملک جوینی و خواجه رشیدالدین فضل اللّه همدانی نام برد که برای حفظ آنچه از مغولان باقی مانده بود، مواضع خطر را استقبال کردند و اغلب جان بر سر این راه نهادند. با روی کار آمدن گورکانیان در هند، صفویان در ایران و عثمانی ها در قلمرو غربی جهان اسلام به تدریج نهال های شکوهمندی در جهان اسلام سربرآورد که رفته رفته به درخت های پربار و تنومندی تبدیل گردید و با ادامه این وضع توأم با مباهات، اوضاع سیاسی و اجتماعی جهان اسلام رونق گرفت.(۱) مسلمانان در این مقاطعی که بدان ها اشاره کردیم در زمینه های گوناگون علمی آثاری ارزشمند تألیف کردند و ابداعات و اختراعاتی در علوم پزشکی، مهندسی، ستاره شناسی و داروسازی از خود به یادگار نهادند، آثاری را نیز از زبان یونانی و لاتینی ترجمه کردند و این موضوعی است که دانیل ژاکار تاریخ نگار و نویسنده کتاب «حماسه علوم عرب» مورد توجه قرار داده و بسیاری از مورخان و دانشمندان اروپایی بدان تصریح کرده اند. امّا چرا این جامعه علمی که تا این حد به شکوفایی رسیده بود در قرن چهاردهم میلادی روبه افول نهاد، برای این ضایعه می توان دلیل های فراوانی آورد، از جمله آنها موقعیت جغرافیایی جهان اسلام است که مورد هجوم اقوام مسیحی و مغولی قرار گرفت، نظام سیاسی و اجتماعی و نهادهایی که از دانش و اندیشه حمایت می کردند راه زوال را طی کردند و زبان عربی نیز با بی مهری مواجه گردید، تجارت سنتی که توسط مسلمین صورت می گرفت و در انحصار آنان بود به دلیل توسعه علوم و فنآوری های دیگر پایان یافت و دوران رونق آن به سر آمد، امّا این ها عوامل داخلی است و باید نقشه های دشمنان و نیرنگ های اقوام مهاجم را بدان افزود. هجوم استعمار دومین رکود را برای جهان اسلام بوجود آورد. پس از رنسانس، کشورهای قدرتمندی در اروپا سر برآوردند و این قدرت ها برای بدست آوردن مواد خام ارزان از قبیل منابع معدنی و انرژی های فسیلی و نیز بدست آوردن بازارهای مصرف برای فروش کالاهای ساخت کارخانجات خود، هجوم به مناطق اسلام را آغاز کردند، کمتر کشور اسلامی در آسیا و آفریقا از این یورش مصون بود و اوج سلطه غرب در قرن نوزدهم میلادی است اگر چه آغازش قرن پانزدهم می باشد. این بار صلیبی های سیاسی پیچیده تر از نبردهای صلیبی اولی که شکل و انگیزه مذهبی داشت و بدون بیرق به میدان آمدند و از سلاح گرم به جای شمشیر استفاده کردند و از این وضع بدتر، این که برای استحاله فرهنگی و تخریب عقیدتی مسلمانان مهیا شدند. این حرکت فراگیر غربی ها آثار منفی خود را بر جهان اسلام باقی گذاشت و به تعبیر متفکر بزرگ مسلمان محمد قطب، مسلمانان را به عصر جاهلی جدیدی سوق داد. شکل تازه ای از استعمار فکری یا استعمار مزین به استدلال فکری و فلسفی و مبتنی بر تفکر جدایی دین از اجتماع و سیاست بود، آنان به مسلمانان چنین القا کردند که ما برای ترقی و رسیدن به توسعه از حاکمیت سیاسی کلیسا خود را نجات دادیم و با این رهایی از سده های تاریک به عصر روشنایی قدم نهادیم مسلمانان نیز برای گام نهادن در مسیر ترقی باید از اسلام و آیین خویش دست بردارند! این تبلیغات مسموم استکبار که مؤثرتر و کاراتر از سلاح های آتشین آنان بود، شماری از افراد ساده اندیش و گروهی از سرخوردگان سیاسی و اجتماعی جوامع مسلمان را به سوی خود جلب و جذب نمود و بدین گونه پدیده ای خطرناک و آفت زا در جهان اسلام رخ نمود که قبلاً سابقه نداشت. بدین معنا که جمعی از مسلمان زادگان مبلّغ بی جیره و مواجب تفکر خطر ساز غربی ها شدند. استعمار با این شیوه استعماری به خوبی موفق شد امت اسلامی را به استحاله وادار و لذا این راه و رسم استعماری را با تاکتیک های گوناگون پی گرفتند. این دوره از رکود، جدی تر از عقب گرد پس از حمله اوّل صلیبی و یورش خونبار مغول ها بود زیرا در آن زمان مهاجمان زمین گیر شدند و مغلوب فرهنگی مسلمانان گردیدند ولی در فاجعه دوم در آغاز غلبه فرهنگی با افراد مهاجم بود که فناوری را توأم با فرهنگ بی دینی و بی غیرتی آورده بود. موقعیت جغرافیایی برخی تصور می کنند جهان اسلام شامل حدود شصت کشور مستقل اسلامی است که متجاوز از ۵۰% سکنه آنان مسلمان هستند امّا باید بر این قلمرو، مناطقی را اضافه کرد که در آن ها اقلیت های مسلمان زندگی می کنند. این مجموعه پس از ظهور اسلام شامل تغییرات زیادی بوده تا شکل کنونی را به دست آورده است. در عصر فتوحات تا قرن سوم هجری مسلمانان در شبه جزیره عربستان، عراق، شامات، آذربایجان، فارس، خراسان، سند، ماوراءالنهر، مناطق مرکزی هند و سرزمین های میانه این ها و نیز مصر و شبه جزیره ایبری(جنوب غربی اروپا) ساکن بودند. بخش زیادی از این مناطق در حاکمیت بنی عباس و یا مرکزیت بغداد قرار داشت. به تدریج در قرون بعدی تا پایان قرون وسطی، اندلس (اسپانیا و پرتغال کنونی) تحت حاکمیت مسیحیان درآمد و مسلمانان از شبه جزیره ایبری اخراج شدند. امّا هم زمان قلمرو امپراتوری بیزانس تحت حاکمیت اسلامی قرار گرفت. از جانب شرق هم قلمرو اسلامی به دلیل فتوحات، روابط تجاری، سیاحت و مهاجرت علما و عارفان مسلمان در حال گسترش بود. به نحوی که تمامی ساکنین شبه قاره هند، بخشی از آسیای جنوب شرقی، جزایر فیلیپین و ترکستان چین هم مسلمان شدند و اقلیت هایی از مسلمان ها در دیگر نواحی آسیای شرقی و شبه جزیره هندوچین پدید آمدند. پس از سقوط عباسیان در قرن هفتم هجری و سپس فتوحات امیر تیمور گورکانی، قلمرو گسترده مسلمین در قرون نهم و دهم (پانزدهم و شانزدهم میلادی) به چند بخش تفکیک گردید: منطقه تحت فرمانروایی امپراتوری عثمانی در آسیای صغیر(ترکیه کنونی)، بالکان، شام، عراق و شمال آفریقا، شیبانیان در بخشی از ماوراءالنهر که به آسیای میانه موسوم است حکمرانی می کردند و سرانجام مغولان کبیر و با بریان در هندو سند حکومت می نمودند. صفویان که تشیع بودند در سرزمین های بین امپراتوری عثمانی و گورکانی، سلطنت می کردند. اکثر کشورهای مستقل اسلامی در گذشته از تجزیه امپراتوری های بزرگ مسلمانان پدید آمدند. غالب کشورهای عربی و آفریقایی مسلمان بر اثر فروپاشی قدرت عثمانی بر صحنه های سیاسی آشکار شدند. ایران و افغانستان از تفکیک قلمرو نادرشاه افشار و پاکستان و بنگلادش از تجزیه امپراتوری مغولان کبیر هند ظهور پیدا کردند، کشورهای آسیای میانه از قبیل ترکمنستان، تاجیکستان، قرقیزستان، قزاقستان و ازبکستان و نیز جمهوری های قفقاز از قبیل گرجستان و جمهوری آذربایجان پس از فروپاشی شوروی پدیدار گشتند، در شبه جزیره بالکان واقع در جنوب شرقی اروپا با تجزیه جمهوری فدرال یوگسلاوی کشور مسلمان بوسنی هرزگوین، جمهوری مقدونیه و منطقه کوزوو شکل گرفتند، در ضمن آلبانی هم در بالکان قرار دارد. این روند تجزیه و شکل گیری در جهان اسلام با بحران ها و درگیری های خونین و نسل کشی های فراوان از سوی دشمنان و مهاجمان روبرو بوده است.(۲) دنیای اسلام دارای محدوده ای از سواحل غربی آفریقا در اقیانوس اطلس تا منتهی الیه شرقی اندونزی به طول متجاوز از یازده هزار کیلومتر است و از حوالی خط استوا در آفریقا تا حواشی سیبری در روسیه را که مسیری به طول ۵۰۰۰ کیلومتر می باشد در بر می گیرد. جهان اسلام به دو بخش مرکزی و پیرامونی تقسیم می گردد و در مجموع مساحت آن به حدود ۲۳ میلیون کیلومتر مربع بالغ می گردد و یک سوم مساحت دنیا را شامل می شود. به مناطقی از جهان اسلام، کانونی و مرکزی می گویند که از نظر بعد جغرافیایی در جزیره العرب و یا همسایه و نزدیک آن واقع اند و در واقع نقاطی هستند که در صدر اسلام، ساکنین آنها اسلام را پذیرفتند. در منطقه مرکزی لزوماً کشورهای عربی استقرار نیافته اند بلکه ترکیه و ایران که زبان های ترکی و فارسی دارند و نژاد و فرهنگ آنان متفاوت از عرب هاست، در این قلمرو واقع اند. اسلام پیرامونی از لحاظ جغرافیایی عینیت و نمود افزون تری دارد و محدوده ای است که بیرون از مناطق مرکزی قرار دارد. در نیمه شرقی آن کشورهای اسلامی آسیای میانه، قفقاز، آسیای جنوبی و شرقی قرار گرفته اند و در بخش غربی پیرامونی سرزمین های قاره آفریقا، کشورهای اسلامی بالکان و مانند آن استقرار یافته اند. مردمان این مناطق از طریق تجارت و بازرگانی، تعاملات فرهنگی، فتوحات، سیاحت و مانند آن به اسلام گرویده اند. ترکیب متنوعی از نژادهای متفاوت و زبان های گوناگون در جهان اسلام دیده می شود. کشورهای اسلامی به دلیل چگونگی زاویه تابش خورشید و عرض جغرافیایی، دوری و نزدیکی به دریاهای آزاد، وجود ارتفاعات و جهت آن ها، عبور توده های هوا از این نواحی، میزان ریزش های جوی، عبور خط استوا و دو مدار رأس السرطان و رأس الجدی دارای آب و هوای متنوع می باشند، در برخی از این سرزمین ها می توان چندین اقلیم را مشاهده کرد، ایران و ترکیه چنین هستند، بسیاری از کشورهای اسلامی در نواحی گرم و خشک و نیز گرم و مرطوب استوایی قرار دارند و همین موقعیت شرایط خاص را برای آن ها پدید آورده است. در کشورهای صحرایی، میزان رطوبت نسبی کم و حدود ۱۵ تا ۳۰ % است و تبخیر و تعریق بسیار بالا می باشد، در عوض پوشش گیاهی ناچیز، میزان بارندگی اندک و هوا گرم و خشک است و بادهای شدید بر این شرایط منفی می افزاید، امّا برخی کشورها از شرایط بسیار خوبی برخوردارند و به دلیل واقع شدن در کمربند استوا، سرسبز و پرباران اند و محصولات گیاهی آنان بسیار متنوع است، اندونزی و مالزی و برونئی و نیز سنگال چنین ویژگی هایی را به خود اختصاص داده اند شرایط معتدل و مرطوب، آب و هوای ملایم، اقلیم کوهستانی و مانند آن نیز در پاره ای از کشورها قابل مشاهده اند. متوسط میزان نزولات جوی در جهان اسلام حدود ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلی متر است و این میزان در پاره ای کشورها بر حسب موقعیت جغرافیایی از ۱۰۰۰ میلی متر تا ۱۲۰ میلی متر در نوسان است. توده هوای سرد قطبی از شمال و شمال شرقی عدّه ای کشورهای مسلمان را در فصل زمستان تحت تأثیر قرار می دهد، در برخی از سال ها در تابستان توده های هوای مرطوب موسمی که از اقیانوس هند می آیند در چند کشور اسلامی مثل پاکستان، بنگلادش و ایران موجب ریزش رگبار می شوند. توده های هوای مرطوب غربی در فصل زمستان از دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس عدّه ای از کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا را متأثر ساخته و برف و باران در این کشورها تولید می کند. توده های هوایی سودانی که کانون تشکیل آن بحراحمر است نیز در پاره ای از کشورهای شرق این دریا موجب بارندگی می شود. بیابان ها و صحاری آفریقا و عربستان نیز توده هوای گرم و خشک را ب