پاورپوینت کامل دنیا در سیره پیشوایان ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دنیا در سیره پیشوایان ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دنیا در سیره پیشوایان ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دنیا در سیره پیشوایان ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

مطابق بعضی از آیات و روایات, دنیا به شدت نکوهش شده, اما براساس بعضی دیگر, از آن تمجید و ستایش شده است. در سیره پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان(علیهم السلام) نیز همین دوگانگی وجود دارد.

از سوی دیگر زهد و پارسایی از ارزش های کلیدی و مهم اسلامی است, در عین حال علی(علیه السلام) ـ که سر سلسله زاهدان و وارستگان بود ـ با احداث باغ ها و نخلستان ها و مزارع, ثروت کلانی به دست آورد. آیا زهد و پارسایی, با توسعه ثروت و عوامل آن, ناسازگار است؟ و به طور کلی سیره پیشوایان دین در این رابطه چگونه بوده است؟!

دنیای پسندیده و ناپسند

اسلام در همه امور آیین اعتدال است. از افراط و تفریط برکنار بوده و از آن به شدت نهی کرده است. بر همین اساس مسلمانان در قرآن به عنوان امت وسط و میانه معرفی شده اند: ((و کذلک جعلناکم امه وسطا; همان گونه که قبله شما (نسبت به قبله مسیحیان و یهودیان) یک قبله میانه است, شما را نیز امت میانه قرار داده ایم.)) (۱) امتی که نه معنویات را فراموش می کند و نه بهره خود از دنیا را نادیده می گیرد.

قرآن از یک سو می فرماید: ((و ما الحیوه الدنیا الا متاع الغرور; و زندگی دنیا چیزی جز سرمایه فریب و پوچی نیست.))(۲)

و از سوی دیگر از قول حضرت سلیمان نقل کرده که در برابر ثروت و امکانات کلان دنیا, آن را لطف وفضل الهی دانسته که خدا آن را برای آزمایش در اختیار بشر نهاده است; لذا عرض می کند: ((هذا من فضل ربی لیبلونی ءإشکر إم إکفر; این از لطف و فضل پروردگار من است, تا خداوند مرا آزمایش کند که آیا شکر او را به جا میآورم یا کفران می کنم.))(۳)

بنابراین خداوند در یک آیه, هم به آخرت طلبی دستور می دهد و هم به بهره گیری از شوون دنیا. آن جا که می فرماید:

((وابتغ فیما آتاک الله الدار الاخره و لا تنس نصیبک من الدنیا; و در آنچه خدا به تو داده, سرای آخرت را بطلب, و بهره ات را از دنیا فراموش نکن.))(۴) در این آیه به همان اعتدال اشاره شده که هم باید از امکانات دنیا برای آخرت استفاده کرد, و هم از بهره های مادی دنیا بهره مند شد. به طور کلی باید دنیا را وسیله آخرت قرار داد.

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان(علیهم السلام) زندگی خود را بر همین اساس تنظیم کرده بودند. به این صورت که دنیا در روش آنها وسیله آخرت بود, نه هدف.

از این رو پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: ((لیس من حب الدنیا طلب ما یصلحک; تحصیل آنچه را که موجب سامان یافتن زندگی دنیای تو ـ که از راه صحیح است ـ در شمار حب دنیا نیست.))(۵)

حضرت علی(علیه السلام) نیز فرموده: ((من بصر بها بصرته, و من ابصر الیها اعمته; هر کس با چشم بصیرت و عبرت به دنیا بنگرد, دنیا به او بصیرت و بینایی می بخشد و آن کس که چشمش به دنبال دنیا بوده و شیفته آن گردد, دنیا او را از دیدن حقایق, نابینا می سازد.))(۶)

نتیجه این که دنیا بر دو گونه است: پسندیده و ناپسند. هرگاه از آن بهره برداری صحیح و در راستای امور معنوی باشد, پسندیده است, اما اگر مایه غرور, فساد و انحراف گردد و باعث فراموشی آخرت شود, ناپسند خواهد بود. دنیای بدون آخرت, و یا آخرت منهای دنیا, همان راه افراط و تفریطی است که قطعا راه غلط و خطرناکی خواهد بود.

بر همین اساس امیرمومنان علی (علیه السلام) درباره زهد و پارسایی ـ که ارزش مهم اسلامی است ـ چنین فرمود:

((لو إن رجلا اخذ جمیع ما فی الارض, و اراد به وجه الله فهو زاهد, ولو انه ترک الجمیع و لم یرد وجه الله فلیس بزاهد; اگر انسانی مالک همه دنیا شود, و هدفش از آن وصول به خدا باشد, چنین فردی زاهد و پارسا است و اگر همه دنیا را ترک کند و هدفش از این کار, رضای خدا نباشد, او زاهد و پارسا نیست.))(۷)

امام کاظم(علیه السلام) نیز فرمود: ((از ما نیست کسی که دنیایش را برای آخرتش تباه سازد یا آخرتش را برای دنیایش ترک نماید.))

از سخنان امیرمومنان علی(علیه السلام) است که: ((دنیا خانه گذر به سوی خانه ابدی است. مردم در دنیا دو گونه اند: بعضی خود را می فروشند ودر نتیجه خود را هلاک می سازند. برخی هم خود را می خرند و خویش را آزاد می نمایند.))(۸)

مولانا جلال الدین دنیا را به کشتی ای مثال زده که اگر آب داخل آن شود, غرق می گردد و اگر کشتی روی آب باشد و آب در کنار آن, کشتی به حرکت خود ادامه می دهد:

چیست دنیا؟ از خدا غافل بدن

نی قماش و نقره و فرزند و زن

مال را کز بهر دین باشی حمول

نعم مال صالح گفت آن رسول

آب در کشتی هلاک کشتی است

آب در بیرون کشتی پشتی است

چون که مال و ملک را از دل براند

زان سلیمان, خویش جز مسکین نخواند(۹)

در این جا این سوال پیش میآید که چرا آیات و روایاتی که بیانگر مذمت و بی ارزشی دنیا هستند, بیش از آیات و روایاتی هستند که دنیا را مدح کرده اند؟

پاسخ این که: آنچه مورد مذمت است, حب و علاقه بسیار و دلبستگی به دنیا است, زیرا موجب انحراف و فراموشی معنویات می گردد. با توجه به این که جاذبه های دنیا بسیار قوی بوده و انسان های بسیاری را در دام آن گرفتار می سازد, آیات و روایات, به انسان هشدار داده اند. این که حضرت علی(علیه السلام) می فرماید: ((والله لدنیاکم هذه إهون فی عینی من عراق خنزیر فی ید مجذوم; سوگند به خدا این دنیای شما در نظر من از استخوان خوک در دست شخص جذامی پست تر است));(۱۰) اشاره به دنیای دنیاپرستان و خودباختگان است; همان کسانی که زرق و برق دنیا فریبشان داده است.

چنان که امام صادق(علیه السلام) در وصف همین دنیا می فرماید: ((دنیا همانند موجودی است که سر آن تکبر, چشمش حرص, گوشش طمع, زبانش ریا, دستش شهوت, پایش خودبینی, قلبش غفلت, وجودش فنا, و نتیجه اش زوال است…))(۱۱)

ولی اگر از دنیا بهره برداری صحیح شود, عین آخرت است. در این صورت نه تنها نکوهیده نیست, بلکه ستوده خواهد بود. بر همین اساس, ابن ابی یعفور می گوید: به امام صادق(علیه السلام) عرض کردم: ما دنیا را دوست داریم. فرمود: بااین دوست داشتن می خواهید چه کنید؟ عرض کردم: ازدواج کنیم, حج به جا آوریم, هزینه زندگی اهل و