پاورپوینت کامل تولی و تبری در منابع دینی ۹۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تولی و تبری در منابع دینی ۹۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تولی و تبری در منابع دینی ۹۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تولی و تبری در منابع دینی ۹۷ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

هر انسانی در زندگی خود الگو و پیشوایی دارد که سعی می کند خود را به او نزدیک ساخته و پرتوی از صفات او را در درون جان خود ببیند. به تعبیر دیگر: در درون انسان جایی برای اسوه ها و قهرمان ها است و به همین دلیل تمام ملّت های جهان در تاریخ خود به قهرمانان واقعی و گاه، پنداری توجه و دل بسته اند و بخشی از فرهنگ و تاریخ خود را بر اساس وجود آن بنا کرده اند. در مجالس خود از آن ها سخن می گویند و آن ها را می ستایند، به آن ها عشق ورزیده و سعی می کنند تا خود را از نظر صفات و روحیات به آن ها نزدیک سازند.

اضافه براین، اصل «محاکات = هم رنگ شدن با دیگران؛ مخصوصاً افراد پر نفوذ و با شخصیت» یکی از اصول مسلّم روانی است. مطابق این اصل، انسان کششی در وجود خود به سوی هماهنگی و هم رنگی با دیگران؛ مخصوصاً با قهرمانان و پاکان احساس می کند. به همین علّت، به سوی اعمال و صفات آنان جذب می شود. هر ملّتی دشمن یا دشمنانی دارند که در مناسبت های مختلف و به شکل های گوناگون از آن ها اظهار نفرت و بیزاری می کنند و حتی فرزندان را با بغض آن ها تشویق و ترغیب می کنند.

آن جذب و انجذاب ها در برابر افرادی که انسان نسبت به آن ها ایمان کاملی دارد و آن ها نیز انسان های پاک و وارسته ای هستند بسیار نیرومندتر و جذاب تر است.

چنان که دفع و اندفاع در مقابل آن هایی که دشمنی با خدا و رسول خدا او دارند. نیز قوی تر و شکننده تر است.

به همین دلیل ما در اسلام دو اصل «تولّی» و «تبرّی»، یابه تعبیر دیگر: «حبّ فی اللّه» و «بغض فی اللّه» داریم که هر دو در واقع اشاره به یک حقیقت است. طبق این دو اصل مهم و اساسی ما موظفیم دوستان خدا را دوست بداریم و دشمنان خدا، پیامبران و امامان را دشمن بداریم.

این دستور به قدری مهم است. که در آیات قرآن به عنوان نشانه ایمان و در روایات اسلامی به عنوان «اَوثَقُ عَری الایمان؛ محکم ترین دستگیره ایمان» معرفی شده و تا «تولّی و تبرّی» نباشد بقیه اعمال، عبادات، احسان و انفاقات بی حاصل و غیر مقبول شمرده شده است.(۱)

اینک به برخی از آیات و روایات در این زمینه اشاره می کنیم:

الف: تولّی در قرآن.

۱- پیامبر خاتم و ابراهیم و ابراهیمیان الگوی شما هستند.

«سرمشق خوبی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند برای شما وجود داشت در آن هنگام که به قوم (مشرک) خود گفتند: از شما و آنچه غیر از خدا می پرستید بیزاریم (آری) برای شما در زندگی اسوه حسنه (و سرمشق نیکویی) بود برای کسانی که امید به خدا و روز قیامت دارند؛ هر کس سرپیچی کند (به خویشتن ضرر زده است،زیرا) خداوند بی نیاز و شایسته ستایش است.»(۲) آن گاه می فرماید: «لقد کان لکم فی رسول اللّه اُسوهٌ حَسَنَهٌ لِمن کان یرجُوا اللّه و الیوم الآخر و ذکر الله کثیراً؛(۳) مسلّماً برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود، برای آن ها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می کنند.»

آیات فوق نشان می دهد که «حُبّ فی اللّه و بغض فی اللّه» از آثار ایمان به خدا و معاد و یاد خداوند است، بدون شک پیغمبر فاطمه را بسیار دوست می داشت و می فرمود: «فاطمه پاره تن من است، هر کس او را بیازارد مرا آزرده است». و هم چنین علی و حسنین(ع) را دوست می داشت، چنان که روایات بسیار متواتری در این باب رسیده است. این ها نشان دهنده این است که دوستی آل محمّد (ص) که علی و فاطمه و حسنین هستند بر همه مسلمین واجب است.(۴)

۲- دوستی اهل بیت پاداش رسالت:

«قل لا اسئلکم علیه اجراً اِلا المَوَدَّه فی القربی؛(۵) بگو از شما مزدی درخواست نمی کنم؛ مگر دوستی خویشاوندان نزدیکم» و فرمود «بگو مزدی را که درخواست کردم چیزی است که سودش عاید خدا شما است، مُزد من جز بر خدا نیست.»(۶)

فخر رازی می گوید:

«زمخشری در کشّاف روایت کرده: «چون این آیه نازل گشت، گفتند: یا رسول الله خویشاوندانی که بر ما محبّتشان واجب است کیانند؟ فرمود: علی، فاطمه و پسران آنان»(۷) سیوطی از پیامبر اکرم (ص) نقل نموده که فرمود: «دوستی علی ایمان است و دشمنی وی نفاق.»(۸)

۳- مؤمنان دوست هم دیگرند: «وَالمؤمنون و المؤمنات بَعضُهُم اَولیاء بَعض یأمَروُن بالمعروُفِ وَ ینهونَ عَن المُنکرِ و یقیمونَ الصّلوهَ و یؤتُونَ الزّکاهَ و یطیعونَ اللّه و رَسولَهُ اولئِک سَیرحَمُهُمُ اللّه انّ الله عزیزٌ حکیم؛(۹) مردان و زنان با ایمان ولی (دوست و یار و یاور) یکدیگرند؛ امر به معروف و نهی از منکر می کنند؛ نماز را برپا می دارند و زکات را می پردازند، خدا و رسولش را اطاعت می کنند، به زودی خدا آنان را مورد رحمت خویش قرار می دهد، خداوند توانا و حکیم است.»

این پیوند معنوی و روحانی که بر اساس امر به معروف و نهی از منکر و اقامه نماز و ادای زکات و اطاعت خدا و پیامبرش استوار است سبب می شود که آن ها نه تنها در اعمال و رفتار، بلکه در خلق و خوی خویش از یکدیگر الهام بگیرند، و هر کدام هم دیگر را دوست بدارند، و اگر بنا است هم رنگ جماعت شد، باید هم رنگ این جماعت شوند، نه جماعت های گمراه و منحرفی که باید با آن ها قطع رابطه کرد.

۴- مهاجران راه خدا را دوست بدارید:

«والذین تبوّؤا الدّارَ و الایمان مِن قَبلِهِم یحِبّون مَن هاجَرَ الیهم و لا یجدون فی صُدورِهم حاجَهٌ مِمّا اُوتوا و یؤثرون علی اَنفسِهِم وَ لَو کان بِهِم خصاصَه؛(۱۰) و آنان که پیش از مهاجران، در خانه (دارالهجره خانه مسلمانان) و در سرای ایمان (خانه روحی و معنوی مسلمانان) مسکن گزیدند، مهاجرانی را که به سوی ایشان هجرت کنند دوست می دارند، و در دل خودشان از آنچه به آن ها داده شد احساس ناراحتی نمی کنند و آن ها را بر خویش مقدّم می دارند؛ هر چند خود نیازمندند.»

ب: تبرّی در قرآن.

۱- فردی به نام «حاطب بن ابی بلتَعَه» توسط زنی به نام «ساره» نامه ای مخفیانه به اهل مکه نوشت که رسول خدا(ص) قصد حمله به مکه را دارد، آماده دفاع باشید، در حالی که پیامبر (ص) به هیچ وجه نمی خواست مکیان از حمله اطلاع یابند. زن آن نامه را در لای گیسوان خود پنهان نمود و به سرعت به سوی مکه حرکت نمود. جبرئیل ماجرا را به پیامبر (ص) خبر داد، آن حضرت علی (ع) را برای گرفتن نامه فرستاد، حضرت نامه را از او گرفت و نزد پیامبر اکرم (ص) آورد، آن حضرت «حاطب» را احضار نموده و او را سخت مورد سرزنش قرار داد و سرانجام این آیه نازل شد: «یا ایها الذین آمنوا لاتَتَخِذوا عَدُوّی و عدوّکم اَولیاءَ تُلقونَ اِلَیهِم بالمَوّدهِ و قد کفروا بِما جائکم مِنَ الحَقِّ یخرجُون الرّسول وَ اِیاکم ان تؤمِنوا بِاللّهِ رّبِکم؛(۱۱) ای کسانی که ایمان آورده اید دشمن من و دشمن خود را دوست خویش قرار ندهید، شما نسبت به آن ها اظهار دوستی می کنید در حالی که آن ها نسبت به آن چه بر شما نازل شده کفر می ورزند و رسول خدا و شما را به خاطر ایمان آوردن به پروردگارتان از شهر و دیار بیرون می کنند. اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده اید، (پیوند دوستی با آنان برقرار نسازید) شما مخفیانه با آن ها رابطه دوستی برقرار می کنید در حالی که من به آنچه پنهان یا آشکار می سازید از همه داناترم و هر کس از شما چنین کاری کند، از راه راست گمراه شده است.»

این نکته روشن است که هنگام تضاد بین «پیوندهای دوستی با پیوندهای اعتقادی و ارزشی» باید پیوندهای ارزشی مقدّم شمرده شود وگرنه پایه های اعتقاد و ارزش ها متزلزل شده و تدریجاً انسان به سوی باطل و فساد گرایش پیدا می کند. لذا نکته اساسی در تولاّی اولیاء اللّه، و تبرّای از اعدای الهی همین است.

۲- دشمنی با دشمنان خدا هر چند از خویشاوندان باشد.

قرآن می فرماید: «لا تَجِدُ قَوماً یؤمِنونَ بِاللّهِ وَالیومِ الآخِرِ یوادّون مَن حادَّ اللّه و رسولَهُ وَلو کانوُا أبائَهُم وَ اَبنائَهُم اَو اِخوانَهُم اَو عَشِیرتَهُم أولئِک کتَبَ فی قلوبِهِم الایمانَ و اَیدهُم برُوحٍ مِنه وَ یدخِلُهُم جنّاتٍ تَجری مِن تَحتِهَا الاَنهارُ خالِدینَ فِیها رَضِی اللّهُ عَنهُم وَ رَضُوا عَنه اولئِک حِزبُ اللّهِ اَلا اِنَّ حِزبَ اللّهِ هم المُفلِحُون؛(۱۲) هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند؛ هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند؛آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دل هایشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده و آن ها را در باغ هایی از بهشت وارد می کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است جاودانه در آن می مانند؛ خدا از آن ها خشنود است و آنان (نیز) از خدا خشنودند، آن ها «حزب اللّه»اند (واقعاً) و «حزب اللّه» پیروز و رستگارند.»

آیه فوق علاوه بر بیان پاداش بزرگی برای آنهایی که اهل تبرّای از دشمنان خدا هستند. این نکته را گوشزد می کند که هنگام قرار گرفتن بر سر دوراهی، «حفظ پیوندهای الهی» و «حفظ پیوندهای خویشاوندی» کدام را باید مقدّم داشت؟ با صراحت می گوید: اگر نزدیک ترین خویشاوندان از راه خدا منحرف شوند و آلوده به کفر و فساد گردند باید از آن ها برید و به خدا و ارزش های والای الهی و انسانی پیوست.

ج: تولّی و تبرّی در روایات.

افراد از لحاظ «تولی» و «تبرّی» به چند دسته تقسیم می شوند:

اول: افرادی که نه جاذبه دارند و نه دافعه، نه کسی آن ها را دوست دارد و نه کسی را دوست یا دشمن دارند. خلاصه نه تولّی دارد و نه تبرّی. لذا این گونه افراد در جامعه مانند یک موجود بی اثر و بی خاصیت است.

دوم: مردمی که دوست می دارند، با همه می جوشند و گرم می گیرند، ولی با هیچ کس دشمنی نداشته و از هیچ کس اظهار بیزاری و تنفر نمی کنند. وقتی هم بمیرند مسلمان با زمزمشان می شوید و هندو بدن آن ها را می سوزاند:

چنان با نیک و بد خوکن که بعد از مردنت عرفی

مسلمانت به زمزم شوید و هندو بسوزاند

این گونه رفتار برای انسان هدفدار و مسلکی – که فکر و ایده ای را در اجتماع تعقیب می کند و تنها درباره منفعت خود نمی اندیشد – میسّر نیست و این روش زندگی کردن روش متظاهران دروغ گو است.

سوم: مردمی که همه را دشمن می دارند و همه را دفع می کنند و هیچ کس را دوست و الگو و مقدس نمی دانند. این ها نیز افراد ناقصی هستند و این دلیل بر این است که فاقد فضائل مثبت انسانی اند.

چهارم: مردمی که هم «تولّی» و هم «تبرّی» هم پاکان و خوبان را دوست می دارند و هم با ناپاکان و مفسدان دشمن می باشند و از آن ها بیزاری می جویند و هر دو را در کنار هم و در حد مطلوب دارا می باشند.(۱۳) مطلوب ترین انسان همین نوع چهارم است که در این باره روایات فراوانی داریم که به برخی از آن ها اشاره می شود:

۱- محکم ترین دستگیره ایمان: پیامبر اکرم (ص) روزی به یارانش فرمود: «اَی عرَی الایمان اَوثَقُ فَقالوا: اَللّهُ وَ رَسُولهُ اَعلَمُ و قال بعضهم الصلوه و قال بعضهم الزکاه و قال بَعضُهُم اَلحَجُّ وَ العُمرَهُ وَ قال بَعضهُم اَلجِهادُ فَقال رسُول اللّه(ص) لِکلِّ ما قَلتُم فَضلٌ وَ لَیسَ بِهِ، ولکن اَوثَقُ عُری الاِیمانُ اَلحُبُّ فی اللّه و البغض فی اللّه و تولای َّولیاءِ اللّه و التبرّی مِن اَعداءِ اللّه؛(۱۴) کدامیک از دستگیره های ایمان محکم تر و مطمئن تر است؟ یاران عرض کردند خدا و رسولش آگاه تر است. بعضی گفتند: نماز و برخی گفتند: زکات و عدّه ای هم گفتند: حج و عمره، و بعضی هم جهاد. رسول خدا(ص) فرمود: همه آنچه گفتید دارای فضیلت است، ولی پاسخ نیست، محکم ترین و مطمئن ترین دستگیره های ایمان دوستی برای خدا و دشمنی برای خدا و دوست داشتن دوستان خدا و بیزاری جستن از دشمنان خدا است.»

اصطلاح «تولّی» و «تبرّی» به عنوان دو اصل معروف از همین حدیث گرفته شده است. پیامبر اکرم (ص) نخست با این سؤال مهم، افکار مخاطبان را در این مسئله سرنوشت ساز به جنب و جوش در آورد. و این کاری است که پیامبر اکرم گاهی قبل از القای مسایل مهم انجام می داد. آن گاه فرمود، که مطمئن ترین دستگیره ایمان «حب فی اللّه و بغض فی اللّه» است.

تعبیر به «دستگیره» در این جا گویا اشاره به این است که مردم برای وصول به مقام قرب الهی، باید به یک وسیله ای چنگ بزنند و بالا بروند.

۲- تمام خیرها:

امام صادق علیه السلام به جابر فرمود: «اِذا اَرَدتَ اَن تَعلَمَ اَنّ فِیک خَیراً فانظُر اِلی قَلبِک فَاِن کانَ یحِبُّ اَهلَ طاعَهِ اللّهِ و یبغِضُ اَهلَ معصیهِ ففیک خیرٌ واللّهُ یحِبّک وَ اِن کانَ یبغِضَ اَهلَ طاعَهِ اللّه وَ یحِبُّ اَهلَ مَعصِیهِ، فَلَیس فِیک خیرٌ واَللّهُ یبغِضُک وَاَلمَرءُ مَعَ مَن اَحَبّ؛(۱۵) هرگاه بخواهی بدانی در تو خیر و نیکی وجود دارد یا نه؟ نگاهی به قلبت کن! اگر اهل اطاعت الهی را دوست می دارد و اهل معصیت را دشمن می شمرد، تو انسان خوبی هستی و خدا تو را دوست دارد و اگر اهل اطاعت الهی را دشمن و اهل معصیتش را دوست می دارد، نیکی در تو نیست و خدا تو را دشمن می دارد و انسان با کسی است که او را دوست می دارد.»

۳- برگزیده خدا بودن:

امام باقر(ع) از رسول خدا (ص) نقل نموده که آن حضرت فرمود: «وُدُّ اَلمؤمِنِ لِلمُؤمِنِ فی اللّه مِن اعظَمِ شُعَبِ الاِیمان، اَلا وَ مَن اَحَبَّ فی اللّه وَ ابغَضَ فی اللّه وَ اَعطی فی اللّه و مَنَعَ فی اللّهِ فهو مِن اَصفِیاءِ اللّه؛(۱۶) محبت مؤمن نسبت به مؤمن به خاطر خدا از بزرگ ترین شاخه های ایمان است، آگاه باشید! کسی که به خاطر خدا دوست بدارد، و به خاطر خدا دشمن بدارد به خاطر خدا ببخشد و به خاطر خدا خود داری از بخشش کند او از برگزیدگان خدا است.»

۴- دین همان حب و بغض است:

فضل بن یسار می گوید: «سئَلنا ابا عَبداللّه عَنِ الحُبّ وَ البُغضِ اَمِنَ الاِیمان هو؟ فقال: وَ هَل الایمان اِلاّ الحُبّ و البُغض؛(۱۷) از امام صادق (ع) پرسیدم از دوستی و دشمنی که آیا جزء ایمان است؟ فرمود: آیا ایمان چیزی جز دوستی و دشمنی است؟»

۵- کمال ایمان

امام صادق (علیه السلام) فرمود: «مَن اَحبّ لِلّه وَابغَضَ لِلّه و اعطی فهُو ممن کمُل اِیمانُه؛(۱۸) کسی که برای خدا دوستی کند و برای خدا دشمنی کند و برای خدا کمک کند، از زمره کسانی است که ایمانش کامل شده است.»

۶- بهترین اعمال

پیغمبر اکرم (ص) فرمود: «لَو اَنَّ عَبدَینِ تَحابّا فی اللّه اَحَدَهما بالمَشرِقِ وَالاَخَرُ بِالمَغرِب لَجَمَعَ اللّهُ بَینَهُما یوم القِیامَهِ و قال النبی اَفضلُ الاَعمالِ اَلحُبُّ فی اللّهِ وَ البُغضُ فی اللّه؛(۱۹) اگر دو بنده (از بندگان خدا) یکدیگر را به خاطر خدا دوست دارند یکی در مشرق باشد و دیگری در مغرب، خداوند آن دو را در قیامت در بهشت کنار هم قرار می دهد.»

و فرمود: «برترین اعمال دوستی در راه خدا و دشمنی در راه خدا است.»

۷ – بر منبرهای از نور

درحدیث دیگری از پیغمبر اکرم (ص) چنین آمده: «اِنَّ حَولَ اَلعَرشِ مَنابِرَ مِن نُورٍ عَلَیها قَومٌ لِباسُهُم وَ وُجُوهُهم نُورٌ لَیسُو بِانبِیاءٍ یغبِطُهُم الانبِیاءُ وَ الشُّهَداءُ علیهم قالُوا یا رَسُول اللّه حَلِّ لَنا قال: