پاورپوینت کامل مهر و محبت در سیره پیشوایان ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهر و محبت در سیره پیشوایان ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهر و محبت در سیره پیشوایان ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهر و محبت در سیره پیشوایان ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

واژه محبت زیباترین واژه ای است که در بسیاری از موارد نقش سازنده و پرثمر داشته و می توان در پرتو آن نیروی جاذبه را قوی کرد. انسان ها را با آن به سوی حق و عدالت جذب نمود و ارتباطات را نیک و باصفا کرد و کدورت ها، کینه ها و زشتی های دیگر اخلاقی را در جامعه پاک سازی نمود.

مهر و محبت همان مهربانی، رأفت، مدارا، دل سوزی، ترحّم، صمیمیت و صفای قلب است که دارای شاخه هایی مانند: محبت دو جانبه پدر و مادر با فرزندان، همسران، همسایگان، دوستان، هم کیشان، هم سفران، هم زبانان، همکاران، خویشان، امت و امام، قوی و ضعیف، غنی و فقیر، نسبت به اقلیت های مذهبی و… می باشد. سرچشمه آثار درخشان و برکات بوده و پدیدآورنده مدینه فاضله و زیبایی زندگی خواهد شد؛ حتی اهرمی نیرومند و عمیق برای پرکردن چالش ها و زدودن نخوت ها، نکبت ها و اختلاف ها و پیامدهای شوم آن است.

بر همین اساس اسلام و قرآن، بهای بسیار زیادی به آن داده است؛ مثلاً «مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَی الْکفَّارِ رُحَمَاء بَینَهُمْ؛۱ محمد(ص) فرستاده خدا است، و کسانی که با او هستند، در برابر کفّار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند.»

امیرمؤمنا علی(ع) فرمود: «اشرف الشّیم رعایهُ الوُدّ؛۲ برترین خوی ها، رعایت کردن حریم دوستی و محبت است».

رسول اکرم (ص) فرمود: «لو کانَ الرّفیقُ خلقاً یری ما کانَ ممّا خَلَقَ اللّهُ شَی ءٌ احسَنُ مِنْهُ؛۳ اگر مهربانی و صمیمیت به صورتی مجسّم شود، آن چنان زیبا است که خداوند مخلوقی زیباتر از آن را نیافریده است.»

مولانا جلال الدین در دیوان مثنوی خود گوید: لقمان دارای ارباب با محبت بود، به طوری که هر غذایی که می خواست بخورد، نخست آن را نزد لقمان نهاده و سپس نیم خورده لقمان را می خورد. روزی خربزه آورد و آن را پاره کرد و یک قاچ از آن به لقمان داد، لقمان دریافت که بسیار تلخ است، در عین حال چیزی نگفت و آن را با لذت و شوق خورد. به این ترتیب ارباب او هفده قاچ به لقمان داد و او آن را خورد، تنها یک قاچ باقی ماند و خودش آن را خورد، ولی دید بسیار تلخ است، زبانش آبله زد و گلویش سوخت و حالش دگرگون شد، به لقمان گفت: «این زهر را چگونه نوش کردی؟»

لقمان گفت: آن همه نیکی به من کردی، در میان آن ها یکی تلخ بود، آیا سزا است، که به خاطر یک تلخی آن همه نیکی ها را فراموش کنم و ناشکری نمایم؟ از این رو این زهر را به خاطر شیرینی های محبت و نعمتت نوش جان کردم:

از محبت تلخ ها شیرین شود

وز محبت مس ها زرّین شود

از محبت خارها گل می شود

وز محبت سرکه ها مُل می شود

از محبت نار نوری می شود

وز محبت دیو حوری می شود

از محبت سُقم صحت می شود

وز محبت قهر، رحمت می شود۴

پیامبر(ص) و امامان(ع) – که اسوه های راستین بشریت هستند – نسبت به آحاد مردم بسیار مهربان، صمیمی و پرمحبت بودند. جاذبه محبّت های پیامبر(ص) یکی از عوامل بزرگ گرایش مشرکان به اسلام گردید. آنها در جای خود، نهایت درجه مودت و آیین دوستی و رفاقت نسبت به مردم را رعایت می کردند. محبت آنها نسبت به محرومان و از پا افتادگان بیشتر بود. آنها مظهر صفات الهی بودند، ترحم و دوستی و مهربانیشان بر خشونتشان می چربید، اصل را بر محبت قرار داده بودند و از خشونت به عنوان استثنا استفاده می کردند. به نمونه هایی از شیوه های برخورد و ارتباط دوستانه پیشوایان با افراد مختلف، اشاره می کنیم:

۱ – در ماجرای جنگ خیبر که در سال هفتم هجرت رخ داد، سپاه اسلام پیروز شد. یکی از کسانی که در این نبرد اسیر مسلمانان شد، صفیه دختر حی بن اخطب (دانشمند سرشناس یهود) بود. بلال حبشی صفیه را همراه یک بانوی دیگر به مدینه آورد، ولی آنها را از کنار جنازه های بستگانشان عبور داد، آنها با دیدن آن منظره ها، بسیار ناراحت شده و گریه سر دادند و صورتشان را خراشیدند. وقتی وارد مدینه شده و به محضر پیامبر(ص) رسیدند، پیامبر(ص) از صفیه در مورد علت خراشیدگی چهره اش پرسید، صفیه ماجرا را گفت، پیامبر(ص) دریافت که بلال حبشی در این مورد، آیین اخلاق و مهر و محبت اسلامی را رعایت نکرده است، لذا او را مورد سرزنش قرارد داد و فرمود: «انزعَتْ مِنْک الرّحْمَهُ یا بلال، حَیثُ تَمَرُّ بامراتَینِ عَلی قَتلی رِجالِهِما؟۵ ای بلال! آیا مهر و محبت از وجود تو زدوده شده که آن دو بانو را در کنار کشته شدگانشان حرکت دادی؟ چرا بی رحمی کردی؟»

این گونه سرزنش ها بیانگر آن است که اسلام دین محبت است؛ حتی تا این اندازه که نباید در منطقه جنگ، بازماندگان کفار را در کنار جنازه کشته هایشان عبور داد.

۲ – مردی نزد پیامبر(ص) آمد و گفت: «من هرگز کودکی را نبوسیده ام» وقتی رفت، پیامبر(ص) فرمود: «این مرد از اهل دوزخ است»۶

۳- روزی پیامبر(ص) نماز ظهر را با جماعت اقامه نمود، ولی بر خلاف معمول دو رکعت آخر را به سرعت به پایان رسانید، پس از نماز، از آن حضرت پرسیدند: آیا حادثه تلخی رخ داده؟ علت شتاب شما چه بود؟

آن بزرگوار در پاسخ فرمود: «اَما سَمِعْتُم صَراخَ الصَّبی؛ آیا شما صدای ناله کوک را نشنیدید؟»

معلوم شد در نزدیک محل اقامه نماز نوزادی گریه می کرده و کسی نبوده تا با نوازش او را آرام کند، مهر و محبت پیامبر(ص) موجب شده که نمازش را کوتاه کند، و آن کودک را مورد لطف و نوازش قرار دهد.۷

۴ – یکی از اصحاب می گوید: پیامبر(ص) را دیدم که در مسجد به نماز ایستاده بود، وقتی به سجده رفت، حسن و حسین(ع) بر پشتش پریدند، بعضی می خواستند آن دو را رد کنند، پیامبر(ص) اشاره کرد به آنها کار نداشته باشید، وقتی نماز تمام شد، آن دو کودک را در آغوش گرفت و فرمود: «کسی که مرا دوست دارد، باید این دو را دوست بدارد.»۸

نیز روایت شده: روزی نماز جماعت به امامت پیامبر(ص) در مسجد برقرار بود، حسین(ع) – که دوران کودکی را به سر می برد – با علاقه شدید به سوی محراب دوید و در سجده بر پشت آن حضرت سوار شد و پاهای خود را حرکت می داد، و می گفت حَلْ حَلْ (که عرب ها هنگام راندن شتر این واژه را می گویند) هنگامی که پیامبر(ص) سر از سجده برداشته و می نشست، حسین(ع) را با دست هایش می گرفت و در کنار بر زمین می نهاد، هنگامی که به سجده دوم می رفت، باز حسین(ع) بر پشت آن حضرت سوار می شد و پاهایش را حرکت می داد، و همان جمله را تکرار می کرد این منظره چند بار تکرار شد تا پیامبر(ص) از نماز فارغ گردید.

یک نفر یهودی از دور این منظره را می دید، نزدیک آمد و به پیامبر(ص) عرض کرد: «شما با فرزندان خود به گونه ای رفتار می کنید که در میان ما چنین رفتاری نیست؟

پیامبر (ص) به او فرمود: «اگر شما به خدا و رسولش ایمان بیاورید، به کودکان مهر و محبت می ورزید، همین منظره و گفتار موجب شد که آن یهودی مسلمان گردید.»۹

۵ – محبت ها و مهربانی های ایثارگرانه حضرت زهرا(س) و حضرت علی(ع) به محرومان، بینوایان، یتیمان، اسیران که صدها مورد آن در روایات ما آمده، هر کدام درس مهم محبت و صمیمیتی است که در سیره تابان آنها می درخشد. یکی از شعبه های محبت – که قبلاً خاطرنشان شد – روابط دوستانه و مهرانگیز همسران نسبت به همدیگر است، حضرت زهرا(س) نسبت به همسر به قدری پر محبت بود که حضرت علی(ع) می فرماید: «هرگونه اندوه و رنج و ناراحتی ای که در بیرون خانه بر من وارد می شد، با دیدار زهرا(س) همه آنها به شادی و آرامش تبدیل می گردید.»

با این که این دو بزرگوار بیش از ده سال همسر همدیگر بوده، و در سخت ترین شرایط و فضاسازی های دشمن و جنگ ها قرار داشتند، در عین حال، حضرت علی(ع) می فرماید: «فواللّهِ ما اَغْضَبْتُها، و لا اَکرَهْتُها عَلی امْرٍ حَتّی قَبَضَها اللّهُ عَزَّوجلَّ، وَ لا اَغْضَبَتْنی وَ لا غَضَبَتْ لی اَمْراً؛ سوگند به خدا! من هیچ گاه زهرا (س) را از آغاز تا آخرین لحظه عمرش خشمگین و ناخشنود نکردم، او نیز هیچ گاه موجب خشم و ناخشنودی من نشد.»۱۰

روشن است که چنین صمیمیت و همدلی و صفایی جز در پرتو مهر و محبت به دست نمی آید. حضرت علی(ع) در امور خانه، فاطمه(س) را کمک می کرد، هیزم و آب به خانه می آورد و خانه را جاروب می کرد. پیوند مقدس همسری آنها به گونه ای بود که روح تعاون و صمیمیت در آن حاکم بود و در واقع یک روح در دو پیکر بودند. اصولاً در زندگی آنها دوئیت معنا نداشت.۱۱

درباره فرزند داری