پاورپوینت کامل شفاعت در قرآن و حدیث ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شفاعت در قرآن و حدیث ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شفاعت در قرآن و حدیث ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شفاعت در قرآن و حدیث ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه :

یکی از مزایایی که خدای متعال به مؤمنان، اختصاص داده این است که اگر مؤمن، ایمان خودش را تا هنگام مرگ حفظ کند که باعث سلب توفیق و سوء عقاب و سرانجام، شک و تردید یا انکار و جحود نشود، و خلاصه در یک جمله «اگر با ایمان از دار دنیا برود» به عذاب ابدی مبتلا نخواهد شد و جهنم برایش ابدی نخواهد بود و گناهان کوچکش به واسطه اجتناب و دوری از گناهان کبیره، بخشوده شده و گناهان بزرگش به وسیله توبه کامل و مورد قبول پروردگارش، آمرزیده می شود، و اگر موفق به چنین توبه ای نشد، تحمل گرفتاری ها و مصائب دنیا بار گناهانش را سبک می کند و سختی های برزخ و مواقف آغازین رستاخیز ناخالصی هایش را می زداید و اگر باز هم از آلودگی های گناهان پاک نشد به وسیله شفاعت – که مظهر تجلی بزرگ ترین و فراگیرترین رحمت الهی در اولیاء خدا به ویژه رسول اکرم و اهل بیت کرامش (علیهم الصلوه والسلام) می باشد – از عذاب دوزخ نجات خواهد یافت.(۱) بر حسب روایات فراوان «مقام محمود» که در قرآن کریم(۲) به رسول اکرم(ص) وعده داده شده همین مقام شفاعت است، و نیز آیه شریفه «و لسوف یعطیک ربّک فترضی؛(۳) و همانا پروردگارت «آنقدر» به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوی.» اشاره به آمرزش الهی است که به واسطه شفاعت آن حضرت شامل حال کسانی که استحقاق دارند می شود.

بنابراین، بزرگترین و نهایی ترین امید مؤمنان گنه کار، شفاعت است، ولی در عین حال نباید از «مکر الهی» ایمن شوند و باید همیشه بیمناک باشند که مبادا کاری از آنها سر زده باشد یا سر بزند که موجب سوء عاقبت و سلب ایمان، در هنگام مرگ گردد و مبادا علاقه به امور دنیوی به حدّی در دلش رسوخ یابد که «العیاذ بالله» با بغض خدای متعال از این جهان برود بدان جهت که می بیند اوست که به وسیله مرگ، بین او و محبوب ها و معشوق ها جدایی می افکند.

مفهوم شفاعت

شفاعت از ماده «شفع» است که در لغت به معنای «جفت شدن با چیزی» است، و اصطلاحاً به معنای حائل شدن برای رفع ضرر از کسی و یا رساندن منفعتی به اوست و در عبارت ساده تر و در محاورات عرفی بدین معنا به کار می رود که شخص آبرومندی از بزرگی بخواهد که از مجرمی بگذرد یا بر پاداش خدمتگزاری بیفزاید. البته در این وساطت برای دفع ضرر از کسی باید سه طرف وجود داشته باشند:

الف – شفاعت، ب – شفاعت شونده، ج شفاعت کننده

در اصطلاح شرعی و مذهبی شفاعت درآن جا مطرح می شود که شخصی در نزد خداوند برای دیگری طلب مغفرت و آمرزش نماید و یا بخواهد عقابی که در اثر گناه متوجه نفس گنهکار شده از او برداشته شود و یا تخفیف یابد. در این حال، شخص گنهکار، شفاعت شونده و ذات مقدس پروردگار پذیرنده شفاعت خواهد بود.

شفاعت به معنای مذکور از مسلّمات دین مبین اسلام به شمار می رود و در این زمینه علاوه بر آیات متعدد قرآنی، روایات فراوانی از طریق شیعه و سنّی از رسول اکرم(ص) نقل گردیده است. شاید به جرأت بتوان گفت که از همه ائمه معصومین در زمینه شفاعت روایت داریم و این روایات هرگونه ابهام و شک و تردیدی را در زمینه شفاعت از بین می برد و موجبات یقین را برای حقیقت جویان با انصاف فراهم می سازد.

در موارد متعارف علت این که کسی شفاعت شفیعی را می پذیرد این است که می ترسد اگر نپذیرد شفاعت کننده رنجیده می شود و رنجش خاطر وی موجب محرومیت از لذت مؤانست و خدمت و یا حتی موجب ضرری از ناحیه شفیع گردد. مشرکانی که آفریدگار جهان را دارای اوصاف انسانی و از جمله نیاز به انس با همسر و ندیمان و کمک یاران و همکاران و یا ترس از انبازان و همتایان می پنداشتند برای جلب توجه خدای بزرگ یا مصونیت از خشم وی دست به دامن خدایان پنداری می زدند و به پرستش فرشتگان و جنّیان و کرنش در برابر بت ها و تندیس ها پرداخته و می گفتند: «هؤلاء شفعائنا عند الله؛(۴) اینان شفیعان ما نزد الله هستند» و نیز می گفتند:

«ما نعبدهم الاّ لیقربونا الی الله زُلفی؛(۵) اینان را پرستش نمی کنیم؛ جز به این منظور که قرب و منزلتی برای ما نزد الله تحصیل کنند.»

قرآن کریم نیز در مقام ردّ چنین پندارهای جاهلانه ای می فرماید: «لیس لها من دون الله ولی و لا شفیع؛(۶) ولی باید توجه داشت که نفی چنین شفیعان و چنین شفاعتی به معنای نفی مطلق شفاعت نیست و در خود قرآن کریم آیاتی داریم که «شفاعت باذن الله» را اثبات و شرایط شفیعان و نیز شرایط کسانی که مشمول شفاعت واقع می شوند را بیان فرموده است. وانگهی پذیرفته شدن شفاعت شفیعان مأذون از طرف خدای متعال، به واسطه ترس یا نیاز به ایشان نیست، بلکه راهی است که خود او برای کسانی که کمترین لیاقت دریافت رحمت ابدی را دارند گشوده و برای آن، شرایط و ضوابطی تعیین فرموده است. در حقیقت فرق بین اعتقاد به شفاعت صحیح و شفاعت شرک آمیز، همان فرق بین اعتقاد به ولایت و تدبیر استقلالی است که در مباحث خداشناسی بیان می شود.

واژه شفاعت گاهی به معنای وسیع تری به کار می رود و شامل ظهور هر تأثیر خیری در انسان به وسیله دیگری می شود و چنان که پدر و مادر نسبت به فرزندان و گاهی بالعکس، یا آموزگاران و ارشادگران نسبت به شاگردانشان و حتی مؤذن نسبت به کسانی که با صدای اذان او به یاد نماز افتاده و به مسجد رفته اند شفاعت می کنند، و در حقیقت، همان اثر خیری که در دنیا داشته اند، به صورت شفاعت و دستگیری در قیامت ظاهر می شود.

نکته دیگر این که: استغفار برای گنهکاران در همین دنیا نیز نوعی شفاعت است و حتی دعا کردن برای دیگران و درخواست قضای حوائجشان از خدای متعال نیز در حقیقت از قبیل «شفاعت عندالله» به شمار می رود، زیرا همگی اینها وساطت نزد خدای متعال برای رساندن خیری به شخصی دیگر یا دفع شری از اوست. اینک به ذکر و ترجمه برخی از آیات و روایات کوتاه که در این زمینه وجود دارد می پردازیم:

آیات

«مَن ذَا الَّذِی یشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ؛(۷) کیست که در نزد خداوند برای دیگران شفاعت کند مگر به اذن او؟»

«مَا مِن شَفِیعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ؛(۸) شفیعی نیست مگر پس از اذن او».

«یوْمَئِذٍ لا تَنفَعُ الشَّفَاعَهُ إِلاّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِی لَهُ قَوْلا؛(۹) در آن روز (قیامت) شفاعت هیچ کس سودی نبخشد جز آن کس که خدای رحمن به او رخصت شفاعت داده و سخنش مورد پسند او گردیده است.»

«لا یمْلِکونَ الشَّفَاعَهَ إِلا مَنِ اتَّخَذَ عِند الرَّحْمَنِ عَهْدًا؛(۱۰) در قیامت هیچ کس مالک شفاعت نمی باشد مگر کسی که [به پرستش حق ] از خدای متعال عهد [نامه توحید کامل ]دریافته است».

«وَلا یشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضَی وَهُم مِّنْ خَشْیتِهِ مُشْفِقُونَ؛(۱۱) و هرگز آن مقرّبان درگاه الهی از احدی جز آن کس که خدا از او راضی است شفاعت نمی کنند و آنها دائماً از خوف قهر خدا هراسانند.»

روایات

همان طور که گفته شد در زمینه شفاعت هم از طریق اهل سنّت و هم از طریق شیعه اخبار فراوانی به دست ما رسیده است. نخست به ذکر چند روایت که از طریق اهل سنّت از پیامبر اکرم(ص) رسیده است می پردازیم و سپس اخبار شیعه را در زمینه شفاعت بررسی می کنیم.

اخبار اهل سنّت

قال رسول الله(ص): «شفاعتی نائله ان شاء الله من مات و لا یشرک بالله شیئاً؛ از شفاعت من – اگر خداوند بخواهد – آن کس برخوردار خواهد شد که بمیرد در حالی که هیچ گونه شائبه شرکی نسبت به خداوند در دلش نباشد.»

قال رسول الله(ص): «قوله تعالی: عسی ان یبعثک ربّک مقاماً محمودا؛(۱۲) هو المقام الذی اشفع لامتی فیه؛ منظور از «مقام محمود» در آنجا که خداوند می فرماید: «امید است که خداوند تو را برای مقام محمود برگزیند» مقامی است که من در آن برای امتم شفاعت می کنم».

قال رسول الله(ص): «یشفع یوم القیامه الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء؛ در آن روز نخست انبیاء، پس از آن علما و سپس شهداء، گنهکاران را شفاعت می کنند».

اخبار شیعه(۱۳)

قال رسول الله(ص): «ثلاثه یشفعون الی الله فیشَّفعون: الانبیاء، ثم العلماء ثم الشهداء؛ سه گروهند که در نزد خداوند برای گنه کاران شفاعت می کنند و شفاعتشان مورد قبول واقع می شود: نخست انبیا، سپس علما، پس از آن شهداء».(۱۴)

قال رسول الله(ص): «انما شفاعتی لاهل الکبائر من امتی؛ شفاعت من فقط برای کسانی از امتم می باشد که مرتکب گناهان کبیره شده اند.»

قال امیرالمؤمنین(ع): «لنا شفاعه و لاهل مودّتنا شفاعه؛ امیرالمؤمنین (در ضمن حدیثی) فرمودند: برای ما و نیز برای اهل مودّت و دوستی ما حق شفاعت وجود دارد.»

قال الصادق(ع): «من انکر ثلاثه اشیاء فلیس من شیعتنا، المعراج والمسأله فی القبر والشفاعه؛ امام صادق(ع) فرمودند: هر کس منکر سه چیز شود از شیعیان ما محسوب نمی شود: معراج پیامبر، سؤال در قبر و مسئله شفاعت.»

قال الصادق(ع): «نمجّد ربّن