پاورپوینت کامل نگرشی بر داستان های قرآن و ویژگی های آن ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگرشی بر داستان های قرآن و ویژگی های آن ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگرشی بر داستان های قرآن و ویژگی های آن ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگرشی بر داستان های قرآن و ویژگی های آن ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

قرآن کریم کتابی است انسان ساز و جهان شمول که همه انسان ها در گستره زمین و زمان از نور هدایت آن برخوردار خواهند شد، به طوری که خداوند سبحان آن را کتاب هدایت همگان معرفی می کند:

«… و ما هِی اِلاّ ذکری للبَشَرِ»(۱)؛لذا همگان آن را می فهمند و برای همه سودمند است. به همین دلیل این کتاب جهان شمول الهی، در بیان معارفش شیوه های متفاوت و متنوّعی را به کار برده است تا از طرفی ژرف اندیشان، خود را از آن بی نیاز ندانند و از طرف دیگر عموم مردم از فهم مطالب آن، خود را محروم نبینند.

یکی از شیوه های ظریف و متنوع در فهم و بیان معارف قرآن کاربرد«قصّه های قرآنی» است. در قرآن کریم نزدیک به ۲۶۰ داستان وجود دارد که به تفصیل یا ایجاز، وقایع تاریخی را در عین شیوایی نقل می کند. وجود این همه داستان در جای جای قرآن و اختصاص دادن یک سوره از قرآن به نام «قصص» بر اهمّیت این موضوع تأکید دارد.(۲)

داستان ها و قصّه های قرآنی روح تازه ای را همراه با فرهنگ و تفکر توحیدی و جهان بینی الهی ارائه می دهد. این داستان ها جدّی، واقعی، پر رمز و راز و با اهداف متعالی و نتایج و آثار مثبت می باشد، از داستان “آدم” و “حوا”، وسوسه های ابلیس، مسئله هبوط و سرنوشت فرزندان آدم گرفته تا داستان «اصحاب فیل» که آخرین قصه های قرآنی است، هر یک به فراخور حال، بیان گر راز آفرینش انسان، عوامل تعالی یا انحطاط و دخالت نیروی غیبی و هشدار و انذار می باشد.

از سیره صالحان از پیامبران و ملوک و امم پیشین گرفته تا سیره طاغیان و زمامداران و ملل تحت سیطره آنها و عمل زشت یا زیباشان همگی در این قصّه ها ترسیم شده است، امّا نظیر قصّه های کتاب «کلیله و دمنه» نیست که افسانه هایی ساختگی باشد، بلکه واقعیاتی است که در گذشته رخ داده است. هدف قرآن از آوردن آنها، سر گرم کردن مردم نیست، بلکه نتایج حقیقی را در جهت هدایت، تعلیم و تزکیه مردم از آن می گیرد(۳) و پیام ها و مفاهیم ارزنده ای را بیان می کند که هر یک از آنها برای جامعه انسانی سودمند و سعادت بخش است.(۴)به همین جهت خدای سبحان قصّه های قرآن را «احسن القصص» معرفی می کند: «نَحنُ نَقُصُّ عَلَیک اَحسَنَ القَصَصِ…(۵)؛ما به بهترین وجه قصّه های حق را برای تو بازگو می کنیم».

اگر ما این قصه ها و حکایات را در قرآن می بینیم، بدان جهت است که این کتاب می خواهد مفاهیم و پیام های دینی را به زبانی بر مردم ابلاغ کند که از ویژگیهای خاصّی برخوردار بوده و موافق طبع و مورد علاقه آنان باشد که این ویژگی ها به شکل اعجازآمیز، ماهرانه و هنرمندانه بامحتوای قصه ها عجین گشته است. لذا در این نوشتار به پاره ای از آنها اشاره خواهیم کرد.

ویژگی های داستان ها

۱- بیان حقیقت

قرآن کریم سرگذشت فراوانی را از انبیا و اقوام گذشته آورده است که همگی بیان کننده وقایع و حقایقی است که در گذشته رخ داده است. قرآن نیز آنها را بدون کم و کاست ذکر نموده است.

چنان که درباره سرگذشت اصحاب کهف می فرماید:«نَحنُ نَقُصُّ عَلَیک بَنَأهُم بِالحَقِّ اِنَّهُم فِتیهٌ آمَنُوا بِرَبِّهِم و زِدناهُم هُدی(۶)؛ ما سرگذشت اصحاب کهف را به طور حقیقی و واقعی برای تو گزارش می کنیم، آنان جوانمردانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما بر هدایت و رستگاریشان افزودیم».

این تعبیر نشان می دهد که هم اصل ماجرا حقیقت دارد و به وقوع پیوسته و هم نقل آن مشوب به تخیل نیست، پس نقل و منقول، هر دو حق اند. بنابراین یکی از ویژگی های مهم داستان های قرآنی، حقیقی بودن خود آنهاو نتیجه آنهاست. بنابراین چون قرآن حقیقت محض است، نحوه بیانش نیز حق است و ذهن مخاطب را به باطل و انحراف نمی کشاند و هرگز خیال را به جای واقعیت بازگو نمی کند و مطلب تخیلی را تحقّقی نمی نماید.(۷)

اگرچه تمام اخبار و قصه های قرآن در سطح حواس و درک مردم بیان شده است، ولی اموری است حقیقتی که هیچ گونه مجازی در آن ها نیست. در تفکر فلسفی و دینی غرب از زبان سمبلیک و نمادین سخن به میان آمده است و در این راستا تحقیقات گسترده ای کرده اند، آن بخش از این مطالب که به کتاب مقدّس مسیحیان بازمی گردد، در واقع توجیه سخنان خلاف واقعی است که متأسفانه به دلیل تحریفات گسترده، در آن کتاب بسیار دیده می شود، سخنان آن کتاب هیچ ربطی به قرآن و زبان قرآن ندارد، چون زبان قرآن، زبان حقیقتی است که به ذات معانی اشاره دارد و داستان های آن نیز مسائلی است که اتّفاق افتاده و به بهترین روش بر قلب پیامبر اسلام (ص) نازل گردیده است.

مانباید اصطلاحاتی که در دنیای غرب، با توجه به پیشینه فرهنگی، دینی و تاریخی خاصّ آن دیار استفاده می شود، درباره قرآن و معارف بلند الهی و دینی اسلام نیز به کار بریم. در غرب؛ مخصوصاً از قرن هیجدهم به بعد، مسیحیت از تمام صحنه ها عقب رانده شد، کتاب مقدّس، اهمیت خود را از دست داد و مورد نقّادی فلسفه و علم جدید قرار گرفت که این امر متألّهین مسیحی را به چاره اندیشی فراخواند.نظریات متفاوت و گاهی متناقض – که همگی برای ترمیم جنبه های غیر عقلانی مسیحیت و کتاب تحریف شده آن پدید آمد – ره آورد آن چاره اندیشی هاست. نظریه زبان سمبلیک و مجازی نیز یکی از این نظریه هاست که متأسّفانه برخی بدون توجّه به پیشینه تاریخی، فرهنگی و دینی آن، درباره قرآن به کار می برند.(۸)

۲ – گزینش صحنه های درس آموز:

قرآن کریم کتاب تاریخ نیست تا هر وقایع تاریخی ای را آن طور که رخ داده بنگارد، بلکه تنها به بیان بخش هایی می پردازد که با هدف آن (هدایت) هماهنگ باشد. سپس آن را به عنوان سنّت الهی بازگو می کند؛ مثلاً نام حضرت موسی(ع) بیش از صد بار در قرآن کریم آمده و قصّه های آن حضرت در بیست و هشت سوره به طور گسترده بیان شده است، امّا بخش هایی مانند: ثبت تاریخ میلاد و وفات آن حضرت در قرآن نیامده، بلکه به نکات حسّاس و آموزنده سرگذشت وی پرداخته است، مثل سانحه مهم وحی الهی (الهام) به مادرش درباره انداختن کودک در دریا (رودخانه نیل)، ایجاد طمأنینه در قلب مادر و مژده بازگشت فرزند بعد از بزرگ شدن و رسیدن به مقام رسالت، سخن به میان آمده است. هم چنین از تاریخ هجرت موسی از مصر به مدین و زمان بازگشت وی از مدین به مصر جمله ای در قرآن نیست، امّا از خدمت گزاری رایگان موسی(ع) برای تأمین آب گوسفندان فرزندان شعیب و نیز از دامداری دختران شعیب، عفاف و پاکدامنی آنان، کیفیت آشنایی موسی (ع) با شعیب، نحوه انتخاب کارگزار که باید در کار خویش امین و بر کار خود مسلط و نیرومند باشد، مشاهده آتش و رفتن به سوی آن و شهود نور و استماع کلام توحیدی خداوند از درخت سخن به میان آمده است.(۹)

۳ – نظم ویژه در بیان داستان:

قرآن در بیان یک داستان، تمام مطلب را یک جا نمی گوید، بلکه هر قسمتی از آن را به مناسبتی در جایی می آورد و این خواننده است که بایستی آنها را به هم مرتبط سازد؛ مثلاً سرگذشت قوم بنی اسرائیل در بیش از بیست سوره بیان شده که در سرتاسر قرآن پراکنده است و به هیچ وجه ترتیب زمانی در آن رعایت نشده است. این پراکندگی در واقع عمومی است و بخشی از هدف قرآن را در راستای بیان قصه ها تأمین می کند.

بنابراین خداوند هدایت و تربیت انسان ها را غالباً در پناه قصّه دنبال می کند و در هر مناسبتی قسمتی از داستان را بیان می کند. لذا می توان گفت: داستان گویی قرآن پراکنده، امّا زنده، پویا، هدف دار، بیدار کننده، عبرت انگیز و سوق دهنده انسان در مسیر تعالی و هدایت است.(۱۰)

۴ – بررسی از زوایای متنوع:

بحث بسیار مهم و کارسازی که در قصه های قرآن وجود دارد، مسئله تکرار است. کسانی که چنین مباحثی را دنبال می کنند شاید آگاه باشند که یکی از ایرادهای مهمی که خاورشناسان و نویسندگان دیگر، بر قصّه های قرآن گرفته اند، همین تکرار است.

علت تکرار قصه های قرآن این است: هر جا خداوند برای ابلاغ پیامش نیازمند حرکت، گفت و گو و صحنه ای بوده آن را بیان کرده است. این ویژگی در داستان حضرت موسی(ع) بیش از سایر قصه های قرآن به چشم می خورد.

بیان کردن صحنه های مختلف از یک رویداد، همان چیزی است که در داستان نویسی امروز اصطلاحاً به آن «زاویه دید» می گویند. قصه های قرآن هم به شکل منشور و با زوایای متفاوتی مطلبی را بیان می کند، یعنی ابلاغ یک پیام بستگی به مقدار، کیفیت و شرایط مکانی و زمانی دارد.پس رمز تکرار در قصه های قرآن این است که:

اولاً: جلوه ها و ابعاد در هر قصه ای با هدف و غایت خاصی به مخاطب نشان داده شود.(۱۱)

ثانیاً: بعضی از وقایع که به صورت مبهم و تحریف شده در کتب آسمانی دیگر نقل شده به صورت حقیقی و دور از تحریفات، روشن شود؛ مثلاً تولّد و عروج حضرت عیسی (ع) در کتب مقدس به گونه ای نقل شده که در بنیان و اساس ادیان الهی دیگر خدشه وارد نموده است و تأثیر این دگرگونی آن چنان عمیق بوده که مسئله توحید را به «تثلیث» و مسئله عیسی (ع) را به «فرزند خدا» بازگردانده است، لذا خداوند در آیات متعددی داستان چگونگی تولّد حضرت عیسی (ع) و عروج او را تکرار نموده است که بدین شرح است:

الف – سوره مریم، آیات ۱۶ تا ۳۶؛ ب – سوره نساء، آیات ۱۵۶ و ۱۵۷؛ ج – سوره مائده، آیات ۷۲ تا ۷۵؛ د – سوره زخرف، آیات ۶۳ و ۶۴. ه – سوره آل عمران، آیات ۴۵ تا ۵۱.(۱۲)

۵ – آمیختگی مطالب:

مطالب داستانی قرآن به شدّت با یکدیگر آمیخته است و چه بسا که یک یا چند آیه مطالب متنوّعی را در زمینه های گوناگونی بیان کند. بنابراین می توان گفت که آمیختن مطالب مختلف داستانی، یکی از شیوه های بیان قرآن در تاریخ و داستان سرایی را تشکیل می دهد، به عنوان مثال: آیات ۳۰ تا ۳۹ سوره بقره اختصاص به داستان آفرینش حضرت آدم (ع) دارد که خداوند در این ده آیه مطالب داستانی و تاریخی را به صورت فشرده و تقریباً غیر قابل تفکیک بیان فرموده است؛ مانند:

الف – کیفیت آفرینش حضرت آدم (ع)؛ ب – مقام انسان نسبت به خدا؛ ج – مقام انسان در مقابل فرشتگان؛ د – وضعیت شیطان و خمیر مایه وجودی او؛ ه – مقابله دو خط یا دو جریان خدایی و شیطانی؛ و – ویژگی های فسق، کفر و استکبار در خط شیطان؛ ز – ویژگی های فرمانبرداری، ایمان و تواضع که سمبل آن در این جا ملائکه هستند؛ ح – ویژگی های علم، اراده و قدرت که انسان را شایسته تکلیف می سازد. ط – پایان هر یک از دو جریان.

آمیختگی جنبه های فوق، ضمن ایجاد تنوّع در کلام، از یک سو مطالعه تاریخ و فلسفه تاریخ در قرآن را دشوار می سازد و از سوی دیگر فرد جست جوگر دقیق و با حوصله را با دریایی مشحون از گوهرهای پربها در زمینه مورد بحث روبه رو می سازد، به طوری که هرچه کاوش می کند، شور و حال بیشتری می یابد.(۱۳)

۶ – مقدّمه دورنگر:

در قرآن گاهی عاقبت و سرانجام یک داستان از همان ابتدا ظاهر می شود و پس از آن، داستان از همان اوّل روال عادی خود راپی می گیرد و گام به گام پیش می رود و چقدر شروعی به این ظرافت، زیبا و دل نشین است. که انسان در همان آغاز، انجام را هم پیش رو داشته باشد ضمن این که نتیجه کلّی را می بیند سؤال های مختلفی نیز ذهن ریزبین و نقّادش را به جست و جو واداشته و او را به