پاورپوینت کامل برخی از مصادیق اتحاد ملی و انسجام اسلامی در قرآن ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برخی از مصادیق اتحاد ملی و انسجام اسلامی در قرآن ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برخی از مصادیق اتحاد ملی و انسجام اسلامی در قرآن ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برخی از مصادیق اتحاد ملی و انسجام اسلامی در قرآن ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه:

نامگذاری سال ۸۶ از سوی مقام معظم رهبری به نام اتحاد ملی وانسجام اسلامی فرصت مغتنمی است تا امت اسلام خصوصاً ایران اسلامی به واکاوی این واژه های پر معنا بپردازد و راههای اجرائی کردن این معانی پر محتوا را درابعاد و موضوعات متعدد بررسی و بکار گیرد. نام گذاری سالها توسط مقام معظم رهبری هر یک درایت و دوراندیشی خاص خود را دارد که این بینش و بصیرت فقط در ولایت جمع شده است و دقیقاً این نام گذاری ها بر اساس استراتژی بلند مدت جمهور اسلامی و سناریوهای دشمنان این نظام انجام می گیرد. نیم نگاهی به سالهای گذشته و حوادث قبل و بعد از آن به خوبی ما را به این دوراندیشی رهبر فرزانه انقلاب رهنمون می سازد و به خوبی متوجه خیرات و برکات ونتایج این نام گذاریها خواهیم شد. هر یک از نام گذاریهای سنوات گذشته خود به تنهایی یک راهبرد بلند مدت جمهوری اسلامی و حتی جهان اسلام است و هر کدام هم دقیقاً در زمان و مکان خود انجام شده است و جالب تر آنکه این نام گذاریها هیچ گاه زمان مصرف ندارند و مجموعه واژه هایی را که برای نام گذاری ها به کار گرفته اند، اگر کنار هم قرار دهیم آن گاه به فلسفه و حکمت این دوراندیشی ها بهتر پی می بریم و بهتر می توانیم جایگاه ولایت را درک نماییم و می توان به آسمانی بودن این نام گذاریها و ریشه قرآنی آنها و سرچشمه این دوراندیشی پی برد. سناریوهای نظام سلطه را در اواخر سال گذشته پس از ناامیدی و یأس آنها در هجمه به ثقل امت اسلام یعنی پیامبر اعظم (ص)؛ که در صدد ایجاد اختلاف و چند دستگی در دنیای اسلام و حتی کشور ایران بودند، را به یاد داریم که از یک طرف با سفر به کشورهای اسلامی و اتخاذ مواضع ضد ایرانی درصدد به هم زدن روابط کشورهای اسلامی با جمهوری اسلامی ایران بودند و با طرح موارد اختلاف انگیز فرقه های اسلامی خصوصاً شیعه و سنی و هتک حرمت حرمین شریفین و حمله بر تجمعات سنی با هدف راه اندازی جنگ مذاهب اسلامی و از طرف دیگر مطرح کردن ادعاهای مرزی در کشورهای اسلامی همسایه و همچنین دامن زدن به اختلافات قومی در همه کشورهای اسلامی خصوصاً ایران اسلامی و حتی مطرح کردن و بزرگ نمودن اختلافات جاریه مذاهب اسلامی و انگشت گذاشتن روی موارد ضعف اختلاف بین علمای شیعه و سنی و به همراه این اقدامات عملی، راه اندازی جنگ روانی و امپریالیسم خبری در راستای ایجاد تفرقه و تشتت بین امت اسلام و هزاران ترفند دیگر، همه و همه درصدد بودند تا سال ۸۶ را سال تفرقه و از هم گسیختگی و جدائی ملت ها و دولت های اسلامی و سال اختلافات قومی و حزبی و گروهی در ایران قرار دهند و از رهگذر این سناریو اقدامات و توطئه های شوم خود را که سالهای سال برای آن بر نامه ریزی کرده بودند، یکباره به فازهای اجرائی ببرند. اما به قول شاعر: مدعی خواست که آید به تماشا گه راز دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد زهی خیال باطل، امتی که کشتیبان آن ولایت است، همیشه آگاهتر از زمان اقدام می نماید و در واقع پیام نوروزی رهبر انقلاب و اعلام استراتژی اتحاد ملی و انسجام اسلامی همه آن پیش بینی ها و نقشه های استکباری را در نقطه خاموش و بلای جان خودشان کرد. اما در این راستا وظیفه همه امت اسلامی خصوصاً ایران اسلامی است تا انگاره های اتحاد ملی و انسجام اسلامی را از تمام زوایا مورد بررسی قرار داده و راه های تحقق عینی اتحاد و انسجام را عرضه نماید و صرف برگزاری همایش ها و فراخوان مقالات اگرچه در نوع خود گام مهمی است اما به تنهایی نمی تواند در این خصوص راهگشا باشد. بلکه باید تمام ایده ها و راهکارهای اتحاد ملی و انسجام اسلامی را در عمل بکار بگیریم و یکی از منابع استخراج راه های اتحاد ملی و انسجام اسلامی متون دینی خصوصاً قرآن می باشد که این نوشتار در حد مقدورات و بضاعت خویش به مصداق آب دریا را اگر نتوان چشید در این خصوص مصداقهایی را از قرآن بیان می نماید تا شاید گامی هرچند کوچک در این راستا داشته باشد. به راستی اگر بخواهیم مفهوم اتحاد و انسجام اسلامی را در قرآن و یا سایر متون دینی ردیابی و ریشه یابی نماییم به مفسرانی بزرگ نیاز است که سالها در قرآن و سایر متون دینی تدبر و تفکر داشته باشند که این حقیر نه چنین توفیقی و نه چنین ادعائی داشته ام. اما همانگونه که در مقدمه ذکر آن رفت، آب دریا را اگر نتوان چشید، هم به قدر تشنگی باید چشید و لذا از این لحاظ و با همین نگرش و با مطالعه ترجمه بعضی از آیات کلام وحی و همچنین مطالعه شرح آیات خصوصاً تفسیر آیت اللّه مکارم شیرازی، آیات متعددی را که در راستای اتحاد و انسجام انسانها در راه خدا و علیه کفر و نفاق و یا آیاتی را که به همبستگی و وحدت در امت اسلامی و پرهیز از تفرقه و پراکندگی امت ها هشدار داده اند؛ یادآوری و به شرح مختصری از آنها در حد بضاعت خویش پرداخته ایم در واقع توصیه عمومی قرآن دعوت به اتحاد و انسجام اسلامی و انسانی است. درقرآن بعد از نام خداوند دومین آیه «الحمد لله رب العالمین»(۱) از بارزترین آیات الهی است که خواهان وحدت همه مخلوقات است و آن هم حول یک رب و آفریدگار است. «سپاس و ستایش خدایی که پروردگار جهانیان است» یکی از موارد اختلاف در جوامع بشری و آئین و دین ها و مذهب ها، تعدد خدایان و پرستشهای غیر الهی و رب النوعهای ساختگی است و در این آیه همه مخلوقات و همه انسانها را به یک نقطه واحد که آفریدگار جهان است متوجه ساخته است و این عالیترین مفهوم اتحاد و انسجام است که در آیات بعدی سوره این مفهوم زیباتر می شود در آنجا که می فرماید: «مالک یوم الدین، ایاک نعبد و ایاک نستعین»(۲) و همه باید از آن خدای واحد که مالک همه چیز است پرستش کنند و کمک بخواهند و پرستش و کمک غیر از آن همان تفرقه و پراکندگی و از هم گسیختگی است. بنابراین یکی از مصداقهای اتحاد در قرآن پرستش خدای یکتا و تنها یاری خواستن از اوست. در اول سوره توحید «قل هو الله احد»(۳) نیز تأکید بر یگانگی ذات مقدس پروردگار است و در این تأکید نیز به این نکته که همه چیز در آفرینش از یک ذات مقدس هستند تصریح دارد که به قول سعدی: بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش زیک گوهرند این آیات که هر مسلمان در شبانه روز ۱۷ مرتبه آنها را تکرار می کند و از ذکرهای واجب در نمازهای یومیه می باشند؛ بلندترین فریاد اتحاد ملی و انسجام اسلامی است و انسجام اسلامی همان لبیک به ندای رب العالمین و قل هو الله احد است. در قران آمده است که «ان اللّه یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفّاً کانهم بنیان مرصوص»(۴) خداوند کسانی را که در راه او در صفی آهنین (بنائی) پیکار می کنند دوست می دارد. در این آیه آنچه که موجب رضای خداوند متعال است یکپارچه و منظم و محکم بودن و آن هم در راه خدا بودن است و می دانیم که در عرف هر چیزی راکه در یک خط واحد قرار دارند صف می گویند و هر چیز محکمی را مرصوص می گویند و لذا هر وقتی که این دو مفهوم در راه خدا بکار گرفته شوند، آنچنان زیباست که موجبات خشنودی خدا را فراهم می کند که بالاترین مرتبه ایمان و عمل صالح است. لذا اتحاد ملی و انسجام اسلامی در کشور ما هم اگر در راه خدا باشد که هست خشنودی و یاری خداوند منان را به همراه دارد و نظام اسلامی ما که اکنون پس از یأس و خیانت همه مدعیان کذایی حقوق بشر در دفاع از جنبش های حق طلبانه؛ امید بخش مظلومان جهان و خاصه مسلمانان جهان است با یکپارچگی و اتحاد داخلی خویش می تواند زمینه ساز انسجام اسلامی هم باشد که در نهایت بنیان مرصوص را بوجود خواهد آورد و نقطه مرکزی این بنیان مرصوص اتحاد ملی در ایران اسلامی خواهد بود. از دیگر نمادهای عینی اتحاد در قرآن که نه فقط در شرح آن می توان نتیجه گیری کرد که کلام صریح و مؤکد قرآن می باشد این است که می فرماید: «واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا و. ..»(۵) همگی به ریسمان الهی (قرآن و اسلام و هر گونه وسیله ارتباط با خدا) چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر خود بیاد آرید که چگونه دشمن همدیگر بودید و او در میان دلهای شما الفت ایجاد کرد و به برکت نعمت او برادر شدید و. .. بعضی تفرقه ها و اختلافات بر اثر سناریویهای دشمنان دانا می باشد که در قرآن هم به آنها اشاره شده است و لذا دشمنان تابلودار و دانا و آگاه امت اسلام که هیچ گاه از دشمنی با اسلام و اسلام خواهان دست بردار نبوده و نیستند و انتظاری هم از آنها نیست که با ما متحد و برادر شوند. چرا که تا ظلم هست عدالت و اتحاد با ظالم محلی از اعراب ندارد. پیام اتحاد ملی و انسجام اسلامی باید آویزه گوش همه دینداران و مسلمانان باشد و در خصوص آیه فوق آنچنان که مفسران نوشته اند این آیه خطاب به اختلافات و تفرقه هایی بود که توسط دوستان نادان و تعصبهای جاهلانه بوجود آمد و امروز هم پیام دلسوزانه و معجزه گونه رهبر انقلاب مبنی بر فرمان به اتحاد ملی و انسجام اسلامی نه خطاب به بیگانگان که قبل هر چیز هشداری جدی به دوستان نادان و یا احیاناً تعصبهای ناصواب اعم از قومی، طایفه ای، حزبی، گروهی، منطقه ای در درون کشور ایران و فراتر از آن تعصبهای جاهلانه مذهبی در بین سایر مسلمانان است. به عنوان مثال مفسران در شان نزول آیه فوق نوشته اند (که این آیه زمانی بر قلب پیامبر اسلام نازل شد که دو نفر از مسلمانان قبیله اوس و خزرج که هر دو تای آنان هم از افراد مؤمن وشاخص بودند بر اثر تعصب هایی کاملاً جاهلانه و ناصواب بین آنها نزاع بوجود آمد و علت آن هم این بود که یکی می گفت حنظله (غسیل الملائکه) و خزیمه بن ثابت (ذوالشهادتین) از طایفه ماست و دیگری هم می گفت: ابوزید و زیدبن ثابت و. .. از طایفه ما هستند.(۶) و بر اثر این تعصبات خشک چنان بین آنان نزاع در گرفت که نزدیک بود بر اثر جنگ طایفه ای زمین از خون آنان رنگین شود وقتی خبر به پیامبر رسید، آن حضرت با تدبیر خاص خود آن وضع خطرناک را پایان داد و آیات «و اعتصموا بحبل الله تا آخر» در این جا بر پیامبر نازل شد و به صورت یک حکم عمومی همه مسلمانان را با بیانی رسا و مؤثر دعوت به اتحاد نمود، در این آیه ضمن دعوت و حکم خداوند به مسلمانان برای اتحاد و انسجام؛ مبارزه با هر گونه تفرقه و شرک هم تأکید شده و راهکار اتحاد را هم چنگ زدن به ریسمان الهی دانسته است و لاغیر. اینکه چه چیزی ریسمان الهی است مفسران موارد متعددی را هم ذکر نموده اند، پرواضح است که ریسمان الهی همان چیزی است که در شرایط عادی در فطرت پاک انسان نهفته است و موارد عینی آن هم قرآن و پیامبران و امامان و جانشینان آنان می باشد راستی اگر امروز همه مسلمانان قرآن را آن طور که شایسته است عامل و پیرو باشند چه اختلافی با هم دارند؟ راستی اگر همه احزاب و گروههای اسلامی و ایرانی، قرآن و ولایت را محور قرار دهند چه اختلافی با هم دارند؟ و چه اختلافی بین آنها باقی می ماند؟ و امروزه هم سرچشمه پراکندگی ها و اختلافات ناشی از دورشدن و رها کردن ریسمان الهی و چنگ انداختن به هوا و هوس و منافع شخصی و گروهی است. حضرت امام خمینی (ره) در فرازی قریب به مضمون می فرماید: اگر همه انبیاء الهی در یکجا جمع شوند هیچ اختلافی با هم ندارند و این همان چنگ زدن به ریسمان الهی است و ترجمان اتحاد و انسجام است. هشدار دیگر آیه این است که تنها در پرتو اسلام و ایمان است که دلها با هم گره می خورند و با هم متحد می شوند و دشمنان دیروز برادران امروز می شوند و این اتحاد با توجه به ذات بشری و خودخواهی بشر فقط و فقط در صورت توجه به اسلام و ایمان به خدا امکان پذیر است و به غیر از ایمان هیچ عاملی نمی تواند بطور جاودانه مرکز اتحاد و انسجام باشد و تمام ائتلاف هایی ظاهری موقتی بوده و بعد از مدتی از هم می پاشد و ما امروز به وضوح شاهد از هم پاشی ائتلاف های بشری هستیم. پیامبر اسلام در این خصوص می فرماید «افراد با ایمان نسبت به یکدیگر همانند اجزای یک ساختمانند که هر جزئی از آن جزء دیگر را محکم نگه می دارد و در دوستی و نیکی به یکدیگر همچو اجزای یک پیکر است که اگر بعضی از آن رنجور شود، اعضای دیگر نیز آرامش نخواهند داشت»(۷) چو عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار در آیات دیگر سوره آل عمران آمده است «و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جائهم البینات»(۸) و مانند کسانی نباشید که پراکنده شدند و اختلاف کردند (آنهم) پس از آنکه نشانه های روشن به آنها رسید و آنها عذاب عظیمی دارند. آری هرچه در قرآن بیشترتدبر نماییم، بیشتر به اوج و عظمت پیام نوروزی رهبر معظم انقلاب پی می بریم و اگر به این پیام الهی خدای نکرده کم توجهی شود، عذاب عظیمی در انتظار ماست. این آیات هشدار و اتمام حجتی است برای همه کسانیکه باور دارند وعده الهی تحقق پذیر خواهد بود. این آیه مجدداً بحث اتحاد و انسجام و یکپارچگی امت اسلام و دوری و پرهیز از تفرقه و اختلاف و پراکندگی را گوشزد می کند و می دانیم که در قرآن موضوعی که روی آن اصرار و تأکید و تکرار شده از مهم ترین موضوعات مبتلابه جامعه اسلامی است که سرنوشت مسلمانان به آن گره خورده است. در این آیه به صراحت بیان شده است مانند کسانیکه با دلایل روشن الهی پراکنده شدند و اختلاف ورزیدند نباشید که عذاب دردناک و عظیمی در انتظار اختلافها و اختلاف افکنان است. این آیه با این هشدار، مسلمانان را دعوت به اتحاد کرده است و به آنها گوشزد می نماید که اگر راه اختلاف و تفرقه را پیش گیرند، دچار عذابهایی می شوند که بعضی از این عذابها در تاریخ بارها تکرار شده است و اگر مسلمانان به این اشتباه گرفتار شوند عذابهای سختی را برای خود خریده اند و در حقیقت مسلمانان باید تاریخ پیشینیان و سرنوشت دردناک آنها را مورد مطالعه قرار دهند تا با اتحاد لازم از عذابهای پیش رو مصون بمانند. زیرا هر جا که قرآن در بیم دادن از چیزی زیاد اصرار نموده است بنا به تعبیر مفسران هشدار به وقوع آن می باشد و این موضوع بارها در قرآن بارها تذکر داده شده است وعلاوه برآن پیامبر اسلام در فرازهای متعددی به صراحت به مسلمانان خبر داده بود که: «قوم یهود بعد از موسی ۷۱ فرقه شدند و مسیحیان ۷۲ فرقه و امت من بعد از من ۷۳ فرقه خواهند شد»(۹) که در خصوص اعداد به اعتقاد بعضی از مفسران اشاره به کثرت می باشد و نه عین این اعداد. در میان این همه فرقه ها در هر کدام از ادیان همیشه یک فرقه بر حق بودند و بقیه بر باطل بوده اند و این پیش بینی پیامبر اسلام و هشدار قرآن و عذاب آن برای ما مسلمانان دقیقاً بعد از رحلت پیامبر اسلام آنچنان نمایان شد که ما دورانی را به تاریکی آن دوران و عذابی را دردناک تر از آن دوران تاکنون ندیده ایم. آری فرقه گرایی و اختلاف انگیزی و تعصبات جاهلانه و عدم تمسک به قرآن و چنگ زدن به منافع شخصی و گروهی و پیروی از هوا و هوسهای خویش آنچنان جامعه اسلامی را دچار تفرقه کرد و آنچنان تخم نفاق و کینه در میان مسلمانان پراکنده شد که بعد از رحلت پیامبر اسلام مسلمانان همدیگر را تکفیر می کردند و اختلاف به جائی رسید که مسلمانان ریختن خون همدیگر را مباح می دانستند و نتیجه آن هم اگرچه در آخرت به مراتب سخت تر از دنیا خواهد بود اما در همین دنیا؛ چه عذابی دردناک تر ازاینکه در فاصله چند روز بعد از رحلت پیامبر فاطمه زهرا(س) بین در و دیوار مجروح شود، چه عذابی بالاتر از اینکه در جامعه اسلامی، علی (ع) مظهر عدالت خداوند و نور چشم پیامبر در واقع نماد عینی اسلام و قرآن در قفس خانه گرفتار شود و شمشیر آلوده به نفاق و تفرقه و اختلاف در عزیزترین لحظه شب و روز، عزیزترین بنده خدا علی (ع) را آن هم نه از جلو که از پشت سر مورد هجمه قرار دهد و فرق مبارکش را بشکافد و بشریت را به سوگ ابدی بنشاند. همین نفاق و اختلاف و دودستگی و تعصب جاهلانه و بی بصیرتی امت اسلام بود که در طول تاریخ بزرگترین مصیبت ها را برای مسلمانان و بزرگترین مشقت ها را برای خاندان پیامبر رقم زد، و همین چند دستگی و چنگ انداختن به منافع شخص و گروه بود که در سقیفه تصمیم گرفت و اسلام ناب محمدی را قرنها در مظلومیت نشاند. همین عدم اتحاد ملی و انسجام اسلامی بود که به تابوت امام حسن مجتبی (ع) سنگ می زد، همین پراکندگی امت اسلام بود که گوشواره از گوش اسلام برید و حسین بن علی ها را به مسلخ کربلا برد، همین عدم اتحاد ملی و انسجام اسلامی بود که زینب و فرزندان خردسال آل الله را به اسارت برد و همین عدم اتحاد و انسجام اسلامی بود که گو