پاورپوینت کامل نقش احکام جزایی در ایجاد امنیت ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش احکام جزایی در ایجاد امنیت ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش احکام جزایی در ایجاد امنیت ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش احکام جزایی در ایجاد امنیت ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

این مقاله توسط مرکز فرهنگ و معارف قرآن دفتر تبلیغات اسلامی تهیه شده است

نظم و امنیت اجتماعی و اعتماد و اطمینان عامه ای مردم، نسبت به حفظ ارزش های ملی و مذهبی، از اساسی ترین و حساس ترین بخش ها و حوزه های امنیت، و از جمله ی نیازهای اولیه ی جوامع بشری به حساب می آید، ضرورت حیاتی آن، هنگامی درک می شود که انسان پیامدهای ایجابی و سلبی آن را شناسائی نماید.

حفظ جان، مال، ناموس و حیثیت انسان، متوقف به وجود امنیت و ثبات اجتماعی می باشد. اگر امنیت از جامعه ای رخت بر بندد، و به جای آن هرج و مرج و ناامنی گسترش پیدا کند، به گونه ای که جان، مال و آبروی افراد، در معرض خطر قرار گیرد، قطعاً ادامه ی حیات، زندگی و پیشرفت در چنین محیط ناامنی، امکان پذیر نخواهد بود.

افزون بر این سرمایه گذاری، پیشرفت، تلاش و فعالیت در جهت رشد و ترقی جامعه و مردم، نیازمند بستر مناسبی است که نخستین شرط آن در حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، استقرار نظم و امنیت است. وقتی شرائط اجتماعی ناامن باشد، تجّار و ثروتمندان در حوزه ی اقتصاد، از سرمایه گذاری خودداری خواهند کرد و در مسائل علمی و فرهنگی اهل قلم و اندیشه، فعالیت لازم را انجام نخواهند داد و در اظهارنظر و عقیده مردم راه کتمان و تقیه را در پیش خواهند گرفت و تضارب افکار، آرا و اندیشه ها، دیگر معنایی نخواهد داشت. در یک چنین فضای آلوده و مسموم، انسان های بی شخصیت و متملق، صحنه گردان جامعه شده و با نفاق و دورویی ارزش های مادی و معنوی جامعه و مردم را بازیچه ی امیال و خواسته های خود قرار خواهند داد.

حضرت علی(ع) یکی از ویژگی های عصر جاهلیت را، عدم امنیت، مخصوصاً برای اندیشمندان و آگاهان جامعه شمرده و می گوید: «جامعه ی جاهلیت، جامعه ای بود که اندیشمندان و آگاهان جامعه، دهانشان بسته و نادانان و انسان های بی هویت، مورد احترام بودند…»(۱)

بعلاوه استفاده از امکانات و نعمت های مادی و معنوی که خداوند در اختیار انسان ها قرار داده است در سایه ی امنیت و آرامش اجتماعی، امکان پذیر خواهد بود. لذا اگر امنیت و آرامش در زندگی انسان، وجود داشته باشد، استفاده از مواهب و نعمت های الهی و تلاش و فعالیت برای رفع نیازها و مایحتاج زندگی، فراهم خواهد شد، ولی اگر شب و روز انسان، در فضای آلوده به ترس، ناامنی و اضطراب سپری شود، استفاده از نعمت ها و لذائذ زندگی، شیرینی و حلاوتش را از دست خواهد داد ولو انسان در محیطی باشد که از نظر آب و هوا مساعد و از نظر رفاه و آسایش هم در وضع مطلوب به سر برد، ولی هیولای ترس، اضطراب و ناامنی شرنگ تلخ و ناگوارش را به کام همه خواهد پاشید. به همین خاطر، در جامعه و محیطی که ناامنی حاکم شود، افراد آن، از همه ی امکانات مادی و رفاهی خویش دست بر می دارند و در مکان امن، با حداقل امکانات مادی و رفاهی زندگی می کنند.

لذا امام صادق(ع) می فرماید: «پنج خصلت و ویژگی اگر در زندگی انسان نباشد، لذت و شیرینی زندگی از بین خواهد رفت، و عقل و خرد از کار افتاده و دل را به خود مشغول می دارد که اولی آن، صحت و سلامتی و دومی آن، نعمت امنیت و آرامش است…»(۲)

خلاصه آنکه نخستین شرط زندگی سالم اجتماعی استقرار نظم و امنیت اجتماعی است، نظم و امنیتی که در سایه ی آن، آحاد جامعه در انجام فعالیت های مشروع و قانونی خود، آزادی کامل داشته و از امکانات جامعه به طور یکسان برخوردار باشند و همه ی افراد بدون توجه به رنگ، نژاد، ملیت و منزلت اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و خانوادگی در برابر قانون مساوی باشند.

حال سخن را با این سؤال پی می گیریم که: دین اسلام برای ایجاد نظم و امنیت در جامعه، چه راهکارهایی را در نظر گرفته است؟

نظم و امنیت اجتماعی، جایگاه خاص و ویژه ای را در متن فرهنگ غنی اسلام، به خود اختصاص داده است. دین مقدس اسلام برای ایجاد وضعیت مطلوبی که در پرتوی آن، عامه ی مردم در تمام زوایای زندگی فردی و اجتماعی، مادی و معنوی از آرامش و امنیت کامل برخوردار شوند. اصول و قوانینی را مطرح، و پیشکش جوامع بشری نموده است تا از یک سو از درون، انسان ها را متحول ساخته و زمنیه اکتساب فضایل اخلاقی را فراهم سازد، و از طرف دیگر، علیه اراذل و اوباش و قانون شکنان که با اعمال و رفتار غیرانسانی و غیر اخلاقی خویش، امنیت و آرامش مردم را بر هم زده و نظم عمومی را مختل می سازد، مبارزه ی جدی، مداوم و قاطعانه ای را سازماندهی نماید. دین اسلام در کنار اصل خودآگاهی، اصول و راهکارهایی را «به منظور پاک سازی جامعه از فساد و تبهکاری و مبارزه و پیکار با ریشه های ناامنی و ناهنجاری های اجتماعی» قویاً مورد توصیه و تأکید قرار داده است که به برخی از آن ها به صورت فهرست وار اشاره می شود:

۱. اعلام مقررات از قبیل: اعتقاد قلبی، احکام عبادی و دستورات اخلاقی، رعایت تقوا، عدالت و تعاون و همکاری، منع از فساد، تجاوز و ستمگری… و گنجاندن این امور، زیرِ پوشش فرامین و قوانین الهی که سرپیچی و تخلف از آن، خشم و غضب الهی و عذاب و آتش اخروی را به دنبال خواهد داشت.

ناگفته پیداست که تهدید انسان های مجرم و تبهکار و قانون شکن به عذاب الهی، در واقع تعبیه ی یک دستگاه پلیسی نیرومند و کنترل کننده در درون جان انسان هاست. نیروی قدرتمندی که در خلوت و جلوت و در حضور و غیاب، مراقب رفتار و گفتار انسان ها می باشد.

۲. طرح و برنامه های تربیتی که از دامان مادر و محیط خانواده شروع و محیط اجتماع و مراحل مختلف زندگی انسان را در بر می گیرد. اصول و ارزش های تربیتی که اگر درست پیاده شود قطعاً جامعه ی بشری را به سوی ارزش های انسانی و اخلاقی و کمالات معنوی، رهنمون می گردد.

۳. ایجاد مسؤولیت مشترک در قالب اصل امر به معروف و نهی از منکر و اینکه آحاد جامعه در قبال حوادث و اتفاقات که در گوشه و کنار جامعه به وقوع می پیوندد، مسؤول هستند و تا جایی که برایشان مقدور و ممکن باشد باید از لغزش ها و انحرافات یکدیگر جلوگیری کنند و همدیگر را به اعمال نیک و انسانی دعوت نموده و از اعمال زشت و ناپسند و مجرمانه ای که قهر و غضب الهی، فساد، هرج و مرج و ناامنی اجتماعی را به دنبال دارد نهی نموده و آنها را به وظایف دینی، اجتماعی و ملی شان وادار نمایند و آگاه سازند.

۴. وضع قوانین جزایی و کیفری که حاکم و حکومت اسلامی برای ایجاد نظم و امنیت و جلوگیری از هرج و مرج و ناامنی بدون هیچ گونه تبعیض و تفاوتی دقیقاً باید اجراء نماید، می توان گفت آخرین راهکار که دین مقدس اسلام، برای استقرار نظم و امنیت و توسعه و گسترش آن و مبارزه با چالشهای اجتماعی و خشکاندن ریشه های ناامنی، بزهکاری و تبهکاری… در نظر گرفته است احکام جزایی و قوانین کیفری، مثل قصاص، حدود و تعزیرات… می باشد و ما نیز در این بخش قدری درنگ و تأمل نموده و نکاتی را یادآور می شویم:

قصاص و امنیت

قصاص به معنای مقابله ی به مثل در جنایات عمومی و عمدی است. قصاص را از آن جهت، قصاص گویند که در تعقیب و به دنبال جنایت اولیه می باشد.

عزیزترین سرمایه ی انسان در زندگی دنیوی، حیات او است. در قوانین اسلامی، ارزش حیات انسان، با هیچ چیز دیگری، قابل مقایسه نیست، تا جایی که جرم قتل و آدم کشی، در ردیف گناهانی چون شرک به خدا، و کشتن یک انسان به منزله ی کشتن تمام انسان ها و هدایت و نجات یک انسان به منزله ی هدایت و نجات تمام انسان ها تلقی شده است. به جرأت می توان گفت: مقام، منزلت و ارزشی که دین مقدس اسلام برای انسان ها و حیات او قائل شده است در هیچ مکتب دیگری دیده نمی شود. دین مقدس اسلام برای اینکه حیات و زندگی انسان را در مجرای طبیعی، پویا و پرتحرک آن به جریان در آورد در کنار سایر اصول تربیتی و ضوابط دیگری قانون قصاص را در نظر گرفته است و با تشریع و اجرای آن، حیات را برای جامعه ی انسانی به ارمغان آورده و عرصه ی زندگی را برای تاخت و تاز افراد مجرم، تبهکار و متخلف از قوانین و مقررات، که مانع آسایش و آرامش زندگی مردم می شوند، تنگ نموده است لذا در یک جمله ی کوتاه اما بسیار رسا و بلیغ و پر معنا، فلسفه ی قانون قصاص را بیان داشته است که: «وَ لَکمْ فِی الْقِصَاصِ حَیوهٌ یااولی الألْباب لَعَلَّکمْ تَتَّقُون» (۳).

درک و فهم قانون قصاص در آیه ی شریفه به صاحبان خرد و اندیشه واگذار شده است ولی امام سجاد(ع) در یک بیان بسیار زیبا، آیه ی مبارکه را تفسیر و درک و فهم آن را سهل و آسان کرده است لذا می فرماید: «اگر فردی تصمیم بگیرد دیگری را به قتل رسانده و از بین ببرد و از قانون قصاص و الزامی بودن آن، اطلاع داشته و بداند که در صورت ارتکاب قتل، خود او نیز به دست قانون، افتاده و به کیفر عمل ننگین خود، خواهد رسید، قطعاً دست از قتل و آدم کشی بر می دارد و نتیجه اش این می شود که: کسی را که می خواسته است به قتل برساند، زنده بماند، و نیز خود فرد جانی که تصمیم ارتکاب قتل را داشته است زنده مانده و قصاص نخواهد شد، چون جرمی مرتکب نشده است تا کیفرش را ببیند و نیز حیات بقیه ی افراد جامعه بیمه و تضمین می شود: زیرا انسان های جانی و تبهکار، هرگاه متوجه قانون قصاص و ضرورت اجرای آن شوند، ترس و لرزه بر اندام و قامت شان مستولی شده دست از قتل و آدم کشی بر می دارند»(۴)

از حضرت علی(ع) نیز نقل شده است که: «خداوند قصاص را واجب نموده است تا جان مردم در امان بوده و خون آن ها به ناحق بر زمین ریخته نشود.»(۵) باز از آن حضرت نقل شده است که: «سنگ را از همان جای که دشمن پرت کرده است بازگردانید که شرّ را جز شرّ پاسخی نیست.»(۶)

آنچه از مجموع آیات و روایات استفاده می شود این است که: قانون قصاص و اجرای آن، برای استقرار نظم و امنیت، بر طرف ساختن هرج و مرج از جامعه، جلوگیری از توسعه و گسترش فساد و جنایت… و عبرت گیری آحاد مردم… وضع شده است، نه برای انتقام و انتقام گیری، اجرای قصاص، نسبت به افراد جانی و تبهکار برای جلوگیری از جنایات و قتل های بعدی، مؤثرترین راه و منطقی ترین روش است، وجود افراد جانی و تبهکار در اجتماعات انسانی بسان عضو فاسد شده و غده ی چرکین بدن است که اگر به موقع علاج نشود امکان سرایت میکروب به بقیه ی اعضاء نیز وجود دارد، لذا اگر طبیب و جراح حاذق از طریق دارو و درمان بتواند راه علاجی پیدا کند، اقدام خواهد کرد ولی اگر راه دیگری وجود نداشته باشد. جز جراحی و قطع عضو، یک لحظه هم درنگ نخواهد کرد.

حق قصاص و از بین بردن افراد شرور و تبهکار و پاک سازی جامعه از وجود ننگین آن ها، درست مانند جراحی غده ی چرکین است که فاسد شده و قابل اصلاح و درمان نیست.

ولی با تمامی آثاری که در اجرای قانون قصاص، وج