پاورپوینت کامل نماز در سیره پیشوایان ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نماز در سیره پیشوایان ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نماز در سیره پیشوایان ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نماز در سیره پیشوایان ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

پیش سخن:

تردیدی نیست که بعد از اصول دین, اولین و بزرگ ترین دستور الهی که ستون دین, معراج مومن, نورچشم پیامبر(ص), سازنده ترین اعمال و جلوه شکوه دین ـ که بیانگر اوج بندگی انسان در پیشگاه خدا است ـ نماز است. نماز آن چنان مهم است که در قرآن ۴۶ بار با تعبیرات مختلف از اقامه آن سخن به میان آمده است.

آری نمازی که با قیام آمیخته باشد ـ به گفته مفسران که منظور از اقامه, آن است که نماز باید سازنده و بالنده باشد, تنها به اوراد و اذکار اکتفا نشود, بلکه آن را به گونه ای برپا دارید که آثار آن در همه زوایای زندگی شما آشکار گردد ـ موجب پاک سازی و به سازی روح و روان و محیط جامعه در ابعاد گوناگون و در عرصه های مختلف می گردد.

مقام معظم رهبری حضرت آیه الله خامنه ای (مدظله) در این باره می نویسد: ((به نظر می رسد که اقامه نماز, چیزی فراتر از گزاردن نماز است, یعنی فقط همین نیست که کسی خود به عمل نماز قیام کند, بلکه این نیز هست که در جهت و سمتی که نماز بدان فرا می خواند به راه افتد و دیگران رانیز به راه اندازد. گویا برپا داشتن نماز آن است که با کوشش بایستد. جو و فضای زندگی خود و دیگران را جوی نمازگزارانه, یعنی جوی خداجویانه و خداپرستانه بسازد و همه را در خط و جهت نماز به راه افکند.))(۱)

از اهمیت نماز همین بس که حضرت رضا(ع) فرمود: ((إول ما یحاسب العبد علیه, الصلاه, فان صحت له الصلاه صحت له ما سواها, و ان ردت ردت ما سواها; نخستین چیزی که انسان (در قیامت) با مطرح کردن آن حساب رسی می شود نماز است, اگر صحیح بود, سایر اعمال نیز صحیح است, و اگر رد شد سایر اعمال نیز رد می شود.))(۲)

مطابق روایت مشهور دیگری از امام صادق(ع) آمده: ((اگر نماز پذیرفته شد, سایر اعمال پذیرفته می شود و اگر مردود شد سایر اعمال نیز مردود خواهد شد)).(۳)

همه پیامبران و امامان و اولیای خدا, حرمت نماز را به احسن وجه حفظ می کردند و آن را با کیفیت بسیار عالی اقامه می نمودند و پس از معرفت به خدا و اصول اعتقادات, بر همه چیز او را مقدم می داشتند. دلیل اعتقادی و عملی خداشناسی و پیوند مقدس خلق با خالق می دانستند. با این اشاره, به چند نمونه از سیره پیشوایان بسنده می کنیم:

O جلوه های رفتاری پیشوایان در مورد نماز

۱. سال نهم هجرت بود, کافران گروه گروه به مدینه میآمدند و مسلمان می شدند. یکی از این گروه ها از طایفه ثقیف بود. آنها با پیامبر(ص) به مذاکره پرداختند, پیامبر(ص) به آنها فرمود: ((یکی از دستورهای اسلام نماز است, نماز بخوانید.))

آنها گفتند: در نماز, رکوع و خم شدن هست و ما خم شدن را عار و ننگ می دانیم, بنابراین دستور نماز را بردار و ما را از انجام این دستور معاف بدار.

پیامبر(ص) در پاسخ آن ها فرمود: ((لا خیر فی دین لیس فیه رکوع و لا سجود; دینی که در آن رکوع و سجود نباشد, خیر و برکتی در آن نیست.))

به گفته بعضی از مفسران این آیه در سرزنش آن ها نازل شد: ((واذا قیل لهم ارکعوا لا یرکعون; و چون به آنها گویند رکوع کنید, رکوع نکنند.))(۴)

پیامبر(ص) همواره از هر فرصت و فراغتی در شب و روز و نیمه های شب به نماز می ایستاد و به مناجات و راز و نیاز می پرداخت. همسران و بعضی از اصحاب به آن حضرت می گفتند: ((ای رسول خدا خودت را آن همه به زحمت نینداز)) در پاسخ آنها می فرمود: ((إلا اکن عبدا شکورا; آیا بنده سپاسگزار خدا نباشم؟))(۵)

روزی یکی از اصحاب به پیامبر(ص) عرض کرد: مگر نه این است که خداوند گناهان گذشته و آینده تو را بخشیده است, پس چرا خود راآن همه به زحمت می اندازی و نماز می خوانی؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: ((آیا بنده شاکر خدا نباشم؟… سوگند به خدا اگر بر اثر نماز و عبادت, اعضای پیکرم قطعه قطعه شوند و چشمانم از کاسه درآیند و بر روی سینه ام بریزند هرگز نمی توانم شکر یک دهم, از یک دهم یک نعمت خدا را ادا کنم, با این که همه شمارش کنندگان قادر به شمارش نعمت های الهی نیستند. ))(۶)

ام سلمه (یکی از همسران نیک رسول خدا((ص))) می گوید: شبی پیامبر(ص) در حجره من بود. در بستر خواب آرمید, نیمه های شب بود که دیدم آن حضرت در بستر نیست, هراسان شدم, برخاستم و در تاریکی شب به جست و جوی او پرداختم, او را در کنج حجره ایستاده یافتم که دست هایش به سوی آسمان بلند بود و می گریست و دعا می کرد, از جمله می گفت: ((اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا; خدایا مرا هرگز به اندازه یک چشم به هم زدن به خودم وانگذار.))

به آن حضرت عرض کردم: با این که خداوند, عالی ترین مقام را به شما داده, و گناهان گذشته و آینده شما را بخشیده, چرا آن همه خود را به رنج می اندازی و چنین می گویی؟ آن بزرگوار در پاسخ من فرمود: ((ای ام سلمه! هرگز خود را ایمن نمی دانم, خداوند یک لحظه برادرم یونس(ع) را به خودش واگذاشت, او به آن همه بلاها (مانند غرق شدن در دریا و در شکم ماهی قرار گرفتن و…) گرفتار شد.))(۷)

پیامبر(ص) آنقدر به نماز عشق می ورزید و آن را به جا میآورد که پاهایش آماس می کرد و ساق پاهایش متورم می شد.

این مطلب در روایات اهل تسنن نیز آمده است.(۸)

۲. حضرت علی(ع) بسیار به نماز اهمیت می داد, او می فرمود: ((لکل شیء وجه و وجه دینکم الصلاه; هر چیزی دارای صورت است, صورت دین شما نماز می باشد.))(۹)

در شإن آن حضرت در مورد نماز آمده: ((کان علی اذا إهاله امر فزغ قام الی الصلاه ثم تلی هذه الایه; واستعینوا بالصبر والصلاه; حضرت علی(ع) هرگاه با کار سختی رو به رو می شد, به نماز می ایستاد, و این آیه را تلاوت می فرمود: ((از صبر و نماز یاری بجویید))(۱۰) آن حضرت به اول وقت نماز به قدری اهمیت می داد که در سحر ۱۹ رمضان سال ۴۰ (همان سحر که ضربت شهادت بر سرش وارد شد) پشت بام مسجد کوفه رفت و با صدای بلند اذان گفت و قبل از اذان به آسمان می نگریست تا دمیدن سپیده سحر را ببیند. وقتی سپیده سحر دمید, خطاب به آن فرمود: ((ای سپیده سحر! آیا یک بار در زندگی علی پیش آمد که تو خود را آشکار سازی, ولی علی(ع) در آن هنگام در خواب باشد؟))

نیز روایت شده است که حضرت علی(ع) هنگام فرارسیدن وقت نماز, متغیر و رعشه بر اندام می شد, از او می پرسیدند: چه شده است؟ در پاسخ می فرمود: ((وقت نماز, وقت امانت الهی فرا رسیده است, که خداوند آن را به آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه کرد, آنها از تحمل آن شانه خالی کردند, ولی انسان آن را ـ با ضعفی که دارد ـ پذیرفت و من نمی دانم که آیا آن را که پذیرفته ام نیکو ادا می کنم؟))(۱۱)

آن بزرگوار به قدری به نماز عشق می ورزید که هر شبانه روز, هزار رکعت نماز می خواند. علامه امینی می نویسد: ((طبق روایات بسیار, حضرت علی(ع) در شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند))(۱۲) آنگاه به شبهه های معاندان در این راستا پاسخ داده است. بنابراین نماز علی(ع) با خشوع و حضور قلب کامل بود, آن گونه که در نماز تیر را از پایش خارج نمودند, در حال نماز متوجه نشد و بعد از نماز اطلاع یافت. (۱۳)

در روایات می خوانیم که دو شتر چابک و ارزشمند را برای پیامبر(ص) به هدیه آوردند, آن حضرت به اصحاب فرمود: ((هر کس که دو رکعت نماز بخواند و در این دو رکعت به هیچ چیز از امور دنیا توجه نکند, این دو شتر را (به عنوان جایزه) به او می بخشم.))

هیچ کس از حاضران پاسخ مثبت نداد, جز علی(ع) که فرمود: ((من چنین نمازی می خوانم)). لذا پیامبر(ص) هر دو شتر را به آن حضرت عطا کرد.(۱۴)

نماز علی(ع) نمازی است که برای طمع بهشت و یا خوف از آتش دوزخ نبود, بلکه عرض می کرد: ((الهی ما عبدتک خوفا من عقابک, و لا طمعا فی ثوابک, ولکن وجدتک اهلا للعباده فعبدتک; خدایا تو را از خ