پاورپوینت کامل نجف شهر با شرافت ۹۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نجف شهر با شرافت ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نجف شهر با شرافت ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نجف شهر با شرافت ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

وجه تسمیه:

نجف به معنای مکانی مستطیلی شکل و مرتفع می باشد که در اطرافش آب جمع می شود. از آن جا که شهر نجف هم چنین وضعی دارد، بدین نام موسوم است.(۱)

شیخ صدوق در روایتی از امام صادق(ع) در وجه تسمیه این شهر می گوید: نجف در آغاز، کوهی بسیار بزرگ بود، همان کوهی که فرزند نوح پس از جاری شدن سیل برای محفوظ ماندن از عذاب الهی بدان پناه برد تا به تصور باطل خویش از مجازات پروردگار مصون بماند، امّا خداوند آن کوه را به صحرایی گسترده تبدیل نمود و پس از آن دریایی وسیع در آن مکان پدید آورد. با گذشت زمان این دریا خشکید و چون نامش نی بود به نی جف (دریای نی خشک شده) موسوم گردید که به اختصار بدان نجف گفته اند.(۲)

مشهد به طور مطلق در عراق به نجف اطلاق می گردد به گونه ای که در برخی موارد اهالی این شهر را مشهدی می گویند. ابواسحاق صابی، ادیب مشهور، هنگام ورود عضدالدوله دیلمی به نجف در اشعاری که سرود همین نام را برای نجف معین کرد، به “نجف العزی” هم می گویند که به معنای نیک است. عزیان نام دو بنای مشهور در حوالی کوفه بود که قبل از اسلام توسط یکی از امیران “حیره” بنا شد و حضرت علی(ع) نیز در نزدیکی این موضع به خاک سپرده شد.

علاوه بر این نام ها در روایات از نجف به عنوان طور، ظهر، جودی، ربّوه، وادی السلام، با نقیا و لسان نام برده شده است.(۳)

موقعیت جغرافیایی

نجف در عرض شمالی ۳۳ درجه و سه دقیقه و در طول شرقی ۴۴درجه و ۱۶ دقیقه و در ارتفاع ۷۰ متر از سطح دریا قرار دارد. آب و هوایش در تابستان گرم و خشک می باشد، به همین دلیل اهالی آن به سرداب های زیرزمینی که عمق آنها متفاوت است پناه می برند و گاهی باد گرمی در این ناحیه می وزد که دمای هوا را تا ۴۶ درجه سانتی گراد افزایش می دهد. شهر نجف و اطراف آن ریگزاریست، لذا هوا به سرعت گرم، و حرارت منتشر می شود از این جهت در مقایسه با مکان های دارای طول و عرض جغرافیایی مشابه گرم تر است.(۴)

شهر نجف از پنج محله تشکیل می شود که عبارت اند از: العماره، الحویش، البراق، المشراق و الغازیه که مهم ترین و جدیدترین آنها الغازیه است. چهار بازار به نام های: القاضی، الحویش، الکبیر و المشراق نیز در نجف وجود دارد. ساختمان های این شهر غالباً از گچ و آجر ساخته شده و ساکنین آن در مقایسه با وسعت ساختمانش بسیار زیاد می باشد، لذا ازدحام و تراکم شدید جمعیت در برخی محلات آن کاملاً به چشم می خورد. بیشتر خانه ها محقّر و در بیش از دو طبقه بنا شده اند، معابر و کوچه ها تنگ و باریک اند در دهه های اخیر برای جلوگیری از افزایش تراکم جمعیت اقداماتی شده، ولی برخی مشکلات شهری مانند ابری تیره بر آسمان نجف سایه افکنده است.

غالب شهروندان نجف را اعراب طوایف عراق و عربستان تشکیل می دهد. از ملیت های ایرانی، هندی و ترک ها نیز گروه هایی در این شهر سکونت دارند. البته باروی کار آمدن بعثی ها در عراق اغلب ایرانیان ساکن نجف و سایر شهرهای عراق با رفتارهای غیر انسانی کارگزاران حکومتی و تحمل انواع مشقت ها و سختی ها و فشارهای سیاسی به اجبار اخراج شدند و اموالشان نیز مصادره گردید.

مردم نجف در التزام به احکام و آداب دینی و برپایی شعائر مذهبی کم نظیرند. هیئت های مختلف عزاداری در نجف همه ساله در ایام سوگواری محرم و بیست و یکم ماه رمضان مجالس و مراسم پرشور و مفصلی برپا می دارند.(۵)

وصف فضایل

در روایات منقول از اهل بیت عصمت و طهارت(ع) برای شهر نجف فضایل زیادی ذکر گردیده و برای این دیار درجات و مقامات روحانی ای قائل شده اند. از مضمون این احادیث برمی آید که در محل کنونی نجف مکانی رفیع وجود دارد، زیرا نخستین بقعه ای که در آن خداوند را پرستش می نمودند این جا بود و خداوند در این وادی فرشتگان را امر فرمود که آدم را سجده کنند. نیز نقل کرده اند: هیچ مؤمنی در شرق و غرب عالم نمی میرد مگر آن که خداوند روحش را به سوی وادی السلام نجف محشور می کند. همچنین روایت شده است که نجف قطعه ای از کوهی است که در آن حضرت موسی(ع) با خداوند تکلّم نمود، حضرت عیسی(ع) به مقام قداست رسید، ابراهیم(ع)، خلیل خداوند گردید و حضرت محمد(ص) حبیب خدا شد. این جا مسکن و مأوای پیامبران بوده است.(۶)

امام صادق(ع) فرموده: چهار بقعه هنگام طوفان نوح به سوی خداوند ضجّه و زاری نمودند که یکی از آنها نجف اشرف است. نیز فرمود: نجف بقعه ای از بهشت عدن می باشد. در سوی راست کوفه(نجف) مرقدی است که هرکس اندوهناک باشد و نزد آن چهار رکعت نماز بگذارد از روا شدن حاجت خود، خوشحال خواهد شد و اگر به فردی آفت و بلایی رسیده باشد و از روی واقعیت به صاحب آن قبر پناهنده شود، شفا می یابد و گره از کارش گشوده می شود.

از شرافت این سرزمین مقدس آن است که حضرت ابراهیم(ع) مدتی در آن سکونت نمود و آن زمین را از صاحبانش خرید، زیرا تمایل داشت حشر ارواح مدفونین در این سرزمین در زمین ملکی او باشد. حضرت علی(ع) اراضی مابین خورنق از حیره تا کوفه را از صاحبان آنها خریداری نمود و برای این معامله هم شاهد گرفت. عده ای به آن حضرت عرض کردند: این سرزمین ها قابل استفاده برای زراعت نخواهد بود، فرمود: از رسول اکرم(ص) شنیدم که از کوفان (مجاورت کوفه = نجف) هفتاد هزار نفر بی حساب وارد بهشت می شوند و من علاقه داشتم اینها از زمین ملکی من محشور شوند. هم چنین آن حضرت به پشت کوفه (نجف) نظر افکند و این گونه به آن سرزمین خطاب کرد: دیدار تو خیلی خوش آیند است و از خداوند خواست تا آرامگاهش را در نجف قرار دهد.

از دیگر فضیلت های نجف آن است که پیکر حضرت آدم و نوح پس از رحلت بدان جا نقل مکان یافته و هود و صالح در این دیار دفن شده اند. از خواص خاک نجف هم این است که مدفون آن از مواخذه دو فرشته در شب اول قبر(نکیر و منکر) در امان است.

نقل نموده اند: چون حضرت مهدی(عج) ظهور کرده و وارد کوفه شود، مردم خطاب به آن حضرت عرض می نمایند: ثواب نماز پشت سر شما با خواندن نماز به امامت رسول الله(ص) مساوی است و این مسجد گنجایش جمعیت ما را ندارد، لذا حضرت در نجف مسجدی وسیع احداث می کند که دارای درهای متعددی بوده و گنجایش نمازگزاران زیادی را داشته باشد. آن گاه امام فرمان می دهند: از پشت مرقد امام حسین (ع) نهری منشعب سازند که در نجف جاری گردد و چون آن حضرت ظهور کند، سربازانش در کوفه، محل حکومتش مسجد کوفه، بیت المال و مسجد سهله، و خانواده آن حضرت در نجف اقامت خواهند داشت.(۷)

منزلت مضاعف

گویا که قدر خاک ز افلاک برتر است

ورنه چرا زمین نجف آسمان نشد(۸)

بنابه نقل منابع روایی: در شب بیست و یکم ماه رمضان حضرت عیسی(ع) به سوی آسمان رفت، یوشع بن نون (وصی حضرت موسی) در این شب رحلت یافت و قرآن در چنین شبی نازل گشت.(۹)

پس از ضربت خوردن حضرت علی(ع) در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری، آن حضرت تا ثلث اول شب بیست و یکم زنده بود و پس از آن به لقای حق شتافت، پیکر مطهر آن حضرت را پس از غسل و کفن توسط امام حسن(ع) و امام حسین(ع) قافله ای کوچک که اعضای آن را امام دوم و سوم، محمد حنفیه، عبدالله بن جعفر (داماد حضرت علی(ع)) تشکیل می دادند(۱۰) مخفیانه از کوفه به سوی صحرایی در پشت آن حمل می کردند، سرانجام در جایی که تقدیر الهی بود باز ایستادند؛ همان جا که حضرت آدم(ع) و حضرت نوح(ع) آرمیده بودند، جنازه نخستین فروغ امامت در همان مکان دفن گردید و جای آن پنهان گشت، زیرا حضرت وصیت نموده بود که بنی امیه حتی امکان دارد کینه و خصومت خود را نسبت به پیکرم هم ابراز کنند. لذا مدت ها آن مرقد منوّر مخفی بود تا آن که با سقوط بین امیه و روی کار آمدن عباسیان، امام صادق(ع) آن را مشخص نمود و مزار شریف جدش را زیارت کرد. از این تاریخ به بعد شیعیان دانستند که محل دفن امامشان کجاست.(۱۱) از آن زمان به بعد اقشار گوناگونی از شیعیان خالص خاندان عصمت و طهارت به منظور بهره گیری از صفای معنوی و طراوت بوستان علوی در این شهر سکونت گزیده اند و از گذشته های دور، بارگاه مولای پرهیزگاران، ملجأ و پناهگاهی برای مؤمنان و نیازمندان، و ستم دیدگان و محرومان بوده است که در هنگام گرفتاری از آن مرقد مطهر استمداد می جسته و نیازهای خود را برطرف می ساخته اند.

از سوی دیگر به سبب همین ویژگی، آستان آن حضرت مورد توجه عالمان و جویندگان حکمت علوی بود، زیرا دانش پژوهان و پیروان بلند پرواز شیعه مشتاقانه و عاشقانه برای کسب فیوضات و برکات علمی در پی خورشید تابان و منبع تابناکی بودند که از او فروغ گیرند. آنها به این حقیقت واقف بودند که علی(ع) باب مدینه علم رسول اکرم (ص) است زیرا پیامبر فرموده بود:«انا مدینه العلم و علی بابها».

با این وصف باید از مقام شامخ و والای آن اقیانوس بی کران علم و فضیلت سرچشمه فیض معنوی کسب علم و معرفت نمایند و براساس این باور راستین، نجف به عنوان افق اعلا و مرکزیت نیرو دهنده ای بود که جویندگان حکمت و معنویت را از اطراف و اکناف جهان به سوی خود کشانیده و تجلی گاه معارف ناب علوی گردید.

برای رهروان مکتب ولایت، این ارزنده ترین فرصت بود، تا طی اقامت خود در آن جا به عالی ترین مدارج علمی و کمال معنوی دست یابند. و سپس به عنوان مفاخر بزرگ علمی و شخصیت های ارزنده دینی به جهان بشریت خدمت نمایند.

حرم مطهّر در گذر تاریخ

پس از آشکار گردیدن مرقد مطهر، از اوایل قرن دوم هجری بناهایی بر مزار حضرت و اطراف آن ایجاد گردید و به تدریج نجف کنونی شکل گرفت. در سال ۲۸۳ ه. ق حاکم موصل که ابوالهیجاء نام داشت ساختمان عظیم و مرتفعی که از هر سو دری داشت برروی مرقد شریف بناکرد و آن را با فرش ها و پرده های گران بها تزیین نمود، سپس دیواری برگرد شهر بنا کرد.

عضدالدوله دیلمی، حاکم مشهور آل بویه در سال ۳۵۶ ه.ق بارگاه مقدس را توسعه داد و ضریحی مقدس بر مرقد مطهر امیرمؤمنان(ع) بنا نهاد. از این زمان خانواده هایی در جوار بارگاه امیرمؤمنان ساکن شدند و نجف به عنوان شهری کوچک در جهان اسلام مطرح شد.

خواجه رشید الدین فضل اللّه همدانی، وزیر هلاکو سال ۷۴۴ ه. ق نهری از آب فرات به سوی کوفه و نجف جاری ساخت. دوتن از بزرگان دکن (هندوستان) که در اواخر قرن هشتم هجری می زیستند به نام های امیر فیروز و امیر احمد اول موقوفاتی برای حرم مطهر حضرت علی(ع) اختصاص داده وزیران و مشاهیر این شهر را مورد احترام و اکرام خویش قرار دادند. یوسف عادل شاه در سال ۸۶۸ به دنبال شفا یافتن و رهایی از بیماری، مبالغی قابل توجه برای حرم مطهر حضرت علی(ع) اختصاص داد.(۱۲)

در عصر صفویه تعمیرات حرم مطهر به دست شاه اسماعیل در سال ۹۱۴ ه. ق آغاز شد و در زمان شاه عباس با طرح و نفشه شیخ بهایی صحن شریف آستانه تکمیل گشت. در این دوران تزیینات، تعمیرات و تقدیم هدایا بدون وقفه تداوم یافت. در جمادی الثانی سال ۹۱۴ ه. ق شاه اسماعیل صفوی پس از زیارت بارگاه امام حسین(ع)، به قصد زیارت مرقد مطهر حضرت علی(ع) به نجف عزیمت نمود و هدایای نفیسی به حرم آن امام همام اهدا کرد. و تمام رواق های شریف را با فرش های ابریشمی مفروش نمود و جهت روشنایی، قندیل های طلا برای حرم اختصاص داد.(۱۳)

در سال ۱۰۴۲ ه. ق که شاه صفی صفوی به زیارت مرقد امیر مؤمنان(ع) مشرف گشت، دستور داد تعمیرات لازم در حرم صورت گیرد و فضای حرم و صحن شریف گسترش داده شود، زیرا ساختمان قبلی به دلیل تنگی فضا، گنجایش مشتاقان زیارت مولای پرهیزگاران را نداشت. به دستور وی نهری عمیق و عریض ازحوالی نجف حفر گردید که آب فرات را به نجف می رسانید.(۱۴)

نادر شاه افشار در سال ۱۱۵۶ ه. ق موفق به زیارت بارگاه امیرالمؤمنین(ع) گردید. او به هنگام حضور در نجف دستور داد کاشی های سبزرنگی را که در عصر صفویه و با طرح شیخ بهایی گنبد و دو گلدسته را تزیین کرده بود، بردارند و تمامی آن را مزین به طلا کنند.او اموال زیادی برای تعمیرات این آستان مقدس اختصاص داد و هدایای بی شماری به حرم اهدا نمود که غالب آنها تاکنون باقی است. کاشی کاری صحن شریف هم باشکوه زیادی در عصر نادری تکمیل شد. کاشی کاری ایوان العلماء که در آن بسیاری از مشاهیر شیعه دفن گردیده اند از آثار نادرشاه افشار است که تاکنون باقی مانده است.(۱۵)

آغا محمد خان قاجار در سال ۱۲۱۱ ه.ق ضریح نقره ای به آستانه تقدیم کرد و فتحعلی شاه در سال ۱۲۳۶ ه. ق تعمیراتی در ساختمان حرم انجام داد. در سال ۱۲۶۲ ه. ق عباس قلی خان، وزیر محمد شاه قاجار ضریح دیگری از نقره به این مکان شریف تقدیم نمود.(۱۶)

مشخصات معماری و جلوه های هنری

در وضع کنونی آستان مقدسه حضرت علی(ع) از روضه مقدس (صحن) و مرقد مطهر تشکیل می شود. در میان حرم، مرقد شریف واقع است که مضجع مطهر و مقدس حضرت در آن قرار دارد.

برروی قبر صندوقی از ساج خاتم کاری شده و نفیس قرار گرفته که اهدایی شاه اسماعیل صفوی است. البته با مرور زمان تعمیراتی بر آن صورت گرفته و اضافات و تزییناتی انجام شده که تاریخ برخی از این تعمیرات ثبت شده است.

در اطراف صندوق مطهر، سوره مبارکه دهر و احادیثی در شأن و منزلت حضرت امیر(ع) با خط خوش و هنرمندانه محمد بن علاء الدین محمد حسینی در تاریخ ۱۱۹۸ ه.ق نوشته شده است. ضریح نقره ای اهدایی، توسط سیف الدین رهبر در تاریخ ۱۳ رجب سال ۱۳۶۱ ه.ق با مراسم شکوهمندی و با حضور مشاهیر نجف، پرده برداری شد.

هنرمندان هندی پنج سال به طور مداوم بر روی این ضریح کار هنری کرده و به گونه ای جالب آن را تزیین نموده اند. ارتفاع گنبد از کف صحن مطهر ۴۲ متر، محیط قاعده ۵۰ متر و ارتفاع آن از قاعده تا رأس ۳۵ متر است. کف حرم مطهر از سنگ مرمر فرش شده و دیوارهای آن تا ارتفاع دو متری با مرمرهای زیبای ایران پوشیده شده است.

چهار سوی حرم و چهار رواق اطراف آن با کاشی کاری و آیینه کاری – که حاصل زحمات خالصانه ایرانیان هنرمند و مشتاق خاندان عصمت است – تزیین گشته است. این رواق ها از سه طرف: شمال، جنوب، و شرق، درهای ورودی و خروجی را با حرم مطهر مرتبط می سازند، رواق شمالی و جنوبی نیز صحن شریف را با حرم مطهر ربط می دهند.درب رواق شرقی در ایوان طلا گشوده می شود، این ایوان مستطیلی شکل که در طرف شرق حرم قرار دارد، باطلا تزیین شده است. در میان ایوان طلا قصیده ای به زبان فارسی و حروف نگاری طلا به خط خوش محمد جعفر اصفهانی (در سال ۱۱۵۶ ه. ق) در مدح حضرت امیر المؤمنین(ع) نوشته شده است. این اشعار سروده عرفی شیرازی با مطلع ذیل است:

این بار