پاورپوینت کامل از تزکیه درون تا تصفیه برون ( آخرین قسمت ) ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از تزکیه درون تا تصفیه برون ( آخرین قسمت ) ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از تزکیه درون تا تصفیه برون ( آخرین قسمت ) ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از تزکیه درون تا تصفیه برون ( آخرین قسمت ) ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

امام در عرفان حماسی خود با معنویت قیام کرد و رابطه تنگاتنگ این دو را بیان داشت و تبلور اجتماع عرفان و حماسه در تمامی ابعاد شخصیت ایشان مشاهده گردید. امام در حالی که حشمت، وقار و ابهت خیره کننده و کم مانند داشت حالتی از معنویت در سیمایش درخشندگی داشت که از این جهت با درک منحصرش آدمی به آرامش و امنیت خاطر می رسید. در حالی که تحمل نگاه نافذ و شکافنده اش آسان نبود گرمی، مهر و عطوفتی که در چشمانش موج می زد چنان انسان را مجذوب می ساخت که چه بسا فراموش می کرد در مقابل مردی خارق العاده با قدرتی شگفت انگیز قرار دارد. آن شخصیت بزرگ با تمامی اقتدار و عظمتی که قدرتهای جهان از شنیدن نامش به هراس می افتادند. آن قدر رئوف بود که وقتی با کودکان مواجه می گردید به آنان سلام می نمود و حتی سهم این نوباوگان را در پیشبرد نهضت اسلامی فراموش ننموده و از آنان تشکر نموده اند.(۱) اگر هم می خواستند به اطفال تذکری دهند شخصیت آنان را تکریم می نمودند و اجازه نمی دادند عزت نفس بچه ها مورد خدشه و نقصان قرار گیرد.

گمان نمی رود در همدردی و تشخیص زبان واقعی مردم و بیان عمق اندیشه های آنان کسی چون امام پیدا شود که چون پدری مهربان و با چهره ای سرشار از محبت و صفا به خواسته های آحاد مردم توجه کند و برای غمخواری آنان و گره گشایی از مشکلاتشان تلاش نماید. امام در حالی که در مقابل ابرقدرت ها و دشمنان گوناگون داخلی و خارجی دلی به استقامت کوههای پولادین و بلکه با صلابت تر از آنها دارد، در برابر مردمان رنج دیده و ستم کشیده و مسلمان چنان خاضع و نرم می گردد که با دیدن مناظر غم آلوده و صحنه های مصیبت بار از زندگی محرومان اشک تأثر به صورت پرصلابتش جاری می گردد و وسعت این قلب به اندازه ای می شود که در ملاقات با مردم و گوش دادن به خواسته های آنان و نیز در خدمت بی شائبه به طبقات جامعه هرگز احساس خستگی نمی کند و کوشش ایشان همواره بر این واقعیت استوار بوده که بین او و مردم هیچ مانعی و حاجبی نباشد و یا چیزی از امّت مسلمان مکتوم نماند.(۲)

امام در ابراز محبت به دیگران هیچ ملاکی جز رضایت حق نداشتند. اشتیاق ایشان صبغه ای الهی داشت و خدمت به مردم نیز از منظر امام نوعی عبادت و تقریب به حق تلقی می گردید. او که در برابر مردم این قدر فروتنی از خویشتن بروز می داد بر این باور بود که آدمی دارای آن چنان منزلتی است که اگر بخواهد در مقابل همچون خودش سر تسلیم و ذلت فرود آورد و از غیر خدا هراس داشته باشد دون از شأن اوست. خود را خوار و بی مقدار نموده است از این رو با جرأت و علم به قدرت نظامی سیاسی آمریکا فرمود: «امریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند». در مقام تربیت و ارشاد فرزندان، شاگردان و مریدان خویش امام آنان را به نماز شب که از بهترین راههای تزکیه است توصیه می نمودند و هم آنان را به کوشش و مبارزه و قرار گرفتن در جبهه های حق برای محو باطل فرا می خواندند و بدین گونه ثابت نمودند جمع بین زهد و تقوا خدمت و مسؤولیت اجتماعی امکان دارد و خود هم به نحو اکمل این گونه بودند.

حماسه آفرینی قهرمانان، جامعه را به سوی کمال مطلوب سوق می دهد و روح دلاوری را در افراد جامعه تقویت می کند و ساحت و غایت آن بهبودی جنبه معنوی انسان است، عرفان نیز این گونه است و عرفای راستین تلاش می نمایند تا جامعه را از تعلقات فناپذیر و امور ناپایدار و هواهای نفسانی برهانند و افراد را به ساحل سلامت، هدایت و سعادت برسانند. بنابراین، این دو اگر چه عرصه های مختلفی دارند ولی اشتراکاتی هم در آنان قابل مشاهده است، عرفان فضیلت است و شجاعت نیز این حالت را دارد و بنابراین می توانند با هم جمع شوند زیرا هیچ فضیلتی، فضیلت دیگر را نفی نمی کند، امکان ندارد عارف واقعی اهل ترس و هراس باشد و ممکن نیست یک انسان شجاعی که بر علیه باطل بپاخاسته است از معنویت و حالات عرفانی بی بهره باشد و اگر مشاهده می شود عارفی سلطه را می پذیرد و تسلیم ستم می شود و طغیان طاغوت را تأیید می کند باید دانست که ادعای او کاذب است و اگر مشاهده می گردد شخص شجاعی از معنویت بهره ای ندارد و در جهت تزکیه درون و تصفیه باطن تلاشی نکرده است شجاعت او نوعی تهور است که ناپایداری و زوال در آن دیده می شود.

امام خمینی در بخش های مهمی از وصیت نامه خود، مردم را به روی آوردن به دعای عرفه، مناجات شعبانیه و صحیفه فاطمیه فرا خوانده اند و در فرازهایی از این نوشتار با ارزش مردم را به قیام علیه ستمگران و استکبار جهانی دعوت کرده اند زیرا عرفان آدمی را به کناره گیری از دنیا توصیه می نماید نه جدایی گزینی از افراد جامعه. شجاع کسی است که توانمندی خود را در راه احیای اهداف مقدس و معنوی صرف کند ابوعلی سینا در معرّفی عارف نوشته است: او انسانی شجاع است زیرا از مرگ هراسی ندارد.(۳)

امیرمؤمنان حضرت علی (ع) از یک سو دنیا را چنان از خود طرد می کند که به حرم امن علوی هیچ راهی ندارد: «یا دنیا غُرّی غیری لا حاجه لی فیک قَد طَلَّقتِک ثلاثاً لا رَجعَهَ فیها؛(۴) ای دنیا غیر مرا بفریب که مرا در تو هیچ حاجتی و نیازی نیست تو را سه طلاقه کرده ام تا بازگشتی در آن نباشد». امّا آن فروغ امامت از طرف دیگر برای رسیدن به مقام زمامداری و قرارگرفتن در مسند رهبری مردم و مدیریت سیاسی اجتماعی کوشش های زیادی می نماید و خطبه شقشقیه از همین مقوله است. احتجاجات و مناظراتش نیز حول این محور دور می زند و خطاب به دیگران می فرماید: رهبری از آن من است و من قطب آسیای سیاستم وقتی هم با حضور مردم صحنه بیعت و سیاست حجت بر او تمام گردید خود را مسؤول می بیند. در فرهنگ اهل بیت(ع) امکان ندارد انسانی عارف و اهل معنا در قبال جامعه احساس وظیفه نکند زیرا به فرمایش حضرت علی (ع) خداوند از عالمان راستین تعهد گرفته است در برابر فقر محرومان و تکاثرطلبی زراندوزان ساکت ننشینند اگر چه همه افراد جامعه در این داستان مسؤولیت دارند ولی علما وظیفه ای سنگین تر و رسالتی مهم تر بر دوش دارند و رهبران اجتماع مسؤولیتی مضاعف دارند.

حضرت امام حسین (ع) از سویی با خدای خویش در صحرای عرفات مناجاتی عارفانه دارد که به دعای عرفه موسوم است، او در آن بیابان غرق در حالات ملکوتی و معنوی است و تمامی لحظات زندگی امام از چنین ویژگی برخوردار است ولی از سوی دیگر فریاد می زند: من قیام کرده ام تا راه جدّ و پدرم را بروم اگر چه زمامداران قبلی روشی جدای از سنت نبوی پیش گرفته و مردم به روش آنان خو گرفته اند. خود دعای عرفه نیز حاوی نکات حماسی است اگر چه عالی ترین مضامین عرفانی را داراست. عارف از خدا می خواهد که او را بپذیرد و از او بگیرد و به سود جامعه انسانی مصرف شود. در واقع عارف می کوشد در همه حال غبار دنیاطلبی به دامنش ننشیند اما در متن مردم باشد و بکوشد بار جامعه را بر دوش گیرد و گره کارشان را بگشاید اگر کسی توفیق این را به دست آورد که مردم را از بردگی هوای نفس به بندگی خدا برساند کار عرفانی کرده است و البته چه بسا این اهتمام، به مبارزه، مقاومت و دفاع هم نیاز دارد که همان حماسه است.

انبیاء و فرستادگان الهی ضمن بندگی خداوند و توجه خالصانه به ساحت قدس الهی برای اصلاح جامعه و خلع قدرت از ستمگران به عرصه های سیاسی و اجتماعی آمدند و در این راه مرارت ها کشیدند و حتی کشته شدند. امام خمینی در تأسی از سیره انبیاء و اولیاء نیز مناجات های خود را با حماسه های نستوهانه خویش جمع کرد، او از سویی در پیشگاه پروردگار از ذلت های خود سخن می گوید و از طرف دیگر از اقتدار و صلابت خود در برابر ابرقدرت ها و اجانب خبر می دهد و پیروانش را بدین سو فرا می خواند، بین نرم خویی و انعطاف ناپذیری در ظاهر اختلاف و انفکاک دیده می شود اما وقتی این دو خصلت از یک سرچشمه منشأ گیرند نه تنها ناموزون نبوده بلکه هماهنگ هستند. قرآن کریم بین عفو و ملایمت و نبرد با مهاجم یا قساوت مقدس چنین تقریبی ایجاد کرده است: «تعاونوا علی البرّ والتقوی و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان»(۵)

و در حالی که مردم را به مودّت و رحمت، برادری و اصلاح بین یکدیگر دعوت می کند، تأکید می نماید اگر کسی از راه موعظه و نصیحت هدایت نشد و به مفاسد روی آورد و به عفت عمومی آسیب رسانید نه تنها در مورد او رأفتی نشان ندهید بلکه حکم الهی را در موردش جاری کنید و اجرای عدالت را بر عفو و اغماض ترجیح دهید. در خصوص ارتباط با خداوند در آیات نورانی قرآن و نیز احادیث شریف به حالتی بین خوف و رجاء تأکید شده است یعنی در ضمن این که باید به رحمت و عطوفت الهی امیدوار بود در مسیر زندگی باید از پروردگار خوف داشت. در مورد کوتاهی وظایف و دچار شدن به آلودگی و معاصی، حضرت علی(ع) فرموده اند: مردان با تقوا به خدا امیدوارند و هیچ نقطه امیدی غیر از حضرت حق ندارند در عین حال از خدا هم خوف دارند و هیچ عاملی غیر از حضرت باری تعالی آنان را به هراس وانمی دارد.(۶)

امام خمینی حماسه و عرفان را با هم جمع کرده بود یعنی هم روحی لطیف داشت و هم با دشمنان و معاندان سازش ناپذیر بود. آن روح قدسی به مصداق والّذین آمنوا اشدّ حبّا للّه (۷) نسبت به خداوند شدیدترین اشتیاق ها را داشت و بر اثر تطهیر دل از بصیرت وی