پاورپوینت کامل دعا و نیایش در سیره پیشوایان ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دعا و نیایش در سیره پیشوایان ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دعا و نیایش در سیره پیشوایان ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دعا و نیایش در سیره پیشوایان ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

یکی از موارد بسیار مهمّی که در همه ادیان؛ به ویژه اسلام وجود داشته و سرلوحه برنامه های عبادی آنها بوده و نیز مؤثرترین عامل در تهذیب نفس و صفای باطن، مسئله دعا و نیایش به درگاه خداوند یکتا و بی همتا است. دعا و نیایش صحیح زیباترین و عمیق ترین شیوه ای است که پیوند انسان را با ذات پاک خدا برقرار ساخته و موجب پرواز روح به سوی ملکوت و فضای معطر معنوی و عرفانی است.

دعا ونیایش، خود یک مکتب آموزنده و یک کلاس ممتاز برای پرورش روح و سوق دادن آن به سوی فضایل و کمالات است. بر همین اساس در آیات مختلف قرآن، به عنوان اصلی ترین ارزش و در روایات به عنوان برترین عبادات؛ بلکه مغز و مخ عبادات مطرح شده است.

با این که ارزش ها و عوامل سوق دهنده به سوی کمال و بازدارنده از آلودگی ها و پستی ها بسیاراند، ولی از نظر قرآن، گویی اگر دعا نباشد، سایر ارزش ها فاقد کارآیی و خاصیت حقیقی اند. آن جا که می فرماید: «قُل لا یعبَأ بِکم رَبّی لولا دُعائُکم؛ بگو پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست، اگر دعای شما نباشد.»(۱) رسول خدا(ص) نیز فرموده: «الدُّعاءُ مُخُ العِبادَهِ؛ دعا مخ و مغز عبادت است.» نیز می فرماید: «اَفضَلُ العِبادَهِ الدُّ عاءُ؛ دعا بهترین عبادت است.»(۲) توضیح این که: هر چیزی دارای پایه و ستون است که امور مربوط به آن بر اساس آن استوار و تنظیم می گردد. لذا همان گونه که قوام و قدرت انسان بستگی به عقل و نیروی تشخیص و درک او دارد و بدون آن در صف حیوانات؛ بلکه بدتر از آن خواهد شد، عبادت و پرستش خداوند نیز توسط مغز و مخ آن استوار است یعنی بدون آن ارزش محتوایی خود را از دست داده و در برخی موارد به جای سازندگی، موجب تخریب فکر و عمل می گردد بر اساس دو سخن فوق، مغز و مخ عبادات و نیز برترین عبادت ها، دعا و نیایش است.

بنابراین مؤمن بدون دعا، همانند انسان بی مغز است و عبادت چنین مؤمنی، اسکلتی بی جان و پیکری بی روح خواهد بود.

البته برای این که از مکتب دعا استفاده بهینه شود، باید از آن استفاده عالمانه و صحیح نمود، چرا که دعا و نیایش دارای مراتب و درجاتی است؛ مثلاً دعای نوع مردم زبانی و ظاهری است، دعای عابدان به اعمال و مراقبت در کردار است. و دعای عارفان نیز به احوال است، یعنی عارف، شیفته خدا و پیوسته به یاد خدای یکتا و بی همتا است و با تمام ذرّات وجودش دعا کرده و شرایط صحت و کمال دعا را رعایت می نماید. چنین دعایی دارای آثار ممتاز و بسیار ارجمندی است که به صاحبش می رسد. بر همین اساس رسول خدا(ص) فرمود: «الدُّعاءُ سَلاحُ المؤمِنِ وَ عَمودُ الدّینِ وَ نُورُ السَّماواتِ و اَلارض؛ دعا اسلحه مؤمن و ستون دین و نور آسمان ها و زمین است.»(۳) به عبارت دیگر: دعا و نیایش، موجب نیرومندی و سلحشوری انسان در برابر دشمن و ناهنجاری های روزگار می شود، هم پایه و ستونی استوار برای نگهداری انسان از تخریب و سقوط است و هم مایه هدایت و نورانیت خواهد شد و انسان را از تاریکی های گمراهی و سرگردانی در بیراهه ها به راه راست و روشن رهنمون می گردد.

البته در این جا بحث های دیگری درباره عوامل استجابت دعا، موانع آن، کیفیت و کمّیت دعا، شرایط مکانی و زمانی دعا و به طور کلی آداب محتوایی و جنبی دعا مطرح می شود که هر کدام بحث جداگانه ای دارد.

دعا در مکتب اهل بیت علیهم السّلام

دعا و نیایش در سیره درخشان چهارده معصوم(ع) و اصحاب خاص آنها، از جایگاه بسیار ارجمندی برخوردار است، به طوری که بخش مهمی از زندگی آنها را تشکیل می داده و حتی بخش های دیگر زندگی آنها نیز آمیخته با دعا بود. نماز که خود ستون دین و معراج مؤمن است، یکی از مصداق های دعا و نیایش می باشد، البته با توجه به این که واژه صلاه در اصل به معنای دعا است.

چهارده معصوم(ع) به نماز، بسیار اهمیت می دادند، تا آن جا که حضرت علی (ع) و امام حسین(ع) و حضرت سجّاد(ع) در یک شبانه روز، هزار رکعت نماز می خواندند. علاّمه امینی در این راستا می نویسد: «طبق روایات فراوان از طرق شیعه و سنّی، مولای ما امیرالمؤمنان علی(ع) و سبط شهید، امام حسین(ع) و فرزند پاکش امام سجّاد(ع) در هر شبانه روز، هزار رکعت نماز می خواندند.(۴)

دعاهایی که از امامان(ع) نقل شده، مانند: صحیفه کامله سجّادیه، دعای کمیل، دعای ابوحمزه ثمالی، دعای عرفات، دعای سمات، مناجات شعبانیه و… همه بیانگر آن است که دعا و نیایش در سیره آنها دارای جایگاه ویژه ای بوده، و جزء مهم ترین برنامه های عبادی، فرهنگی، اخلاقی و سیاسی آنها به شمار می رفته است. دعا یگانه مونس و آرامش بخش روح و روان است که امامان(ع) به آن اصرار داشتند و آن را از ارکان مکتب خود می دانستند.

آنها به سه بعد دعا توجه داشتند که عبارت است از:

۱- دفع بلاها و خواستن حاجت ها در پرتو دعا و نیایش.

۲- تضرّع، خشوع و راز و نیاز عمیق معنوی و عرفانی در دعا، که اثر بسیاری در صفای باطن دارد.

۳- توجه به معارف بلند پایه و تبیین عالی ترین درس های عرفانی، اخلاقی، فرهنگی و سیاسی در لباس دعا که آنها این جهت را نیز در دعا به طور کامل رعایت می کردند و در حقیقت این بُعد دعا کلاس معارف در پرتو دعا را تشکیل داده بود؛ چنان که دعای پر محتوای صحیفه سجّادیه بیان گر این مطلب است، امام سجاد(ع) در این صحیفه نورانی، حقیقت عبودیت و هوّیت بندگی یک انسان کامل را به نمایش گذاشته و دعاهایی را آموزش داده که انسان را به مرحله ای از صفا و تقوا و عبودیت می رساند، تا آن جا که امیر مؤمنان علی(ع) در وصف آنها فرمود: «عَظُم الخالِقُ فی انفُسِهِم، فَصَغُرَ ما دونَهُ فِی اَعینِهِم؛ خالق و آفریدگارشان در روح و جانشان، بزرگ جلوه کرده و غیر خداوند در نظرشان کوچک است.»(۵) مثل همان مطلبی که در فرازی از دعای حضرت زهرا(س) آمده: «اَللّهُمَّ ذَلِّل نَفسِی فِی نَفسِی وَ عَظِّم شَأنَک فی نفسی؛ خداوندا! خودم را در پیش خودم کوچک کن و مقام خودت را در نزد من بزرگ گردان.»(۶)

کوتاه سخن آن که جمعی در محضر امام صادق(ع) بودند و عرض کردند: «چرا ما دعا می کنیم ولی به اجابت نمی رسد؟» آن حضرت در پاسخ فرمود:«لِاَنَّکم تَدعُونَ مَن لا تَعرِفُونَهُ؛ زیرا شما کسی را می خوانید که او را نمی شناسید.»(۷) این سخن، نیایش گران را به توجه به محتوای دعا، مسئله خداشناسی و آداب تکاملی دعا دعوت می کند،که رکن اصلی دعا را تشکیل می دهد.

چند نمونه از مناجات و نیایش پیشوایان

۱- در ماجرای جنگ بدر – که نخستین و سخت ترین جنگ بزرگ مسلمین با مشرکان بود – تعداد مسلمانان کمتر از یک سوم دشمن بود، به علاوه مسلمانان حتّی از کمترین تجهیزات جنگی برخوردار نبودند، ابن عباس در این باره چنین نقل می کند: شبی که روز آن جنگ بدر رخ داد، پیامبر(ص) همراه مسلمین به مناجات و راز و نیاز به درگاه الهی پرداختند.(۸) پیامبر(ص) رو به قبله ایستاد و دست هایش را به سوی آسمان بلند کرد هم چنان به نیایش و استغاثه خود ادامه داد که عبایش از دوشش به زمین افتاد، در دعایش عرض می کرد:«خدایا! وعده ای را که به من داده ای تحقق بخش، پروردگارا اگر این گروه مؤمنان نابود شوند، پرستش تو از زمین برچیده خواهد شد.»(۹)

در نقل دیگر آمده: پیامبر(ص) در آن شب تا صبح به نماز و مناجات پرداخت و آن چنان به درگاه الهی می گریست که اشک هایش جاری شده و با کمال خشوع و خضوع، هم چون حالت غذا خواستن گرسنه بینوا دعا می کرد و به سجده می افتاد،